Εφημερίς «Εστία»

Ο Ελευθέριος Γ. Σκιαδάς, διευθυντής της εφημερίδας «Εστία», η ιστορία της οποίας εκτείνεται σε τρεις αιώνες. Από τον 19ο έως τον 21ο, η ναυαρχίδα των καλών ελληνικών ενημερώνει το κοινό με ακρίβεια, μαχητικότητα και σεβασμό στην ποιότητα της πνευματικής τροφής που προσφέρει αφειδώς. Οι λήψεις έγιναν στην αίθουσα συνεδριάσεων της εφημερίδας, όπου διακρίνονται ένα πιάνο και εξαιρετικά έργα τέχνης!

Πώς να καταργήσουμε τις περιττές δαπάνες

«Κι ο στρατηγός ο γνωστικός για τα πιο μισητά θυσίασε τα πιο ακριβά του˙ το τέκνο του, τη χαρά του σπιτιού του, τα χάρισε στον αδελφό του, για να βρη εκείνος την γυναίκα του την κλεμμένη με το θέλημά της κι όχι με το στανιό».
Ευριπίδου «Τρωάδες», στ. 370-373, Άπαντα Αρχαίων Ελλήνων, εκδόσεις Πάπυρος σελ. 35

Εδώ μιλάει η Κασσάνδρα. Φημίζεται για τις δυσοίωνες προφητείες της αλλά η αλήθεια και η ακρίβεια είναι κακοί οιωνοί μόνο για εκείνους που επιλέγουν να ζουν δίχως αυτές. Η κόρη της Εκάβης, που ετοιμάζεται να καταντήσει «κρυφό ταίρι στο κρεβάτι του Αγαμέμνονα» (στ. 252) αφηγείται εικόνες από το μέλλον κι εξηγεί τις βάσεις τους στο παρελθόν, ευρισκόμενη σε κατάσταση ιερής μανίας. Η στάση της απέναντι σ’ εκείνον που πάτησε την πατρίδα της κι ετοιμάζεται να την ατιμάσει χαρακτηρίζεται από

Το «μεγαλείο της Μέρκελ» διά χειλέων Βασίλη Λεβέντη

Κατακτητές, τουρίστες και ταξιδιώτες

Ιούνιος 1940. Ο Χίτλερ ποζάρει με φόντο τον πύργο του Άιφελ. Αριστερά του ο Άλμπερτ Σπέερ.

«''Ηταν το όνειρο της ζωής μου να μου επιτραπεί να δω το Παρίσι. Δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια την ευτυχία μου που εκπληρώθηκε αυτό το όνειρο', μου είπε ο Χίτλερ. Τον λυπήθηκα λίγο. Τρεις ώρες συμπλήρωσε στο Παρίσι, την πρώτη και τελευταία φορά που αξιώθηκε να το δει, και ένιωσε ευτυχία επειδή στάθηκε στο ύψος των θριάμβων του. [...] Κι ύστερα από λίγο, μου δήλωσε: 'Μα δεν ήταν όμορφο το Παρίσι; Όμως, το Βερολίνο πρέπει να γίνει πολύ πιο ωραίο. Στο παρελθόν αναρωτιόμουν αν δεν θα έπρεπε να καταστρέψουμε το Παρίσι', συνέχισε ήρεμα λες και έλεγε το φυσιολογικότερο πράγμα στον κόσμο. 'Αλλά όταν ολοκληρώσουμε τα έργα στο Βερολίνο, το Παρίσι θα είναι πια μια σκιά. Οπότε, γιατί να το καταστρέψουμε;'».

Άλμπερτ Σπέερ, «Μέσα στο Τρίτο Ράιχ – Τα Απομνημονεύματα Μου», εκδόσεις The Macmillan Company, σελ. 172

Τον Ιούνιο του 1940 ο Αδόλφος Χίτλερ βρίσκεται σε ψυχολογικό, πολιτικό, ιστορικό και στρατιωτικό ζενίθ. Έχει κατακτήσει διά περιπάτου την Γαλλία, την χώρα που τον ταπείνωσε προσωπικά ως Γερμανό και ως στρατιώτη και σπεύδει στο Παρίσι για να το δει και να φωτογραφηθεί. Όπως ακριβώς ο κυνηγός του σαφάρι με το σκοτωμένο από εκείνον ζώο. Τις σκέψεις του για την Πόλη του Φωτός τις εκμυστηρεύεται σ' ένα από τα ινδάλματά του: τον Άλμπερτ Σπέερ. Ο Σπέερ δεν ήταν απλός φίλος ή πολιτικός συνεργάτης του εκλεγμένου Γερμανού καγκελάριου, αλλά