«Αν βουληθείς να μαρνηθείς και να μαλησμονήσεις, σε Τούρκικα σπαθιά σε δω, σε Καταλάνου χέρια. Αράπηδες σε σέρνουσι και Τούρκοι να σε δέσουν, κι σ’ όχλο Σαρακίνικο τρεις μαχαιριές σε δώσουν», Ελληνικό μεσαιωνικό δημώδες
Στο χαοτικό κλίμα που προκλήθηκε από την άφιξη εκατοντάδων χιλιάδων εξαθλιωμένων Ελλήνων προσφύγων τον Σεπτέμβριο του 1922 στην Αθήνα , το πρώτο μέτρο της επαναστατικής επιτροπής που ανέλαβε την εξουσία στις 15 Σεπτεμβρίου του 1922, ήταν η επίταξη δημοσίων και ιδιωτικών κτιρίων, για την προσωρινή εγκατάσταση των προσφύγων. Το μέτρο της επίταξης - όπως κωδικοποιήθηκε και επεκτάθηκε με τα νομοθετικά διατάγματα της 11ης Νοεμβρίου 1922 «Περί επιτάξεως ακινήτων δι’ εγκατάστασιν προσφύγων» και της 22ας Νοεμβρίου 1922 «Περί επιτάξεως κατοικουμένων ή οπωσδήποτε χρησιμοποιουμένων ακινήτων» ήταν η αρχή για τις πρώτες προστριβές ανάμεσα στους παλιούς και τους νέους κατοίκους της πόλης. Η επίταξη και η αναγκαστική συγκατοίκηση γηγενών και προσφύγων στα ίδια σπίτια, προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και διαμαρτυρίες από την πλευρά των γηγενών. Εκατοντάδες Αθηναϊκά σπίτια, ιδιοκτησίας υποστηρικτών του Βασιλέως Κωνσταντίνου ως επί τω πλείστον, επιτάχτηκαν για να στεγαστούν οι πρόσφυγες. Σε κάθε δωμάτιο των μεγάλων Αθηναϊκών αρχοντικών τοποθετήθηκε και από μια οικογένεια προσφύγων, ενώ οι ιδιοκτήτες των περιορίστηκαν και αυτοί σε ένα δωμάτιο της οικίας των. Το ψυχολογικό σοκ στην αυτιστική Αθηναϊκή κοινωνία του μεσοπολέμου από το μέτρο της αναγκαστικής κατάσχεσης ήταν ισχυρότατο. Μέχρι εκείνη την στιγμή, οι θαμώνες του Ζαχαράτου πίστευαν αφελώς, ότι ο Σαγγάριος και το Εσκί Σεχίρ ευρίσκοντο πολύ μακριά από το Σύνταγμα, ώστε να δύνανται τα πολεμικά γεγονότα να επηρεάσουν την καθημερινότητα τους. Αδυνατούσαν να πιστέψουν αυτό που τους συνέβαινε. Εν μια νυκτί, βρήκαν εαυτούς να συγκατοικούν στο ίδιο τους το σπίτι με αλλά πενήντα άγνωστα σε αυτούς άτομα, ενώ οι τυχεροί που τα σπίτια τους δεν είχαν ακόμη επιταχθεί ζούσαν με την αγωνιά της εμφάνισης των στρατιωτών στην εξώπορτα που θα θυροκολλούσαν το χαρτί της επίταξης. Στα επόμενα είκοσι χρόνια οι Ελληνικοί προσφυγικοί πληθυσμοί, θα απωθηθούν στις
παραγκουπόλεις της Κοκκινιάς και θα είναι η πληθυσμιακή ομάδα που θα βιώσει πλήρως την φρίκη
και τις συνέπειες της κατοχής. Ενώ παρακολουθούν τα παιδιά τους να πεθαίνουν από την πείνα, ο μόνος δρόμος που τους απομένει είναι η κοινωνική ρήξη και ο πολίτικος ριζοσπαστισμός. Ο Δεκέμβρης του 1944 και ο εμφύλιος ήταν το φυσιολογικό επακόλουθο της μικρασιατικής καταστροφής και της προσφυγιάς. Τρία χρόνια αργότερα, το 1947 κατά την διάρκεια του εμφύλιου πολέμου, ο στρατός άρχισε συστηματικές εκκαθαριστικές επιχειρήσεις εκκενώσεως εκατοντάδων χωριών στην Μακεδονία και την Ήπειρο, με σκοπό να αποκόψει τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού από τον τοπικό εφοδιασμό και ταυτόχρονα να τους στερήσει την δυνατότητα στρατολόγησης νέων μαχητών. Οκτακόσιες χιλιάδες εσωτερικοί πρόσφυγες από τα εκκενούμενα Ελληνικά χωριά, οι λεγόμενοι «ανταρτόπληκτοι», μεταφέρονται βιαίως στην Αθήνα και στις άλλες πόλεις της χώρας, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα εκ νέου όπως και το 1922 μια αφάνταστη εσωτερική προσφυγική τραγωδία, ελάχιστα γνωστή σήμερα, με απελπισμένους ανθρώπους στερουμένων βασικών εφοδίων επιβίωσης να περιφέρονται ρακένδυτοι στις παρυφές των πόλεων και να πεθαίνουν από ασιτία . Μέσα σε 25 χρόνια ο κοινωνικός ιστός της χώρας θα διαρραγεί ανεπανόρθωτα δυο φόρες. Η μικρασιατική καταστροφή και ο εμφύλιος πόλεμος, θα είναι το αποτέλεσμα της ανικανότητας των πολιτικών ελίτ που αδυνατούν να κατανοούσουν τα γεωπολιτικά δεδομένα της εποχής τους λόγω της μικρόνοιας τους, των προσωπικών τους συμφερόντων, του ανύπαρκτου μορφωτικού τους επίπεδου και των ιδεοληπτικών εμμονών τους.
Η εισροή αλλοεθνών πληθυσμών σήμερα στην Ελλάδα ομοιάζει φυσικά με το 1922 μόνο ως προς την ανικανότητα του πολιτικού συστήματος να χειρισθεί τα «νέα δεδομένα» και να αντιληφθεί τις μελλοντικές συνέπειες και το βάρος των πράξεων του επειδή προσποιείται ότι δεν κατανοεί την καλοσχεδιασμένη εποίκιση της χώρας από τις ορδές των ανθρώπων με διαφορετικά εθνολογικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά, που μετασχηματίζουν σταδιακά την Ελλάδα σε χαλιφάτο μέσω ενός καλά γεωπολιτικού οργανωμένου σχεδίου από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τις ΗΠΑ και την Τουρκία. Τελικός στόχος: να εποικίσουν με μουσουλμάνους τα Βαλκάνια ώστε να εξουδετερωθούν οι φιλορωσικοί ορθόδοξοι πληθυσμοί στα πλαίσια των γεωπολιτικών σχεδιασμών της νέας τάξης πραγμάτων. Η Γερμανική προτεσταντική ηθική βασίζεται στην εκδίκηση και την τιμωρία των εχθρών. Το Γερμανικό «αίσθημα αποκατάστασης δικαιοσύνης» ικανοποιήθηκε μόνο στην περίπτωση της Γιουγκοσλαβίας, ενώ διατηρεί ακόμα ανοιχτούς λογαριασμούς με την Ρωσία που κάποια στιγμή θα πρέπει να κλείσουν με τον «θρίαμβο της Γερμανικής πολίτικης» στην Ευρώπη. Τα πολιτικό έργο της σφαγής των Αρμενίων και των Ελλήνων από τους Τούρκους, σχεδιάστηκε το 1915 από τον Αυτοκράτορα της Γερμανίας Γουλιέλμο Κάιζερ με σκοπό να διακοπεί η ρωσική διείσδυση προς τον Καύκασο και τα πετρέλαια της Μέσης Ανατολής. Η ίδια η πολιτική ολοκληρώνεται σήμερα, μετά 100 χρόνια με την σφαγή 15 εκατομμυρίων ορθοδόξων στην Συρία και το Ιράκ, μέσα από την ανιαρή συμμαχία των σουνιτών ισλαμιστών με την Δύση.
Εδώ θα πρέπει να αναφερθεί ότι σε αυτές τις γενικές πολιτικές γραμμές σχεδιάστηκε από τους Γερμανούς η πρωτοφανούς αγριότητας για τα δεδομένα της κατοχής σφαγή του Διστόμου, η οποία υλοποιήθηκε από τους μουσουλμάνους του Παλαιστινιακού τάγματος του Μεγάλου Μουφτή της Ιερουσαλήμ Χουσεΐν, που...Η συνέχεια στο dimokratianews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου