Λήναια: μεσοῦντος Γαμηλιῶνος

Σὺν Βάκχαις Λήναια τελεσφόρα σεμνά προπέμπων, ὄργια νυκτιφαῆ τελεταῖς ἁγίαις ἀναφαίνων, εὐάζων, φιλόθυρσε, γαληνιόων θιάσοισιν.

Πάολο Κοέλιο καί Δημήτρης Σαλπιγγίδης

Ἡ μεταγραφή τοῦ «Σάλπι» ἀπό τόν ΠΑΟΚ στόν ΠΑΟ καί ἡ ἐπιστροφή του στήν Τούμπα ἔγινε (σχεδόν) διεθνές ζήτημα!

Τό σύμπαν πάντα συνωμοτεῖ. Ἀκόμα κι ὅταν ἀδιαφορεῖ ἐπιδεικτικά. Ἄλλοτε συνωμοτεῖ γιά νά σοῦ πέσει ἡ φέτα μέ τό βούτυρο καί τή μαρμελάδα ἀπό τήν πασαλειμμένη πλευρά. Ἄλλοτε συνωμοτεῖ γιά νά βρέξει καρέκλες, πολυθρόνες, καναπέδες τήν πρώτη μέρα πού θά πιάσεις δουλειά ὡς ντελιβεράς. Ἐνίοτε συνωμοτεῖ ὅταν βιάζεσαι, ἔχουν στάση ἐργασίας τά ΜΜΜ καί τό κέντρο εἶναι πήχτρα στήν κίνηση ἐπειδή διαδηλώνουν 32 ἄτομα ἐναντίον τοῦ Τραμπ καί ὑπέρ τοῦ ISIS.

Ὁ Πάολο Κοέλιο εἶναι ὁ ἄνθρωπος γιά τόν ὁποῖο τό σύμπαν συνωμότησε γιά νά θησαυρίσει ἀπό τά βιβλία του. Ὁ Βραζιλιάνος στήν καταγωγή συγγραφέας εὐπώλητων

Λήναια: 14η Γαμηλιῶνος

Κλῦθι, μάκαρ, φωνῆς, ἡδύς δ᾽ ἐπίπνευσον ἀμεμφής εὐμενές ἦτορ ἔχων, σύν ἐυζώνοισι τιθήναις.

Καταχραστές προγονικῆς κληρονομιᾶς

Ἀριστερά: Κεφάλι πού ἔχει ἑρμηνευτεῖ ὡς πορτρέτο τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου. Δεξιά: Κεφάλι γενειοφόρου μορφῆς, πού ἴσως σχετίζεται μέ λατρευτικό σύνταγμα (ἀγάλματα πού ἀποτελοῦν θεματικό σύνολο) τῆς οἰκογένειας τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου. Καί τά δύο χρονολογοῦνται στό 175-200 μ.Χ. Ἐκτίθενται στό Ἀρχαιολογικό Μουσεῖο Θεσσαλονίκης. 

«Γιά τόν ἄνδρα πού πιστεύει ὅτι εἶναι κάτι σημαντικό δέν ὑπάρχει τίποτε αἰσχρότερο παρά νά παρουσιάζεται ὅτι τιμᾶται ὄχι γιά τόν ἑαυτό του ἀλλά ἐξαιτίας τῆς δόξας τῶν προγόνων. Βέβαια, οἱ τιμές τῶν γονέων εἶναι γιά τούς ἀπογόνους ὡραῖος καί μεγαλοπρεπής θησαυρός, εἶναι ὅμως αἰσχρό καί ἄνανδρο νά χρησιμοποιεῖ κάποιος τόν θησαυρό εἴτε τῶν χρημάτων εἴτε τῶν τιμῶν καί νά μήν τόν παραδίδει στούς μεταγενέστερους, ἐπειδή δέν ἔχει ὁ ἴδιος ἀποκτήματα καί δόξα».
Πλάτωνος «Μενέξενος», 247b, ἐκδόσεις Κάκτος, σελ. 207

Οἱ προαναφερθεῖσες φράσεις, σύμφωνα μέ τήν πλατωνική καταγραφή, δέν ἀνήκουν, ὅπως συνήθως, στόν Σωκράτη ἀλλά στήν Ἀσπασία*, τήν θυελλώδη, χαρισματική σύζυγο τοῦ Περικλῆ, ἡ ὁποία ἔγραψε ἐπιτάφιο λόγο γιά νεκρούς πολεμιστές καί ὁ Σωκράτης μετέφερε στόν συνομιλητή του τά λόγια της. Ὁ Μενέξενος καί εἰδικά αὐτό τό σημεῖο δέν θυμίζουν αὐτό πού ἀποκαλεῖται «γυναικεία» γραφή ἤ θηλυκή «ἀνάγνωση» τῆς πολιτικῆς καί τῆς κοινωνίας. Εἶναι κείμενο σκληρό, λιτό, ἄτεγκτο. Οἱ ἀπόψεις διατυπώνονται ὠμά καί ἀπροκάλυπτα. Αἰσχρό καί ἄνανδρο νά

Ἀγωγοί, ἀπειλές, πυρκαγιές καί προειδοποιητική ἀρθρογραφία...

Βλέπετε τό σημαντικότερο πρωτοσέλιδο τοῦ Βήματος (τῆς 29ης Ἰουνίου τοῦ 2007), ὅταν ἡ Ἑλλάς τά εἶχε «βρεῖ» μέ τούς Ρώσσους γιά τόν ἀγωγό πετρελαίου τήν ἴδια στιγμή πού καιγόταν ἡ Πάρνηθα. Ἐπειδή εἴμαστε λιγουλάκι συνωμοσιολόγοι δέον ἔστι ὅπως ἀπό τό Βῆμα προσέξετε τό «καπέλο» σέ συνδυασμό μέ τό κύριο θέμα καί τό ἐκδοτικό σημείωμα.

Λήναια: 13η Γαμηλιῶνος

Κάθε μορφή καί ἐκδήλωση Τέχνης εἶναι λατρεία πρός τό θεῖον καί προσπάθεια μιμήσεως τῶν ἰδιοτήτων του.

Ἡ ἑλληνοτουρκική φιλία δοκιμάζεται

Δέν τούς δώσαμε, μπρέ, τούς χακί ντερβίδησες πού ἦρθαν ἐδῶ, σιχτιρίστηκε ὁ «σουλτάνος» καί θά μᾶς χαλάσει τόν μαχαλά.

Ὁ Ἐρντογάν δυσαρεστήθηκε μέ τήν ἀπόφαση τῆς Δικαιοσύνης νά μήν στείλουμε τούς ὀκτώ Τούρκους ἀξιωματικούς στά χεράκια του γιά νά τούς κεράσει σουτζούκ λουκούμ, μερικές χιλιάδες σφαλιάρες καί καμιά ντουζίνα σφαῖρες. Τόση ἦταν ἡ πίκα του, πού δήλωσε ὅτι αὐτή ἡ ἀπόφαση θά ἔχει ἐπιπτώσεις στίς ἑλληνοτουρκικές σχέσεις. Κρίμα, κι ἦταν τόσο ἁρμονικές... Μεγάλη ἀνοησία καί ἀποκοτιά νά ρισκάρουμε τή φιλία μας μέ τήν Τουρκία. Καλύτερο γείτονα δέν εἴχαμε ποτέ.

Τόσο ἐξυπηρετικό καί πρόθυμο. Ἀπό τότε πού γνωριστήκαμε εἴμαστε στά μέλια καί τώρα θά

Λήναια: 12η Γαμηλιῶνος

Μία τρελή ἀπίθανη πτήση

Ἀπίστευτο κι ὅμως ἑλληνικό. Στη φωτογραφία βλέπουμε τή χειρονομία τοῦ Ἀντρέα στή Μιμή (ἐπιστροφή ἀπό Χέρφιλντ) μέ playmobil!

Ἔκθεση ἀφιερωμένη στή φρικτή δεκαετία τοῦ '80 λειτουργεῖ στήν Τεχνόπολη τοῦ Δήμου Ἀθηναίων. Νά μαζευτοῦμε νά... πᾶνε.

Δεκαετία τοῦ '80. Γιά νά ἐπιβιώσεις ἀπό τό σόκ τοῦ νεαντερτάλειου ΠΑΣΟΚ ἔπρεπε νά μιμηθείς τούς συνδικάλες τοῦ Κινήματος: νά κατεβάσεις διακόπτες. Ὄχι τῆς ΔΕΗ, ἀλλά τῶν ὅποιων εὐαισθησιῶν σου, καί νά συνεχίσεις τήν πορεία στήν ἔρημο τοῦ πραγματικοῦ μέχρι νά ἔρθει τό... ἱππικό (ἀκόμα νά ἔρθει τό ἄτιμο).

Σ' αὐτό τό ἀπελπισμένο μακροβούτι σίγουρα θά ἔφτανε μέχρι τά ὦτα σου ὁ ἦχος ἀπό διάφορα πράσινα μπαρακούντα πού κατασπάραζαν τά ἀπομεινάρια τοῦ κράτους καί μασουλοῦσαν τά κοκαλάκια τῶν ταμείων. Ὅμως, ἔπρεπε νά περιμένεις καί νά ὑπομένεις.

Νά ἀντέξεις τήν ἐπέλαση τῆς

Ἀνεξαρτησία γιά τήν Ἑλλάδα

Τί σημαίνει... «ἐλευθερία» δέν εἶναι κάτι πού περιγράφεται ἐπαρκῶς στά λεξικά. Δέν εἶναι θεωρία ἤ κάποιο ἐπιστημονικό δημιούργημα πού μπορεῖ νά ἀναλυθεῖ σέ βιβλίο. Εἶναι βίωμα. Βρίσκονται σέ θέση νά τό κατανοήσουν καί νά τό περιγράψουν ὅσοι τήν ἔχουν στερηθεῖ. Ἡ ἀπώλεια τῆς ἐλευθερίας σίγουρα εἶναι κάτι χειρότερο ἀπό τόν θάνατο. Ἄν δέν ἦταν, τότε δέν θά εἶχαν θυσιάσει πρόθυμα τή ζωή τούς τόσες ἑκατοντάδες ἑκατομμύρια σκλαβωμένων πού σκοτώθηκαν σέ ἀγῶνες γιά τήν ἐλευθερία τους.

Ἐμεῖς οἱ Ἕλληνες ἔχουμε ἀποδείξει τήν ἀγάπη μας, τόν ἄσβεστο πόθο, τόν ἱερό ἔρωτα γιά ἐλευθερία μέ τούς γνωστούς καί ἄγνωστους ἀγῶνες μᾶς νά τήν κατακτήσουμε. Ἔχοντας κλειστεῖ ἐπί 400 χρόνια καί πλέον στόν δυσώδη ὀθωμανικό τάφο, κατορθώσαμε νά... ἀποδράσουμε, ὁλοζώντανοι, μιλώντας τήν πανάρχαια γλώσσα μας καί διατηρώντας τή χριστιανική πίστη μας, ἐπειδή τά χρόνια τοῦ ζόφου βλέπαμε μέ τά μάτια τῆς ψυχῆς μία μέρα ἐλεύθερη νά σιμώνει καί τήν ἴδια στιγμή ἀκονίζαμε τά σπαθιά μας, γιά νά τά στρέψουμε ἐναντίον τῶν ἀλλόπιστων δυναστῶν.

Κι ἔτσι, ἔπειτα ἀπό θυσίες, στεναγμούς, δοκιμασίες, θρήνους, μάχες, νίκες, ἧττες καί θριάμβους, κατορθώσαμε νά

Donald Trump: The etymology of his name reveals a great destiny

In Epictetus’ “Dissertationes ab Arriano digestae” (Book 1 chapter 17 section 12 line 3) we read ‘ἀρχὴ παιδεύσεως ἡ τῶν ὀνομάτων ἐπίσκεψις’ that translates to: “The path of wisdom starts with contemplating the meaning of names”.

So, if we want to examine the true nature of the new POTUS we must examine the etymology of his name. As soon as we do that we’ll understand

a) The deepness and accuracy of the ancient Greek philosophy

b) The tremendous burden of the magnificent destiny that Mr Trump has to bare.

Donald = "world-ruler" or "world-wielder"!

The 'Donald' entry in Wikipedia (https://en.wikipedia.org/wiki/Donald) reveals the following

Donald is a masculine given name derived from

Μέ τόν Τράμπ ἤ μέ τόν Σόιμπλε;

Μιά φορά ἀνά δεκαετίες ἐμφανίζονται στό προσκήνιο χαρισματικές προσωπικότητες πού ἐννοοῦν ὅσα λένε καί ἐφαρμόζουν αὐτά πού ἔχουν ὑποσχεθεῖ νά πράξουν. Το σύστημα ἰσχύος πού ἐπικάθεται σέ χρυσό θρόνο σφηνωμένο στόν κόπρο τῆς ὑποκρισίας δέν ἔχει συνηθίσει τήν συνέπεια λόγων καί ἔργων. Γι' αὐτό αἰφνιδιάζεται σφόδρα ὁποτεδήποτε τά πολιτικά «ραντάρ» ἐντοπίζουν στίγματα ἱκανότητας καί εἰλικρίνειας. 
Ὁ Ντόναλντ Τράμπ ἀποτελεῖ μία ἐξ αὐτῶν τῶν περιπτώσεων. Τά πρῶτα εἰκοσιτετράωρά του στόν Λευκό Οἶκο ἀποδεικνύουν ὅτι ἐννοοῦσε κάθε λέξη ἀπ' ὅσα ὑποσχόταν στίς προεκλογικές ὁμιλίες του. Ὁ κ. Τράμπ μίλησε στό νοῦ καί τήν καρδιά τῆς ἀληθινῆς, ὑγιοῦς, ἰσχυρῆς Ἀμερικῆς δίχως περιττά στολίδια, χωρίς ἀχρείαστες φιοριτοῦρες πολιτικῆς ὀρθότητας καί ψεύτικες εὐγένειες. Εἶπε ὅτι

Ἡ ἐθνική αὐτοχειρία τῶν ἑλληνοποιήσεων

Ἀγραμματοσύνη, μειωμένος πατριωτισμός, οἰκονομικά συμφέροντα, ἐκπλήρωση ἀνθελληνικῶν σχεδιασμῶν καί ἕνα κακοχωνεμένο καί ἀποκομμένο ἀπό τό πλῆρες νόημά του χωρίο τοῦ Ἰσοκράτη γιά τούς «τῆς παιδεύσεως τῆς ἡμετέρας μετέχοντες». Αὐτά ἦταν τά ὑλικά τῆς δηλητηριώδους συνταγῆς πού χρησιμοποίησαν ὁρισμένοι γιά νά διαλύσουν τό ἑλληνικό ἔθνος.

Στόχοι τους ἦταν ἡ ἀλλοίωση τῆς ὁμοιογένειας τοῦ πληθυσμοῦ, ἡ κάμψη τοῦ φρονήματος, ἡ καλλιέργεια πνεύματος ἀπάτριδος κοσμοπολιτισμοῦ, ὁ ψυχολογικός καί ὁ ὑλικός ἀφοπλισμός τοῦ λαοῦ μας, μέ τελικό στόχο τήν ἐπιστροφή στήν πρό τοῦ 1821 κατάσταση. Σκλάβους μᾶς θέλουν, ἐξαρτημένους καί

Πασοκάρα καί λογοτεχνική παραγωγή

Ἡ τέχνη εἶναι αἰώνια. Σάν τά θηριώδη χρέη τῆς πράσινης λαίλαπας. Εὐκαιρία νά εκδικηθεῖτε (τό ΠΑΣΟΚ, ὄχι τήν τέχνη)!

Τό θαλασσοδαρμένο κανό τοῦ Τζέφρυ ξεβράστηκε στή γλιτσιασμένη ἀμμουδιά τῆς βραχονησίδας ὅπου ζεῖ ἡ Φώφη (κάποτε ἦταν νησί ἴσα μέ μία ἤπειρο στό μέγεθος). Ἐκεῖ ὁ πράσινος ἥλιος προσπαθεῖ -μάταια- νά ξεράνει τά σάπια φύκια τοῦ Μνημονίου καί οἱ σοσιαλιστές κάβουρες πλαγιοπατοῦν μέχρι νά βροῦν συριζιάνικη τρύπα νά χωθοῦν γιά νά κρυφτοῦν ἀπό τό κρύο πού κάνει ὁ ἐκτός Βουλῆς χειμώνας.
Ἀπό κάπου μακριά ἀκούγεται τό ἀλύχτημα ἑνός πεινασμένου Βενιζέλου, πού μόλις ἔφαγε τό 24ο κομμάτι μουσακά καί...

Ἦθος καί ἀνηθικότητα εἶναι μεταδοτικά

Ἀττικός ἐρυθρόμορφος κύλικας (χρονολογείται γύρω στό 485-480 π.Χ.). Παρουσιάζει σκηνές ἀπό ἀθηναϊκό σχολεῖο τοῦ 5ου αἰώνα π.Χ., ἀποδίδεται στόν ἀγγειογράφο Δούρη καί ἐκτίθεται στό Ἀρχαιολογικό Μουσεῖο τοῦ Βερολίνου.

«Πρέπει, γενικά, νά ἐμποδίζουμε τά παιδιά ἀπό τό νά συναναστρέφονται φαύλους ἀνθρώπους, δεδομένου ὅτι παίρνουν κάποιο μέρος τῆς κακίας τους. Αὐτό τό παράγγελμα δίνει ὁ Πυθαγόρας μέ τίς αἰνιγματώδεις φράσεις του, τίς ὁποῖες θά παραθέσω καί θά ἐξηγήσω· αὐτές, ἄλλωστε, ἔχουν σημαντική συμβολή ὅσον ἀφορᾶ τήν ἀπόκτηση τῆς ἀρετῆς. Γιά παράδειγμα:“Μήν δοκιμάσεις μελανούρια”, πού σημαίνει μή συναναστρέφεσαι μαύρους στήν ψυχή, γιά τόν κακό τους χαρακτήρα.

“Μήν περνᾶς πάνω ἀπό τόν ζυγό”, πού σημαίνει ὅτι πρέπει νά σέβεσαι ἰδιαίτερα τή δικαιοσύνη καί νά μήν τήν παραβαίνεις.“Μήν κάθεσαι πάνω σέ χοίνικα”, δηλαδή νά ἀποφεύγεις τήν

Τό νέο πρόσωπο τῆς Δεξιᾶς

Διαφορετικές συνθῆκες καί σύγχρονες προκλήσεις ἐπιβάλλουν στήν παραδοσιοκρατική παράταξη τήν μεταλλαγή της σέ  κάτι τόσο πειστικό ὅσο  ὁ εἰκονιζόμενος!

Ἕνα ἀπό τά μεγαλύτερα προβλήματα τῆς ἡμεδαπῆς Δεξιᾶς εἶναι ὅτι ἐπί δεκαετίες ἐπέλεξε τόν ρόλο τοῦ εξωφυλαροῦχα τῆς Ἀριστερᾶς. Ἀνέλαβε ἐθελοντικά τόν ρόλο τοῦ οὐραγοῦ, ἀρωγοῦ, παραγιοῦ καί ἐν πολλοῖς... μπάτλερ τῆς παράταξης πού ἔχασε τήν ἔνοπλη ἀναμέτρηση τόν Αὔγουστο τοῦ 1949. Ἔχασαν τό μάτς στό γήπεδο μέ 15-0 καί τό πῆραν στά χαρτιά - κυριολεκτικά καί μεταφορικά. Ἡ ἀμεριμνησία καί ἡ ἐλαφρότητα μέ τήν ὁποία ἀντιμετώπισαν οἱ ἐπιφανεῖς δεξιοί τό ζήτημα τῆς ἰδεολογικῆς ἡγεμονίας τῆς Ἀριστερᾶς εἶναι ἀπερίγραπτες.

Κλασικό παράδειγμα, ἡ ἐξωφρενική φράση

Το «πλεονέκτημα» τῆς Ἀριστερᾶς

«Αὐτοί πού δέν μποροῦν νά ξεχάσουν εἶναι οἱ συγγενεῖς τῶν σφαγμένων, πού οἱ ἀπαίσιοι κακοῦργοι τοῦ ΚΚΕ τούς στέρησαν προσφιλή τούς πρόσωπα. Εἶναι τά παιδιά ὅλων ἐκείνων ποῦ δέν εἶδαν ποτέ τή μάνα τούς νά βγάζει τά μαῦρα ροῦχα. Εἶναι ἐκεῖνοι πού δέν εἶπαν ποτέ τή λέξη πατέρα».

 Ἀποκόμματα ἐφημερίδων γιά τήν σφαγή στόν Φενεό. Στην ἔνθετη εἰκόνα, τό ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου τοῦ κ. Καπέλλου.

«Εἰς τό στρατόπεδον προσελήφθη καί ἐγώ. Διά νά συλληφθῇ ἕνας ὁποιοσδήποτε ἔπρεπε νά ἀποφασίσῃ τό κομμουνιστικόν γραφεῖον ἑκάστου χωρίου διά τά ἄτομα τῆς κοινότητός του οἱ ἀποτελοῦντες τό κομματικόν γραφεῖον εἴτε ΚΚΕ εἴτε ΕΑΜ συνεκέντρωναν τά στοιχεῖα καί τά ἔδιδον εἰς τόν γραμματέα τῆς Αχτίδος. Ἐν περιπτώσει διαφωνίας ὁ γραμματεύς ἔδιδε τήν ψῆφον, τάς γενικάς κατευθύνσεις τῶν συλλήψεων καί ἐκτελέσεων εἶχε δώσει ἀφ' ἑνός ἡ ΠΕΕΑ ἥτις ἔλεγε ὅτι πρέπει κάθε ἀντιδραστικός νά ἐξοντώνεται καί μάλιστα ὅλος ὁ συγγενικός κύκλος καί μέχρι ἑβδόμης γενεάς.[...] Ἀπό τό στρατόπεδον τούς παίρναμε λίγους λίγους καί τούς ἐκτελούσαμε εἰς διαφόρους περιοχάς καί τῆς δασώδους περιοχῆς πέριξ τῆς Μονῆς καί σέ μίαν τρύπαν πλάτους ἐπί 4 μέτρα καί βάθους ὅταν ρίψεις μία πέτρα θά μετρήσης μέχρι τό 16 γιά νά ἀκούσης τόν κτύπον στό ὑπέδαφος πού θά φθάση. Την τρύπαν αὐτήν τήν βρῆκα ἐγώ κατ' ἐντολήν τοῦ Κρητικοῦ ἤ Πισογαινάκη, ὅστις δέν ξεύρω ἀπό πού ἔμαθε ὅτι ὑπάρχει τέτοια τρύπα.[...] Ἀφοῦ ξεκουραστήκαμε εἴπαμε στούς κρατούμενους ὅτι τούς πᾶμε γιά τήν Ταξιαρχία στά Μαζέικα. Ὁ Καραπᾶνος μέ τόν Κρητικό καί τόν Μωριά πῆγαν στήν τρύπα. Ἐκεῖ ὁδηγοῦντο δύο - δύο δῆθεν γιά ἀνάκριση καί, χωρίς νά ἀντιλαμβάνονται οἱ ἄλλοι, τούς ἐκτελοῦσαν οἱ Μωρίας, Κρητικός, Καραπᾶνος κατά τόν ἑξῆς τρόπο: Τους γδύναμε τελείως καί μέ τό μαχαίρι τούς ἔκοβαν τό λάρυγγα καί τούς ἔριχναν μέσα στήν τρύπα. Τα ροῦχα πού παίρνανε τά πήγαιναν στήν περιφερειακή Ἐπιτροπή ποῦ ἦταν στό Μπούζι καί ἔπειτα στή Λαύκα καί τά φοροῦσαν τά διάφορα μέλη τῆς ὀργανώσεως».

Κωνσταντῖνος Δ. Καπέλλος «Κοκοβούνι Φενεοῦ - Ὁ Γολγοθάς τῶν Ἀθώων», προσωπική ἔκδοση, Φενεός 2016, σελ. 171-173.

Τό κείμενο πού παρατέθηκε προηγουμένως εἶναι ἀπόσπασμα ἀπό τή μαρτυρία ποῦ ἔδωσε ὁ Νικήτας Σαμαρτζής, ἕνας ἐκ τῶν σφαγέων τοῦ Φενεού Κορινθίας. Ἡ ἀπολογία του κρατήθηκε σέ ἀντίγραφο ἀπό τόν μοίραρχο ἀνακριτή Ἀθανάσιο Δρούγκα καί ἔγινε στίς 9 Μαρτίου 1945. Το ἔγκλημα τῶν θυμάτων τοῦ Σαμαρτζῆ καί τῶν συνεργῶν του ἦταν πώς «ἀνῆκαν στήν ἀντίδραση». Ἡ λέξη «ἀντίδραση» γιά τούς κομμουνιστές σημαίνει ὅλη τήν κοινωνία πού βρίσκεται ἐκτός κομματικῆς γραμμῆς. Καί, ὅπως ἀποδεικνύει ὁ συγγραφέας μέ τό ἔργο του, γιά νά θεωρηθεῖς κομμάτι τῆς «ἀντίδρασης» δέν χρειαζόταν νά κάνεις κάτι - ἀρκοῦσε μία

Καλῶς τονε κι ἄς ἄργησε!

Στην ἀρχή τό Brexit, στή συνέχεια ὁ Τραμπ καί στό βάθος ἡ γερμανική Εὐρώπη καί ἡ Κίνα. Ἐνδιαφέροντες καιροί...

Παράξενο. Ὁ νέος πρόεδρος τῶν ΗΠΑ δέν ἀναθεώρησε τήν πρόθεσή του νά ὁρκιστεῖ καί νά ἀναλάβει τήν κυβέρνηση τῆς ὑπερδύναμης. Μά, καλά, δέν ἄκουσε, δέν ἔνιωσε τίς ἀντιδράσεις τῶν ἑλληνικῶν ΜΜΕ καί τόν σκεπτικισμό τοῦ Γιώργου Κουμουτσάκου;

Ἴσως οἱ σύμβουλοί τοῦ νά μήν τόν εἶχαν ἐνημερώσει δεόντως γιά τή βαρύτητα τῆς ἀπόψεως τῶν ἀνθρώπων πού καλοταΐστηκαν ἀπό τήν καλπάζουσα παρακμή πού δίδασκαν διά τῆς τηλοψίας. Δέν εἶναι λίγο νά προτιμᾶ τή Χίλαρι ἡ κυρία μέ τό σιδερωμένο πρόσωπο, πού συντροφεύει τά μεσημέρια τῶν οἰκοκυρῶν μέ συνεντεύξεις παιδεραστῶν. Οὔτε τυγχάνει ἀμελητέα ποσότητα κάθε φανατικός ὀπαδός τῆς

Ἡ συντριβή τῶν νεοταξικών σοφιστειῶν

Ἡ συλλογιστική τῆς παγκοσμιοποιητικῆς προπαγάνδας εἶναι τόσο ἀληθής ὅσο ἡ ἀριθμητική πράξη στόν πίνακα. Στην ἔνθετη φωτογραφία τό ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου τοῦ κ. Ρωμανοῦ.

«Στα Ἠθικά Νικομάχεια ὁ Ἀριστοτέλης ἀναπτύσσει μία θεωρία περί ἀρετῆς, ἡ ὁποία μπορεῖ νά παραγάγει χρήσιμα συμπεράσματα γιά ἕναν τρόπο μέ τόν ὁποῖον οἱ σύγχρονοι σοφιστές ἐπιτυγχάνουν, ἀνεπαισθήτως, μετατοπίσεις ἐννοιῶν κατά τό δοκοῦν. Ἡ ἀρετή, ἐξηγεῖ ὁ μέγας διδάσκαλος, εἶναι μεσότης μεταξύ δύο ἄκρων μέ ἀρνητικό πρόσημο∙ ὅμως ὁμοιάζει περισσότερο μέ τό ἕνα ἄκρο. Παράδειγμα ἡ γενναιοδωρία, ὡς ἀρετή, τοποθετεῖται ἀνάμεσα στήν ἀσωτία (ἡ σπατάλη), ἀφενός, στήν τσιγκουνιά, ἀφετέρου. Ὁμοιάζει, ὅμως, περισσότερο ὁ γενναιόδωρος μέ τόν σπάταλο παρά μέ τόν τσιγκούνη. Ἡ ἀνδρεία πάλι τοποθετεῖται ἀνάμεσα στόν παράτολμο καί τόν δειλό. […] Οἱ σοφιστές τῆς αποδόμησης ἡρώων τοῦ ἔθνους ἤ τῶν μεγάλων ἐπιτευγμάτων ἑνός λαοῦ, γνωρίζουν πώς νά μετατοπίζουν τίς ἔννοιες τῆς ἀρετῆς πρός τήν κακία μέ τόν παραπάνω τρόπο. Στόχος τους εἶναι νά ἐξαλείψουν ὑποδειγματικούς χαρακτῆρες καί δράσεις τοῦ παρελθόντος πού προσφέρονται γιά μίμηση ἀπό τούς νεότερους. Στόχος τους εἶναι νά ἀμαυρώσουν (πάντα μέ τήν «κριτική» ἱστορική έρευνα) τίς ἐμβληματικές προσωπικότητες καί ἱστορικές στιγμές ἰδεαλιστικῆς ὁλοκλήρωσης, οἱ ὁποῖες λειτουργοῦν ὑποδειγματικά γιά τήν ὁμοψυχία ἀνθρώπων γύρω ἀπό ἕνα κοινό ὅραμα, μία ὑψηλή στοχοθεσία. Αὐτό τό ὀνομάζουν, πάλι μέ μία μετατόπιση ἐννοιῶν,“εθνικισμό”».

Κωνσταντῖνος Π. Ρωμανός, «Ἀπό τήν Ἐθνοκτονία στήν Ἀφύπνιση. Ἀντίλογος στή Σοφιστική τῆς Νέας Τάξης», ἐκδόσεις Πελασγός, σ. 67

Ἡ συντριπτική πλειονότητα τῶν προβλημάτων, τῶν διλημμάτων καί τῶν προκλήσεων πού ἀντιμετωπίζουν τά πρόσωπα ἤ οἱ συλλογικότητες μπορεῖ νά ἀντιμετωπιστεῖ ἐπιτυχῶς, ἄν ἐξεταστοῦν ὑπό τό ψυχρό φῶς τῆς λογικῆς. Καί στίς σωματικές ἀσθένειες ἰσχύει αὐτό. Δέν μπορεῖ νά ὑπάρξει ἴαση, ἄν δέν προηγηθεῖ ὀρθή διάγνωση.
Ὁ Κωνσταντῖνος Ρωμανός, καθηγητής Φιλοσοφίας στό Πανεπιστήμιο τοῦ Αἰγαίου καί συγγραφέας τοῦ βιβλίου ἀπό τό ὁποῖο προέρχεται τό ἀπόσπασμα στήν ἀρχή τοῦ κειμένου, ἔχει διαγνώσει τά αἴτια, τά συμπτώματα μέ τά ὁποία ἐκδηλώνεται ἡ νεοταξική νόσος στίς σύγχρονες δυτικές κοινωνίες. Ἔχει μελετήσει σέ βάθος τό ἰδεολογικό ἐπίχρισμα καί τό σοφιστικό

Ντρέπεται πού εἶναι(;) Ἕλληνας!

Ὁ Μπουτάρης προσπαθεῖ νά κρύψει 74 χρόνια καί τό... πετρωμένο ἁλάτι στίς ἁλατιέρες πίσω ἀπό τίς κόκκινες κάλτσες του.

Πρῶτο καί κυριότερο: Μπουτάρης καί Καμίνης εἶναι τό δημαρχικό δίδυμο ποῦ ἐπέβαλε ὁ ΓΑΠ. Αὐτό καί μόνο ἀρκεῖ ὡς «στίγμα» ἐντοπισμοῦ τῶν νοοτροπιῶν αὐτῶν τῶν «ἡρώων» τῆς Τοπικῆς Αὐτοδιοικήσεως καί ἐξαιρετικό ἐπιχείρημα γιά τήν κατάργηση τῶν αυτοδιοικητικών ἐκλογῶν καί τοῦ διορισμοῦ τῶν δημοτικῶν ἀρχόντων ἀπό τόν ὑπουργό Ἐπικρατείας. Πάλι Μπουτάρη καί Καμίνη θά εἴχαμε, ἀλλά τοὐλάχιστον θά εἶχαν ἀποφευχθεῖ τά ἔξοδα.

Πᾶμε τώρα στόν Μπουτάρη. Οἱ παρελάσεις ὁμοφυλόφιλης ὑπερηφανείας τοῦ ἀρέσουν. Οἱ νταγλαράδες μέ τά μουστάκια, τά πον-πον, τίς ρόζ σφυρίχτρες, τίς γόβες, τά διχτυωτά καλσόν καί τά μίνι μᾶλλον τοῦ

Το ΠΑΣΟΚ δέν εἶναι κατσαρίδα

Ἐδῶ καί ἀρκετά χρόνια τά ἀντιπαθή δικτυόπτερα συκοφαντοῦνται ἀσύστολα, παραλληλιζόμενα μέ τό σχεδόν ἀπέθαντο Κίνημα πού ἵδρυσε ὁ Ἀντρέας.

«Μετά ἀπό τόν πυρηνικό πόλεμο θά ἔχουν ἐπιβιώσει οἱ κατσαρίδες καί ἡ πασοκάρα» ἀκούγεται στίς ροῦγες Ἀθηνῶν, περιχώρων καί περιφερείας. Μόλις δέ ἠκούσθη στόν ἀέρα τό μπάμ τῆς ὁλικῆς ἐπαναφοράς τοῦ ἀκάματου κωπηλάτου «Τζέφρυ» στή μετάλλαξη τοῦ κόμματός του, ὡς ἁπλός στρατιώτης ὑπό τήν παντιέρα τῆς καστροπολεμάρχισσας Φώφης, ἐδόθη ἕνα ρεσιτάλ κατσαριδοφοβίας καί αντιπασοκισμοῦ συνάμα. Αὐτή ἡ συκοφαντική ἐκστρατεία ἐνορχηστρώθηκε ἀπό τούς

Ἀποκλειστικό: Παρέμβαση Ἄκη Τσοχατζόπουλου γιά τό μέλλον τῆς κεντροαριστερᾶς.

Ἡ ἀδιάσπαστη γραμμή τῆς ἑλληνικότητας

Ο δικέφαλος αετός ήταν έμβλημα της δυναστείας των Παλαιολόγων. Στο κέντρο του, το μονό- γραμμα των Παλαιολόγων. Στην ένθετη φωτογραφία, το εξώφυλλο του βιβλίου της Αννας Δημητρίου-Μιχαήλ

«Ὁ κρητικῆς καταγωγῆς Φραγκίσκος Σκοῦφος (1644-1697) σπούδασε στήν Ἰταλία. Το 1669 χρημάτισε καθηγητής τοῦ ἑλληνικοῦ σχολείου τῆς Βενετίας καί τό ἔτος 1681 ἐξέδωσε τό ἔργο “Ρητορική”, ἀπό τό ὁποῖο παραθέτουμε τό κατωτέρω ἀπόσπασμα καί στό ὁποῖο φαίνεται ἡ ἀγάπη του πρός τήν πατρίδα καί ἡ ἀγωνία του γιά τήν τύχη τῶν συμπατριωτῶν του Ἑλλήνων: 

“Με τό σχῆμα τῆς δεήσεως θέλω παρακαλέσει τόν ἐλευθερωτήν τοῦ κόσμου Χριστόν, νά ἐλευθερώση μίαν φοράν τό ἑλληνικόν γένος ἀπό τήν δουλείαν τῶν Αγαρηνῶν, καί ἀπό τάς χεῖρας τοῦ Ὀτομανικού Βριάρεως. Φθάνει, κριτά δικαιώτατε, φθάνει! Ἕως πότε οἱ τρισάθλιοι Ἕλληνες έχουσι νά εὑρίσκωνται εἰς τά δεσμά τῆς δουλείας [...] Ἐνθυμήσου, θεάνθρωπε Ἰησοῦ, πώς τό ἑλληνικόν γένος ἐστάθη τό πρῶτον, ὀποῦ ἄνοιξε ταῖς αγκάλαις, διά νά δεχθῆ τό θείον σου Εὐαγγέλιον[...] κάμε νά φύγουν τόν ζυγόν τέτοιας βαρβαρικῆς αἰχμαλωσίας [...] ὕψωσαι πάλιν εἰς τήν προτέραν δόξαν τό γένος”».
Ἄννας Δημητρίου-Μιχαήλ, «Ἑλληνικότητα: Ἰδεολόγημα ἤ Ἐθνική Ταυτότητα;», Ἀθήνα 2013, ἐκδόσεις Νέα Θέσις, σελ. 50

Γιά μεγάλη μερίδα τοῦ λαοῦ ἡ ἀθέατη ὄψη τοῦ Ἑλληνισμοῦ εἶναι ἡ Ἱστορία του καί ὅσα συνθέτουν τό

Τα ἀρχαῖα ἑλληνικά δημιουργοῦν ἐλίτ

Ἄποψη ἀπό τίς ἐγκαταστάσεις τοῦ Ἶτον. Στήν ένθετη εἰκόνα τό ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου μέ τήν βιογραφία τοῦ Τζόρτζ Ὄργουελ

«Στο δημόσιο σχολεῖο μποροῦσε νά μπει ἕνα παιδί στά δεκατέσσερά του χρόνια. Ἔπρεπε προηγουμένως νά ξέρει Λατινικά, Ἑλληνικά, μαθηματικά κι ἕνα σωρό ἄλλα πράγματα, πού ἦταν δύσκολο νά τά μάθει ἀπό μία γκουβερνάντα ἤ ἀπό ἕνα κοινό δημοτικό σχολεῖο. Γι' αὐτό εἶχαν ἱδρυθεῖ μερικά ἰδιωτικά "σχολεῖα", γιά παιδιά ἀπό ὀχτώ ἕως δεκατεσσάρων χρόνων, πού τά προετοίμαζαν γιά τά πιό δύσκολα καί σκληρά Δημόσια Σχολεῖα. Τά "φροντιστήρια" αὐτά ἦταν ἀρκετά ἀκριβά καί ἐξ ἴσου σκληρά μέ τά Δημόσια Σχολεῖα: ντρεσάριζαν τά παιδιά μέ πολλή αὐστηρότητα καί κάμποσο ξύλο, μαθαίνοντάς τα νά ὑπακοῦν, νά μελετοῦν καί νά ὑποτάσσονται».

Peter Stansky & William Abrahams «Ὁ Ἄγνωστος Ὄργουελ», ἐκδόσεις Κάκτος, σελ. 26

Ὁ Τζορτζ Ὄργουελ, ὁ ὁραματιστής τῆς τυραννικῆς δυστοπίας τοῦ «1984» καί ὁ δημιουργός τοῦ συμβολικοῦ καί τόσο ἀληθινοῦ κόσμου πού ζοῦσε στή «Φάρμα τῶν Ζώων», ἦταν ἕνα ἀπό τά πολλά παιδιά τῆς βρετανικῆς αὐτοκρατορίας πού εἶχαν τήν τύχη καί τήν ἀτυχία νά γεννηθοῦν σέ οἰκογένεια ὑπαλλήλων πού στελέχωναν τίς ὑπηρεσίες τοῦ Στέμματος στίς ἀποικίες. Ἡ τύχη ἔγκειτο στά προνόμια πού ἀπολάμβαναν ὅσο ζοῦσαν ἐκεῖ καί ἡ ἀτυχία στήν ἀπώλεια ὅλων τῶν ἀνέσεων μόλις ἐπιβιβάζονταν στό πλοῖο ἐπιστροφῆς γιά την πατρίδα. Ἡ συνταξιοδότηση ἑνός ὑπαλλήλου πού δούλευε στίς ἀποικίες ἰσοδυναμοῦσε μέ

Γιατί «πατώνουν» οἱ Ἕλληνες μαθητές

Ἔκπληκτοι δημοσιογράφοι μεταδίδουν ὅτι οἱ φίλοι τους οἱ πολιτικοί ἀντί γιά σκεπτόμενους πολίτες δημιουργοῦν ντουβάρια γιά νά τούς ψηφίζουν!

Ἅπαντες τώρα ἀνακάλυψαν τόν διαγωνισμό PISA, στόν ὁποῖο ἔλαβαν μέρος οἱ Ἕλληνες μαθητές μέ οἰκτρές ἐπιδόσεις. Ὅμως, ὁ δρ Ἀλκιβιάδης Κωνσταντῖνος Κεφαλᾶς, διευθυντής Ἐρευνῶν τοῦ Ἐθνικοῦ Ἱδρύματος Ἐρευνῶν στό Ἰνστιτοῦτο Θεωρητικῆς καί Φυσικῆς Χημείας, τά ἔχει γράψει, ἀναλύσει καί ἑρμηνεύσει μέ ἄρθρο του στήν ἱστοσελίδα τῆς «δημοκρατίας» ἤδη ἀπό τήν 28η Ὀκτωβρίου!


Το ἄρθρο τιτλοφορεῖται «Ἡ ἐθνική συλλογική ευφυΐα τήν 28ήν Ὀκτωβρίου 2016», στό ὁποῖο διαβάζουμε τά ἀκόλουθα: «Τό 2010, τό ἔγκυρο ἐπιστημονικό περιοδικό "Intelligence" δημοσίευσε ἄρθρο σχετικά μέ τόν δείκτη εὐφυΐας 108 ἐθνῶν (National IQ index), ἔνθα τεκμηριώνεται ὅτι ὁ ἑλληνικός λαός ἔχει δείκτη ευφυΐας ἴσον μέ 92, ὅταν ὁ μέσος εὐρωπαϊκός ὄρος εἶναι 99, ἐνῶ τόν ὑψηλότερο στήν Εὐρώπη ἔχουν οἱ Ἰσλανδοί καί οἱ Ἑλβετοί, ἰσούμενο μέ 101. Ἔτσι λοιπόν, μαζί μέ τούς ἄλλους ὀξυδερκεῖς Βαλκάνιους, οἱ Ἕλληνες καταλαμβάνουν τίς τελευταῖες θέσεις στήν κλίμακα ευφυΐας μεταξύ τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν καί αὐτός εἶναι ὁ λόγος ποῦ ἀντιμετωπίζονται διαφορετικά ἀπό τά κέντρα λήψης ἀποφάσεων σέ σχέση μέ ἄλλους ἐξυπνότερους λαούς, ἐπειδή ὁ δείκτης ευφυΐας ἀντανακλᾶ τήν ἱκανότητα τῶν λαῶν νά ἀντιλαμβάνονται τά πολιτικά, οἰκονομικά καί κοινωνικά τεκταινόμενα γύρω τούς καί συνεπῶς νά ἀντιδροῦν διαφορετικά στίς δύσκολες καταστάσεις.[...]
Ὁ χαμηλός δείκτης ευφυΐας τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς

Ἡ Εὐρώπη δέν ἔχει κανένα μέλλον

«Δέν εἴδατε τί συμβαίνει... Ἕνας μετανάστης βίασε ἕνα παιδί σέ μία εὐρωπαϊκή χώρα. Τό δικαστήριο τόν δικαιολόγησε ἐπικαλούμενο δύο λόγους: ὅτι δέν γνωρίζει καλά τήν γλώσσα τῆς χώρας διαμονῆς καί δέν κατάλαβε ὅτι τό ἀγοράκι, καί ἦταν ἀγοράκι, ἀντιδροῦσε. Δέν μπορεῖ κανείς νά διανοηθεῖ τί συμβαίνει ἐκεῖ πέρα. Αὐτό εἶναι τό ἀποτέλεσμα ὅταν χάνονται οἱ παραδοσιακές ἐθνικές ἀξίες καί πράγματι δέν ξέρω ποιά ἐξήγηση μπορεῖ νά δώσει κανείς, νά νιώθει ὑπόλογος μπροστά σ' αὐτούς τούς μετανάστες ἤ κάτι ἀκόμη; Τί συμβαίνει ἐκεῖ εἶναι ἀκατανόητο.[...] Ὅμως ἡ κοινωνία, ἡ ὁποία δέν εἶναι σέ θέση νά ὑπερασπισθεῖ τά παιδιά της, δέν ἔχει αὔριο, δέν ἔχει μέλλον. Γι' αὐτό ἡ ἐμπειρία πού ἔχουν, θά τό πῶ εὐθέως, δέν εἶναι καί ἡ καλύτερη. Ἐνῶ ἐμεῖς ἔχουμε μία χιλιετή ἱστορία διαμόρφωσης ἑνός πολυεθνικοῦ κράτους καί ἡ ἐμπειρία μας αὐτή εἶναι πολύ πιό βαθιά. Ἐκεῖ ὑπάρχουν ἐπίσης πολλά προβλήματα, γι' αὐτήν ἀκριβῶς τήν ἐμπειρία μιλᾶμε τώρα, ὅμως εἶναι βαθύτερη καί στηρίζεται σέ καλύτερες βάσεις ἀπό αὐτή ποῦ ἔχουν ἄλλες χῶρες».

Βλ. Πούτιν, πρόεδρος τῆς Ρωσικῆς Ὁμοσπονδίας,31/10/2016, Ἀστραχάν, συνεδρίαση Ἐπιτροπῆς γιά Θέματα Ἐθνοτήτων. Πηγή: greece-russia2016.gr

Συντριπτική ἥττα τῶν λαῶν τῆς Εὐρώπης εἶναι ὁ ἐθισμός στόν παραλογισμό. Οἱ συστοιχίες τῶν ΜΜΕ ἔχουν δημιουργήσει στίς συνειδήσεις τῶν ἀποχαυνωμένων καταναλωτῶν εἰδήσεων καί ἐντυπώσεων ἕνα ἐξαρτημένο ἀντανακλαστικό: Σοκάρονται ὁποτεδήποτε ἀκοῦν τήν ἀλήθεια! Αἰφνιδιάζονται, τρομάζουν, ἐπιδιώκουν νά τερματιστεῖ ἄμεσα ἡ ἐπαφή τούς μέ τό φῶς πού λούζει τήν ἐπιφάνεια τοῦ πραγματικοῦ κόσμου, ἐκείνου πού εἶναι προσβάσιμος σέ ὅλους ὅσοι ἔχουν ἀποδράσει ἀπό τό πλατωνικό σπήλαιο τῶν ψευδαισθήσεων.

Κάθε διατύπωση συλλογισμοῦ μέ ἀρχή μέση καί τέλος, ἀποφλοιωμένου καί ἀποκαθαρμένου ἀπό τό γλοιῶδες συναισθηματικό ἰσοζύγιο τῆς προπαγάνδας, εἶχε καταλήξει νά θεωρεῖται ἀπό τίς ἀγόμενες καί φερόμενες μάζες «ρατσισμός», «διάκριση», «ξενοφοβία», «ἀκροδεξιά ρητορική». Ὅμως, ἐπειδή στή φύση ἐπικρατεῖ

Ἡ Θράκη σέ ἰδιωτική προβολή!

Στιγμιότυπο μίας ἀπό τίς προβολές τῆς ταινίας «Ἀλέξανδρος καί Αϊσέ» στό σπίτι τοῦ σκηνοθέτη.

Ὁ Δημήτρης Κολλᾶτος εἶναι ἕνας ἀπό τούς ἐλάχιστους Ἕλληνες δημιουργούς πού ἀξίζει αμφότερους τούς τίτλους: καί Ἕλληνας καί δημιουργός

«Ἀλέξανδρος καί Αϊσέ». Εἶναι μία ταινία τοῦ Κολλάτου στήν ὁποία, μεταξύ ἄλλων, διδάσκουν ἠθοποιία οἱ Σπῦρος Φωκάς, Κώστας Χατζηχρῆστος, Ἀνδρέας Μπάρκουλης, Λυκοῦργος Καλλέργης, Γιῶργος Μούτσιος.

Σ' αὐτή τήν κραυγή, πού ντύθηκε μέ εἰκόνα καί ἦχο, πρωταγωνιστεῖ ἡ Θράκη, τήν ὁποία ἡ Τουρκία καί οἱ ἐντός τῶν τειχῶν συνεργάτες της θέλουν νά γίνει τό ἑπόμενο Κοσσυφοπέδιο. Ἡ κυριολεκτική καί μεταφορική λειψανδρία, ἡ ἐνδοτικότητα τῶν πολιτικῶν, ἡ προδοσία, τό νονιλίκι πού πουλᾶ τό τουρκικό προξενεῖο, οἱ ἀγῶνες τῶν λιγοστῶν γενναίων Ἑλλήνων καί -πάνω ἀπ' ὅλα- ὁ ἔρωτας συνθέτουν μία πλοκή τόσο ἁπτή, πιθανή καί οἰκεία, πού σέ ὑποχρεώνουν νά

Κάτω τά χέρια ἀπ' τόν Γιῶργο!

Τό Πανελλήνιον ἀγωνιᾶ. Στις 19 Ἰανουαρίου δικάζεται ὁ ΓΑΠ γιά τό ἱστορικό «λεφτά ὑπάρχουν». Ὅλοι δηλώνουμε ἐθελοντές μάρτυρες ὑπερασπίσεως.

Ἀχαριστία, κυρίες καί κύριοι. Ἡ νόσος τοῦ παρελθόντος, μάστιγα τῆς ἐποχῆς μᾶς! Ὁ ἄνθρωπος πού μᾶς ἔκανε νά ἐκτιμήσουμε κάθε δευτερόλεπτο ἀπό τόν βίο μας διώκεται. Ἐκεῖνος, ὁ μοναδικός, ὁ ἀνεπανάληπτος ἡγήτωρ πού μᾶς ἔκανε νά μετρᾶμε τίς φακές μία-μία γιά νά μᾶς φανοῦν περισσότερες καί νά χορτάσουμε μέ δαῦτες, καί νά ἐκτιμήσουμε ἀκόμα καί τίς μονές φέτες ψωμιοῦ τοῦ τόστ πού περισσεύουν ἀπό τή συσκευασία, εἶναι ὑπό διωγμόν.

Ὑπεβλήθη ἀγωγή ἐναντίον του γιά μία φράση-κλειδί, πού τόν βοήθησε νά κερδίσει μία θέση στίς καρδιές μας καί ἀκολούθως τίς ἐκλογές. Τί εἶπε; «Λεφτά ὑπάρχουν!» Γι' αὐτό ἕνας ἀπόστρατος πλωτάρχης τοῦ Πολεμικοῦ Ναυτικοῦ προσπαθεῖ νά τόν

Βουλευτές - ὑπάλληλοι πρωτοκόλλου

Οἱ Ἕλληνες βουλευτές, ἀναλογικά μέ τό κατά κεφαλήν ΑΕΠ τῶν πολιτῶν, εἶναι οἱ δεύτεροι πιό καλοπληρωμένοι στήν Ε.Ε. Αὐτό τό συμπέρασμα προέκυψε ἀπό τήν ἔρευνα ποῦ πραγματοποίησε ἡ ἰρλανδική εἰδησεογραφική ἱστοσελίδα Τhejournal. Οἱ ἐθνοπατέρες μας ἔχουν μέσο μισθό 61.620 εὐρώ ἐτησίως, ἐνῶ οἱ ἁπλοί φορολογούμενοι ἔχουν μέσο βασικό μισθό 18.331 εὐρώ. Δηλαδή οἱ ἐκλεγμένοι ἔχουν ὑπερτριπλάσιες ἀποδοχές ἀπό τούς ἐκλογεῖς. Αὐτό δέν ἀποτελεῖ πρόβλημα. Τα ἔξοδα στελέχωσης καί λειτουργίας βουλευτικοῦ γραφείου εἶναι μεγάλα καί ἀκόμα πιό ἀκριβή ὑπόθεση εἶναι ἡ προσπάθεια διαρκοῦς ἐπαφῆς μέ τίς μάζες. Οἱ βουλευτές πρέπει νά ἔχουν ἱκανοποιητικούς μισθούς ὥστε νά ἐξασφαλίζεται -κατά τό δυνατόν- ἡ ἀνεξαρτησία τους ἀπό τά διάφορα συμπλέγματα συμφερόντων, πού πάντοτε πολιορκοῦν μέ τή σαγήνη τοῦ χρήματος τούς φορεῖς τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας.

Ὅμως, ἄν τό ποσό πού λαμβάνουν συγκριθεῖ μέ τίς ἐπιδόσεις τοῦ Κοινοβουλίου στήν προάσπιση τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων καί τήν υπηρέτηση τοῦ τρόπου ζωῆς τῶν Ἑλλήνων, τότε οἱ ἀπολαβές τούς κρίνονται ἐξωφρενικές. Εἰσπράττουν πολλά γιά νά προσφέρουν ἀρνητικά ἀποτελέσματα! Ἐθνική ἀνεξαρτησία δέν ὑπάρχει. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ὑπό τήν κηδεμονία τῶν πιστωτῶν. Ἀκόμα καί γιά τήν ἁπλούστερη κυβερνητική ἀπόφαση ἀπαιτεῖται

Προαστιακός, ΗΣΑΠ καί ἄλλα ἀνέκδοτα

Στη μεγάλη φωτό βλέπουμε τόν σταθμό ΗΣΑΠ Αμαρουσίου μέ κατεβασμένα ρολά καί, στήν ἔνθετη, τά ἐπίμαχα εἰσιτήρια τοῦ προαστιακοῦ. Το ἕνα μέ ἀντίτιμο 10 εὐρώ καί τό ἄλλο μέ 6 εὐρώ.

Ἡ ὀθωμανική παράδοση στόν ἑλλαδικό χῶρο δέν ἔχει σβήσει. Τα μέσα μαζικῆς μεταφοράς δίνουν μάχη γιά νά μήν ξεχνᾶμε...

Ἀναχώρηση γιά ταξίδι. Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2016, ὥρα 6.03 πρωινή. Γκισέ τοῦ προαστιακοῦ, Νερατζιώτισσα. Ἐπιβάτης πρός τόν ὑπάλληλο: «Ἕνα γιά ἀεροδρόμιο, παρακαλῶ». Ὑπάλληλος (ἄρρεν, μέ μοῦτρα, ἕνεκα μή καταπόσεως ἐπαρκοῦς ποσότητος καφέ): «Δέκα εὐρώ». Ἐπιβάτης: «Ἔχω κάρτα ἀπεριορίστων. Δέν ὑπάρχει κάποια ἔκπτωση;» Ὑπάλληλος: «Ὄχι. Ὅλα 10 εὐρώ». Ἐπιβάτης: «Μά, θυμᾶμαι, σέ προηγούμενο ταξίδι μοῦ εἶχαν ζητήσει λιγότερα». Ὑπάλληλος: «Λάθος. Δέκα εὐρώ». 

Ἐπιστροφή ἀπό ταξίδι. Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2016, ὥρα 18.29. Γκισέ τοῦ προαστιακοῦ, ἀεροδρόμιο. Ἐπιβάτης πρός ὑπάλληλο: «Ἕνα γιά Νερατζιώτισσα, παρακαλῶ». Ὑπάλληλος (θήλυ, εὐγενεστάτη): «Δέκα εὐρώ». Ἐπιβάτης: «Ἔχω κάρτα ἀπεριορίστων. Ἔχει προβλεφθεῖ κάποια ἔκπτωση;» Ὑπάλληλος: «Ναί. Εἶναι τό εἰσιτήριο μέχρι τό Κορωπί πού θά πληρώσετε, 6 εὐρώ». Ἐπιβάτης: «Καί στή Νερατζιώτισσα ὁ συνάδελφός σας γιατί μοῦ εἶπε 10 εὐρώ;» Ὑπάλληλος: «Δέν θά τό

Ἡ ἡγεσία τοῦ προσωπικοῦ παραδείγματος

«Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος λαμβάνει τά νέα τοῦ θανάτου μέσω τῆς καύσης τοῦ Ἰνδοῦ γυμνοσοφιστῆ Κάλανου». Πίνακας τοῦ Φλαμανδοῦ ζωγράφου Ζαν Μπατίστ ντέ Σαμπέιν (1631-1681).

«Ἀλλ’ ἴσως λέγει τίς, ὅτι ἐγώ προηγούμενος, χωρίς κόπου καί ταλαιπωρίας, τά ἀπέκτησα μέ τούς κόπους καί ταλαιπωρίας σας∙ καί τίς ἀπό σᾶς ὀμολογεῖ, ὅτι ἐταλαιπώρησε περισσότερον ἀπ’ ἐμοῦ δι’ ἐμέ, καί οὐχί ἐγώ δι ἐκείνον; Ἐλθέτω τίς παρών, ὅς τίς ἔχει περισσότερα τραύματα εἰς τό σῶμα του, καί γυμνωθείς ἄς τά δείξη, καί ἔπειτα νά δείξω καί ἐγώ τά ἐμά μετά ταῦτα∙ ἐπειδή ἐγώ δέν ἔχω οὐδέν μέρος τοῦ σώματος ἐκ τῶν ἔμπροσθεν ἀτραυμάτιστον∙ μήτε ὅπλον τί εὑρίσκεται, μήτε τῶν χειροκρατουμένων, μήτε τῶν ριπτουμένων, τοῦ ὁποίου νά μή ἔχω σημεῖον ἐπάνω τοῦ σώματός μου∙ ἀλλά καί μέ ξίφος ἐκ τῆς χειρός ἐπληγώθην, καί βέλος ἐκ τόξου ἐδέχθην, καί ἀπό μηχανήν ἐκτυπήθην∙  ἀλλά καί μέ λίθους καί μέ ξύλα κτυπούμενος πολλαχοῦ δία σᾶς, διά νά σᾶς δοξάσω καί νά σᾶς πλουτίσω, σᾶς ὁδηγῶ ὡς νικητάς πανταχοῦ διά πάσης γῆς καί θαλάσσης, καί ποταμῶν, καί ὀρέων, καί πεδίων καί πανταχοῦ∙ καί τούς γάμους μοῦ ἑώρτασα ὁμοίως μέ τούς δικούς σας∙ καί τά παιδία πολλῶν θέλουσιν ἔχη συγγένειαν μέ

Ἡ ἑλληνική ἐκδοχή τοῦ μουσικοῦ «1812»

Ὅλα εἶναι μουσική καί τά πάντα μποροῦν νά εἰπωθοῦν μέ μουσική. Ὁ Τσαϊκόφσκι ἔχει γράψει τήν οὐβερτούρα τοῦ Μνημονίου!

Καταρχάς, νά διευκρινιστεῖ τί εἶναι οὐβερτούρα: Τό μουσικό ἔργο ἄνευ φωνητικῶν, πού ἔχει χαρούμενο ρυθμό καί ἀκούγεται συνήθως πρίν ξεκινήσει μία ὄπερα ἤ ἕνα ὀρατόριο. Το ἔθιμο ξεκίνησε στή Γαλλία. Οἱ μουσικοί ἔβαζαν τά δυνατά τους καί ἔπαιζαν τά αλέγκρα τούς τήν ὥρα πού ἔμπαινε ὁ βασιλεύς στήν αἴθουσα.

Το 1882 ὁ Ρῶσος συνθέτης Πιότρ Ἴλιτς Τσαϊκόφσκι ἀνέλαβε νά γράψει ἔργο πανηγυρικό γιά τά 70χρονα ἀπό τή συντριβή τοῦ Ναπολέοντα στή Ρωσία, πού ἔγινε τό 1812. Ἀποτέλεσμα τῆς ἀναλήψεως τῆς ἱεράς ὑποχρεώσεως ἀπό τόν Τσαϊκόφσκι ἦταν ἡ

Ἡ παρασιτική φύση τοῦ κακοῦ

«Ὁ Ἡρακλῆς στό σταυροδρόμι». Ἔργο τοῦ Ἰταλοῦ ζωγράφου Annibale Carracci (1560-1609), ἐπηρεασμένο ἀπό τόν μύθο στό ὁποῖο ὁ Ἕλληνας ἥρωας καλεῖται νά ἐπιλέξει τόν δρόμο τῆς Ἀρετῆς ἤ τῆς Κακίας. 

«Γιατί τά πάντα γίνονται χάριν τοῦ Ἀγαθοῦ, καί ὅσα εἶναι ἀγαθά καί ὅσα εἶναι αντίθετα∙ γιατί τά ἀντίθετα κάνουμε ἀπό ἄγνοια τῆς φύσης τους, παρόλο ποῦ ποθοῦμε τό Ἀγαθό.[...] Το εἶδος καί ἡ φύση τῶν κακῶν εἶναι ἔλλειψη, ἀοριστία καί στέρηση, καί ὁ τρόπος τῆς ὑπόστασης τούς μοιάζει περισσότερο μέ μία ὑπόσταση παρασιτική (παρυπόστασις), ὅπως συνηθίζουν νά λένε. Γι' αὐτό καί ἔχει εἰπωθεῖ πολλές φορές ὅτι τό κακό εἶναι ἀκούσιο. Γιατί πώς θά μποροῦσε νά εἶναι ἑκούσιο ἀπό τήν στιγμή ποῦ γίνεται χάριν τοῦ ἀγαθοῦ, ἐνῶ ἀπό μόνο του δέν εἶναι τό ἀντικείμενο τῆς ἐπιθυμίας καί τῆς βούλησης κανενός ὄντος;» Πρόκλου, «Περί τῆς τῶν κακῶν ὑποστάσεως», Ἅπαντα, ἐκδόσεις Κάκτος, τόμος 36, σ. 457.

Ἕνας ἀπό τούς εἰς ὅλους προσβάσιμος ἀλλά ἄγνωστος στό εὐρύ κοινό θησαυρός εἶναι ἡ σειρά τῶν σωζόμενων ἔργων τοῦ Πρόκλου, ποῦ ἦταν ἕνας ἀπό τούς τελευταίους τιτάνες τῆς

Ἑλληνικό μετεωρολογικό Ράγκναροκ

Οἱ «ὑπερκαταιγίδες» τοῦ φθινοπώρου καί οἱ «πύρινες λαίλαπες» τοῦ θέρους ἔδωσαν τή θέση τους στούς «ἱστορικούς» χιονιάδες τοῦ χειμώνα...

Το παρόν γράφτηκε ἐντός τοῦ πρόχειρα κατασκευασμένου ἰγκλοῦ, τό ὁποῖο στήθηκε ἄνευ πολεοδομικῆς ἀδείας στή συμβολή τῶν ὁδῶν Ερατοσθένους - Βασιλέως Κωνσταντίνου. Ὅπως ἀποδείχθηκε, δέν εἶναι καί τόσο εὔκολο νά γράφεις τήν ἴδια στιγμή πού ἔχει ξεσπάσει τό Ράγκναροκ (το τέλος τοῦ κόσμου γιά τούς Σκανδιναβούς).

Ἄν παρακολουθεῖς δελτία εἰδήσεων μέ ἐκφωνητές ἐκείνους πού

Ὁ Ἀμοντιλάδο καί τό ἀφορολόγητο

Στα ἀδιέξοδα τῆς καθημερινότητας ἡ Τέχνη μπορεῖ νά δώσει τίς δέουσες λύσεις. Ἐφοδιαστείτε μέ Τέχνη, τοῦβλα καί λίγο ἀσβέστη...

Ἔντγκαρ Ἄλαν Πόου. Μόνο αὐτός, ὁ πατριάρχης τοῦ γοτθικοῦ τρόμου καί γεννήτωρ τῶν «ἀστυνομικῶν» ἱστοριῶν, θά ἔγραφε κάτι ἀντάξιο τοῦ ἑλληνικοῦ φορολογικοῦ συστήματος.

Ὁ ἄνθρωπος εἶχε καί χιοῦμορ (μαύρο, κατράμι, ἀλλά ἐξαίσιο) καί φαντασία, καί ὑποδειγματικό τρόπο νά ἀναπτύσσει τίς ἱστορίες του. Οἱ χαρακτῆρες, οἱ πράξεις τους καί οἱ παραξενιές τῆς μοίρας ξεδιπλώνονταν τόσο ἁρμονικά καί ἀβίαστα στά λεπτοδουλεμένα κείμενά του ὥστε ἀναρωτιόσουν ἄν ὅλα ὅσα διάβαζες ἦταν

The Greek Gods

Μαθήματα δημοσιογραφικῆς δεοντολογίας

Ἡ σύγχρονη τηλεοπτική δημοσιογραφία δέν ἀπαιτεῖ ἀξεσουάρ ὅπως κασετοφωνάκι, φωτογραφική μηχανή, φορητό ὑπολογιστή κ.ἄ., ἀλλά χεράκι κρουπιέρη 

Οἱ φωτογραφίες πού κοσμοῦν τό παρόν εἶναι ἀντιπροσωπευτικές μίας ἐποχῆς ποῦ ἡ ὡραία Ἑλλάς ἀγόρασε μέ δόσεις καί πληρώνει τοῖς μετρητοῖς, μέ βαρύτατο ἐπιτόκιο. Μία κυρία ὀνόματι Τατιάνα μοστράρει στήν τηλεόραση κάποιες ἀπεμπλουτισμένες λεκτικές δεξιότητες πού συνοδεύονται ἀπό μία ἀνυπέρβλητα ἁρμοστή σέ ἐκείνην καπατσοσύνη. Ποζάρει καμαρωτή δίπλα σέ κάτι πού μοιάζει μέ ἐνυδρεῖο. Μέσα στό κυτίον τοῦτο, τό ἐνυδρειόσχημο, δέν κολυμποῦν ἰχθύες, ἀλλά πετοῦν καί στροβιλίζονται πενηντόευρα! Τα βλέπει ὁ δημότης τοῦ ἑλληνόφωνου Μπατιριστάν καί νιώθει σάν τόν Σεραφῖνο (τόν ἥρωα τοῦ κόμικ), ὅποτε κόζαρε λιγουρεμένος τά

Τό ἀποφασιστικό πρῶτο πλῆγμα

Ἀπό τό ἐσωτερικό τῆς Ἁγίας Σοφίας στήν Κωνσταντινούπολη: ψηφιδωτό μέ ἑξαπτέρυγο ἄγγελο (Σεραφείμ), πού εἶχε καλυφθεῖ μέ γύψο μετά τήν Ἅλωση καί ἀποκαλύφθηκε σέ ἐργασίες συντήρησης πρίν ἀπό λίγα χρόνια. Ἔνθετη: Το βιβλίο τοῦ Βλαχογιάννη, ὅπου ἀναφέρεται τό ἐπεισόδιο μέ τόν Κολοκοτρώνη.

«Οἱ Ἕλληνες πολλές φορές στήν ἀπελπισιά τους, βλέποντας πώς ὁ Ἰμπραήμ πασσάς ἦταν ἀνίκητος μέ πόλεμο, συλλογιστήκανε νά βροῦνε τρόπο νά σκοτωθῆ. Καθένας ἔλεγε τή γνώμη του, καί ὄχι λίγοι παρουσιαστῆκαν πρόθυμοι ν' ἀναλάβουν τό σκοπό. Παρουσιάστηκε τότε κι ἕνας Κύπριος στόν Κολοκοτρώνη. Ἄρχισε νά τοῦ παρασταίνη μέ λόγια καί κινήματα πώς θάκανε τό φονικό· ἔδειχνε τό μαχαίρι γυμνό στό Στρατηγό, τόφερνε ἀπάνω - κάτω... καί πολύ κοντά στόν Κολοκοτρώνη. 
Προσεχτικός ὁ Γέρος πάντα, ἄρχισε νά πονηρεύεται μήν ἦταν ἐκεῖ πέρα ἄλλο τίποτε. Ἔκαμε πῶς τόν πονοῦσε τό νύχι τοῦ χεριοῦ, τράβηξε τό γιαταγανάκι, πούφερνε πάντα στό σελάχι του, γιά νά κόψη τάχα τήν παρωνυχίδα, καί κρατώντας τό στό χέρι ἄκουγε τό ρήτορα ἐνῶ ἔλεγε μέ τό νοῦ του:
-Λέγε τώρα ὅ,τι θέλης...»

Γιάννη Βλαχογιάννη «Ἱστορική Ἀνθολογία - Ἀνέκδοτα, γνωμικά, περίεργα, ἀστεία ἐκ τοῦ βίου διασήμων Ἑλλήνων 1820-1864», ἐκδόσεις Νέα Θέσις, σελ. 207

Αὐτό τό ἀνθολόγιο ἀπαρτίζεται ἀπό μικρές ψηφίδες πού συνθέτουν μεγάλες ἀλήθειες γιά τό Γένος μας, τούς πρωταγωνιστές τῆς Ἐθνεγερσίας καί τά διαχρονικά προβλήματα καί προκλήσεις πού ἐμφανίζονται ἐνώπιον τῶν πρωταγωνιστῶν τῆς ἑλληνικῆς Ἱστορίας καί τῶν ἁπλῶν, καθημερινῶν ἀνθρώπων. Ὁ Γιάννης Βλαχογιάννης, ὁ ἄνθρωπος πού ἐντόπισε τό ἀρχεῖο τοῦ στρατηγοῦ Μακρυγιάννη καί ἐξέδωσε τά ἀπομνημονεύματά του, προσέφερε στόν λαό μας ὑπηρεσίες πολύτιμες καί γνώσεις ἀνεκτίμητης ἀξίας.

Γιά παράδειγμα, σέ αὐτό τό ἐπεισόδιο τῆς Ἐθνεγερσίας τοῦ 1821, τό ὁποῖο ἀναφέρεται γιά πρώτη φορά στό ἔργο τοῦ Ν. Σπηλιάδου (τόμος Β', σελ. 492, ἔτος ἔκδοσης 1852), ὁ οὐδέποτε ἀποστρατευθείς καί πάντοτε ἐν ὑπηρεσία εὑρισκόμενος (στις συνειδήσεις τῶν Νέων Ἑλλήνων) ἀρχιστράτηγος Θεόδωρος Κολοκοτρώνης διδάσκει τήν

Μία «μεγάλη ἰδέα» γιά τούς Ἕλληνες

Ὅλοι πρέπει νά εἶναι εὐγνώμονες γιά ὅσα ἔχουν, ἀλλά καί νά προσπαθοῦν γιά κάτι καλύτερο, σπουδαιότερο, ἀνθεκτικότερο στόν χρόνο. Ἡ ἀνθρώπινη φύση δέν συμβαδίζει μέ τό βάλτωμα καί τήν στασιμότητα, ἀλλά ἐπιδιώκει, ὅπως καί ἡ ἴδια ἡ φύση, τήν ἐξέλιξη.

Ἡ νέα χρονιά πού ξεκινᾶ γιά τήν ἀνθρωπότητα -τουλάχιστον γιά ὅσους μετροῦν τόν χρόνο τους μαζί μέ τήν χριστιανική Δύση- θά εἶναι, ὅπως καί οἱ ἄλλες, δύσκολη. Οὐδέν καλό θά προκύψει δίχως ἀγώνα. Το αὐτό ἴσχυε, ἰσχύει καί θά ἰσχύει γιά τήν πατρίδα μας.

Ἡ Ἑλλάδα τά τελευταία χρόνια δέν ἐξελίσσεται - παρακμάζει. Οἱ κόντρα ἄνεμοι στήν οἰκονομία, οἱ κλυδωνισμοί στήν κρατική μηχανή καί οἱ κοινωνικές ἀβαρίες δέν εἶναι τά αἴτια, ἀλλά τά συμπτώματα τῆς βασικῆς νόσου: αὐτή εἶναι ἡ ἔλλειψη μίας «μεγάλης ἰδέας» πού θά ἐμπνεύσει, θά κινητοποιήσει καί θά συντονίσει τόν λαό σέ μία ἀκόμα μεγαλύτερη προσπάθεια γιά

A concept of Time

Short description: A computer’s keyboard, owned by Panagiotis Liakos, which happens to think of himself as a rather obedient servant of Logos and a worshipper of the ghosts and spectres and apparitions of long forgotten poets, proved to be possessed by a wondering spirit and have stricken some weird and obscure verses for the New Year of old and present times. 

In the midst of joy a winter breeze of cold works like a decoy
At night we await; A New Year is coming – alas that’s the bait
All candles lit, fresh fruit on the table and drinks and roasted meat 
These are our mortal ways. Forgetting by bliss the sorrows of days

Hearing a voice somewhere near? Is it true or madness? It’s here! 
“Rejoice my friends, immerse in feast and unleash your inner beast
feel the heat of celebration for every second lived is His donation
something’s coming! Our place is his station. Rise up and give an ovation”

Who’s there? Who is talking? Something weird our lives is stalking.
We don’t want any advices. He who gives them must have vices
Maimed his conscience, dead his brain, spirit dry and future drained
like a lake betrayed by water and a groom that lost his bride and vainly sought her

“Time I am, a God your present swallows as is the