Σαν σήμερα το 1943 έγινε ένα γεγονός που συγκλόνισε την Ελλάδα. Δυστυχώς, δεν καταγράφηκε από κινηματογραφική κάμερα ούτε απαθανατίστηκε ο φοβερός ήχος από τον εθνικό παλμό, που συγκλόνισε τους αθηναϊκούς αιθέρες. Όμως, αυτό το γεγονός χαράκτηκε με ανεξίτηλα γράμματα στις καρδιές των Αθηναίων που το έζησαν και στις συνειδήσεις όλων των πολιτισμένων ανθρώπων.
Στις 28/2/1943 κηδευόταν στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών, μέσα στο κατάμαυρο σκοτάδι της Κατοχής, ο εθνικός ποιητής Κωστής Παλαμάς. Η παρουσία του λαού της πρωτεύουσας στην κηδεία ήταν έντονη και η βουβαμάρα που επικρατούσε προμήνυε μια καταιγίδα πατριωτικής έξαρσης – κι αυτή ξέσπασε όταν ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός απήγγειλε το ποίημα «Παλαμάς» που είχε γράψει τη νύχτα. Το ποίημα ξεκινούσε ως εξής: Ηχήστε οι σάλπιγγες... Καμπάνες βροντερές, / δονήστε σύγκορμη τη χώρα πέρα ως πέρα... / Βογκήστε τύμπανα πολέμου... / Οι φοβερές σημαίες, ξεδιπλωθείτε στον αέρα! Σ' αυτό το φέρετρο ακουμπά η Ελλάδα!».
Ο συγκλονισμός του λαού από την απαγγελία Σικελιανού συνεχίστηκε με τον ποιητή Σωτήρη Σκίπη που απήγγειλε το ποίημά του «Στον Κωστή Παλαμά», το οποίο αποτελούσε έναν ύμνο στην Ελευθερία των Ελλήνων, καταγγελία της σκλαβιάς και εγκώμιο στον τιτάνα της ποίησης που πέθανε. Μερικοί από