Κ. Καβάφης: Τα αθάνατο παιδί της αιώνιας πατρίδας

Στην φωτογραφία βλέπουμε τη θέα από ένα από τα παράθυρα της οικίας του ποιητή 


Σαν σήμερα γεννήθηκε (1863) και σαν σήμερα πέθανε (1933) ο Κωνσταντίνος Καβάφης. Η μοίρα με ευλόγησε να συναντήσω την ποίησή του και να βρεθώ δυο φορές στην οικία του συγκλονισμένος από το όλον της Αλεξάνδρειας και το απόλυτον των βιωμάτων μου σ' αυτό τον τόπο τον ιερό. Εύχομαι και προσεύχομαι να ξαναβρεθώ εκεί, όπως πρέπει. Υπό το φως του Ώρου και υπό την σκέπη των πτερύγων της Ίσιδος.

Οι Τρωάδες διδάσκουν τους νικητές

Ο Νεοπτόλεμος θυσιάζει την Πολυξένη πάνω από τον τάφο του πατέρα του, του Αχιλλέα. Μελανόμορφη υδρία του 6ου αιώνα π.Χ. Εκτίθεται στο Βρετανικό Μουσείο.

«Μωρός είναι όποιος κουρσεύει πόλεις∙ θα καταστρέψη ναούς και μνήματα, ιερά των πεθαμένων άσυλα, μα κι αυτός κατόπι θα χαθή».
Ευριπίδου «Τρωάδες», στ. 95-97 Απαντα Αρχαίων Ελλήνων Συγγραφέων, εκδόσεις Πάπυρος, σελ. 21

Οι εναρκτήριες φράσεις είναι θεϊκές. Εκστομίστηκαν από τον θυμωμένο με τους Αχαιούς Ποσειδώνα, τη στιγμή μάλιστα που η Αθηνά τον παρακολουθεί και συμφωνεί μαζί του στην αποδοκιμασία των πάλαι ποτέ εκλεκτών της. Το αίτιο της ολύμπιας δυσφορίας δεν είναι η επιδρομή στην Τροία, αλλά η βαναυσότητα της αντιμετώπισης των ηττημένων. Η δύναμη, για ακόμη μια φορά, δεν σεβάστηκε την ανημπόρια. Η επίμονη, πολυετής συγκέντρωση του νου και η θυσία των σωμάτων τόσων Αχαιών στον βωμό της υπερπροσπάθειας της άλωσης της πόλεως του Ιλίου ξέσπασε με ένα ξέφρενο επινίκιο γιορτάσι εκδίκησης, λαφυραγώγησης, αρπαγής γυναικών, φόνων, εξανδραποδισμού των Τρώων, καταστροφής ιερών και πυρπόλησης του συνόλου των κτισμάτων της άμοιρης πατρίδας του Πριάμου και της Εκάβης. Οι Αχαιοί δεν

Το νέο «Κατοχικό Μάρκο» είναι το ευρώ

O Αλκιβιάδης Κωνσταντίνος Κεφαλάς, μ' ένα αποκαλυπτικό άρθρο φωτίζει τα παρασκήνια της παγκόσμιας οικονομίας και αναλύει το ελληνικό δράμα:

• Πώς οι Γερμανοί, μέσα σε 70 χρόνια, λεηλάτησαν δύο φορές την Ελλάδα!
• Γιατί το δολάριο έχει χάσει μέσα σε 34 χρόνια το 90% της αξίας του.
• Το τρικ της δημιουργίας πλασματικού χρέους.
• Το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα και η παραγωγή μιας χώρας.

Χρέος χιλίων ευρώ δημιουργεί πρόβλημα στον δανειζόμενο. Χρέος τριακόσιων πενήντα δισεκατομμυρίων ευρώ δημιουργεί πρόβλημα στον δανειστή.

 Στις 27 Απριλίου του 1941 στις 8 το πρωί της Κυριακής του Θωμά, οι λιγοστοί Αθηναίοι στους δρόμους παρακολουθούσαν σιωπηλοί, παγωμένοι και ανέκφραστοι τα Γερμανικά στρατεύματα να εισέρχονται στην Αθήνα από τρεις κατευθύνσεις, τέρμα Πατησιών, Ιεράς οδού και Λεωφόρου Κηφισίας. Οι πρώτοι Γερμανοί στρατιώτες που εισήλθαν στην Αθήνα ήταν ένα τάγμα μοτοσικλετιστών της 2ας Τεθωρακισμένης Μεραρχίας, οι οποίοι ακολουθούσαν προσεκτικά δυο τεθωρακισμένα οχήματα με αριθμούς WH 296994 και WH 219984 [1]. Ταυτόχρονα οι πολιτικές και στρατιωτικές αρχές υπό τον στρατιωτικό διοικητή Αθηνών υποστράτηγο Χρ. Καβράκο παρέδιδαν την ανοχύρωτη πόλη στους εισβολείς σε ένα καφενείο στην συμβολή των λεωφόρων Κηφισίας και Αλεξάνδρας, απέναντι από την έπαυλη του Θων. Αμέσως μετά την εγκατάσταση τους σε διάφορα στρατόπεδα και επιταγμένα σπίτια της Αττικής, οι Γερμανοί στρατιώτες «επισκέφτηκαν» μαζικά τα Αθηναϊκά καταστήματα του κέντρου. Είχαν εφοδιαστεί με άφθονα «Γερμανικά Κατοχικά Μάρκα», τυπωμένα στους πολυγράφους με τους οποίους οι στρατιωτικές μονάδες είχαν φέρει μαζί τους από την Γερμανία για τον σκοπό αυτό. Οι πρώτοι νόμοι στην κατεχόμενη χώρα θα επέβαλλαν την ποινή του θανάτου για τους καταστηματάρχες που δεν θα εδέχοντο τα «Κατοχικά Μάρκα» στις συναλλαγές. Η ανωτάτη στρατιωτική διοίκηση είχε απαγορεύσει στους στρατιώτες να χρησιμοποιούν στην Ελλάδα το επίσημο νόμισμα του Γ’ Ράιχ. Μέσα σε δύο με τρεις ημέρες οι κατακτητές άδειασαν εντελώς τα Αθηναϊκά καταστήματα από τα εμπορεύματα. Έκτακτα δρομολόγια τραίνων μετέφεραν μέσω Γιουγκοσλαβίας στην Γερμάνια και την Αυστρία τα δώρα των στρατιωτών της Βέρμαχτ προς τις οικογένειες τους, που αποτελούντο από χιλιάδες τόνους τροφίμων, υφασμάτων, καπνά, υποδήματα, έπιπλα, έργα τέχνης, αντίκες, βιβλία, παιχνίδια, ενώ τα αποθεματικά των καταστημάτων σε γυναικείες κάλτσες νάΐλον θα εξαντλούντο από την πρώτη στιγμή. Ταυτόχρονα, οι Γερμανοί θα απαιτούσαν το 51% του ελέγχου των Ανωνύμων Εταιρειών της χώρας, πληρώνοντας βεβαίως σε κατοχικά μάρκα. Οι μεγάλες και μικρές βιομηχανίες της χώρας άλλαξαν ιδιοκτήτες μέσα σε μια εβδομάδα. Την ίδια στιγμή οι Έλληνες εργολάβοι δημοσίων έργων παρουσίαζαν στην Τράπεζα της Ελλάδος τα υπερτιμολογημένα παραστατικά των Γερμανικών οχυρωματικών έργων, εξοφλούμενα αρχικά σε κατοχικές χάρτινες δραχμές, τις οποίες μετέτρεπαν αμέσως σε χρυσές λίρες Αγγλίας, με δεκαπλάσια τιμή ισοτιμίας τις απογευματινές ώρες σε σχέση με τις πρωινές. Η λεηλασία της χώρας από τους κατακτητές υπήρξε

Αντιμετώπιση του προσφυγικού

Το ωραιότερο τραγούδι για μετανάστες το έχουν δημιουργήσει οι Led Zeppelin («Immigrant Song»). Αναφέρεται, όμως, στους Βίκινγκ.

Ούτε μία εμπειρία δεν είναι πρωτόγνωρη σ' έναν αρχαίο λαό όπως ο δικός μας. Η Ιστορία διδάσκει τι να πράττουμε Στην ιστοσελίδα της εφημερίδας μας (www.dimokratianews.gr) δημοσιεύτηκε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανάλυση του διευθυντή Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών στο Ινστιτούτο Θεωρητικής και Φυσικής Χημείας δρος Αλκιβιάδη - Κωνσταντίνου Κεφάλα με τίτλο «Γιατί η Δύση εξισλαμίζει την Ελλάδα». Εκεί, μεταξύ άλλων, αναφέρονται τα ακόλουθα: «Στο χαοτικό κλίμα που προκλήθηκε από την άφιξη εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων Ελλήνων προσφύγων τον Σεπτέμβριο του 1922 στην Αθήνα, το πρώτο μέτρο της επαναστατικής επιτροπής που ανέλαβε την εξουσία στις 15/9/1922 ήταν η επίταξη δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων για την προσωρινή εγκατάσταση των προσφύγων. [...] Εκατοντάδες αθηναϊκά σπίτια, ιδιοκτησίας υποστηρικτών του βασιλέως Κωνσταντίνου ως επί το πλείστον, επιτάχτηκαν για να στεγαστούν οι πρόσφυγες. Σε κάθε δωμάτιο των μεγάλων αθηναϊκών αρχοντικών τοποθετήθηκε και από μια

Πέντε χρόνια από το διάγγελμα στο Καστελόριζο

Και αυτός ο τύπος κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερος.

Η ελληνικότητα ως κιβωτός σωτηρίας

Στιγμιότυπο από τις Δελφικές Εορτές του 1930. Στην πρώτη σειρά: Η Εύα Σικελιανού, Ester Lombardo, Atanasio Cataro, Άγγελος Σικελιανός, Θανάσης Βελούδιος και ο Νίκος Αιγινίτης, που κρατά δενδρύλλιο παπύρου λίγο πριν το φυτέψει. Αριστερά στη φωτό ο Νικόλαος Πλαστήρας και πίσω του ο Γάλλος λόγιος Mario Meuner.

«Αλλά δεν είναι οι πέτρες, βέβαια, ή το χρήμα, που πραγματικά θα οικοδομήσουν στην Ελλάδα, αυτή τη νέα και παγκόσμια Κιβωτό. Την Κιβωτόν αυτή θα την οικοδομήσει η φωτεινή συνεργασία όλου του κόσμου, αλλά προ πάντων η ευθύνη των Ελλήνων να τη στήσουνε ως Έννοια μεταξύ τους, για να κλείσουνε και πάλι στα βάθη της τον σπόρο της ακέραιης αναγέννησης του Ανθρώπου απ' τη δύναμη της Θέλησης, του Νου και της Αγάπης για να τους χρησιμέψει, όσο πιο σύντομα μπορούνε, ως το σύνθημα μιας σύψυχης Εξόδου, μιας ομόθυμης θερμής αποδημίας, ηθικής, πνευματικής, κοινωνικής τους από ένα σε άλλο επίπεδο Ζωής».

Από την εισήγηση του Άγγελου Σικελιανού για την ανάγκη ίδρυσης Δελφικού Πανεπιστημίου. Πρώτη δημοσίευση το 1932, ανατύπωση στην ειδική έκδοση του περιοδικού ΗΩΣ, αρ. 103-107, σελ. 255, έτος 1967

Ο ποιητής και ιεροφάντης του Ελληνισμού Άγγελος Σικελιανός είχε κατανοήσει τον μηχανισμό του μεγαλείου του πολιτισμού που σημάδεψε τον τόπο μας. Επιδίωκε να τον θέσει ξανά σε λειτουργία βασιζόμενος σε σταθερές και νόμους, που δεν γίνεται να λαθέψουν ποτέ. Ο μηχανισμός αυτός είναι απλός: Φώτιση. Στα παιχνίδια του φωτός μπορεί κάποιος να

Γιατί η Δύση εξισλαμίζει την Ελλάδα

Διαβάστε την συγκλονιστική ανάλυση του Αλκιβιάδη Κωνσταντίνου Κεφαλά για το τι σκοπεύουν να κάνουν με την πατρίδα μας οι "σύμμαχοι", πώς ο Κάιζερ σχεδίασε την γενοκτονία των Ελλήνων της Μικρασίας, πώς δημιουργήθηκε η αστυφιλία λόγω της ανικανότητας των πολιτικών και γιατί οι ναζί χρησιμοποίησαν μουσουλμάνους για τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας.


«Αν βουληθείς να μαρνηθείς και να μαλησμονήσεις, σε Τούρκικα σπαθιά σε δω, σε Καταλάνου χέρια. Αράπηδες σε σέρνουσι και Τούρκοι να σε δέσουν, κι σ’ όχλο Σαρακίνικο τρεις μαχαιριές σε δώσουν», Ελληνικό μεσαιωνικό δημώδες

 Στο χαοτικό κλίμα που προκλήθηκε από την άφιξη εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων Ελλήνων προσφύγων τον Σεπτέμβριο του 1922 στην Αθήνα , το πρώτο μέτρο της επαναστατικής επιτροπής που ανέλαβε την εξουσία στις 15 Σεπτεμβρίου του 1922, ήταν η επίταξη δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων, για την προσωρινή εγκατάσταση των προσφύγων. Το μέτρο της επίταξης - όπως κωδικοποιήθηκε και επεκτάθηκε με τα νομοθετικά διατάγματα της 11ης Νοεμβρίου 1922 «Περί επιτάξεως ακινήτων δι’ εγκατάστασιν προσφύγων» και της 22ας Νοεμβρίου 1922 «Περί επιτάξεως κατοικουμένων ή οπωσδήποτε χρησιμοποιουμένων ακινήτων» ήταν η αρχή για τις πρώτες προστριβές ανάμεσα στους παλιούς και τους νέους κατοίκους της πόλης. Η επίταξη και η αναγκαστική συγκατοίκηση γηγενών και προσφύγων στα ίδια σπίτια, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και διαμαρτυρίες από την πλευρά των γηγενών. Εκατοντάδες Αθηναϊκά σπίτια, ιδιοκτησίας υποστηρικτών του Βασιλέως Κωνσταντίνου ως επί τω πλείστον, επιτάχτηκαν για να στεγαστούν οι πρόσφυγες. Σε κάθε δωμάτιο των μεγάλων Αθηναϊκών αρχοντικών τοποθετήθηκε και από μια οικογένεια προσφύγων, ενώ οι ιδιοκτήτες των περιορίστηκαν και αυτοί σε ένα δωμάτιο της οικίας των. Το ψυχολογικό σοκ στην αυτιστική Αθηναϊκή κοινωνία του μεσοπολέμου από το μέτρο της αναγκαστικής κατάσχεσης ήταν ισχυρότατο. Μέχρι εκείνη την στιγμή, οι θαμώνες του Ζαχαράτου πίστευαν αφελώς, ότι ο Σαγγάριος και το Εσκί Σεχίρ ευρίσκοντο πολύ μακριά από το Σύνταγμα, ώστε να δύνανται τα πολεμικά γεγονότα να επηρεάσουν την καθημερινότητα τους. Αδυνατούσαν να πιστέψουν αυτό που τους συνέβαινε. Εν μια νυκτί, βρήκαν εαυτούς να συγκατοικούν στο ίδιο τους το σπίτι με αλλά πενήντα άγνωστα σε αυτούς άτομα, ενώ οι τυχεροί που τα σπίτια τους δεν είχαν ακόμη επιταχθεί ζούσαν με την αγωνιά της εμφάνισης των στρατιωτών στην εξώπορτα που θα θυροκολλούσαν το χαρτί της επίταξης. Στα επόμενα είκοσι χρόνια οι Ελληνικοί προσφυγικοί πληθυσμοί, θα απωθηθούν στις

Πώς αναστήθηκε το Δράμα στους Δελφούς

Οι συντελεστές της παράστασης, αμέσως μετά το πέρας της, σηκώνουν στα χέρια το ζεύγος Σικελιανού ενώ το κοινό τους αποθεώνει.

«Σε λίγο τα τηλεγραφικά σύρματα εβούιζαν, οι πρώτες ειδήσεις φτάνουν στην Αθήνα, στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Ρώμη, στη Μαδρίτη, στη Λισαβώνα. Όλη εκείνη τη νύχτα η Αθήνα βρισκότανε σε υπερδιέγερση. Την επόμενη ημέρα τα καταστήματα έμειναν κλειστά κι όλος ο κόσμος φιλιόντανε στους δρόμους όπως συνηθίζεται το Πάσχα. [...] Όλη η Ελλάδα ήταν στο πόδι και οι ειδήσεις για τους Δελφούς εξακολουθούσαν να φτάνουν, έπειτα από τα πρώτα σημειώματα, μεγάλες και λεπτομερειακές. 'Το Δράμα ξαναγεννήθηκε' λέγανε στην πρωταρχική χώρα της γένεσής του. Οι Έλληνες ανταποκριτές ήτανε το ίδιο γεμάτοι θαυμασμό. 'Πήγανε να κοροϊδέψουν και στάθηκαν να προσευχηθούν'. Για μήνες τα ελληνικά φύλλα γέμιζαν σελίδες για τις Δελφικές Εορτές. Και μου έλεγαν αργότερα πως το κοινό δεν ήθελε άλλα νέα».

Άρθρο της Εύας Πάλμερ - Σικελιανού, «Ο ποιητής Άγγελος Σικελιανός». Πρώτη δημοσίευση στο περιοδικό Athene (Δεκέμβριος 1943) - η μετάφρασή του περιλήφθηκε στην ύλη της Ν. Εστίας τον Δεκέμβριο του 1945. Ανατυπώθηκε στην ειδική έκδοση του περιοδικού ΗΩΣ, αρ. 98-102, σελ. 139, έτος 1966

Η άνοιξη είναι η εποχή που ορίστηκε να φέρνει την Ανάσταση και η νίκη επί του θανάτου, της λήθης κατά κανόνα σηματοδοτείται με

Οι εχθροί των εθνών

To κείμενο που ακολουθεί, είναι του Αλκιβιάδη Κωνσταντίνου Κεφαλά, Διευθυντή Ερευνών στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, και αποτελεί μια συγκλονιστική ανάλυση της μεθοδολογίας των εθνοκτονιών που διαπράττουν οι ληστρικές ελίτ της Νέας Τάξης. Διαβάστε το!

«Φυσικά και είμαστε όλοι ίσοι απέναντι του νόμου. Απαγορεύεται το ίδιο, τόσο στους πλούσιους όσο και στους φτωχούς να κοιμούνται κάτω από τις γέφυρες, να ζητιανεύουν και να κλέβουν ψωμί» Anatole France.

Είναι κοινή η πεποίθηση ότι το κοινωνικό, πολιτικό, πολιτιστικό, οικονομικό και πνευματικό τέλμα στο οποίο όλο και βαθύτερα ποντίζεται η Ελλάδα είναι πολύ πιο σκοτεινό, βαθύ και βορβορώδες από ότι αρχικά εκτιμάτο, ώστε να θεωρείται ουτοπία η οποιαδήποτε κατάσταση επαναφοράς στο αρχικό σημείο εκκίνησης. Όμως, παρά την συνεχή, λεπτομερή και διεξοδική δημόσια συζήτηση των αποτελεσμάτων της οικονομικής καταστροφής, απουσιάζει από τον δημόσιο λόγο η έκθεση των πραγματικών αίτιων του ολέθρου. Θα μπορούσε λοιπόν να θεωρηθεί, ότι η απόκρυψη της αλήθειας είναι δολίως και συνειδητώς επιβαλλόμενη στην κοινή συνείδηση από κάποια “αόρατο αρχή”, διαφορετικά, η μόνη εναλλακτική περίπτωση δεν μπορεί παρά να είναι το αποτέλεσμα κάποιας μυστηριώδους καθολικής απονεύρωσης και εξασθένισης των πνευματικών αντανακλαστικών του έθνους. Οι έντιμες απαντήσεις θα μπορούσαν να φωτίσουν τις σκοτεινές πτυχές της μη αναστρέψιμης κατάστασης, παρά το γεγονός ότι ο κοινός νους έχει μια κάποια θολή και συγκεχυμένη αντίληψη των αιτίων.
Γιατί λοιπόν αποτυγχάνουν τα Έθνη; Την απάντηση στο διαχρονικό και ταυτόχρονα επίκαιρο ερώτημα δίνουν οι

Βούρδουλας στους κερματιστές

Η φοβερή σκηνή από την Καινή Διαθήκη, όπως την φαντάστηκε ο Καραβάτζιο (1571-1610).

Ο χριστιανισμός είναι αγάπη, κατανόηση, συγχώρεση, αλληλεγγύη και φραγγέλιο σε όσους αργυραμοιβούς που κάνουν τον οίκο του Θεού οίκο εμπορίου.

Ο Χριστός υπέμεινε όλες τις αδικίες που έγιναν σε βάρος Του. Και ραπίσματα και ακάνθινο στεφάνι και διαπόμπευση και σταύρωση και χλεύη. Μόνο σε ένα σημείο Τον είδαμε να... τραμπουκίζει και να τα κάνει μπίλιες. Όταν αντίκρισε το ναό να μολύνεται από τους σαράφηδες. Η αντίδραση του Κυρίου, σήμερα θα καταδικαζόταν ομοφώνως από όλους τους τηλεοπτικούς σταθμούς που λαμβάνουν θαλασσοδάνεια για να λένε στο λαό πόσο λάθος είχε που ζούσε πάνω από τα όριά του. Στο Κατά Ιωάννην (2, 13-17) διαβάζουμε τα ακόλουθα συναρπαστικά:

Μια συμβουλή νίκης από το παρελθόν

Ο Δίας κεραυνοβολεί τον Τυφώνα. Μελανόμορφη υδρία, περ. 550 π.Χ., γερμ. κρατική συλλογή αρχαιολογικών ευρημάτων, Μόναχο.

«Ο Τυφωέας έγνεψε χαρούμενα τα φρύδια του και έσεισε τους βοστρύχους του. Τα μαλλιά του ξέρασαν δηλητήριο της έχιδνας και ράντισαν ολόγυρα τα βουνά. Γρήγορα έτρεξε προς την σπηλιά του, απ' όπου πήρε τα νεύρα του Δία και τα 'δωσε σαν δώρα φιλοξενίας στον πανούργο Κάδμο, τα νεύρα που είχαν κάποτε πέσει καταγής στη μάχη με τον Τυφώνα».

Νόννου «Διονυσιακά», Τόμος Πρώτος, στ. 507-512, εκδόσεις Κάκτος, σελ. 83

Ο μύθος της σύγκρουσης του Διός με τον Τυφώνα ή Τυφωέα* δεν διδάσκεται καν στην υποχρεωτική εκπαίδευση αν και έχει τόσες πολλές προεκτάσεις, συμβολισμούς και μηνύματα για κάθε ελληνική και παγκόσμια εποχή, ώστε θα έπρεπε να αποτελεί άξονα της Παιδείας όλων των πολιτισμένων ανθρώπων. Σύμφωνα με την παράδοση ο Τυφών είναι