Φωτοτυπημένα λόγια

Χρόνος δεν υπήρξε για να πάρουν τα σχολιαρόπαιδα κανονικά βιβλία για τα μαθήματά τους, αλλά βρέθηκε μπόλικος για να αλλάξει η πανελίστρια της λέσχης Μπίλντερμπεργκ την προσωπική ιστοσελίδα της. Το έπραξε πριν από το κράξιμο που έφαγε (αντί εδεσμάτων) σε ταβέρνα της Καισαριανής. Η αυτοδημιούργητη πασόκα έκανε μπότοξ στο διαδικτυακό λογαριασμό της. Έβαλε κρέμα νυκτός στα έργα και τις ημέρες της «πράσινης ανάπτυξης» του Παπανδρέου και της αφεντιάς της. Αν είστε αρκετά ψύχραιμοι και πληκτρολογήσετε http://2012.diamantopoulou.gr θα πέσετε πάνω σε ιντερνετική καμπάνια που σκοτώνει. Οι στοχασμοί της πασιονάριας υπουργάρας ξεκινούν με στίχους του Μάνου Ελευθερίου: «Το σεργιάνι μας στον κόσμο ήταν δέκα μέτρα γης, όσο πιάνει ένα σπίτι και ο τοίχος μιας αυλής». Βέβαια, δέκα μέτρα γης δεν πιάνει ούτε το δωμάτιο της οικιακής βοηθού στις οικίες των ζάπλουτων σοσιαλιστών που ζητούν περικοπές από τον άνεργο, αλλά αυτό αποτελεί λεπτομέρεια και ένδειξη λαϊκισμού από την πλευρά εκείνου που το επισημαίνει. Κατά την κ. Διαμαντοπούλου, οι στίχοι που την συγκλόνισαν «αποτυπώνουν την μοίρα εκατομμυρίων Ελλήνων πριν το 1981. Εμείς το αλλάξαμε, αλλάζοντας την Ελλάδα». Θα ίσχυαν τα λεγόμενά της αν η έννοια Ελλάς ταυτιζόταν με τον Θόδωρο Τσουκάτο, τον Τάσο Μαντέλη και τον Άκη Τσοχατζόπουλο.

Ραυτοκριτική

Είναι τόσο γενναία και ειλικρινής διάθεση της σκληρά εργαζόμενης υπουργού, που παραδέχεται ότι κάποιοι σύντροφοί της ξεστράτισαν: «Κάναμε λάθη, ναι, όπως κάναμε και υπερβολές πολλές. Κάποιοι πήραν και λάθος δρόμο». Οπωσδήποτε είναι λάθος η διαδρομή όταν καταλήγεις στον Κορυδαλλό αντί να μασουλάς τα κλεμμένα σε έπαυλη στο Μαϊάμι ή σε οροφοδιαμέρισμα του Μανχάταν. Όμως, καμιά φορά συμβαίνει και το GPS της μίζας σε στέλνει εκεί που πρέπει.

Για την υπουργό της φωτοτυπίας, τα «λαθάκια» των σοσιαλήσταρχων δεν μετράνε και τόσο. Λέει η πεφωτισμένη: «Όμως τελικά εκείνο που μετρά δεν είναι η προσωπική ιστορία και τα λάθη του καθενός από εμάς, όσο κι αν πλήγωσαν όσο κι αν προκάλεσαν. Εκείνο που τελικά μετρά είναι ότι δυο γενιές Ελλήνων μεγάλωσαν με ειρήνη, με δημοκρατία, με ευκαιρίες, με εισοδήματα που ποτέ καμιά άλλη γενιά Ελλήνων δεν είχε».

Δίκιο έχει η μαντάμ. Γενιές και γενιές υπουργών, υφυπουργών και γενικών γραμματέων μεγάλωσαν με το αθάνατο νερό της πράσινης λοβιτούρας και το νέκταρ της διαπλοκής...

O Κώτσος λύνει τη σιωπή του

Της Λουκίας Χουλιάρα

Τα τηλέφωνα στη Ραφήνα χτυπούσαν ασταμάτητα την τελευταία εβδομάδα. Για την ακρίβεια τους είχαν ζαλίσει τον έρωτα. Είχαν μπει λυτοί και δεμένοι για να τον πείσουν να σκάσει μύτη στην ομιλία του Καλαματιανού, την Κυριακή. «Έλα και θα στο χρωστάμε χάρη», «Σε ξορκίζουμε: πες δυο, τρεις αράδες στήριξης κι ο Θεός θα στο ανταποδώσει! Θα σχωρεθούν τ’ αποθαμένα σου», «Κι αν δε σου καίγεται καρφί, λυπήσου τ’ όνομα του θειού σου, που τόσο το εντρόπιασες με την ήττα από το ζαβοΓιώργη!».

Η κατάσταση ήταν αφόρητα πιεστική και ο Κώστας λύγισε. Εξ’ άλλου αν εξαιρέσεις τον Μπένυ που είναι αδίστακτος και το Θόδωρα που είναι γραφικός και πουλάει τρέλλα, όλοι οι χοντροί- κατά κανόνα –είναι αθρώποι πονετικοί.. Ψυχούλες! Αυτό που βέβαια βάρυνε πιο πολύ στη λήψη της απόφασης να αποδεχτεί το γκεσταριλίκι του Ζαππείου, ήταν το χουνέρι που του επεφύλαξε το ένα από τα δίδυμα. Ενοχλημένο από το σαματά και τα σούρτα-φέρτα, πήρε την πρωτοβουλία και έβγαλε όλες τις τηλεφωνικές συσκευές από την μπρίζα. Ταυτόχρονα τσούρνεψε και όλα τα κινητά, με αποτέλεσμα να φτύσουν αίμα για να παραγγείλουν το κολατσό του Κώστα- 32 σουβλάκια με πίττα και 20 μπύρες-για το Σάββατο το βράδυ.

Την Κυριακή της ομιλίας, ο Κώτσος σηκώθηκε με μια μούρη μέχρι τα πατώματα. Άλλη φαγούρα δεν είχε απ’ το να παραστεί σε μια παρουσίαση με ονοματεπώνυμο:Ζάππειο 3! Πόσο περισσότερο βλάκας μπορούσε να φανεί ο εθνικός μας τραμπολινάκιας; Πόσες εκδόσεις του ίδιου βιβλίου σκόπευε άρaγες να τυπώσει; Ζάππειο και κάλτσες τρύπιες. Άμε και στα σιχτίρια! Δεν έφθανε δηλαδή που έκανε το κόμμα παιδική χαρά; Άδωνις μπαίνει, Ελίζα βγαίνει. Επιστολές μεταμέλειας και δηλώσεις απολογίας. Εξομολογητήριο την είχε κάνει τη Ν.Δ. ο κύριος «Είδα φως και μπήκα». Να χάνει η μάνα το παιδί και τούμπαλιν. Η Νατάσσα προέβλεψε και τονε προμήθευσε μερικά ηρεμιστικά χαπάκια- στραγάλια τα αποκαλούσε αυτός- από το Ιπποκράτειο. Έπρεπε να είναι ήρεμος, εν ανάγκη να βρίσκεται σε νιρβάνα. Ν’ ακούσει όλη την ομιλία, με ενδιαφέρον προσποιητό και επιδοκιμασία μουσαντένια, να σταυροφιλήσει τον Αντώνη και να κάμει και τη δήλωση- μπούρδα!

Η φαντασία υπελείπετο της πραγματικότητος. Ο Αντώνης, ξεπέρασε και αυτόν το ΓΑΠατζή ακόμα στην μπαρουφολογία. Τον άφησε πίσω, να βλέπει την πλάτη και να τρώει τη σκόνη του. Ο Μινεσοταίος τουλάχιστον, ξεπετάχτηκε απ’ το πηγάδι και έταξε λαγούς με πετραχήλια, ποντάροντας στην πανεθνική άγνοια. Ο τρελλοΜεσσήνιος υποσχέθηκε στον τυφλό το φως του και στο νεκρό ανάσταση, σε μια εποχή που ακόμα και η μπάμπω από τον Άνω Μύστακα Ροδόπης, μπορούσε με ακρίβεια να σου εξηγήσει τί σημαίνει ασφάλιστρο κινδύνου! Από τη σύγχυσή του ο Κώτσος και σπληνάντερο να του έφερνες μέσα στην μύτη, δε θα μπορούσε να το αγγίξει. Όση ώρα ο ΘΑμαράς παπαρολογούσε, εκείνος πρόβαρε μέσα του τη δήλωση που θα έκανε στα κανάλια. Θα στήριζε τον Αντώνη και θα επιχειρούσε να ενισχύσει τη συσπείρωση. Ο ιδρώτας όμως, είχε αρχίσει να κυλά στο παχύδερμο σβέρκο του. Θα ήτο αρκετά πειστικός ή στο τέλος μια στιγμιαία παρόρμηση θα τον έκανε να ξεστομίσει αυτό που πραγματικά ήθελε; «Έχω δει μα@@κες και μα@@κες, αλλά σαν και σας- αν μας ξαναψηφίσετε- δε θα χω ματαδεί»!!

"Αξιόποινη πράξη" η τυραννοκτονία για τον Άρειο Πάγο

Η σύγχρονη ελληνική "Δικαιοσύνη" διά της τεθλασμένης οδού χαρακτηρίζει "αξιόποινη" την ενέργεια του Αλέκου Παναγούλη. Και σήμερα θα καταδικαζόταν ο αξέχαστος αγωνιστής! Διαβάζουμε στο news247.gr ότι για το υποψήφιο κόμμα "Τυραννοκτόνοι" ο Άρειος Πάγος αποφάνθηκε ότι δεν μπορεί να γίνει η χρήση του τίτλου του, καθώς "καταδεικνύει πρόθεση αξιόποινης πράξης", ενώ αντίθετα μπορεί να συμμετέχει στις βουλευτικές εκλογές ως μεμονωμένος υποψήφιος (Β΄ εκλογική περιφέρεια Αθηνών) ο Αθαν. Δασκαλόπουλος, ο οποίος και κατέθεσε στο Ανώτατο Δικαστήριο την αίτηση συμμετοχής στις επικείμενες εκλογές.
Άρα κι ο Αλέκος Παναγούλης που πήγε να τινάξει τον τύραννο Παπαδόπουλο στον αέρα, διέπραξε "αξιόποινη πράξη.
ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΜΙΣΘΑΡΕΣ ΤΟΥΣ!

Ροδαυγή (Morgenröte)

Η πολυδιάσπαση του πατριωτικού χώρου υπήρξε η κύρια αιτία της προσωρινής μου απόσυρσης από την ενεργό συμμετοχή μου στα δρώμενα της ευρύτερης Δεξιάς. Η πολιτική πολυδιάσπαση είναι πάντως ένα γενικότερο φαινόμενο των ημερών που υπερβαίνει τα όρια της Δεξιάς και της Αριστεράς. 

Η βιαιότητα της σύγκρουσης των πολιτικών οντοτήτων της χώρας με τον αστεροειδή της οικονομικής κατάρρευσης δημιούργησε βαρυτιακές αστάθειες στο εσωτερικό τους, με αποτέλεσμα τον κατακερματισμό τους. Και τούτο διότι μπροστά στην αμεσότητα των προβλημάτων προκρίθηκε, ως κριτήριο επαναπροσδιορισμού της πολιτικής τους, η ακολουθητέα οικονομική στρατηγική αντιμετώπισης της Κρίσης. 

Οι αντιδικίες και τα ψευτοδιλήμματα περί μνημονίων και αντιμνημονίων, λόγω της άρνησής τους να κοιταχτούν στον καθρέφτη, δημιούργησαν τις μείζονες εσωτερικές κρίσεις που οδήγησαν στην αυτοδιάσπασή τους, εν ονόματι της επίλυσης της Κρίσης.

Η Κρίση όμως δεν είναι οικονομική. Η οικονομική κατάρρευση δεν είναι παρά το επιφαινόμενο μιας μακρόχρονης διαβρωτικής υπονόμευσης των θεμελίων της κοινωνίας μας, η οποία εφθάρη εθνικά, θρησκευτικά, πολιτισμικά, ηθικά και ψυχολογικά. Εκεί βρίσκονται τα βαθύτερα προβλήματα της χώρας και αυτούς τους πυλώνες απαιτείται να αναστηλώσει εξ’ υπαρχής μια ανασυνταγμένη, διευρυμμένη και συντονισμένη πατριωτική παράταξη. Μια παράταξη στην οποία κινητήριος μοχλός των πολιτικών της αναφορών και αποφάσεων οφείλει να είναι η εθνική ιδεολογία και όχι τα δεύτερα συνθετικά της τα σχετικά με επιλογές οικονομικών προτύπων (εθνικοφιλελευθερισμός, εθνικοκοινωνισμός και τα συναφή), τα οποία εν πολλοίς καλύπτουν προσωπικές διαφοροποιήσεις, πολλές φορές με ευκαιριακά ή και ιδιοτελή κριτήρια, με στόχο την αναρρίχηση στην εξουσία. 

 

Κάτω από αυτό το πρίσμα, οι επικείμενες εθνικές εκλογές πιθανόν να αποδειχθούν ευεργετικές, εάν αποτελέσουν τον καταλύτη της επαναδημιουργίας ενός μείζονος εθνικού χώρου μέσα από την συμπίεση που θα προκαλέσει το σοκ των αποτελεσμάτων τους. Κάπως έτσι δημιουργούνται και τα άστρα στο κοσμικό διάστημα, μέσα από τα κύματα σοκ που προκαλούνται από τον εκρηκτικό θάνατο γηραιότερων αστεριών που πνέουν τα λοίσθια. Για να δημιουργηθεί ένας καινούργιος κόσμος, ένας παλιός πρέπει να πεθάνει. Ας βοηθήσουμε την φύση στο έργο της.

Χρίστος Γούδης

(Λαϊκός Παρατηρητής)

Σοσιαλιστικός σουρεαλισμός

Αφίσα νο1, μέσα στην τρεντουριά. Σύνθημα εμπνευσμένο: «Νέα, νέε, σου κλέβουν τη ζωή. Σου κήρυξαν τον πόλεμο. Πολέμα τους κι εσύ». Ο νέος κοιτάει λοξώς επάνω και κουβαλάει αλυσίδα. Δεν είναι χουλιγκάνος αλλά εργάτης. Φοράει κασκέτο (το βγάζει πριν πέσει για ύπνο). Θα τους πολεμήσει με την αλυσίδα. Όταν τελειώσει ο πόλεμος θα παντρευτεί. Είναι λογοδοσμένος με την νεαρά, η οποία αλληθωρίζει ελαφρώς προς τα δεξιά (λέτε να είναι του Κουβέλη;) Η δεσποσύνη δεν κουβαλάει άλυσο αλλά λευκό τσαντάκι (από Σομαλό, πλανόδιο) με λευκό λουράκι. Κι η κοπελιά θα πολεμήσει. Θα φέρει το φτηνό τσαντάκι στην κεφάλα του πρώτου καπιταλιστή που θα συναντήσει.

Αφίσα νο2, αναστοχαστική. Σύνθημα για τη δυσκολία των ανθρωπίνων σχέσεων: «Συμπόρευση με το ΚΚΕ. Λαϊκή εξουσία. Αποδέσμευση από την ΕΕ. Διαγραφή του χρέους». Σας θυμίζει κάτι ο πρωταγωνιστής; Πρόκειται για τον νέο της 1ης αφίσας. Φέρει την ίδια αλυσίδα αλλά λείπει η δεσποσύνη και του έχουν πέσει κατάμουτρα 5-6 φίλτρα από το πρόγραμμα επεξεργασίας εικόνας (μάλλον Photoshop ή το τζαμπέ το Gimp). Μπάκουρος! Εξ ου και το «συμπόρευση με το ΚΚΕ». Μια λύση για τη μοναξιά είναι το κόμμα. «Σύντροφοι» δεν αλληλοαποκαλούνται, άλλωστε; Παρακάτω, το κόμμα σου κλείνει ακόμα πιο έντονα το μάτι: «Αποδέσμευση από την ΕΕ». Δηλαδή, μην στεναχωριέσαι σύντροφε για το πιπίνι που έφυγε μαζί με το λευκό, πλαστικό τσαντικό της. Ούτως ή άλλως εμείς θα αποδεσμευτούμε! Τέλος, η «διαγραφή του χρέους» που αναφέρει ρητά η αφίσα υπαινίσσεται ότι η σκορδόπιστη οπορτουνίστρια γυναίκα φούσκωσε όλες τις πιστωτικές σου και θα έρθει η Αλέκα με το κομμουνιστικό ντριμ-τιμ να τις ξεφουσκώσει.

Αφίσα νο3, προχωρημένη. Το κλασικό ζευγαράκι μας χαιρέτισε και τώρα βλέπουμε δυο μουσκουλάτους ντελικανήδες να δουλεύουνε τα σίδερα. Ο εμπρόσθιος έχει κοτσάρει ένα σέξι, κατακόκκινο και πεντακάθαρο κασκέτο. Το πορτοκαλί γυαλικό προσδίδει μια ακούσια θηλυκότητα στο λουκ του. Αυτός κοιτάζει προς τα πάνω κάπως αδιάφορα το κομματικό σύνθημα που το... σηκώνει γερανός, ενώ ο μερακλής θερμοκολλητής που είναι από πίσω του, έχει ανάψει για τα καλά (το καμινέτο)... Αλλαγή δεν γίνεται χωρίς το ΚΚΕ!