«Η γέννηση τούτου δω του κόσμου προήλθε από την ανάμειξη του νου και της ανάγκης, και ο νους κυβερνάει την ανάγκη επειδή την πείθει να οδηγήσει προς το βέλτιστο τα περισσότερα γιγνόμενα, και έτσι ακριβώς η ανάγκη ηττάται από την έλλογη πειθώ, συνιστώντας αρχικά αυτό το σύμπαν».
Πλάτωνος «Τίμαιος», 48a
Αυτό το έργο του μαθητή, ακόλουθου και απόστολου των διδασκαλιών του Σωκράτη είναι κατά μιαν έννοια «διάσημο» επειδή αποτελεί την αρχαιότερη πηγή που αναφέρεται στο μύθο της Ατλαντίδος. Ωστόσο, η κοσμογονική διάστασή του και ο εντοπισμός των αιτίων και των αιτιατών της φυσικής λειτουργίας έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά πιο πολύτιμα για την ανθρωπότητα και για την πνευματική και την ψυχική υγεία των αναγνωστών των πλατωνικών έργων από τις γοητευτικές και ταξιδιάρικες αναφορές για το χαμένο νησί της Ατλαντίδας.
Στην εποχή της νεωτερικότητας, η ανάγκη που αναφέρει ο Πλάτωνας έχει αυτονομηθεί. Είναι αναρίθμητες οι περιπτώσεις που μπορούμε να ανακαλέσουμε στη θύμησή μας, όπου το κίνητρο των ανθρώπων για τις πράξεις τους ήταν μόνο η ανάγκη ή ορθότερα αυτό που είχαν πειστεί ότι αποτελούσε την ανάγκη τους. Ομως, ο λογισμός, ο νους, η
Πλάτωνος «Τίμαιος», 48a
Αυτό το έργο του μαθητή, ακόλουθου και απόστολου των διδασκαλιών του Σωκράτη είναι κατά μιαν έννοια «διάσημο» επειδή αποτελεί την αρχαιότερη πηγή που αναφέρεται στο μύθο της Ατλαντίδος. Ωστόσο, η κοσμογονική διάστασή του και ο εντοπισμός των αιτίων και των αιτιατών της φυσικής λειτουργίας έχουν αποδειχθεί εξαιρετικά πιο πολύτιμα για την ανθρωπότητα και για την πνευματική και την ψυχική υγεία των αναγνωστών των πλατωνικών έργων από τις γοητευτικές και ταξιδιάρικες αναφορές για το χαμένο νησί της Ατλαντίδας.
Στην εποχή της νεωτερικότητας, η ανάγκη που αναφέρει ο Πλάτωνας έχει αυτονομηθεί. Είναι αναρίθμητες οι περιπτώσεις που μπορούμε να ανακαλέσουμε στη θύμησή μας, όπου το κίνητρο των ανθρώπων για τις πράξεις τους ήταν μόνο η ανάγκη ή ορθότερα αυτό που είχαν πειστεί ότι αποτελούσε την ανάγκη τους. Ομως, ο λογισμός, ο νους, η