Πώς θα επιβιώσει το έθνος

«Η ελληνική πλευρά πρέπει να κατανοήσει έμπρακτα, και όχι μόνον λεκτικά, ότι η αξία μιας συμμαχίας για ένα μέλος της καθορίζεται από το ειδικό βάρος του τελευταίου μέσα στο σύνολο της συμμαχίας. Πιο λιανά: οι σύμμαχοι αξίζουν για σένα τόσο όσο αξίζεις εσύ γι' αυτούς. [...] Τα "δίκαια" της Ελλάδας δεν εντυπωσιάζουν κανέναν, όσο πίσω τους βρίσκεται ένας παρίας με διαρκώς απλωμένο το χέρι, κάποιος που ζει από δάνεια, επιδοτήσεις και "προγράμματα στήριξης". Η λύση του προβλήματος της εθνικής βιωσιμότητας, όχι σε λογιστική αλλά σε παραγωγική βάση, αποτελεί προϋπόθεση για την άσκηση σοβαρής εξωτερικής πολιτικής».

Παναγιώτης Κονδύλης, «Θεωρία του πολέμου», εκδόσεις Θεμέλιο, σελ. 409
Η άσκηση πολιτικής είναι άσκηση δυνάμεως και κατανομή της ανάλογα με τις προϋποθέσεις για την πάση θυσία διατήρηση, διεκδίκηση και αύξησή της. Η ισχύς-υλική, ηθική, πολιτισμική- ήταν και παραμένει κατεπείγον ζητούμενο απ' όλα τα έλλογα όντα. Και η ίδια η ζούγκλα θα μπορούσε να ιδωθεί ως μια λεωφόρος στην οποία κινούνται οι πόροι, φυτικοί και ζωικοί, οι θηρευτές τους και πολλά δυναμικά φορτία, τα οποία βρίσκονται σε διαρκή ανταγωνισμό και αλληλεπίδραση.
Ο Παναγιώτης Κονδύλης (1943-1998) -μεταξύ πολλών άλλων φιλολογικών και λοιπών ακαδημαϊκών δεξιοτήτων του- ήταν φιλόσοφος-αναλυτής του πάθους για δύναμη και των μεθόδων απόκτησής της. Γεννήθηκε πάνω σε ένα συμβολικό

Ο Χρίστος Γούδης γράφει για τα συνθήματα των ΟΥΚ

ΚΡΕΙΤΤΟΝ ΤΟ ΣΙΓΑΝ ΤΟΥ ΛΑΛΕΙΝ

Παρακολούθησα κι εγώ την στρατιωτική παρέλαση της 25ης Μαρτίου 2015 στην Αθήνα, στην Πανεπιστημίου, κάτι που έκανα για πρώτη φορά μετά από πολλά-πολλά χρόνια, μετά τις αρχές της δεκαετίας του ’50, τότε που με πήγαινε στο ίδιο σημείο ο Μανιάτης πατέρας μου και μ’ έβαζε στους ώμους του για να βλέπω καλύτερα, κρατώντας με περισσή υπερηφάνεια την ελληνική σημαία. Γαλουχημένος στην προσχολική ηλικία από τις πατρικές αφηγήσεις και τα εθνικά έργα του Θεάτρου Σκιών της γενέτειράς μου, του Πειραιά, στον ταπεινό καραγκιόζη του Χαρίδημου, είχα παιδιόθεν διαμορφώσει την ακλόνητη πεποίθηση περί της παντοδυναμίας των Ενόπλων Δυνάμεων της πατρίδας μας.
Το πρώτο σοκ για τις στρατιωτικές μας επιδόσεις ένοιωσα ξαφνικά, στα μέσα της δεκαετίας του

Αδρεναλίνη!

Η κατασυκοφάντηση της Επανάστασης του 21

Στα πλαίσια της αποδόμησης της ελληνικής εθνικής συνείδησης, οι εθνομηδενιστές ιστορικοί έχουν αποδυθεί σε ένα γενικευμένο εγχείρημα αποσύνδεσης της σχέσης του νεώτερου ελληνισμού, και μάλιστα του ελληνικού κράτους, με τις παλαιότερες περιόδους της ιστορίας μας. Έτσι, η θεωρία τουΦαλμεράυερ, στη σύγχρονη –κατά Χομπσμπάουμ εκδοχή–,  για την απουσία οποιαδήποτε σχέσης ανάμεσα στον ελληνισμό του 19ου αιώνα με το Βυζάντιο και την αρχαιότητα, έχει επανέλθει ως η σύγχρονη ακαδημαϊκή κατεστημένη ιστορία ενός θνήσκοντος(;) ελληνικού κράτους. Σε αυτό πλαίσιο, έχει ιδιαίτερα κακοποιηθεί η ελληνική ιστορία των χρόνων που προηγούνται άμεσα της Επανάστασης του ’21, όπως είχε φανεί και με το βιβλίο της κ. Ρεπούση. Διότι, σε εκείνη την ιστορική περίοδο, μπορεί να καταδειχτεί η οποιαδήποτε συνέχεια ή ασυνέχεια.

 Στη μεταπολιτευτική περίοδο, και ιδιαίτερα μετά το 1990, θα γίνει το αποφασιστικό  βήμα σε αυτή την κατεύθυνση, θα συγκροτηθεί μια μαρξίζουσα ιστοριογραφική σχολή, η οποία θα

Ελίτ και αποκρυφισμός

Το θέμα μπορεί να φαντάζει «ακραίο» και εντελώς απίστευτο, αλλά είναι πιο απίστευτο τόσο πλούσιος και ευλογημένος πλανήτης να μην μπορεί να ταΐζει τα παιδιά του. Ενα παράδειγμα για το πώς κάνουν τους υπολογισμούς για το ποιος ζει, ποιος πεινά και ποιος πεθαίνει στον πλανήτη είναι η ομιλία της Κριστίν Λαγκάρντ, της διευθύντριας του ΔΝΤ, στην Εθνική Ενωση Τύπου των ΗΠΑ, την οποία έκανε στις 15 Ιανουαρίου 2014 (δείτε τα επίμαχα σημεία στη διεύθυνση https://youtu.be/QYmViPTndxw).

Εκεί φλόμωσε τους Αμερικανούς δημοσιογράφους στα αποκρυφιστικά υπονοούμενα και στις

Η ποιότητα ζωής του επαναστάτη

«Ως πότε παλικάρια να ζούμεν στα στενά,

Mονάχοι σα λιοντάρια, σταις ράχαις στα βουνά;

Σπηλαίς να κατοικούμεν, να βλέπωμεν κλαδιά,

Nα φεύγωμ' απ' τον Kόσμον, για την πικρή σκλαβιά.

Nα χάνωμεν αδέλφια, Πατρίδα, και Γονείς,

Tους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς.

Καλλιώναι μίας ώρας ελεύθερη ζωή,

Παρά σαράντα χρόνοι σκλαβιά, και φυλακή.

Τι σ' ωφελεί αν ζήσης, και είσαι στη σκλαβιά,

Στοχάσου πως σε ψένουν καθ' ώραν στη φωτιά.

Βεζύρης, Δραγουμάνος, Aφέντης κι αν σταθής,

O Tύραννος αδίκως σε κάμει να χαθής.

Δουλεύεις όλ' ημέρα, σε ό,τι κι αν σοι πη,

Kι αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιη».

Ρήγας Φεραίος, «Θούριος ήτοι Oρμητικός Πατριωτικός Υμνος»

Το έργο γράφτηκε το 1797. Ο Ρήγας συνελήφθη την ίδια χρονιά στην Τεργέστη. Οι αυστριακές Αρχές τον παρέδωσαν στους Οθωμανούς κι εκείνοι τον φυλάκισαν, τον βασάνισαν, τον στραγγάλισαν και τον πέταξαν στον Δούναβη. Η ιχνογραφία της υπόθεσης του Ρήγα είναι τυπική του δράματος του νεότερου Ελληνισμού. Οι Αυστριακοί, ως «εκσυγχρονισμένοι» Ούννοι, περνούν τις αλυσίδες στον ιδεαλιστή Ελληνα και τον παραδίδουν στον Ασιάτη ομόλογο και συγγενή τους για τα περαιτέρω. Το σύντομο πέρασμα του Ελληνος από τον κόσμο μας δεν αφήνει κάτι άλλο πίσω του παρεκτός Ελευθερία, Αρετή, Εμπνευση και Αλήθεια.

Μπορεί αυτό το τραγούδι, που αποτέλεσε μία από τις πρώτες θρυαλλίδες της πυρκαγιάς του 1821, να το έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ, ώστε να μην

Ακούστε τον Ευθύμη!

Σπουδαία δημιουργία ενός Έλληνα καλλιτέχνη που είναι προσγειωμένος ως χαρακτήρας και η έμπνευσή του εν πτήσει, σε τροχιά γύρω από την ιδεόσφαιρα του Κόσμου μας. Ο δίσκος του τιτλοφορείται "Εκδοχή Έψιλον". Με διαφορά ό,τι καλύτερο έχει να επιδείξει η εγχώρια hip hop σκηνή.

Φοιτητικά Κομματικά Μαυσωλεία

Τόσα χρόνια πάρτι, τραμπουκισμών, εκδρομών και αφισοκολλήσεων, πήγαν ολότελα στράφι. Ποια παράταξη στάθηκε στον Βαγγέλη Γιακουμάκη;

Τους ακούμε και τους βλέπουμε τόσα χρόνια να πανηγυρίζουν για τις διακυμάνσεις του μηδενός που κατορθώνουν οι συντονισμένες «δράσεις» τους. Οι μεν με τα φούτερ στους ώμους και τα ένσημα στις τζελατερίες και τα βαφλάδικα των ΒουΠού ανάβουν κεριά για την ειρήνη (έτσι γενικά και αόριστα) έξω από την πρεσβεία της Λιβύης. Στη συνέχεια οι πολλοί ασχολούνται με την επόμενη εκδρομή στην Αράχοβα, την επόμενη συναυλία της Πάολας και του Παντελίδη ή οργανώνουν κόλπα με ΜΚΟ (οι πιο επιτήδειοι), υπουργεία και ευρωπαϊκά κονδύλια.

Οι μεγαλύτερες και ουσιαστικότερες παρεμβάσεις που έχουν κάνει ποτέ είναι

Οι Ελληνες επιστρέφουν ως αλήθεια

«Ενώ οι λέξεις "φιλοσοφία" και "πρακτική" δύσκολα μπορεί να συνδυαστούν στο μυαλό των περισσότερων ανθρώπων, η φιλοσοφία πάντα παρείχε εργαλεία για να τα χρησιμοποιούν οι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή. Οταν ο Σωκράτης περνούσε τον καιρό του συζητώντας στην Αγορά σημαντικά θέματα και ο Λάο Τσου κατέγραφε τις συμβουλές του για το πώς να ακολουθήσει κανείς το μονοπάτι της επιτυχίας, αποφεύγοντας παράλληλα τις ατυχίες, είχαν σκοπό οι ιδέες τους να εφαρμοστούν. Η φιλοσοφία αρχικά ήταν τρόπος ζωής, όχι ακαδημαϊκό αντικείμενο, ένα αντικείμενο όχι μόνο προς μελέτη αλλά και προς εφαρμογή. Ομως τον περασμένο αιώνα οι φιλόσοφοι απομονώθηκαν σε μια εσώτερη πλευρά ενός πύργου από ελεφαντόδοντο, γεμάτη από θεωρητική διορατικότητα αλλά άδεια από πρακτική εφαρμογή».

Λου Μαρίνοφ, «Πλάτωνας Οχι Πρόζακ», εκδόσεις Λιβάνη, σελ. 25

Το «Πλάτωνας Οχι Πρόζακ» ουσιαστικά είναι ένα ογκώδες κίτρινο χαρτάκι (τα διάσημα post-it) που θα μπορούσαμε όλοι να κολλήσουμε σε σημείο όπου έχουμε συχνή πρόσβαση, ώστε να μας υπενθυμίζει πόσο πολύ παρεξηγήσαμε τη μούμια για άνθρωπο και τούμπαλιν. Νομίζαμε επί δεκαετίες, αν όχι αιώνες, ότι φιλοσοφία είναι ακατάληπτες φράσεις που βγάζουν νόημα μόνο για

«Μεταπολίτευση» στα πανεπιστήμια

Το κύριο άρθρο της εφημερίδας «δημοκρατία» (07.03.1025) για το αίσχος που έγινε στο Πολυτεχνείο:

Είναι θλιβερό να γνωρίζουν οι Ελληνες ότι από το υστέρημά τους πληρώνουν γενναίο μηνιάτικο -συν όλες τις παροχές- σε ανύπαρκτους πρυτάνεις, όπως ο κ. Ιωάννης Γκόλιας που έχει κάνει το Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση της εκκωφαντικής ακαταλληλότητάς του.

Ακόμη και αν πρύτανης του Πολυτεχνείου προσφερόταν να πληρώνει το Δημόσιο δισεκατομμύρια ευρώ μηνιαίως, για να διατηρεί θέση στο ίδρυμα που διοικεί, θα έπρεπε το κράτος να του το αρνηθεί. Επιβλαβείς γαρ οι υπηρεσίες του.

Αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος υποτίθεται ότι

Ο αντιπαθής αριβίστας Οδυσσεύς

«Η αρπαγή των όπλων του Φιλοκτήτη». Μαρμάρινη ανάγλυφη πλάκα του 2ου αιώνα. Φυλάσσεται στο μουσείο της Βραυρώνας.

«Οδυσσεύς: Όπου χρειάζονται τέτοιοι (άνδρες δόλιοι), τέτοιος είμαι εγώ· και όπου κρίνονται οι δίκαιοι και οι ενάρετοι, δεν μπορείς να βρεις ευσεβέστερο από μένα. Είμαι όμως γεννημένος να επικρατώ παντού, εκτός από σένα».

Σοφοκλέους, «Φιλοκτήτης», στ.1049-1053, εκδόσεις Πάπυρος, σελ.77

Σ' αυτή την τραγωδία οι άνθρωποι συγκρούονται ηθικά και πνευματικά. Όλα δείχνουν ότι το αποτέλεσμα των λεκτικών μαχών είναι ισόπαλο και ο αγώνας ατελέσφορος αλλά έρχεται ένας ημίθεος, ο Ηρακλής, και δίνει τη λύση. Ο Οδυσσέας θέλει να αποκτήσει το τόξο και τα βέλη του Ηρακλέους. Μόνο έτσι μπορεί να κατακτηθεί η Τροία. Τα έχει στην κατοχή του ο Φιλοκτήτης, που ο Οδυσσεύς και οι σύντροφοί του παράτησαν στην Λήμνο άρρωστο, ταλαιπωρούμενο από μια αγιάτρευτη δαγκωνιά φιδιού στο πόδι του, το οποίο διαρκώς πυορροεί και όζει. Φυσικά, ο δαιμόνιος Οδυσσεύς γνωρίζει ότι ο Φιλοκτήτης έχει μένος εναντίον του επειδή

Η ζωή απαντά στη Βούλτεψη

Η φωτογραφία ελήφθη προχθές, σε γνωστή αλυσίδα υπερκαταστημάτων, και είναι πιο πειστική από τους αρχιστράτηγους της ήττας

Φυσικά και μπορείς να πεις τον δεσπότη Παναγιώτη με τα κασκόλ του Βαρουφάκη να επηρεάζουν περισσότερο από τον Βαρουφάκη την πορεία της χώρας. Εννοείται ότι προσωπικότητες όπως ο Στρατούλης, ο Λαφαζάνης, η Χριστοδουλοπούλου και όλοι οι υπόλοιποι δεν μπορούν να αποτελέσουν εγγύηση για την εύρυθμη πορεία του κράτους για τα επόμενα χρόνια (μήνες, εβδομάδες, αναλόγως με τον βαθμό της αισιοδοξίας εκάστου).
Ωστόσο, η άλλη όψη του νομίσματος είναι η φωτογραφία με το πολυδιάστατο περιεχόμενό της, το οποίο μπορεί να ερμηνευθεί και ως σύγχρονος χρησμός από τις Πυθίες του εμπορίου.

«Χαρτί υγείας και ευρώ - το ένα και το αυτό» σου λέει η μία ερμηνεία, η κάπως ευρωσκεπτικιστική. Δεν απέχει από την αλήθεια. Οταν οι «εταίροι» σου...

Η σκοτεινή πλευρά της Μελίνας Μερκούρη - παρέες με δοσιλόγους στην Κατοχή

Σαν σήμερα το 1994 πέθανε η Μελίνα Μερκούρη. Μια γυναίκα που έχει αποθεωθεί στην Ελλάδα της παρακμής, για λόγους που αξίζει να αναλυθούν στο άμεσο μέλλον. Ωστόσο, οι αγιογράφοι της και οι σύντροφοί της στο ΠΑΣΟΚ λησμονούν πάντοτε μερικές στιγμές στη ζωή της που δεν ήταν και τόσο αντάξιες του «μύθου» της. Μια από αυτές, και απολύτως απεχθή, αποκαλύπτει η σπουδαία ηθοποιός. Πρωταγωνιστεί ο σύζυγός της, ο αείμνηστος πρωταθλητής του τριπλούν και έμπορος Γιώργος Μαρινάκης, η Μελίνα Μερκούρη και ένας διάσημος δοσίλογος και συνεργάτης των Ναζί. Ιδού τι γράφει...

Κλέφτες χρόνου, παιδιά του τίποτα

Η βασική απώλεια περιουσίας στον άνθρωπο είναι ο χρόνος του. Το πεπερασμένο του βίου και η ανυποχώρητη στάση του ενστίκτου της επιβίωσης αποδεικνύουν τον κανόνα με τρόπο οριστικό, αμετάκλητο. Ο χρόνος μας είναι αυτό που υποτιμούμε μέχρι να νιώσουμε ότι λιγοστεύει. Μέχρι που οι φυσικές δυνάμεις μας θα μας καθηλώσουν στην κατάσταση του γήρατος - τουλάχιστον τους πιο τυχερούς από εμάς. Σαν τα πλοία που ξεπέρασαν τα μίλια της ακμαίας θαλασσοπορίας τους και αποσύρονται στους ναυστάθμους, πριν οδεύσουν στα διαλυτήρια και μετασχηματιστούν οι κουκέτες, τα αμπάρια, τα στεγανά και η γέφυρα σε λαμαρίνες, φύλλα μετάλλου και... κονσέρβες.
Το να ενδιαφερόμαστε για οτιδήποτε δεν εγκωμιάζει, δεν λατρεύει, δεν αναδεικνύει και υπερασπίζει την ομορφιά της ζωής όχι μόνο δεν

Όταν τα ΟΧΙ είναι αυθεντικά κι απόλυτα

Με το χαμόγελο στα χείλη, πίστη στον Θεό και εμπιστοσύνη στην εθνική ηγεσία δεν υπάρχει αντίπαλος για τους Έλληνες.

"Έξω ολόκληρη η Αθήνα είχε ξεχυθεί στους δρόμους αλαλάζοντας. [...] χιλιάδες κόσμος ζητωκραύγαζαν και όρμησαν στον περίβολο του Υπουργείου Εξωτερικών που πλημμύρισε από έξαλλους νέους και κύκλωσε το αυτοκίνητο του Μεταξά που παρουσιάστηκε στην εξώπορτα για να επιβιβαστεί. Κρατούσε το μπαστούνι στο χέρι και τον πλαισίωναν οι δύο σωματοφύλακές του. [...] όταν το πλήθος τον είδε, παραφρόνησε. Στεκόμουν λίγο πιο πίσω του και είδα τον δικτάτορα να ζει την ωραιότερη, ίσως, στιγμή της ζωής του. Έκανε νόημα με το μπαστούνι του να μεριάσουν οι σωματοφύλακες και παραδόθηκε στην ανθρωποπλημμύρα που τον σήκωσε στους ώμους και τον πήγε, κραυγάζοντας τον εθνικό ύμνο, απέναντι στο Γενικό Επιτελείο. Είχε κανείς την εντύπωση ότι η Ελλάς ήταν ένα