Ουρές στα εκδοτήρια: μια παγκόσμια συνωμοσία εναντίον Σπίρτζη

Ουρά στο μετρό Συντάγματος για τη χαρτούρα της κάρτας απεριορίστων διαδρομών! Επάνω: Αναμονή 17 λεπτών μεταξύ δρομολογίων στον ΗΣΑΠ, Κυριακή απόγευμα

Αληθεύει ότι υπονομεύεται ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και παλλαϊκής ταλαιπωρίας Σπίρτζης. Το αξίωμά του είναι απαιτητικό και τον εκθέτει

Με καμάρι, λεβεντιά, περηφάνια και τις ψήφους για αλλαγή φύλου υπό μάλης, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εφορμούν για να κατακτήσουν νέες κορυφές διαχειριστικής δόξης. Στη φωτό No 1 βλέπουμε μια μεγάλη, εύλογη και ικανή αφορμή για πανηγυρισμούς. Ο ηλεκτρικός οσονούπω θα αποκτήσει αραιότερα δρομολόγια και από το ΚΤΕΛ. Κυριακή απόγευμα και ασετυλίνη, και 17 λεπτά να περιμένεις. Η αναμονή πρέπει να αβγατίζει ενώ ο χρόνος μας είναι λίγος και τα λεφτά λιγότερα. Επιπλέον, ένα άλλο κατόρθωμα του Σπίρτζη (που υπονομεύεται από τα κυκλώματα έκδοσης και διακίνησης πλαστών εισιτηρίων) είναι ότι καταφέρνει οι επιβάτες των μέσων μαζικής μεταφοράς να πηγαίνουν στη δουλειά τους κουρασμένοι και αποκαρδιωμένοι. Τα σμήνη των επαιτών, που έχουν

Μιά φούντωση, μιά φλόγα, ἕνας Μάρκος!

Στη μεγάλη φωτoγραφία ὁ συγγραφέας Δημήτρης Β. Βαρθαλίτης. Ἔνθετο: Το δίτομο ἔργο του γιά τόν Βαμβακάρη.

Ὁ Βαμβακάρης εἶναι κομμάτι τῆς ψυχῆς τῆς νεότερης Ἑλλάδας. Ἀξίζει, ἀκούγοντάς τόν, νά τόν διαβάζετε καί νά τόν θυμᾶστε.

«Ἄκουγε τά τραγούδια του πρῶτα ἀπό τά πουλιά. Εἶχε πολλά κλουβιά μέ πουλάκια κάθε εἴδους, τ' ἄκουγε καί ξεχώριζε μελωδίες. Τή μουσική τοῦ τή μάθανε τά πουλιά. Ἄκουγε, ένιωθε κι ἀντέγραφε τήν φύση. Γι' αὐτό ἀγγίζει τόσο βαθιά τόσο πολλούς ἀνθρώπους. Εἶναι ἁπλός, ἀληθινός, μεγάλος σάν τά γνήσια παιδιά τῆς φύσης. Ὁ Μάρκος Βαμβακάρης ἀνήκει στούς Ἕλληνες κλασικούς. Θά μείνει καί δέν θά περάσει. Θά μᾶς ξεπεράσει ὅλους!» Τα λόγια αὐτά ἀνήκουν στόν Δημήτρη Β. Βαρθαλίτη, τόν συγγραφέα τοῦ συλλεκτικοῦ δίτομου ἔργου ποῦ τιτλοφορεῖται «Μάρκος Βαμβακάρης. Ἀπό τόν μύθο στήν ἱστορία 1600-2017» (ἐκδόσεις Ἐκπαιδευτήρια Ἅγιος Παῦλος). Ὁ Δημήτρης Βαρθαλίτης εἶναι ἕνας Συριανός λόγιος ποῦ ἀφιέρωσε 40 χρόνια τῆς ζωῆς του στήν συγγραφή ἑνός ἔργου πού ταξιδεύει τόν ἀναγνώστη ἀπό τό 1600, ἀπό τίς πρῶτες διαθέσιμες πηγές καί καταγραφές γιά τό

Οἱ χαμένες βίδες τοῦ Καμίνη

Ποιά «Σαρβάιβορ» καί ἄλλα ριάλιτι μᾶς τσαμπουνᾶνε... Ὅποιος δέν βγει βόλτα στήν Ὁμόνοια δέν ξέρει ἀπό ἐπιβίωση.

Στη φωτογραφία βλέπουμε μία ὄμορφη σειρά ἀπό βίδες, πού εξέχουν… ὕπουλα ἀπό ἐγκατάσταση φαναριοῦ στήν ἀρχή τῆς Πατησίων, στή μαγευτική Ὁμόνοια. Το πέρασμα ἀπό τή συγκεκριμένη περιοχή προκαλεῖ ἕναν καταιγισμό αἰσθήσεων. Πρῶτα ἡ ὅραση. Σ’ αὐτή τήν πλατεία, πού κάποτε συμβόλιζε τήν ἀστική ἀνάπτυξη (τῆς «πυρκαγιᾶς», ὅμως, μέ τήν ὀλέθρια  ἀντιπαροχή), τώρα οἱ συμβολισμοί παραπέμπουν στήν ταινία «Mad Max» ἤ στό «Book of Eli»(ἑλληνικός τίτλος, «Ὁ Ἐκλεκτός») μέ τόν Ντένζελ Οὐάσινγκτον. Τό τοπίο φαντάζει μεταπολεμικό ἤ ἀκόμα καί μεταπυρηνικό.

Κατά τή διάρκεια τῆς βόλτας στήν πλατεία, μέ μία γρήγορη ματιά ὁ διαβάτης θά δεῖ τήν τελευταία λέξη τῆς μόδας στά σκουπίδια. Λαδόκολλες ἀπό τυρόπιτες, τσίγκινα κουτάκια ἀναψυκτικοῦ, περιττώματα ἀπό σκύλους (καί ἀνθρώπους, ἀσφαλῶς), χρησιμοποιημένες σύριγγες, ἀποτσίγαρα κι ἕνα σωρό ἄλλα ἀντικείμενα, πού δέν προκαλοῦν ἀηδία στόν Καμίνη γιατί δέν

Ὀμορφιές τοῦ ποδοσφαίρου

Γιατί βραβεύουν τόν Γιωργάκη

Ἀφοῦ ἐμεῖς τοῦ δώσαμε τό κύπελλο τῆς πρωθυπουργίας κι ἐκεῖνος μᾶς κέρασε Μνημόνιο σκέτο, οἱ ξένοι τόν φορτώνουν ἔπαθλα!

Πάλι βραβεῖο πῆρε ὁ ΓΑΠ! Κι αὐτή τή φορά χωρίς νά χρειαστεῖ νά μᾶς ρίξει στό μπουντρούμι τοῦ Μνημονίου. Μία φορά φτάνει. Ἔκανε ζημιά πού θά κρατήσει τοὐλάχιστον αἰώνα καί τά βραβεῖα δέν θά σταματήσουν νά πέφτουν σάν βροχή πάνω στήν ἔρημη ἀπό τρίχες καί μυαλό κεφαλή του. Τώρα τό μπουμπουκομπούμπουκο τῆς δυναστείας Παπανδρέου βρίσκεται στίς Βρυξέλλες γιά νά συμμετάσχει στό 19ο Συνέδριο τῆς International Leadership Association (ILA).

Τι εἶναι αὐτό; Κάτι ἀπό αὐτά πού βραβεύουν τόν Τζέφρυ. Καλοί ἄνθρωποι φαίνονται (οἱ κακοί εἶναι στή φυλακή,άλλωστε) καί ἑδρεύουν στήν Ουάσινγκτον. Κοντά στούς λευκούς οἴκους, στό ζωολογικό κῆπο πού βρίσκεται στό πάρκο Σμιθσόνιαν, στά ἔτσι, στά κόλπα τά μεγάλα. Ἀπό τή μακρινή Ουάσινγκτον αὐτοί οἱ καλοί ἄνθρωποι νιώσανε τόν καημό μας, συμμερίστηκαν τόν πόνο μας, ἀφουγκράστηκαν τήν ἀνακούφιση μας πού φάγαμε ἕνα Μνημόνιο κατακέφαλα καί εἶπαν νά δώσουν ἕνα μεγάλο βραβεῖο στόν ἀρχιτέκτονα τῆς μεγάλης πετυχεσιᾶς τοῦ 2010.

Ὅμως, ἐπειδή αὐτοί οἱ καλοί ἄνθρωποι εἶναι λεπτολόγοι καί μπερκετλῆδες, δέν τόν βραβεύουν μόνο γιά τό Μνημόνιο ἀλλά γιά τό

Ξεσκεπάζοντας τούς μπολσεβίκους

Το 2017 συμπληρώνονται 100 ἔτη ἀπό τήν Ὀκτωβριανή Ἐπανάσταση. Στα ἑκατοντάχρονα τῆς φρίκης ἡ «κυριακάτικη δημοκρατία», στήν πλήρη ἔκδοσή της, θά κυκλοφορήσει μαζί μέ ἕνα βιβλίο πού θραύει τήν ἀπατηλή ἀλλά ἀπαστράπτουσα (λόγω τοῦ προπαγανδιστικοῦ «φίλτρου») βιτρίνα τοῦ κομμουνισμοῦ.

Αὔριο οἱ ἀναγνῶστες τῆς ἐφημερίδας μας μποροῦν νά προμηθευτοῦν τό βιβλίο τοῦ Γεωργίου Διον. Κουρκούτα, τό ὁποῖο τιτλοφορεῖται «Ὀκτώβριος 2017. 100 χρόνια μετά. Ἡ ἐπανάσταση τῆς βίας καί τῶν ψευδαισθήσεων». Στίς σελίδες του ἀποκαλύπτονται ὅλα ὅσα μπορεῖ νά δείξει καί νά ἀποδείξει ἡ ἱστορική ἔρευνα ἀλλά θέλουν νά κρύβουν ἀπό τά μάτια τῶν πολλῶν ὅσοι βιοπορίζονται πουλώντας «ἀριστεροφροσύνη» ἐνῶ φοροῦν φιλολαϊκό προσωπεῖο.

Ἡ εἰκόνα πού ἔχουν οἱ πολίτες (ἀκόμα καί ἀρκετοί ψηφοφόροι, φίλοι, ὀπαδοί τῆς Δεξιᾶς!) γιά τήν ἀνατροπή τοῦ τσάρου καί τήν ἐπιβολή τοῦ κομμουνισμοῦ στή Ρωσία εἶναι στερεοτυπική καί

Ἡ πολιτική τῶν ἑρμαφρόδιτων

Ἀναμφίβολα ἔχουμε πιαστεῖ κορόιδα. Ἔχουμε τήν παρακμή τῆς Ρώμης καί τή διαφθορά τῆς Βαβυλώνας, ἀλλά ὄχι τήν ἰσχύ τούς!

Ἡ στήλη χθες ἀναφερόταν στούς λόγους πού ἐξηγοῦν γιατί ἡ τρέχουσα ἐπικαιρότητα, εἰδησεογραφία καί πολιτική ζωή θά ἐνέπιπτε στήν ἁρμοδιότητα τῶν ἀρχαίων παραδοξογράφων - ἐκείνων δηλαδή τῶν ἀρχαίων συγγραφέων πού ἀσχολοῦνταν μέ τίς «πικάντικες» εἰδήσεις (τέρατα, ἑρμαφρόδιτοι, φαντάσματα, ἀλλόκοτα ἔθιμα, μαγεῖες, γίγαντες κ.λπ.) καί δέν τούς ἀπασχολοῦσε ἰδιαίτερα ἄν ὅσα ἔγραφαν ἀνταποκρίνονταν στήν πραγματικότητα.

Σήμερα ἡ παραδοξογραφία δέν ἀποτελεῖ μόνο τό βασικό μενού τῆς εἰδησεογραφίας, ἀλλά ἔχει ἀναχθεῖ σέ πολιτική προτεραιότητα. Στο Κοινοβούλιο νομοθετοῦνται τερατώδη παράδοξα καί ἐκθειάζονται μάλιστα ὡς «βασικές ἀνάγκες μίας ἐλεύθερης καί προοδευτικῆς κοινωνίας». Το δικαίωμα στόν ἑρμαφροδιτισμό καί τα… πηδηματάκια ἀπό τό ἕνα φύλο στό ἄλλο καῖνε καί ζεματᾶνε τίς συνειδήσεις τῶν βουλευτῶν, ἐνῶ, ἀπό τήν ἄλλη, ἡ ξενοκρατία, ἡ πείνα, ἡ φτώχεια, ἡ ἀνεργία καί ὁ ἀφανισμός λαοῦ καί ἔθνους λόγω τῆς

Ἡ νομοθεσία τῶν παραδοξογράφων

Ὅσα πρίν ἀπό χιλιετίες οἱ Ἕλληνες τά ἔγραφαν καί τά διάβαζαν γιά τήν πλάκα τους ἐμεῖς τά κάνουμε νόμους.

Yπόθεση ἐργασίας: Ἄν κάποιος ἀρχαῖος διάβαζε (ἤ κατόρθωνε νά παρακολουθήσει διά τηλεοράσεως ἤ ἀπό τό ραδιόφωνο) τίς εἰδήσεις στή νέα Ἑλλάδα, θά τρόμαζε. Θά νόμιζε ὅτι κάποια στιγμή στήν πατρίδα μας εἰσέβαλαν καί βρῆκαν τρόπο νά ἐπικρατήσουν καί νά στεριώσουν βάρβαροι καί τρισβάρβαροι πού ἀποκτήνωσαν τούς Ἕλληνες καί ἐπέβαλαν εἰς ἅπαντες τά τερατώδη χούγια τους.

Ἡ -ἀλεσμένη στόν μύλο τῆς ἀγραμματοσύνης- γλώσσα πού χρησιμοποιεῖται ἀπό τούς διάφορους «ἐπιφανεῖς» θά τούς ἀπωθοῦσε τό ἴδιο μέ τήν ἰδεολογία τοῦ Θερσίτη* τήν ὁποία ντελαλίζουν.

Ἐπίσης, αὐτά πού λέμε σήμερα «δημόσιος λόγος» καί «πολιτικός βίος» ἕνας ἀρχαῖος Ἕλλην πιθανότατα θά τά χαρακτήριζε «παραδοξογραφία» - καί μάλιστα κακίστης ποιότητος. Παραδοξογραφία εἶναι τό εἶδος τῆς ἀρχαιοελληνικῆς γραμματείας πού παραθέτει καί ἀναλύει κάθε

Σεβίτσε, γιούζου και ντακουάζ

••• Η ανακοίνωση της Ενωσης Κρυφοπασόκων Δερματολόγων είναι σαφής: Τα απανωτά κρούσματα κνησμού στις ευαίσθητες περιοχές, που ταλαιπωρούν τους ψηφοφόρους, οφείλονται στη διένεξη του Ποταμιού με την πασοκάρα για τη διαδικασία της εκλογής ανάδειξης νέου αρχηγού στο κόμμα που διέλυσε την Ελλάδα.

••• Τι έφαγε στη Θεσσαλονίκη ο Τσίπρας; Σεβίτσε με μυλοκόπι και σάλτσα γιούζου, και ντακουάζ σοκολάτας. Πού πουλάνε το λεξικό για να μεταφραστεί η φράση όπου υπάρχουν τρεις ολότελα άγνωστες λέξεις (σεβίτσε, γιούζου, ντακουάζ); Στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ, μάλλον.

••• Τι σου κάνει η εξουσία. Εκεί που είχανε ταράξει τα μεζεδοπωλεία της πυρκαγιάς με τα ξανατηγανισμένα κεφτεδάκια και τις πετρωμένες σάλτσες, τώρα μάθανε αυτά που αγνοεί σχεδόν όλη η Ελλάς: σεβίτσε, γιούζου και ντακουάζ.

••• Το μάτι γυάλιζε από την πείνα. Τώρα γυαλίζει από βουλιμία για εξουσία, για να μην ξαναπεράσουν την έρημο της λόρδας. Για τον σοσιαλισμό παλεύουμε όλοι. Και για μια σόδα για τη χώνεψη.

••• Πάνω που είχαμε απελπιστεί που δεν ήρθε το τέλος του κόσμου στις 23 Σεπτεμβρίου, όπως προέβλεπαν οι ειδικοί (ειδικότης τους να διαψεύδονται), νέες εκτιμήσεις για τον ερχομό της Συντέλειας στις 15 Οκτωβρίου γεννούν νέα κύματα αισιοδοξίας. «Ε, αν έρθει το τέλος του κόσμου, δεν θα πέσει η κυβέρνηση;» ερώτησε χαρωπός τον εαυτό του οπαδός της θεωρίας «όπου να ‘ναι πέφτουν».

••• Επιτέλους, λίγη Δικαιοσύνη σ’ αυτό τον τόπο! Η Εφορία θα ξεσκονίσει όλες τις

Ὕβρις, ἄτη, νέμεσις, τίσις

Φανταστεῖτε ἕναν τεράστιο, ἄχαρο,γκρίζο διάδρομο ἀνάμεσα σέ δύο χαράδρες, σέ ἕναν τόπο -γκρίζα ζώνη- ἀνάμεσα σέ δύο χῶρες.
Το δάπεδο τοῦ διαδρόμου εἶναι τσιμεντένιο. Τα ρεῖθρα του εἶναι ἐπενδεδυμένα ἀπό γρανίτη. Ἀκτινοβολεῖ ὁ γρανίτης μέ τές κατάλληλες γιά τήν περίσταση κυματικές ἰδιότητες.
Ἔνθεν κακεῖθεν τοῦ διαδρόμου ψηλές, παραλληλόγραμμες, μαῦρες σημαῖες.
Αὐτή ἡ ὁδός ὁδηγεῖ σέ ἕνα σημεῖο ὅπου εἶναι χαραγμένο ἕνα εὐδιάκριτο, ἀκόμα κι ἀπό μεγάλο ὕψος πλήν «-».
Αὐτό τό σημεῖο εἶναι ὁ τόπος, ἡ ἀκριβής μέση ἀπόσταση τῶν δύο χωρῶν ποῦ ἀναφέρθηκαν προηγουμένως.
Ἡ διάσταση τῶν μαύρων σημαιῶν εἶναι 71 μ. Υ καί 41 μ. Π.
Πρῶτοι ἀριθμοί.
Ὁ ἕνας ἀναφέρεται στό 1071 (Ματζικέρτ) καί ὁ ἄλλος στό 1941 (Κατοχή).
Στο σημεῖο πλήν «-» καταλήγει ὁ καταδικασμένος σέ θάνατο.
Ἔχει διαβεῖ ἀνάμεσα στίς

Ὁ Ξενοφών ὡς ἰδανικός μάνατζερ

1. Λεπτομέρεια ἀπό ἄγαλμα τοῦ Ξενοφῶντος πού βρίσκεται στή Βιέννη, στόν προαύλειο χῶρο τοῦ αὐστριακοῦ Κοινοβουλίου. 2. Ὁ Δημήτρης Βαλασίδης, συγγραφέας τοῦ βιβλίου. 3. Το ἐξώφυλλο τοῦ βιβλίου «Ξενοφῶντος Μάνατζμεντ».

«Οἱ ἔντιμοι καί οἱ ἱκανοί φανερώνουν περισσότερο τίς ἱκανότητές τούς, ὅταν διαπιστώνουν ὅτι οἱ ἀνέντιμοι καί οἱ ἀνίκανοι τιμωρούνται*.(Κύρου Παιδεία ΓΙ)»

Δημήτρη Βαλασίδη, «Ξενοφῶντος Μάνατζμεντ», ἐκδόσεις περιοδικοῦ Ἐνδοχώρα, Θεσσαλονίκη: 2017, σελ. 75.

Ὁ Ξενοφών (430 π.Χ.-355π.Χ.) ἦταν Ἀθηναῖος ἱστορικός, φιλόσοφος καί στρατιωτικός. Το ὄνομά του ἠχεῖ γνώριμο στούς Ἕλληνες, ἀλλά τό ἔργο του, γιά τή μάζα, παραμένει ἄγνωστο. Ἡ ἀποξήρανση τῶν πνευμάτων, ἡ ὁποία ἐπιτυγχάνεται διά τῆς ὑποχρεωτικῆς ἐκπαιδεύσεως, ἐκτελεῖται μέ τόση ἀκρίβεια καί βιομηχανική συστηματικότητα, ὥστε κατορθώνει νά ἀφαιρεῖ τό νόημα καί τό οὐσιῶδες περιεχόμενο ἀπό ὅπου ὑπάρχει. Ὁ Ξενοφών ἔχει ἀποσυσχετιστεῖ ἀπό τήν προσωπικότητα, τίς ἀντιλήψεις, τά μηνύματα πού κομίζει καί τίς δεξιότητές του, λόγω τῆς ἐπιβολῆς στούς μαθητές νά μή μάθουν ὅσα ἔγραψε καί ἀποθησαύρισε ἐκ τῶν ἐμπειριῶν του, ἀλλά νά ἀποστηθίσουν μία ἀρμαθιά λέξεις καί νά ἀποκωδικοποιήσουν τή γραμματική καί τή συντακτική ἑρμηνεία τους.

Ἐπιπλέον, οἱ ἀντιδημοκρατικές, φιλολακωνικές καί ὀλιγαρχικές πεποιθήσεις του ἔρχονται σέ πλήρη ἀντίθεση μέ τή στρεβλή ορθοπολιτική ὀπτική τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ κόσμου.
Ὁ Ξενοφών, ὡστόσο, σέ ἕνα ἀπό τά... πάρεργά του, σέ μία ἀπό τίς ὑποσημειώσεις τοῦ πολυκύμαντου βίου του, ξεκίνησε, ἀνέπτυξε καί ἐξάντλησε κάτι πού στίς ἡμέρες μας ἔχει «ἀποθεωθεῖ» ἀπό τούς σατράπες τῆς οἰκονομίας καί τοῦ δημόσιου λόγου. Ὁ λόγος γιά τό «μάνατζμεντ»: τή διοίκηση ἐπιχειρήσεων, ἀλλά καί ὁποιουδήποτε τομέα ἀξιοποιεῖ τούς

Ἡ παγκοσμιοποίηση πού ἀξίζει τόν κόπο

Μία μικρούλα ἐξομολόγηση μέ πολιτικό μήνυμα. Τίς τελευταῖες τρεῖς ἡμέρες, γιά λόγους πού γνωρίζει μόνο Δύναμις πού μέ ξεπερνᾶ, στά ὄνειρά μου βλέπω ὄπερες καί συμφωνίες. Ὁλόκληρες! Ξυπνῶ μέ τήν ἐντύπωση ὅτι εἶμαι «ἐκεῖ» - ἀπό τό κούρδισμα μέχρι τήν τελευταία ὑπόκλιση στό μπιζάρισμα. Θά μοῦ πεῖς «χωρᾶνε στά δευτερόλεπτα τῶν ὀνείρων τά ἔπη τῶν κλασσικῶν τῆς μουσικῆς;»

Θά ἀπαντήσω ὅτι δέν γνωρίζω μέν ἀλλά στήν σχετικότητα τῆς νοητικῆς ταχύτητας πού ξεπερνᾶ ἐκείνην τοῦ Μεγάλου Ἀφεντικοῦ μας, τοῦ Φωτός, ὅλα χωροῦν. Μπορεῖ καί νά μοῦ λείπει ἡ παρουσία σέ συναυλία καί ὁ νοῦς ἐκ τῆς ἐλλείψεως νά παράγει πλεόνασμα.

Τό βράδυ τοῦ Σαββάτου, ξημερώματα Κυριακῆς, παρακολούθησα μέ κομμένη τήν ἀνάσα τήν Nového Světa (From The New World) τοῦ Ἀντονίν Ντβόρακ. Ξυπνῶ τό πρωί καί μέ τήν τσίμπλα στό μάτι ψάχνω στό youtube νά τήν βρῶ νά τήν ἀπολαύσω. Πρέπει νά εἶχα χρόνια νά τήν ἀκούσω. Ἕνα ἀπό τά πρῶτα ἀποτελέσματα πού ἔβγαλε τό youtube ἦταν μέ διευθυντή ὀρχήστρας ἕνάν μέχρι πρότινος ἄγνωστο σέ ἐμένα κολοσσό: τόν ρουμανικῆς καταγωγῆς Sergiu Celibidache (πρφ: Σέρτζιου Σελιμπιντάκε).

Ὁ τρόπος πού διηύθυνε, ἡ κίνηση του, ἡ ἔκφραση τῆς ἐσωτερικῆς πληρότητας καί ἐπιτελέσεως ἀποστολῆς καί –πάνω ἀπ’ ὅλα- τό ἀσύλληπτης ἐσωτερικῆς ἐντάσεως ἀποτέλεσμα μέ ἔκαναν νά

Παλτά ἐναντίον Τσιάρτα

Πώς διαπιστώνεις ἄν κάποιος ἔχει δίκιο. Τον σκυλοβρίζουν οἱ ὀπαδοί μαστίγων, ὅπως ὁ ΓΑΠ καί ὁ Σημίτης.

Ὁ Βασίλης Τσιάρτας εἶναι 44 ἐτῶν, ἔχει ὕψος 185 ἐκ. καί ὅλοι τόν μάθαμε ἀπό τήν ἐπιτυχή καί συχνά ἀξιομνημόνευτη ἐνασχόλησή του μέ τό ποδόσφαιρο. Ἔχει ἀγωνιστεῖ στήν Ἐθνική ὁμάδα, τήν ΑΕΚ, τή Σεβίλη, τήν Κολονία, ἀλλά τά προβλήματά του ξεκίνησαν ὅταν ἀποφάσισε νά φορέσει τή φανέλα τῆς κοινῆς λογικῆς καί νά ἐναντιωθεῖ στήν ἀλλαγή φύλου τῶν δεκαπεντάχρονων, τολμώντας νά γράψει στόν λογαριασμό του στό facebook: «Εὔχομαι οἱ πρῶτες ἀλλαγές φύλου νά γίνουν στά παιδιά αὐτῶν ποῦ ψήφισαν αὐτό τό αἶσχος. Νά δῶ μέ τί καμάρι θά κυκλοφορήσουν. ΥΓ. Νομιμοποιῆστε καί τούς παιδόφιλους νά ὁλοκληρώσετε τά ἐγκλήματα».

Καί σ’ αὐτό πού ἔγραψε ἔχει δίκιο. Ἀφοῦ οἱ βουλευτές θεωροῦν «προοδευτική» τήν ὑπερψήφιση αὐτοῦ τοῦ μέτρου, γιατί τούτη ἡ πρόοδος νά μήν μπει στό σπιτικό τους;

Ἀπό τήν ὥρα τῆς ἀνάρτησης κι ἔπειτα ὅλα τά κλαδευτήρια τῆς Νέας Τάξης ἔχουν ξαμοληθεῖ στό

Ἐφοριακός Τσάκ Νόρις

Ἔκοψες δέν ἔκοψες ἀπόδειξη, καθίκι, θά στήν ἀνάψω!
Ὅλο καί κάποια παράβαση ἔκανες...

Φαντάσου πόσο δίκαιη εἶναι ἡ φορολογία στήν Ἑλλάδα, ὥστε οἱ φοροεισπράκτορες χρειάζεται νά  ἐκπαιδευτοῦν στό καράτε!

Ἐπειδή, ὅπως λέει τό ἀπόφθεγμα, «ἡ εἴδηση εἶναι ἱερή, ἡ γνώμη ἐλεύθερη», ξεκινᾶμε μέ τήν εἴδηση πού δημοσίευσε προχθές ἡ «δημοκρατία» (σελίδα 16): «Αὐτοάμυνα γιά φοροελεγκτές. Δωρεάν μαθήματα παραδίδονται στούς ὑπαλλήλους τῆς Ἀρχῆς Δημ. Ἐσόδων γιά νά ἀντεπεξέρχονται τίς δύσκολες καταστάσεις. Πραγματικούς “Ράμπο” θέλει νά κάνει τούς ὑπαλλήλους της -ἐφοριακούς καί ὄχι μόνο- ἡ Ἀνεξάρτητη Ἀρχή Δημοσίων Ἐσόδων (ΑΑΔΕ), καθώς συνεχίζει καί φέτος -γιά τρίτη συνεχόμενη χρονιά, μάλιστα- τά μαθήματα αὐτοάμυνας καί φυσικῆς κατάστασης, σέ συνεργασία μέ τήν Ἑλληνική Ὁμοσπονδία Πάλης. Τα μαθήματα γιά τή φετινή χρονιά ξεκίνησαν τή Δευτέρα καί παρέχονται δωρεάν στούς ἐνδιαφερόμενους ὑπαλλήλους».

Δηλαδή, ἐπειδή οἱ ἐλεγχόμενοι ἔχουν κατά καιρούς «κεράσει» ἐφοριακούς ἄψητη ζύμη γιά κρέπα, νερά, οὖζα, μπίρες (πετούμενες, μαζί μέ τά μπουκάλια) καί πολλά ἄλλα καλούδια, οἱ ἐπικεφαλῆς τοῦ «σαφάρι» φορολογουμένων κερνοῦν τούς θηρευτές τζαμπέ μαθήματα πολεμικῶν τεχνῶν.

Συνεπῶς, ἀφοῦ αὐτό γίνεται θεσμικά καί ἰσχύει γιά ὅλους τούς ὑπαλλήλους τῆς Ἀνεξάρτητης Ἀρχῆς Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), τότε οἱ ἀντιδράσεις τῶν φοροκαμένων εἶναι πολύ πιό μαζικές ἀπ' ὅσο

Ἀποκάλυψη! Δεῖτε τήν πρίν τήν κατεβάσουν!

Ὁ τελετάρχης Καλφαγιάννης κλίνει εὐλαβικά τήν κεφαλή στήν καλλιτεχνική σύνθεση τοῦ μίνι μαυσωλείου τῆς ΕΡΤ.

Γιατί παραιτήθηκε ὁ Διονύσης Τσακνής ἀπό τήν ΕΡΤ; Τι ἀνάγκασε τόν χαρισματικό μάνατζερ νά ἐγκαταλείψει τό Ραδιομέγαρο;

Καί πολύ κάθισε... Λίγοι θά μποροῦσαν νά ὑπομείνουν καθεστώς τόσο μεγάλης πίεσης ἐπί τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα. Τό σασπένς καί οἱ φρίκες πού τράβηξε ὁ Τσακνής στόν πύργο τοῦ ἀδικοχαμένου κρατικοῦ χρήματος ἦταν πέρα καί πάνω ἀπό τίς δυνατότητες τοῦ μέσου ἀνθρώπου. Μόνο ἕνας μπαρουτοκαπνισμένος ἀριστερός, ἀπό αὐτούς πού ζυμώθηκαν μέ μεταπολιτευτικό χειροκρότημα γιά τούς ἐπικούς ἀγῶνες (πού οἱ ἴδιοι γνωρίζουν πώς καί πότε διεξήχθησαν) ἐναντίον τοῦ καπιταλισμοῦ, θά ἐδύνατο νά ἀνθέξει.

Ἐπειδή τά πολλά λόγια εἶναι φτώχεια -μεγαλύτερη καί ἀπό ἐκείνη πού μπορεῖ νά φέρει ὁ μέσος Μπαρουφάκης μέ τίς διαπραγματεύσεις του, ὁ Τσακνής τήν κοπάνησε ἀπό τή διοίκηση τῆς κρατικῆς ραδιοτηλεόρασης, ἐπειδή εἶχε γεμίσει φαντάσματα! Οἱ νεκροί τῆς ΕΡΤ, αὐτοί ποῦ ἔπεσαν στίς πολυαίμακτες μάχες ἐναντίον τοῦ ἰμπεριαλισμοῦ, τούς ὁποίους ἀποπειράθηκαν νά ἀναστήσουν οἱ Ζωή Κωνσταντοπούλου καί Ραχήλ Μακρή μέ τελετές καγκελομαντείας καί ξόρκια συνταχθέντα ἀπό

Νεοταξικός ἐπίτροπος Καπουτζίδης

Ἡ ἰδεολογία τοῦ Γιώργου Παπανδρέου καί τά ὄνειρα τοῦ Κώστα Σημίτη γιά τήν Ἑλλάδα ἐκκολάπτονται τηλεοπτικά καί ἐπιβάλλονται κοινωνικά


Ὁ Γιῶργος Καπουτζίδης θά μποροῦσε νά παίζει στήν κινηματογραφική μεταφορά τοῦ «1984» τοῦ Τζόρτζ Ὄργουελ. Ἕνας ρόλος αλέγκρου ἐκπροσώπου τῆς ἐξουσίας πού περιγράφει αὐτή ἡ δυστοπία θά τοῦ πήγαινε πολύ. Τώρα δείχνει νά ἔχει ἀναλάβει τόν ρόλο νεοταξικοῦ ἐπιτρόπου πού μετράει μέ τό ζύγι πόσο Ἕλληνας εἶναι ὁ ἀρχαῖος πού «στήν περικεφαλαία του γράφει “μολών λαβέ”»!!! (ἡ καπουτζίδεια ἀντίληψη περί ἀρχαίας Ἑλλάδας εἶναι ἐπιπέδου Μπλεκ, δηλαδή) καί πόσο Ἕλληνας εἶναι κάποιος ἀπό ἄλλη χώρα...

Ὁ Καπουτζίδης, ὑποδυόμενος τόν κριτή σέ ἐκπομπή ταλέντων καί ἔχοντας μπροστά του μία χορωδία γκόσπελ συμπαθέστατων χριστιανόπουλων νιγηριανῆς καταγωγῆς, ἀπεφάνθη περί ἑλληνικότητας: «Πραγματικά εἶμαι πολύ χαρούμενος γιατί βλέπω σ' αὐτή τή σκηνή 25 Ἕλληνες πού ἔχουν καταγωγή ἀπό μία

Ἐθνική ὁμοιογένεια καί πολυπολιτισμός

Οἱ Ἀθηναῖοι «τούς ὁμοφύλους πρέπει νά τούς πολεμοῦν μέχρι τή νίκη […], ἐνῶ τούς βαρβάρους νά τούς πολεμοῦν μέχρι τήν ἐξόντωση» (Πλάτων, Μενέξενος 242d).

Ὁ βαρβαρισμός γιά τόν Πλάτωνα δέν εἶναι μόνο ἡ πληθυσμιακή ἀλλοίωση τῆς πόλεως, ἀλλά καί ἡ πάσης φύσεως ἐκχώρηση πνευματικοῦ χώρου στούς ξένους.

«Αἰτία τοῦ πολιτεύματός μας τούτου εἶναι ἡ ἰσοτιμία στή γέννηση. Διότι οἱ ἄλλες πόλεις δημιουργήθηκαν ἀπό ἀνθρώπους κάθε εἴδους καί στοιχεῖα ἀνώμαλα, μέ συνέπεια ἀνώμαλα νά εἶναι καί τά πολιτεύματά τούς, τυραννίδες καί ὀλιγαρχίες. Κατοικοῦν, λοιπόν, θεωρώντας οἱ μέν τούς δέ ἄλλοτε δούλους καί ἄλλοτε κυρίους. Ἐμεῖς, ὅμως, καί οἱ δικοί μᾶς γεννημένοι ὅλοι ἀδελφοί ἀπό μία μητέρα δέν ἀξιώνουμε νά γίνουμε οὔτε δοῦλοι οὔτε κύριοι μεταξύ μας, ἀλλά ἡ ἀπό τή φύση ἰσότιμη καταγωγή μᾶς ὑποχρεώνει νά ἐπιζητοῦμε τήν ἰσότητα σύμφωνα μέ τόν νόμο καί νά μήν ὑποχωροῦμε σέ κανέναν ἄλλον μεταξύ μας, παρά σέ ὅποιον ἐκδηλώνει ἀρετή καί φρόνηση».

Πλάτωνος «Μενέξενος», 238 d-e, ἐκδόσεις Κάκτος: Ἀθήνα 1993, σ. 185

Σ’ αὐτόν τόν διάλογο, ὁ Σωκράτης ἀφηγεῖται στόν νεαρό Μενέξενο τόν ἐπιτάφιο λόγο ποῦ σκόπευε νά ἐκφωνήσει ἡ Ἀσπασία, ἡ σύζυγος τοῦ Περικλῆ, γιά τούς πεσόντες ὑπέρ πατρίδος. Αὐτός ὁ λόγος εἶναι ἕνας διθύραμβος στήν πόλη τῶν Ἀθηνῶν, ἡ ὁποία ἐγκωμιάζεται ὡς μητέρα τῶν πολιτῶν της, ὡς στοργική τροφός παιδιῶν πού ἔβγαλε ἀπό τά σπλάχνα της καί ὡς πρόμαχος ὁλόκληρης τῆς Ἑλλάδος. Τό πολίτευμα τῶν Ἀθηνῶν, ὅπως εὔστοχα τό προσδιορίζει ἡ Ἀσπασία, τῆς ὁποίας τά λόγια μεταφέρει ὁ Σωκράτης, εἶναι «ἀριστοκρατία μέ τήν ἐπιδοκιμασία τοῦ λαοῦ.[…] Ὁ λαός διατηρεῖ τά περισσότερα πολιτικά ἀξιώματα καί ἀπονέμει τήν ἐξουσία καί τή δύναμη σέ ὅσους κάθε φορά θεωρεῖ ἀρίστους». Φυσικά, τούτη ἡ ἀληθινά ἀριστοκρατική ἀντίληψη γιά τήν ἐκχώρηση ἐξουσιῶν σέ ἀντιπροσώπους ἔρχεται σέ εὐθεία ἀντίθεση μέ τά δηλητηριώδη ἰδεολογικά νέφη πού σκορπίζουν οἱ εμπροσθοφύλακες τῆς παρακμῆς, οἱ ὁποῖοι θεωροῦν τήν ἀριστεῖα «ρετσινιά».

Ἡ συνεκτική οὐσία ποῦ διατηρεῖ τήν ψυχή, τό πνεῦμα καί τήν ἁπτή πραγματικότητα τῶν Ἀθηνῶν συμπαγή καί ἀκατάβλητα στίς δοκιμασίες τῶν περιστάσεων, στίς ἐχθρικές ἐπιδρομές καί στούς

ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΔΥΟ

Μόλις κυκλοφόρησε το διαφημιστικό για το μυθιστόρημά μου. Θα χαρώ πολύ να το διαδώσετε!

Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πελασγός.
Τηλέφωνο παραγγελιών: 210 6440 021

Αυτό που βλέπετε δεν θα μπορούσε να έχει γίνει χωρίς το