Οι ιεροί χώροι του πολιτισμού να παραχωρούνται μόνο σε παραστάσεις που προσπαθούν να προσεγγίσουν το αρχαίο κάλλος και ήθος
Η Επίδαυρος, το Ηρώδειο, το αρχαίο θέατρο των Δελφών, της Δωδώνης, των Φιλίππων κ.ά. είναι τόποι ιεροί. Δεν είναι καραγκιόζ μπερντέδες, όπου κάθε κυριούλης και θείτσα πληρώνουν νοίκι στον ιδιοκτήτη και πάνε εκεί να στήσουν παλκοσένικο για να ανεβάσουν αηδίες και ξεράσματα και να φανούν «πρωτότυποι», «αιρετικοί» και «ριζοσπάστες» (τόσο «αιρετικοί», που στηρίζονται φανατικά από το κεφάλαιο και το βαθύτατο διεθνιστικό παρακράτος).
Τούτοι οι χώροι αποτελούν υλική και άυλη, αμιγώς πνευματική, περιουσία του ελληνικού έθνους, το οποίο εισήγαγε στην ανθρωπότητα τον θεσμό του δράματος, ως διδαχή και μαζί και ψυχικό ίαμα. Το υπουργείο Πολιτισμού διαχειρίζεται αυτούς τους χώρους και αποστολή του είναι (στις σπάνιες περιπτώσεις που δεν διοικείται -εμφανώς ή αφανώς- από ορκισμένους ανθέλληνες) να φέρει τον λαό σε επαφή με την αρχαία κληρονομιά του.
Στην αρχαία κληρονομιά δεν περιλαμβάνονται νεωτερισμοί της συμφοράς. Ο υποβιβασμός των έργων των μεγάλων τραγικών και σατιρικών ποιητών σε...
