Ἐθνικοσοσιαλισμός στήν μουσική ΙΙ

Γιατὶ εἶναι ἁρμοστὸ οἱ τῆς ρὸζ Ἀριστερὰς νὰ προτιμοῦν τὸ «ἔντεχνο» καὶ δή τὰ παλιὰ τοῦ Δρογώση.

Ἐχθὲς ἡ στήλη ἀσχολήθηκε μὲ τὸν ταλαίπωρο τὸν Χρῆστο Καραγιαννίδη, βουλευτὴ Δράμας μὲ τὸν ΣΥΡΙΖΑ, ὁ ὁποῖος πῆγε νὰ ψηφίσει τὸ Μνημόνιο τοῦ αἰῶνα φορώντας ἀπ' ὄξω ἕνα σακάκι -σὰν αὐτὰ ποὺ πωλοῦσε μ' ἕνα χιλιάρικο (δραχμές, φυσικά) ὁ θρυλικὸς «Μαρκήσιος» στὰ παλιατζίδικα τοῦ Πειραιῶς- καὶ ἀπὸ μέσα, κατάσαρκα, μπλουζάκι τοῦ συγκροτήματος Joy Division (φωτογραφία 1). Ως προσθήκη στὰ χθεσινὰ σημειώνεται ὅτι:

α) Οι Joy Division καὶ ὁ μάνατζὲρ τούς, ὁ Rob Gretton, στὴ συνέντευξη πού εἶχαν παραχωρήσει στὸν Mick Middles (δημοσιεύτηκε στὸ περιοδικὸ «Sounds» τὸν Νοέμβριο τοῦ 1978) παραδέχονταν: «Ὅλοι μᾶς ἀποκαλοῦν...

Ἐθνικοσοσιαλισμός στήν μουσική

Ντυθεῖτε μοδέρνα, ἐντυπωσιάσατε τούς ἰθαγενεῖς, ψηφίσατε «ναί σέ ὅλα» καί... κονομήσατε μιά βουλευτική αποζημίωση. Καλοφάγωτη!

Μὴν ἀγοράζετε μπλουζάκια συγκροτημάτων, ὅταν δὲν σκαμπάζετε. Μπορεῖ ἡ ἰδεολογία τῆς μπάντας νὰ σᾶς ἐκθέσει.

Ὁ Χρῆστος Καραγιαννίδης, βουλευτὴς Δράμας μὲ τὸν ΣΥΡΙΖΑ, ἐνεφανίσθη στὴ Βουλὴ μὲ σακάκι (κάπως φαρδουλό, τοῦ στιλ «ψωμωμένος ὁ μακαρίτης») καὶ ἀπὸ μέσα μπλουζάκι τοῦ συγκροτήματος Joy Division (μεγάλη φωτογραφία). Το ὅλον τοῦ θεάματος παρέπεμπε σὲ βιντεοκωμωδία μὲ Μιχάλη Μόσιο («ὁ Ταμτᾶκος στὴν ντίσκο» θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ὁ τίτλος) ἤ σὲ διαφημιστικὸ φυλλάδιο ἡμιυπόγειου στοκατζίδικου στὸ  Ἄνω Δελχί. Ὡστόσο, ὑπάρχει καὶ μία λεπτομέρεια ποὺ ἴσως δὲν ἐνθουσιάσει τὸν βουλευτὴ, ὁ ὁποῖος χάρηκε, ἀφοῦ ντύθηκε... μοντέρνος τὴν ὥρα ποὺ θὰ ψήφιζε «ναὶ σὲ ὅλα» στὸ ὑπερμνημόνιο τοῦ κόμματὸς του. Τὸ συγκρότημα εἶναι τόσο

Μνῆμες ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη

Ἡ Κωνσταντινούπολη εἶναι ὁ εὐσεβέστερος τῶν πόθων μου καὶ τὸ πολυτιμότερο ὄνειρὸ μου. Το κείμενο ποῦ ἀκολουθεῖ τὸ ἔχει γράψει γιὰ Ἐκείνην ἕνας ἀκριβὸς φίλος ποὺ ἔφυγε νωρὶς κι ὅποτε θέλω κάτι νὰ μάθω γιὰ τὰ ἑλληνοτουρκικά, ἀσυναίσθητα ἀρχίζω νὰ ψάχνω στὶς ἐπαφὲς τοῦ κινητοῦ μου τὸ ὄνομὰ του. Ὁ Νεοκλὴς Σαρρῆς, ἐν πνεύματι, περιπλανᾶται στοὺς αἰθέρες καὶ μεσιτεύει γιὰ τὸ Γένος μας. Ζήτω ἡ Βασιλεύουσα καὶ ὁ Αὐτοκράτορὰς μας πού ἔπεσε μαχόμενος ἐναντίον τοῦ προσωποποιημένου σκότους, τῆς θεομίσητης Τουρκίας.

Δημοσιεύτηκε στὴν εἰδικὴ ἔκδοση τῆς ἐφημερίδας "Δημοκρατία" γιὰ τὴν Κωνσταντινούπολη 29/5/2011




ΣΠΑΡΑΓΜΑΤΑ ΜΝΗΜΗΣ – ΣΠΑΡΑΓΜΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΑΛΛΗΛΕΣ ΑΛΩΣΕΙΣ ΤΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗΣ

ΤΟΥ ΝΕΟΚΛΗ ΣΑΡΡΗ

Αρχές του Μάη του 1980. Μια πρόσκληση στην Ελληνική Φιλοσοφική Εταιρείας από το αντίστοιχο σωματείο της Τουρκίας με έφερε στην Κωνσταντινούπολη. Στην ελληνική αντιπροσωπεία εκτός από μένα ήταν

Ἡ τιμωρία τῶν ὀπαδῶν τῶν ἀθέων

Xάλκινο ἄγαλμα τοῦ Διός, ποὺ βρέθηκε κοντὰ στὸ ἀκρωτήριο Ἀρτεμίσιο, στὴ βόρεια Eύβοια. Χρονολογεῖται γύρω στὸ 460 π.X. καὶ ἐκτίθεται στὸ Ἐθνικὸ Ἀρχαιολογικὸ Μουσεῖο.

«Γιατὶ εἶναι γελοῖο αὐτὸ ποῦ κάνουν οἱ ἄνθρωποι, νὰ ἀναζητοῦν τὸ καλὸ ἀπὸ κάπου ἀλλοῦ καὶ ὄχι ἀπὸ τοὺς θεούς, καὶ μοιάζει σὰν κάποιος ἀπὸ τοὺς πολῖτες μίας βασιλευομένης χώρας νὰ ὑπηρετεῖ κάποιον ἀξιωματοῦχο καὶ νὰ παραμελεῖ αὐτὸν τὸν ἄρχοντα όλων˙ κάτι τέτοιο θεωρεῖται πὼς κάνουν καὶ οἱ ἄνθρωποι. Ἀφοῦ, δηλαδή, ὑπάρχει θεὸς καὶ εἶναι κυρίαρχος τῶν πάντων, εἶναι γενικὰ παραδεκτὸ ὅτι πρέπει ἀπὸ τὸν κύριο νὰ ζητάει κανεὶς τὸ καλό∙ γιατὶ ὅλοι δίνουν τὰ ἀγαθὰ σὲ αὐτοὺς τοὺς ὁποίους ἀγαποῦν καὶ τοὺς εἶναι εὐχάριστοι, καὶ τὰ ἀντίθετα σὲ ὅσους εἶναι ἀντίθετοι».
Ἰάμβλιχος «Περὶ τοῦ Πυθαγορικοὺ Βίου», ἀπὸ τὸν δεύτερο περὶ Πυθαγόρα τόμο τῶν ἐκδόσεων Κάκτος, σελ. 165.

Ὁ ἀρχαῖος ἑλληνικὸς πολιτισμὸς ἦταν ἀρχιτεκτονημένος πάνω στὸ μοτίβο τοῦ ἔνθεου βίου. Ὅσοι ἔρχονται στὸν τόπο μας γιὰ νὰ θαυμάσουν τὰ ὑλικὰ ποιήματα τῶν καλλιτεχνῶν καὶ τῶν μαστόρων τῶν ἁρμονικῶν κτισμάτων μᾶς ἀναγκαστικὰ στρέφουν τὸ βλέμμα σὲ ναούς, κτερίσματα, ἀνάγλυφα, σκεύη καὶ ἀγάλματα μὲ μορφὲς θεῶν, νυμφῶν, Μουσῶν, ἡμιθέων καὶ

Ἡ τιμωρία φέρνει τήν εὐτυχία

Nέμεσις, πίνακας του Alfred Rethel (1837)

«Τὶ ἰσχύει λοιπόν; Ποῖος ἀνάμεσα σὲ δύο ἀνθρώπους ποὺ ἔχουν κάποιο κακὸ εἴτε στὸ σῶμα εἴτε στὴν ψυχὴ εἶναι αθλιότερος, αὐτὸς ὁ ὁποῖος θεραπεύεται καὶ ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὸ κακὸ ἤ αὐτὸς ποὺ δὲν θεραπεύεται καὶ συνεχίζει νὰ πάσχει;»
Πλάτωνος «Γοργίας»,478c8 – 478d2

Στο ἀπόσπασμα ποὺ προηγήθηκε διαβάσαμε μία ἀπὸ τὶς σημαντικότερες ἐρωτήσεις ποὺ ἔχει ὑποβάλλει ὁ Σωκράτης σὲ συνομιλητὴ του, προσπαθώντας νὰ τὸν ὁδηγήσει σταδιακὰ ἔξω ἀπὸ τὸ σπήλαιο τῶν ψευδαισθήσεων. Οἱ σωκρατικὲς ἐρωτήσεις εἶναι τὰ κλειδιὰ ποὺ ἀνοίγουν τὴν φυλακὴ τῆς πλάνης, ὅπου ἔχει ἐγκλωβιστεῖ ἡ παραζαλισμένη ἀνθρωπότητα ἀπὸ τὴν αὐγὴ τοῦ χρόνου. 
Στον «Γοργία» τὸ θέμα εἶναι ἡ ρητορικὴ τέχνη. Ὁ Σωκράτης δὲν τὴν συμπαθεῖ. Προσπαθεῖ ἐπιτυχῶς νὰ ἀποδείξει ὅτι ἡ ρητορικὴ εἶναι μία ἀπὸ τὶς κολακεῖες τῆς ψυχῆς. Ὁ φιλόσοφος ποὺ θανατώθηκε μὲ φονικὸ ὅπλο μία

Πρίν τήν καταστροφή, ἡ βεβήλωση

Ἄποψη τοῦ ἀρχαιολογικοῦ χώρου στὴν Ἐλευσῖνα. 

«Το ὄνομα τοῦ ἱεροφάντη ἐκείνης τῆς ἐποχῆς δὲν εἶναι ἐπιτρεπτὸ νὰ αναφέρω… ἀνῆκε στὸ γένος τῶν Ευμολπιδῶν. Προέβλεψε τὴν καταστροφὴ τῶν ναῶν καὶ ὁλόκληρης τῆς Ἑλλάδος, καὶ ἀκόμη ὅτι μετὰ τὸ θάνατο τοῦ θὰ γινόταν κάποιος ἱεροφάντης ποὺ δὲν θὰ εἶχε τὸ δικαίωμα νὰ λάβει τὸ ἱερατικὸ ἀξίωμα, διότι αφενὸς ἦταν ἀφιερωμένος στὴν ὑπηρεσία ἄλλων θεῶν καὶ θὰ εἶχε δώσέι ὅρκο νὰ μὴν λάβει ἀξίωμα, παρὰ μόνο σὲ ναοὺς αὐτῶν τῶν θεῶν. Οὔτε ἐπίσης, ὅπως προέβλεψε, θὰ μποροῦσε νὰ λάβει τὸ ἀξίωμα διότι δὲν θὰ ἦταν οὔτε κἂν Ἀθηναῖος. Προέβλεψε ἀκόμη ὅτι ἐπὶ τῶν ἡμερῶν του τὸ ἱερὸ τῆς Ελευσίνας θὰ ἰσοπεδωνόταν καὶ θὰ καταστρεφόταν. Ἔτσι τὸ τέλος τῶν μυστηρίων θὰ λάμβανε τέλος πρὶν ἀπὸ

Δεινοί καλποσφαιριστές

Φοβερή μεγάλη μπάλα!

Προτείνονται μουντιαλικὲς μεταγραφὲς παιχταράδων τῆς πολιτικῆς γιὰ νὰ σκίσει ἡ ὁμάδα καὶ νὰ ξεπουλήσουν τὰ διαρκείας!

Σήμερα θὰ χρησιμοποιηθεῖ ἡ ἀλεφαντικὴ διάλεκτος, ἡ ὁποία δύναται νὰ πείσει ἀκόμα καὶ τὸν διστακτικότερο πρόεδρο νὰ προβεῖ στὴ μεταγραφὴ τῶν υπερπολύτιμων παικτῶν τοῦ καλποσφαίρου (σ.σ.: ὁμαδικὸ παίγνιον. Διεξάγεται στὴ Βουλὴ καὶ τὴν τιβί. Κερδίζει ὅποιος καταστρέφει τὴ χώρα του, ἐπευφημούμενος ἀπὸ τοὺς χουλιγκάνους ὀπαδοὺς του). Οἱ «παῖκτες» γιὰ τοὺς ὁποίους θὰ γίνει ἡ μνεία ταιριάζουν σὲ ὅλα τὰ «θεσμικὰ» κόμματα ποὺ διεκδικοῦν τὴν ψῆφο τῶν πολιτῶν καὶ μερικὰ δισεκατομμύρια εὐρὼ γιὰ

Ἀπό τήν πολιτική στήν πολυλογία

«Θύελλα! Ὁ πρώην γ.γ. τῆς ΚΝΕ βαθμολογεῖ τοὺς γαλάζιους βουλευτὲς» ἦταν ὁ τίτλος τοῦ ἄρθρου τῆς «κυριακάτικης δημοκρατίας». Ἡ ἀπίστευτη κι ὅμως ἀληθινὴ εἴδηση ἀφοροῦσε τὸν ρόλο ποὺ θὰ ἀναλάβει στὴ ΔΝ ὁ ἐκλογικὸς ἀναλυτὴς Τάκης Θεοδωρικάκος. Θὰ βαθμολογήσει τὶς ἐμφανίσεις τῶν βουλευτῶν τοῦ κόμματος στὰ media καὶ τὶς ὁμιλίες τους στὴ Βουλή! 

Ὁ… ἀξιολογητὴς τῶν βουλευτῶν, ὅπως ἔγραψε ἡ ἐφημερίδα, εἶναι «ἕνα πάλαι ποτὲ στέλεχος τῆς ΚΝΕ (γενικός γραμματέας τῆς “κόκκινης” νεολαίας τὴν περίοδο 1990-1991) καὶ παλιὸς συνεργάτης τοῦ Κώστα Λαλιώτη (στο ὑπουργεῖο Χωροταξίας ἀλλὰ καὶ διευθυντὴς τοῦ γραφείου Τύπου τοῦ ΠΑΣΟΚ ἐπὶ Σημίτη)».

Ὅσοι ἀντιδροῦν σὲ αὐτὴν τὴν ἐπιλογὴ θυμίζουν ὅτι «ὁ κ. Θεοδωρικάκος μέσω τῆς εταιρίας μετρήσεων ποὺ ἔχει (της GPO) εἶχε σὲ πολλὲς περιπτώσεις στὸ παρελθὸν ἀδειάσει δημοσκοπικὰ τὴ Ν.Δ., ἐνῶ δὲν εἶναι λίγες καὶ οἱ φορὲς ποὺ

Ζώντας κατά τόν δαίμονα ἑαυτοῦ

Στὴν μικρὴ φωτογραφία, τὸ μνῆμα τοῦ Jim Morrison. Το ἀπόφθεγμα στὴν πλάκα εἶναι γραμμένο στὴν ἑλληνικὴ γλῶσσα

«Νομίζω ὅτι ὑπῆρχε μέσα μου ὁ καταπιεσμένος πόθος νὰ κάνω κάτι τέτοιο (σ.σ.: νὰ τραγουδάει) ἀπὸ τότε ποὺ ἄκουσα... Ξέρεις, ἡ γέννηση τοῦ rock'n' roll συνέπεσε μὲ τὴν ἐφηβεία μου, τὴν ἀπαρχὴ τῆς αὐτοσυνειδητοποίησής μου. Ἦταν μεγάλη ἡ ἔξαψη ποὺ μοῦ προκαλοῦσε, ἂν καὶ τότε δὲν μποροῦσα σὲ καμία περίπτωση νὰ μοῦ ἐπιτρέψω νὰ φανταστῶ ὡς πιθανότητα νὰ κάνω ἐγὼ κάτι τέτοιο. Ὑποθέτω ὅτι ὅλη ἐκείνη τὴν περίοδο, ἀσυνείδητα, ἄθροιζα ἀκούσματα καὶ οἰκοδομοῦσα τὴν κλίση μου. Ὁπότε, ὅταν τελικὰ συνέβη, τὸ ὑποσυνείδητό μου εἶχε...

Ἡ βαρβαρότης τῆς βαρβαρότητος

Τὸ ξέρατε τοῦτο; Ἡ ἑλληνικὴ ἀπόδοση τῆς λέξεως Apocalypse είναι «Ἀποκάλιψ»

Πολλὰ μπορεῖ νὰ ἀνεχτεῖ ὁ ἄνθρωπος. Ἀκόμα καὶ τὸν Βαρουφάκη νὰ ἀποφαίνεται (εκ τῶν ὑστέρων) ὅτι ἦταν ἕτοιμος νὰ μαγέψει τὰ πλήθη ἀλλὰ ἡ φτιάξη τοῦ χάλασε τὴν τελευταία στιγμὴ καὶ φταῖνε (ὅπως πάντα) οἱ ἄλλοι.
Ὡστόσο, τὸ ποτήρι ποῦ γεμίζει μὲ ὀργὴ καὶ ἀηδία τὰ τελευταία πολλὰ χρόνια κάλλιστα μπορεῖ νὰ ξεχειλίσει ἀπὸ μία ἀπεχθέστατη σάχλα που βασανίζει τοὺς ὀφθαλμοὺς τῶν ἐναπομεινάντων Ἑλλήνων. Αὐτὴ ἡ μπούρδα κρέμεται ἐδῶ καὶ δυὸ βδομάδες περίπου σὰν λερωμένο σεντόνι στοὺς

Κομμουνισμός: θρησκεία χωρίς θεό

Ὁ Νῖκος Ζαχαριάδης μαζὶ μὲ κομματικὰ στελέχη τὴν περίοδο που τὸ ΚΚΕ σήκωσε τὰ ὄπλα ἐναντίον τῶν Ἑλλήνων. Δίπλα του ἡ Ρούλα Κουκούλου. 

«Ἐννιὰ μῆνες στὴν ἀπομόνωση στὴν Ἀσφάλεια. Δυόμιση βήματα τὸ κελί... Χιλιάδες φορὲς τὰ πῆγα πάνω κάτω... Οὔτε νὰ διαβάσω τίποτα... Ἐννιὰ μῆνες. Μετὰ τὴ φυλακὴ μοῦ φάνηκε ἀπελευθέρωση. Στον ἀσφαλίτη που μοῦ ἔλεγε 'θὰ πεθάνεις' ἔλεγα 'τὸν Νῖκο τὸν ἀγαπῶ'.[...] Στη φυλακὴ μοῦ 'φέραν καὶ διάβασα μία Καθημερινὴ: 'Καθαιρέθηκε ὁ Ζαχαριάδης'. Τήν εἶχαν ἀφήσει ἐπίτηδες καὶ μὲ παρακολουθοῦσαν. Μετὰ τὸ διάβασα καὶ στὴν Αὐγή. Ἔλεγα μέσα μοῦ: Νὰ κλείσει τὸ κελὶ καὶ νὰ μὴν μὲ βλέπουν. Ύστερα ἀπὸ μισὴ ὥρα μὲ φώναξε ἡ διευθύντρια: 
'Τι λέτε γι' αὐτὸ;' -Ἀφοῦ τὸ λέει τὸ κόμμα!', εἶπα ἐγώ.[...] Ἄν δὲν τὸν διαγράφανε, θὰ ἤμουν μαζὶ τοῦ πραγματικά. Μετὰ που τὸν διέγραψαν...

Riders on the storm

Ο SYRIZA ΩΣ ΓΝΗΣΙΑ ΚΑΙ ΣΥΝΕΠΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

23/8/1939 Ὁ Στάλιν καὶ ὁ ὑπἘξ τοῦ Χίτλερ φὸν Ρίμπεντροπ σφίγγουν
 τὰ χέρια ἔπειτα ἀπὸ τὴν ὑπογραφὴ τοῦ συμφώνου μὴ ἐπιθέσεως. 

Ὅποιος πατριώτης εἰρωνεύεται τὸν SYRIZA ὅτι ἀσκεῖ μὴ ἀριστερή, νεοφιλελεύθερη ἤ κάποια ἄλλη πολιτικὴ ὄχι μόνο κάνει λάθος ἀλλὰ δίχως νὰ τὸ ἐπιδιώκει ρίχνει νερὸ στὸ μύλο τοῦ ἀνελεύθερου καθεστῶτος που οἰκοδομοῦν γνησιότατα ἀριστερὰ κινήματα ὅπως ὁ SYRIZA. Ἄν σὲ κάθε ἀντιλαϊκὴ καὶ ἀντεθνικὴ ἐπιδίωξη, νομοθεσία καὶ ἐνέργεια τῆς κυβέρνησης ἐμεῖς ἰσχυριζόμαστε ὅτι αὐτὸ ΔΕΝ εἶναι ἀριστερὴ πράξη καὶ πρακτικὴ καὶ ἐπιπλέον τὴν χαρακτηρίζουμε φασιστική, νεοφιλελεύθερη ἤ κάτι ἄλλο, τότε ἐπαναλαμβάνουμε στὸν λαὸ τὴν κλασσικὴ ἐπωδὸ πού κατέστρεψε τὴν Ἑλλάδα. Δηλαδὴ ὅτι "αὐτὸ δὲν εἶναι Ἀριστερὰ διότι εἶναι κακό, τὸ ὁποῖο ἀνήκει de jure καιde facto σὲ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα ἰδεολογήματα πλὴν τῆς ἱερῆς ἀγελάδας τοῦ μαρξισμοῦ". Λοιπόν, ὁ SYRIZA καὶ ὅσα διαπράττει εἶναι ἡ πεμπτουσία καὶ ἡ αὐθεντικὴ ἐκδήλωση τῆς Ἀριστερῆς σκέψης στὴν Ἑλλάδα: Ὑποτέλεια στοὺς ξένους (όπως τὸ ΚΚΕ στὴν ΕΣΣΔ), αντικληρικαλισμὸς καὶ αθεΐα, κοσμοπολιτισμὸς καὶ

Ἡ σφαγή τῶν ἀμνῶν

Φέτος εἶναι ἡ πρώτη Ἀνάσταση που περνῶ δίχως τὴν προσδοκία καὶ τὴν πλησμονὴ τοῦ κρέατος. Σταμάτησα νὰ ἐπιθυμῶ τὸ κρέας τῶν ζώων. Καταναλώνω ψάρι, ἴσως ἐπειδὴ ἡ συγκρότησή μου νὰ μὴν ἔχει φτάσει ἀκόμα στὸ σημεῖο νὰ παύσω πλήρως τῆς βρώση ἐμψύχων. Μικρὸς εἶχα παρακολουθήσει ἔντρομος καὶ ἀποτροπιασμένος τὴν σφαγὴ χοίρου σὲ χοιροστάσιο. Ἦταν ἡ πρώτη φορὰ που κατάλαβα σὲ πόση πολλὴ ἁμαρτία καὶ ἀπελπισία ἔχει βυθιστεῖ ὁ κόσμος μας. Ἦταν ἡ πρώτη φορὰ που συνειδητοποίησα πόσο μεγάλος τρόμος εἶναι ἐκεῖνος τοῦ ὄντος ποῦ παλεύει γιὰ τὴν ζωὴ του ἀπέναντι σὲ ὑπέρτερες δυνάμεις.

Ὁ θεῖος μου καὶ τὰ ξαδέλφια μοῦ εἶχαν καταφέρει μία μεγάλη τομὴ στὸν λαιμὸ τοῦ χοίρου κι ἐκεῖνος