Η εωσφορική «φιλανθρωπία» του εγωιστή

Σοῦ δὲ ποιοῦντος ἐλεημοσύνην μὴ γνώτω ἡ ἀριστερά σου τί ποιεῖ ἡ δεξιά σου. [Ματθ. στ' 3]
Ολα έχουν στηθεί ιδανικά. Τα έντονα φώτα από τα τηλεοπτικά συνεργεία κοντεύουν να προκαλέσουν εγκαύματα στα πρόσωπα των αδημονούντων να φανούν «καλοί άνθρωποι». Το χριστουγεννιάτικο δέντρο γυαλίζει, σ' ένα δωμάτιο γεμάτο χλιδή και ακριβό γούστο. Τα μικρά παιδιά, οι ανήμποροι, οι πολύτεκνοι, οι ασθενείς, οι εξαρτημένοι από ουσίες με τρίγωνα στα χέρια λένε τα κάλαντα στον «ισχυρό πλην υπέροχο». Τον κοιτούν με προσδοκία. Το βλέμμα τους είναι ένα βουβό σήμα SOS. Βυθίζονται στη στεριά. Ζητούν βοήθεια. Φαίνεται. Δεν χρειάζεται να το πουν. Οι διάπλατα ανοιγμένες κόρες των ματιών τους εκφράζουν την ύστατη ικεσία. «Δεν γίνεται αλλιώς... Αφού φτάσαμε μέχρι εδώ, μέχρι το σαλόνι, τα ενδότερα της δύναμης και του πλούτου, θα ακουστούμε» σκέφτονται εκείνοι που σημαδεύτηκαν από τον Θεό, τους ανθρώπους και τον χαρακτήρα τους.

Ο άρχων του κόσμου τούτου, ο πλούσιος, ο εξουσιαστής χαίρεται με το θέαμα. Οι κολασμένοι που μαζεύτηκαν στο σεράι του για τα κάλαντα και τις σιωπηλές παρακλήσεις απαρτίζουν ένα εξαίσιο ντεκόρ. Απαραίτητοι κομπάρσοι για τα γυρίσματα της ταινίας μικρού μήκους «Ο Φιλάνθρωπος», όπου οι παραγωγοί εντυπώσεων της τηλεόρασης, του ραδιοφώνου, των εφημερίδων και του ίντερνετ θα εγκωμιάζουν την απλότητα και την καλοσύνη του πρωταγωνιστή (και παραγωγού συνάμα). Κάθε χρόνο το κάνει. Πάντα πετυχαίνει το τρικ. Με τα χρήματα και τη δύναμή του, πολιτική ή άλλη, εξαθλιώνει πληθυσμούς. Μάζες ανθρώπων. Σ' αυτούς περιορίζει τις ελπίδες σε τέτοιο βαθμό, που το μοναδικό αποκούμπι τους είναι να βρουν μια θέση στην ορχήστρα των καλάντων για να τα πουν στον δήμιό τους την επόμενη χρονιά - εκλιπαρώντας τον οίκτο του.

Το μεγάλο κόλπο

Το σχέδιο εκτελείται κατά γράμμα. Οι ηττημένοι της ζωής λένε τα κάλαντα και χαμογελούν στον Γραμματέα, στον Τελώνη, στον Φαρισαίο. Χαμογελούν με την καραβοτσακισμένη έκφραση των ανθρώπων που πονούν. Εκείνος, στο φινάλε, δασκαλεμένος από «γκουρού» της επικοινωνίας ή απλώς εκπαιδευμένος από τη μακρά θητεία του στον ιταμό τρόπο σκέψης, δακρύζει. Ο τρόπος που προσπαθεί να το «κρύψει», με αμήχανες κινήσεις των χεριών που σφουγγίζουν με μαντίλι κροκοδείλια δάκρυα, δεν είναι τίποτε άλλο παρά σκηνοθετική οδηγία: «Παιδιά, τραβάτε με από εδώ. Από την αριστερή την κάμερα. Μ' αυτό το προφίλ βγαίνω πιο συγκινημένος, πιο χλομός, πιο αδύνατος». Το πλάνο βγαίνει αριστουργηματικό. Ο συναυτουργός του εγκλήματος της προδοσίας των ελπίδων μας εκπέμπει στην τηλοψία την εικόνα του καλού Σαμαρείτη, ο οποίος δεν έχει να προσφέρει τίποτε άλλο από λίγες σταγόνες δακρύων και πολλές καλές κουβέντες. Ωστόσο, συγκινεί τους πάντες. Κυρίως τα επόμενα θύματά του...

Ανακύκλωση φτώχειας

Ενα επίσης αξιοπρόσεκτο κόλπο των απογόνων των σταυρωτών του Ιησού είναι η... παλινδρόμηση μεταχειρισμένων ενδυμάτων. Οι ντελάληδες της εξουσίας, οι εγκωμιαστές των κατοχικών δυνάμεων, οι θεραπαινίδες των αριστεριστών δισεκατομμυριούχων, αφού εξοντώσουν πνευματικά και υλικά μια χώρα, κάνουν εράνους για τους φτωχούς! Κι αυτοί που κοντεύουν να φράξουν τα πνευμόνια τους καπνίζοντας πούρα και άλλες ουσίες μαζί με τους αρχινονούς της εγχώριας μαφίας, δράττουν τα μικρόφωνα, κορυβαντιούν και εκστασιάζονται επειδή γέμισαν φορτηγά με τρύπια πουκάμισα, παντελόνια με ξέφτια και ξεβαμμένες κιλότες που δίνουν οι άμυαλοι φτωχοί στους άλλους - όχι από καρδιάς αλλά επειδή το είπαν τα κανάλια. Γίνονται οι προμηθευτές της σκουπιδόμαζας που συγκεντρώνουν οι ζάπλουτοι για να την επιστρέψουν στους έχοντες ανάγκη! Κι όλα αυτά επειδή οι έχοντες και κατέχοντες γνωρίζουν να διαχειρίζονται την αγιάτρευτη πληγή του εγωισμού. Ο πένης δεν θα δώσει τον έναν χιτώνα (έστω φθαρμένο) στον πλησίον του, αλλά θα τον πάει στη χωματερή των τηλεοπτικών σταθμών. Φυσικά, το αντιμίσθιό του είναι η πιθανότητα προβολής της φάτσας του: «Εϊ, δείτε με! Είμαι καλός!»

Το σωστό

Ο Ιησούς Χριστός, απόλυτος γνώστης της ανθρώπινης ψυχικής αβύσσου, όπου πνίγονται οι αρετές, είχε διατάξει να μην προβάλλουμε τις αγαθοεργίες μας. Να μην επιδεικνύουμε τα καλά που πράττουμε, υπολογίζοντας στον έπαινο, στην κοινωνική αποδοχή, στην τόνωση του εγωισμού. Αν νιώθεις ό,τι πράττεις, το πιστεύεις, το ενστερνίζεσαι και είναι ο τρόπος της ζωής σου, δεν έχεις ανάγκη να το διαφημίζεις. Είσαι αυτό που κάνεις, όχι αυτό που λες πως κάνεις.

Από την κυριακάτικη δημοκρατία

Επιστολή στον Αϊ-Βασίλη

Αγαπητέ Αϊ-Βασίλη. Αν είσαι όπως σε δείχνουν οι τηλεοράσεις, μην ασχοληθείς με αυτό το γράμμα διότι δεν θα ήθελα να πέσει στα χέρια σου. Ετσι παραφουσκωμένος και χάχας που είσαι, μου θυμίζεις χοντρό διαρρήκτη (συνταξιούχο υπουργό), που ντύθηκε στα κόκκινα και μπουκάρει από καμινάδες για να τσουβαλιάσει τα κλοπιμαία. Η ερυθριούσα μύτη σου παραπέμπει σε αλκοολικό και, αν διαβάσεις την επιστολή μου, θα την έχεις ξεχάσει στο επόμενο ποτήρι. Ασε που φοβούμαι το χειρότερο σενάριο: να μπουρδουκλωθούν στο ξινισμένο μυαλό σου οι ευχές μου και να μου φέρεις άλλα αντί άλλων. Επίσης, αγωνιώ ιδιαιτέρως για τους ταράνδους που σέρνουν το έλκηθρό σου. Θεωρώ εξαιρετικά πιθανό, έτσι λιχούδη που σε απεικονίζουν, να πεινάσεις κολασμένα, να τους σφάξεις και να τους φας ψητούς, βραστούς, πανέ και στη γάστρα. Σκέφτομαι μάλιστα να καλέσω τη φιλοζωική για να τους γλιτώσει από τα νύχια σου. Ισως να απευθυνθώ και στην Τροχαία να σε μπαγλαρώσει επειδή κουλαντρίζεις το έλκηθρο χωρίς πινακίδες. Η σύλληψή σου θα είναι μια εξασφάλιση της συνέχισης του βίου των ταλαίπωρων ταράνδων, οι οποίοι αγκομαχούν από τα αναρίθμητα κιλά σου. Αν, φίλτατε Αϊ-Βασίλη, δεν μοιάζεις με εκείνον τον ψευδεπίγραφο που έκανε καριέρα ένεκα της διαφήμισης του αναψυκτικού, αλλά είσαι ο αυθεντικός, αυτός δηλαδή που υπάρχει ολοζώντανος στην ορθόδοξη παράδοση, σε εκλιπαρώ να εκπληρώσεις τα κάτωθι: (η συνέχεια, εδώ...)

Έναν γιατρό ρε παιδιά!

Break on through to the unknown side

Κι όμως υπάρχει Άγιος Αχμέτ!

Το αγνοούσα και ενημερώθηκα σχετικά από αναγνώστη, ο οποίος σχολίασε την ανάρτηση για το εορτολόγιο του parapolitika.gr Γηράσκουμε αεί διδασκόμενοι!
(λεπτομέρειες εδώ: www.saint.gr)

Ο Κάρολος Παπούλιας δεν είναι υποκριτής

Μην κοιτάς που έβγαλε το μαντήλι επιδεικτικά για να σκουπίσει τα δάκρυά του. Αυθόρμητο ήταν...

Τα παρασκήνια της Κατοχής σ' ένα μνημειώδες έργο!

Η Ιζαμπέλλα Παλάσκα, κόρη του Ι. Βουλπιώτη, προσέρει στους αναγνώστες, σε μυθιστορηματική μορφή, τον συναρπαστικό βίο του πατέρα της.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Λιβάνη. Είναι το καλύτερο δυνατό δώρο για τις γιορτές και προτείνεται ανεπιφύλακτα σε όλους όσοι θέλουν να διαβάσουν αλήθειες για τα φοβερά παρασκήνια της Κατοχής.

Η παρουσίαση έγινε την Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου στο Étage littéraire, στη νέα στοά του Booze Cooperativa. Για το βιβλίο μίλησαν οι δημοσιογράφοι: Δημοσθένης Κουκουνάς και Παναγιώτης Λιάκος.

Εν τάχει...

(Διά χειρός Ιζαμπέλλας Παλάσκα)

Γερµανική κατοχή, µια Ελλάδα που σπαράσσεται. Άνθρωποι µε πολλά πρόσωπα Ζίµενς, Χίτλερ, Φον Κανάρης, Γληνός, Μεταξάς. Ένας κόσµος διαλυµένος, ένας κόσµος δίχως έλεος. Ο Αµφιλεγόµενος Πατέρας µου... Ναι, υπήρχε ένας Έλληνας που είχε την άνεση να είναι συνομιλητής του Χίτλερ, να ανοίγει φιλοσοφικές συζητήσεις με τον περίφημο ναύαρχο φον Κανάρη, να είναι ο αγαπητός της οικογένειας Ζίμενς, φίλος με διάφορους Γερμανούς αριστοκράτες και διπλωμάτες, καθώς και με αξιωματούχους του ναζιστικού καθεστώτος.

Ταυτόχρονα να είναι συνομιλητής με τους στρατηγούς Μεταξά και Πλαστήρα ή να μοιράζει τις ώρες του με τον Μανιαδάκη και τον πατέρα Δημήτριο (Μπάλφουρ). Να είναι στα χρόνια της Κατοχής φίλος του Πάγκαλου και του Γονατά, του Ζέρβα, του Δημήτρη Γληνού και του Σοφιανόπουλου. Να τα έχει καλά με τους Γερμανούς, να προσπαθεί με επιμονή να δημιουργηθούν στην Ελλάδα τα Τάγματα Ασφαλείας και ταυτόχρονα να σώζει κομουνιστές και Εβραίους.

Αυτός ήταν ο πατέρας μου κι εδώ σ' αυτό το βιβλίο έγραψα μερικές από τις περιπέτειές του, πολιτικές, επιχειρηματικές και -γιατί όχι;- κάποιες ερωτικές... "Το απόγευμα, μετά τη συνάντησή του με τον Μεταξά, κάθισε αναπαυτικά στο σαλόνι του σπιτιού του και βυθίστηκε σε σκέψεις. Ποια ήταν τελικά τα ακριβή του σχέδια για το τι θα έκανε στην Ελλάδα;... Αναρωτήθηκε τι ακριβώς ήθελε και τι περίμενε από τον εαυτό του να πετύχει...Ενδιαφερόταν για δημόσια προβολή; Όχι, ποσώς. Προτιμούσε τους χαμηλούς τόνους και το παρασκήνιο. Ενδιαφερόταν για ανάμειξη στην πολιτική; Καθόλου...

Γιατί ήθελε λοιπόν να θέσει υπό τον απόλυτο έλεγχό του στην Ελλάδα τις τηλεπικοινωνίες και το νέο μέσο της ραδιοφωνίας; Για να διαθέτει δύναμη και επιρροή". Βιογραφικό: Η Ιζαμπέλλα Παλάσκα, κόρη του Γιάννη Βουλπιώτη και της Έλεν Ευγενίδη, γεννήθηκε στην Αθήνα. Αποφοίτησε από το Pierce College στην Αθήνα και στη συνέχεια πραγματοποίησε πολλά ταξίδια σε διάφορα μέρη του κόσμου, όπου και έζησε για πολλά χρόνια. Παρακολούθησε σεμινάρια ψυχολογίας στις Ηνωμένες Πολιτείες και έχει ασχοληθεί με παρόμοιες μελέτες, ενώ ανέπτυξε δράσεις κατά του αλκοολισμού και των ναρκωτικών. Αυτό είναι το πρώτο της βιβλίο στο χώρο του ιστορικού μυθιστορήματος, με αντικείμενο την πολυτάραχη ζωή του πατέρα της, που διαδραμάτισε παρασκηνιακό ιστορικό ρόλο στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής.

Οι Έλληνες, τα Χριστούγεννα και ο Σινάτρα

Μέσα στις γιορτές μπορείς να καταλάβεις σε όλη την την έκταση τη συντριπτική ήττα που έχει υποστεί η έννοια της ελληνικότητας ως ζώσα πραγματικότητα. Ειδικά στους κατοίκους του εξαρτώμενου από τις δάνειες δυνάμεις κρατιδίου τούτο το βίωμα ξεθωριάζει πιο γρήγορα από τις προεκλογικές υποσχέσεις των μαριονετών με τα πτυχία της αλλοδαπής, τα αδούλευτα χέρια και τα πολλά ακίνητα.
Στην άκρη του βαράθρου της απώλειας της ταυτότητας -άρα του νοήματος της ύπαρξής μας- προσπαθούμε να πιαστούμε από ένα μελομακάρονο, έναν κουραμπιέ και τον ευτραφή «άγιο» της Coca Cola με την κόκκινη φορεσιά. Αναπόφευκτα, γλιστράμε στον γκρεμό. Στο σαλόνι της γιορτής ανοιχτή η τηλεόραση να πρακτορεύει τα συμφέροντα των γενοκτόνων μας με τους γρυλισμούς του κάθε Σουλεϊμάν και τα αστεία, πανύψηλα φέσια των υποτακτικών του.
Οι δήμαρχοι των ελληνόφωνων πόλεων, κωμικές φιγούρες οι περισσότεροι με βασιλιά του τοπικού καρναβάλου τον απερίγραπτο Καμίνη, κάθε έτος φωτογραφίζουν το χάσκον κενό του εσωτερικού πολιτισμού τους και το εκθέτουν στις τερατώδεις κατασκευές των “γιορτών”. Μνημεία κακογουστιάς. Ατσάλινες κιβωτοί της οίησης, της ηλιθιότητας, της ξενομανίας, στολισμένες με γιρλάντες και λαμπιόνια made in China.

Νέα Υόρκη

Σε κάτι τέτοια έχει συνοψισθεί το μήνυμα των Χριστουγέννων στον γκριζαρισμένο πληθυσμό της χώρας. Μια παραφουσκωμένη γαλοπούλα, αλκοόλ, επιβληθέν ξεφάντωμα, καρέ του άσου, τηλεόραση ανοιχτή, πεταχτά φιλιά με γεύση ψητού, ποτού και ζάχαρης άχνης, και Σινάτρα. Πολύς, ατέλειωτος, επαναλαμβανόμενος Φρανκ Σινάτρα.
Στις κεντρικές πλατείες, η Νέα Τάξη επιβάλλει το ρυθμό με προπαγανδιστικά μεγάφωνα που παραπέμπουν σε Όργουελ. Από τα ηχεία, χωρίς παύση, δυνατά και με κακορυθμισμένα ποτενσιόμετρα, οι Έλληνες ακούνε Φρανκ Σινάτρα. Λες και γιορτάζουμε τη γέννηση του “Φράνκι” στις 25 Δεκεμβρίου και όχι του Θεανθρώπου. Παντού κυριαρχεί ο Σινάτρα -και άλλοι εξίσου Αμερικανοί ομότεχνοί του. Κάθε γωνιά του ρημαγμένου τόπου μετατρέπεται σε τσαλακωμένη φωτοτυπία της Νέας Υόρκης. Μέχρι εκεί μπορούμε να φτάσουμε. Μέχρι τη φωτοτυπία. Στη χώρα που υπούργευσε στα της... Παιδείας η ανελλήνιστη Διαμαντοπούλου της Μπίλντερμπεργκ, η φωτοτυπία βασιλεύει.
Βιαστικές μητέρες τραβολογούν με πείσμα τα παιδιά τους, που είναι σοφά. Τα παιδιά θέλουν να πάνε παντού και να σταθούν παντού και να τα δουν όλα! Μπορούν να χαρούν με το τίποτα. Μόνο τα παιδιά μπορούν να χαρούν στην Ελλάδα του τίποτα. Μεθυσμένοι Αλβανοί Αι Βασίληδες στην πλατεία Συντάγματος πουλάνε την αναμνηστική φωτογραφία τους (μαζί με ταλαιπωρημένο γαϊδουράκι) για να υπάρξει ντοκουμέντο ότι κάποτε υπήρξαν Χριστούγεννα – έστω και δίπλα σε μεθυσμένο “άγιο” από τα Τίρανα και το Φίερι.
Η Δύση, στα Χριστούγεννά της, είναι ειλικρινής και ενθουσιώδης. Γιορτάζουν όσο τίποτα τη γέννηση του Χριστού διότι πιστεύουν ότι έγινε. Το Πάσχα εκεί, στην Εσπερία, περνάει στο ντούκου διότι κατά βάθος δεν μπορούν να το δεχτούν ότι αναστήθηκε ο Κύριος. Δεν το χωράει ο νους τους το εξωλογικό, το μη μετρήσιμο, το άπειρο.

Μαύρη ήπειρος

Η σπουδαιότερη, διδακτικότερη εικόνα της “Αθήνας που βάζει τα καλά της” είναι οι επιθετικοί Σουδανοί, Σομαλοί και άλλοι Αφρικανοί που έχουν απλωμένη την πραμάτεια τους στη λεωφόρο Αμαλίας έξω από τη Βουλή! Μπροστά στα μούτρα εκείνων που καμώνονται πως “νοιάζονται” για την Ελλάδα και θα “ελέγξουν” την εγκληματικότητα. Κάθε ένας εκλεγμένος αρλεκίνος περνάει μπροστά από τις λινάτσες του παρεμπορίου πριν μπει μέσα στο ναό του Τσοχατζόπουλου και ομιλήσει για τη “σωτηρία του έθνους” και την... αυτοθυσία του να μπαίνει στον κόπο και τα... έξοδα “να προσπαθεί και να εργάζεται για το καλό μας”. Αν στοχαζόμασταν ορθά αντικρίζοντας την τριτοκοσμική εικόνα έξω από τη Βουλή θα είχαμε φέρει μόνοι μας, αβοήθητοι, αποφασισμένοι και πανίσχυροι, την χρειαζούμενη μεταβολή στα πολιτικά μας.

Μοναξιά

Εκείνοι που παθαίνουν κατάθλιψη την περίοδο των γιορτών, αισθάνονται παράταιροι με το απαστράπτον σκηνικό. Κι όμως, δεν είναι. Οι ρηχές φωταψίες και η επίδειξη πλούτου είναι αταίριαστη με το μήνυμα της φτωχικής φάτνης. Όσοι θλιμμένοι κοιτούν τις στολισμένες βιτρίνες είτε είναι πλούσιοι είτε άποροι δεν είναι μύγες μέσα στο γάλα της πλαστής χαράς. Υποσυνείδητα αντιλαμβάνονται ότι προδόθηκε το μήνυμα που στέλνει ο Χριστός στην ανθρωπότητα. Αισθάνονται την αλήθεια να πνίγεται σε ωκεανούς σαμπάνιας, οίνου και άλλων ουσιών και να ασφυκτιά κάτω από τη βαρεία ύλη. Γι' αυτό ανυπομονούν και θέλουν να περάσουν γρήγορα οι γιορτές. Επειδή δεν είναι οι γιορτές τους. Ο Χριστός στην Αγία Γραφή δεν αναφέρεται πουθενά να γελάει. Σίγουρα γνώριζε πως θα διαχειριζόμασταν εμείς το σύμβολο της ταπεινής Γέννησής Του.
Καλά Χριστούγεννα!

Είμαι εχθρός του λαού και με κατάλαβαν

Έγινα διάσημος! Ένα κραταιό ιστολόγιο του ΚΚΕ με καντηλιάζει ανηλεώς: Η ψύχραιμη και ισορροπημένη επίθεση εναντίον των λιβέλλων μου είναι εδώ:  leninreloaded.blogspot.gr/

Ακολουθεί η κειμενάρα των λενινιστών της Παπαρήγα

Υπάρχουν φορές που δεν βρίσκεις λόγια...

Όπως εδώ, στο πιο κάτω δημοσίευμα της εφημερίδας της ΝΔ "Δημοκρατία" για την εκδήλωση αλληλεγγύης στους μετανάστες εργάτες του Μπανγκλαντές με αφορμή τον θάνατο 124 συμπολιτών τους σε ένα από τα κολαστήρια της βιομηχανίας ένδυσης. Υπάρχουν φορές που το ταξικό μίσος που αισθάνονται οι έχοντες για τους κατατρεγμένους και εκμεταλλευμένους του κόσμου σε τρομάζει, πριν σε γεμίσει οργή. Το παρακάτω, κάποιου Π. Λιάκου, που χαχανίζει με λυκειακό χιούμορ για μια τεράστια ανθρώπινη τραγωδία και για τις χιλιάδες καθημερινές της αναπαραγωγές στην έρημη ζωή των μεταναστών, είναι μία από αυτές:

Δεν είναι ανέκδοτο, αλλά ακριβής αναδημοσίευση από το 902.gr, τον επίσημο ιστότοπο του ΚΚΕ. Προτού το αναγνώσετε επισκεφθείτε τον ψυχίατρο της γειτονιάς σας, για να σας συνταγογραφήσει μερικούς κουβάδες με ηρεμιστικά. Μόλις λάβετε την ποσότητα που σας συνέστησε ο γιατρός, διαβάστε: «Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκε η εκδήλωση αλληλεγγύης στην εργατική τάξη του Μπανγκλαντές με κεντρικό σύνθημα: ''Η αλληλεγγύη μεταξύ των εργατών και ο αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση είναι το όπλο μας''.

Την εκδήλωση διοργάνωσαν το μεσημέρι της Κυριακής η Γραμματεία Μεταναστών, το Συνδικάτο Κλωστοϋφαντουργών Αθήνας, ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Αθήνας, σε συνεργασία με την Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία, με αφορμή το εργοδοτικό έγκλημα στο οποίο έχασαν τη ζωή τους 124 εργάτες στο Μπανγκλαντές στις 25 Νοέμβρη. Συμμετείχαν μετανάστες εργάτες από διάφορους εργασιακούς χώρους, όπως την ανακύκλωση, τα φασονατζίδικα και τον επισιτισμό». 

Τι είναι το Μπανγκλαντές; Χώρα. Πρωτεύουσα η Ντάκα. Οπως ενημερωνόμαστε από τη διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia, «το Μπανγκλαντές διαιρείται σε 7 ομώνυμες διαιρέσεις, οι οποίες υποδιαιρούνται σε 64 περιφέρειες. Οι διαιρέσεις είναι οι εξής: Ντάκα, Μπαρίσαλ, Πανγκπούρ, Σιλέτ, Χούλνα, Τσιταγκόνγκ και Ρατζάχι».

Τσιταγκόνγκ 
Δηλαδή, ο Αμπντουλραχμάν, ο Μουτζιμπούρ και η Σεΐχ από την επαρχία Τσιταγκόνγκ ήρθαν στην Ελλάδα περνώντας βάλτους, ποτάμια, ερήμους και βουνά για να παρευρεθούν σε ομιλία του ΠΑΜΕ! Αναμετρήθηκαν με συνοροφύλακες, ανακόντα, σκορπιούς, τίγρεις, κουνούπια και την τουρκική δουλεμπορική μαφία για να μυηθούν στα μυστήρια του «Ριζοσπάστη» και να φωτιστούν με το πνεύμα του Παφίλη και του Χαλβατζή. Σαν να λέμε πήγα στην Ανταρκτική για βόλτα και μια συναυλία αφροτζάζ που διοργανώνουν πιγκουίνοι - ιδιοκτήτες δισκογραφικής εταιρίας.

Τελεία και παύλα. Το ΚΚΕ είναι το πιο «φευγάτο» κόμμα του γνωστού και χαρτογραφημένου Σύμπαντος. Ισως να αποτελεί κι έναν λόγο που οι εξωγήινοι αποφεύγουν να εισβάλλουν στη Γη. Μάλλον το πρώτο UFO που έσκασε μύτη στον πλανήτη μας προσγειώθηκε στην ταράτσα του Σπιτιού του Λαού στον Περισσό. Αν άκουσαν τα πράσινα ανθρωπάκια τι λένε οι ημεδαποί κομμουνιστές, δεν θα μας πολεμήσουν ποτέ!

Θα κλείσουμε με μια επιπλέον τζούρα «επίσημης» ενημέρωσης από το 902.gr: «Εκ μέρους της Γραμματείας Μεταναστών του ΠΑΜΕ η Χρυσούλα Λαμπούδη, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Μετώπου, σημείωσε ότι ''κι εμείς οι εργαζόμενοι χρειαζόμαστε όπλα απέναντι στα όπλα που έχουν σηκώσει οι κυβερνήσεις και οι εργοδότες των χωρών μας''».

Παναγιώτης Λιάκος

Και είναι αλήθεια: ΕΓΩ ΦΤΑΙΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΣΕ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ, 902, ΤΥΠΟΕΚΔΟΤΙΚΗ...

Agnosco vestigia flammae

Ο μέγας και ο τζίφος

Οι προθέσεις στον άνθρωπο μετρούν σε όλα τα ομαδικά αθλήματα, πλην της πολιτικής. Άλλο το αντιαθλητικό φάουλ και άλλο η διακυβέρνηση μιας χώρας.

Αν ο Αλέξανδρος Φιλίππου, ο Μακεδών, είχε χάσει σε όλες τις μάχες που έδωσε, είναι βέβαιον ότι η Παγκόσμια Ιστορία δεν θα του είχε απονείμει τον τίτλο του «Μεγάλου». Θα αποκαλείτο «Αλέξανδρος ο Τζίφος». Οι λαμπρές νίκες, τις οποίες κατόρθωσε στο πεδίο της μάχης (και όχι μόνο στο μυαλό του) είναι εκείνες που δικαίωσαν τις προθέσεις του. Έτσι είναι παλικάρι μου η πολιτική και η στρατιωτική τέχνη. Ψυχρό πράμα. Νίκησες; Είσαι τα πάντα. Έχασες; Είσαι ένα τίποτα που εφευρίσκει δικαιολογίες. Για να μην υπάρξει παρεξήγηση: Ο όρος «νίκη» στην τέχνη του πολέμου ταυτίζεται με τη λέξη. Αν νικήσεις, νίκησες. Μόνο οι Έλληνες έχουν κατορθώσει να μετατρέψουν ήττες σε ηθικά σύμβολα αγώνα που ξεπερνούν σε αξία την επικράτηση (Θερμοπύλες, Πύλη του Ρωμανού, Μεσολόγγι). Στην πολιτική η «νίκη» ταυτίζεται με την άποψη του λαού αλλά και των επομένων γενεών για τον ηγέτη. Με λίγα λόγια «νίκη» είναι η υστεροφημία. Αν ευνοηθεί ο λαός έχει καλώς. Αν ο ηγέτης τηγανίσει τους πολίτες σε σιγανή φωτιά, κατάπτυστος εστί. Εσαεί.

Μαυρογυαλούρος

«Εγώ, χωρίς να είμαι χειρουργός μπορεί να έχω όλη την καλή πρόθεση να σου κάνω μια εγχείριση σκωληκοειδίτιδος. Εσύ κάθεσαι να στην κάνω;», ρωτάει ο Λάμπρος Κωνσταντάρας (στο ρόλο του υπουργού Μαυρογυαλούρου) τον Γιώργο Γαβριηλίδη (ο φίλος Κώστας και υπουργός στην ταινία) κι εκείνος απαντάει: «Τρελός είσαι;» Τούτος ο μικρός διάλογος φανερώνει πόσο αμελητέες είναι οι προθέσεις στην πολιτική –και στην ιατρική- όταν είσαι ακατάλληλος για την αποστολή.
Για να «νικήσει» ένας πολιτικός στο δύσκολο ματς με την Ιστορία, πρέπει να έχει γεμάτη την εξέδρα με τους οπαδούς. Πρέπει να τους εμπνέει για να τους καθοδηγεί. Για να κινητοποιήσει τις τιτανικές δυνάμεις του λαού δεν χρειάζεται ιδιαίτερη τέχνη – ό,τι κι αν λένε οι «επικοινωνιολόγοι». Αυτοί το μεροκάματο κυνηγάνε, και θα τα πουν κάπως μπερδεμένα για να δείξουν ότι κατέχουν αλήθειες μη κατανοητές στους πολλούς. Αυτοχρίζονται, δηλαδή, μέλη ενός ιερατείου που λατρεύει έναν θεό (την «πολιτική επικοινωνία»), τον οποίον εφηύραν οι ίδιοι!
Τα κλειδιά για τον ηγέτη, την υστεροφημία του και την κινητοποίηση του λαού είναι δύο: 1ον: Να κάνει για τη δουλειά και 2ον: Να διδάσκει με το προσωπικό παράδειγμά του. Αλλιώς, του ταιριάζει η λέξη «τζίφος».

Τραγουδάρα!

ΜΚΟ: Σώστε τα ντόντο!

Πάλι γράφανε οι κακόπιστες φυλλάδες ότι η Οικονομική Αστυνομία «ψαχουλεύει» διάφορες ΜΚΟ για «πάρτι εκατομμυρίων», το οποίο γινόταν επί χρόνια (χωρίς να μας έχει καλέσει κανείς - γεγονός θλιβερό, μια και τέτοια πάρτι δεν είναι να τα χάνεις).

Το blog δηλώνει απεριφράστως ότι δεν μπορεί επ' ουδενί να πιστέψει τους βαρυτάτους υπαινιγμούς και τα σχόλια που γίνονται εις βάρος αλτρουιστών συμπολιτών μας, οι οποίοι παλεύουν νυχθημερόν να σώσουν τους τιρκουάζ πτεροδάκτυλους, τους ροζ τυραννόσαυρους και τις διοπτροφόρες μέλισσες από βέβαιο αφανισμό.

Και να ήταν μόνο η σωτηρία πολύτιμων ειδών από εξαφάνιση, πάει κι έρχεται. Είναι και τα παράπλευρα κέρδη, που θα αποχαιρετήσει η κοινωνία, αν η Οικονομική Αστυνομία «ψαχουλέψει» πέραν του δέοντος. Δίχως τις ΜΚΟ δεν θα βλέπαμε τόσες ψυχοπονιάρικες διαφημίσεις που ζητούν χρήματα και οι οποίες προβάλλονται δωρεάν (!) στα ΜΜΕ με ντιρεκτίβα του ΕΣΡ. Χωρίς τις ΜΚΟ δεν θα υπήρχαν πυλώνες στήριξης της πολιτικής του ΓΑΠ, που έσωσε την Ελλάδα από τον αφόρητο λαό της και την αχρείαστη περιουσία της. Ανευ ΜΚΟ θα μας περίσσευαν πολλά χρήματα και θα τα δίναμε στους συνταξιούχους!

Εξαφανιζόλ

Ποιο είναι το κακό με τους συνταξιούχους; Κανένα - αν εξαιρέσεις ότι επιμένουν να ζουν και να λαμβάνουν σύνταξη από το κράτος. Αν λιμοκτονούσαν όπως έπρεπε (δηλαδή απόλυτα), θα συναντούσαν τάχιστα τον Κύριο. Οι νεκροί, ως γνωστόν, δεν χρειάζονται χρήματα. Μόνο μακαρισμούς. Ετσι, αν τίναζαν τα πέταλα οι απόμαχοι της ζωής δεν θα επιβάρυναν τον Προϋπολογισμό, ο οποίος είναι απολύτως χρήσιμος για να χρηματοδοτεί τις ΜΚΟ και να διασφαλίζει μπόλικα τετραγωνικά για τις βιλάρες που έχουν χτίσει μερικοί επιτήδειοι ανθρωπιστές.

Επειδή η λασπολογία των μοχθηρών εφημερίδων και των λαϊκιστών δημοσιογράφων δεν θα περάσει, από εδώ ανακοινώνεται η σύσταση της οικολογικής οργάνωσης «Σώστε τα ντόντο», η οποία θα είναι Μη Κυβερνητική και για τα λειτουργικά της έξοδα θα απαιτούνται μόλις 3.000.000 ευρώ (μηνιαίως), που θα καταβάλλει το υπουργείο Δημοσίας Τάξεως - ένεκα του μεγίστου προβλήματος της λαθροθηρίας αυτών των συμπαθών πτηνών.

Οσοι πιστοί προσέλθετε και μην πιστεύετε τους ορνιθολόγους, που ισχυρίζονται ότι το ντόντο «έχει ήδη εξαφανιστεί από τα μέσα του 17ου αιώνα». Εγώ είδα ένα στην πλατεία Συντάγματος και ήταν φοβισμένο και εντελώς απροστάτευτο!

Το μικρό κόμμα στο λιβάδι

«Γίνε αγρότης για να ζήσεις κι έμπορος να θησαυρίσεις» συνιστά η λαϊκή θυμοσοφία. Έμπορος ελπίδων θα ήταν το ορθότερο...

Όσες φορές κι αν έχω πάει σούπερ μάρκετ ή στη λαϊκή αγορά δεν έχω κατορθώσει να εντοπίσω τελάρο που να λέει “Αγροκτήματα ΠΑΣΟΚ” ή “Βιοκαλλιέργειες Ρηγίλλης”. Κι όμως, θα έπρεπε. Τόσα δάνεια έχει δώσει η Αγροτική Τράπεζα στα δύο μεγάλα κόμματα. Τι στην ευχή τα κάνουν τα λεφτά εκτός από αγγουρόκηπους, βαμβακοφυτείες και δάση από λεμονιές για να ρίχνει λεμονάκι ο ψηφοφόρος στη σούπα και το τσάι του; Όπως μαθαίναμε μικροί στο σχολείο, προ αμνημονεύτων ετών, όταν ο Νώε σπούδαζε ναυπηγός, η Αγροτική Τράπεζα χρησίμευε στο κράτος για να βοηθάει τον αγροτικό πληθυσμό της χώρας και να ενισχύει την αγροτική παραγωγή. Αγροτική η τράπεζα, αγροτικού χαρακτήρα το αντικείμενό της. Αν λεγόταν Σαλαμεμπορική Τράπεζα θα δανειοδοτούσε τους σαλαμεμπόρους κι αν την είχανε βαφτίσει Νεφελιμική θα χορηγούσε τα βιβλία του Λιακόπουλου. Αυτονόητα τα παραπάνω; Ουδέ κατά κεραίαν! Με την καμία! Ουδόλως! Καθώς ενημερωθήκαμε προσφάτως, η Αγροτική Τράπεζα έχει σπρώξει περί τα 200.000.000 ευρώ στον δικομματισμό – υποθέτουμε με τις ανάλογες υποθήκες, εγγυήσεις και αξιοκρατικά κριτήρια. Δεν το χωράει ανθρώπινος νους να έχει συμβεί κάτι διαφορετικό...

Τσικίτα-Τσουκάτο

Οι ξένοι επιβουλείς της πατρίδος μας, μέσω μιας διεθνούς συνωμοσίας που εξυφάνθηκε σε ανήλιαγους στάβλους του Άμστερνταμ, ζοφερές εκτάσεις με καλαμπόκια στην Αϊόβα, ύποπτα κιμπούτς στα υψίπεδα του Γκολάν, και δυσώδεις ιχθυόσκαλες του Τρόντχαϊμ, κατόρθωσαν να χρεοκοπήσουν τα δυο μεγάλα κόμματα και να μην μπορούν να... εξυπηρετήσουν τις οφειλές τους! Τοιουτοτρόπως, το φέσι στην Αγροτική Τράπεζα πάει σύννεφο και επειδή στην Ελλάδα πρέπει να κυριαρχούν οι καλοί τρόποι και το σαβουάρ βιβρ, η Αγροτική υποχρεούται να βάλει νερό στο κρασί της και να δεχτεί αντί χρημάτων εμπράγματες εγγυήσεις. Από τα διαθέσιμα της ΝΔ καλό θα είναι να εκχωρηθούν προεκλογικές αφίσες του ντελικανή Βουλγαράκη, αυτόγραφα του Άρη Σπηλιωτόπουλου και DVD με τις καλύτερες εμφανίσεις του Αδώνιδος Γεωργιάδη στην τιβί. Από την πασοκάρα θα αρκούσαν μια ντουζίνα ολόσωμα πόστερ του Θόδωρου Πάγκαλου, μια ακουαρέλα με πορτρέτο του Θόδωρου Τσουκάτου και η διακήρυξη της 3ης Σεπτέμβρη γραμμένη στα σουαχίλι.
Τώρα το να πάει εισαγγελέας και να δει ποιοι υπέγραψαν τα δάνεια και με ποια εχέγγυα αποτελεί λαϊκισμό. Λεφτά υπάρχουν, για τα κόμματα...

Δημοσιεύτηκε στην "δημοκρατία" 15/12/2012

Μην φας, έχουμε γλάρο!

(Μόνο στιγμιότυπο με χειραψία με καγκουρό δεν έχει αναρτήσει ακόμα  ο κ. Γεωργιάδης στο twitter. Στη φωτό βλέπουμε το χαρούμενο πουλί που υπερίπταται της κάρας του!)

Η ιστοσελίδα κοινωνικής δικτύωσης «twitter» κοντεύει να «γονατίσει» από τον φόρτο εργασίας στην οποία την υποβάλλει ο εργώδης υπερασπιστής του Μνημονίου κ. Γεωργιάδης (και αυτή την εβδομάδα είναι βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας). Πήγε στην Αυστραλία και ανεβάζει κάθε τόσο και λιγάκι φωτογραφίες από τις δραστηριότητές του εκεί. Δεν μπορεί να αφήσει παραπονεμένους τους φανατικούς παρακολουθητές των έργων και των ημερών του. Ο Άδωνις στο ραδιόφωνο παραχωρεί -για δισεκατομμυριοστή φορά- συνέντευξη. Ο Άδωνις σε συνάντηση με ομογενείς. Ο Άδωνις στο κτίριο της ΑΧΕΠΑ, σε βήμα κεκοσμημένο με γιρλάντες και την χάρη του. Ο Άδωνις ποζάρει μαζί με την Ευγενία Μανωλίδου έχοντας ως φόντο τη γέφυρα του Σίδνεϊ. Από πάνω τους, ένα περιστέρι που απέδρασε από το κεφάλι του Γιώργου Καρατζαφέρη, μεταμφιέστηκε σε γλάρο και ψάχνει για γαύρους που ίσως να έχουν παγιδευτεί στη ζελεδιασμένη κόμη του ευέλπιδος μνημιονιοφρενή. Ο καλός μας βουλευτής φαίνεται τόσο κατενθουσιασμένος με την παρουσία του στην μακρινή ήπειρο, που σε κάνει να σκέφτεσαι (φευ, ανακριβώς) ότι είναι έτοιμος να εγκατασταθεί μόνιμα εκεί και να καταπλήξει τα ενθουσιώδη πλήθη!

Ο... κατώτατος

Τι θα μπορούσε, όμως, να κάνει ο μπουμπούκος όλων των Ελλήνων στην χώρα των καγκουρό; Το καγκουρό; Αποκλείεται. Έχουν ήδη μπόλικα. Ούτε τον κροκόδειλο διότι τα εν λόγω ερπετά δεν σκληρίζουν αδιάκοπα εκτοξεύοντας λέξεις υπέρ του Μνημονίου στα θηράματά τους. Ο εκλεγμένος εκπρόσωπός μας, με τις γνωριμίες που έκανε, θα μπορούσε να πιάσει δουλειά με 16 δολάρια Αυστραλίας την ώρα – ποσό που αντιστοιχεί στις κατώτατες απολαβές της χώρας. Το γεγονός ότι υπάρχει κατώτατος μισθός στην Αυστραλία, ο κ. Γεωργιάδης το αγνοούσε. Πίστευε ότι δεν υφίσταται κάτι τόσο... σοσιαλιστικό στην πρώην αποικία των Βρετανών. Αφού του απεδείχθη ότι έχει θεσμοθετηθεί κατώτατος μισθός (με αποτέλεσμα να εκτεθεί ολίγον ο σύζυγος της Ευγενίας Μανωλίδου), απεδέχθη γενναιοφρόνως το σφάλμα του και συνέχιζε να βομβαρδίζει το twitter με φωτογραφίες και ανακοινώσεις από τις πολυποίκιλες δραστηριότητές του. Η ζωή περνάει όμορφα για μερικούς τυχερούς, οι οποίοι αναλίσκουν ό,τι πολυτιμότερο έχουν (το χρόνο τους και τις κάρτες μνήμης του φορητού τηλεφώνου τους, αποθηκεύοντας φωτογραφίες) για να μεταλαμπαδεύουν τα νάματα του Ελληνισμού και τα δίκαια του Σόιμπλε στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

Πόθεν έσχες τον άμπακο;

Ηθικό δίδαγμα από τις περιουσιακές καταστάσεις των βουλευτών: κάλλιο νέος υγιής και πλούσιος παρά φτωχός, γέρος κι άρρωστος.

Να σου δίνω συμβουλές υπευθυνότητας, εγκράτειας, υπομονής και λιτότητας εν μέσω κρίσης ενώ είμαι πιο μπρούκλης από τους μπρούκληδες; Έτσι το κάνω κι εγώ ρε σεμί-ντερβίση! Δώσε μου τάλαρα να σε δώσω οδηγίες. Φίσκαρέ με τον πλούτο του Μίδα να σου κάνω εγώ κηρύγματα για την φτώχεια που να σου σηκωθεί η τρίχα κάγκελο από τη συγκίνηση. Και φαλακρός να είσαι, όλο και κάπου θα σου έχουν απομείνει (τρίχες) για να σου σηκωθούν.
Να 'χω μερικές ντουζίνες ακίνητα διασπαρμένα στην επικράτεια και μερικά να τα έχω λησμονήσει. Να είναι τόσο βαρύ το μπρελόκ με τα κλειδιά από τις εξώπορτες που να μου τρυπούν οι τσέπες ανά βδομάδα. Να 'χω καταθέσεις σε γρόσια, εσκούδα, λίρες Αγγλίας, λίρες χρυσές, φλουριά, ριάλια, γουάν, γεν, δολάρια, πέσος, μνες και αρχαίες δραχμές. Μετοχές και ομόλογα. Αμοιβαία κεφάλαια και συλλογές τέχνης. Πλεούμενα, πατούμενα, κοσμήματα, τούλια και γιρλάντες από τα παλάτια των Λουδοβίκων. Γραμματόσημα του 18ου αιώνα, αγάλματα, αμφορείς, ληκύθους, χρυσά δόντια της βασιλίσσης Βικτωρίας και αεροσκάφη, ελικόπτερα, αλόγατα και κοπάδια αμέτρητα να βοσκάνε αμέριμνα στα αγροτεμάχιά μου. 

Περνάμε μπέικα

 Με την τσέπη και το στομάχι γεμάτο, μπορώ να ποντάρω άνετα στα αδειανά κεφάλια των ψηφοφόρων μου που ψήνονται με τις κούφιες υποσχέσεις. Με τις οφσόρ μου μυστικές όσο τα κρίματά μου δύναμαι να νουθετώ τον ταλαίπωρο μπατίρη να κάνει υπομονή μέχρι να βγάλει ο ήλιος κέρατα, να εξορύξουμε τα πετρέλαια από το Αιγαίο και ο εμίρης της Βουλής να λυπηθεί τον κακομοίρη που πληρώνει αγόγγυστά τα κερατόσημα του Βενιζέλου. Παιχνιδάκι να σε δουλεύω ψιλό γαζί ξηλωμένε φορολογούμενε.
Τα παιδιά σου, αν λιποθυμούν από την πείνα, αυτά φταίνε – καθώς κι εσύ. Εγώ για να είμαι βέβαιος ότι δεν θα την πατήσουν τα στέλνω στα πανεπιστήμια του εξωτερικού που οι εστίες τους σερβίρουν μπαμπάτσικες μερίδες με μπέικα, λαρδιά, χάμπουργκερ, ξυνολάχανα και μακαρονάδες με μπόλικο τυρί και κιμάδες να χορτάσουν κοπάδια με αλιγάτορες. Πες μου το πρόβλημά σου συνέλληνα να σου βρω τη λύση. Δανεικά μην μου ζητήσεις γιατί αυτά μας φέραν μέχρι εδώ, τόσο χαμηλά στου κακού την σκάλα. Μόνο φρόντισε να δουλεύεις όσο πρέπει (αν βρεις δουλειά) και να πληρώνεις τακτικά. Αυτά μονάχα σου ζητώ.

Δημοσιεύτηκε στην "δημοκρατία" 12-12-2012

Τράγκας: πιο υποκριτής πεθαίνεις!

Κάνει τώρα καμπάνια για την στήριξη των ελληνικών προϊόντων, παροτρύνει τους Έλληνες τηλεθεατές του να στηρίζουν την εγχώρια αγορά και φοράει μπλουζάρα GANT. Χαχαχαχαχα!

Η εθνική χρεοκοπία εκδηλώθηκε στα Ίμια

«Ξέρετε ότι πέρα από τα exit polls, τις δημοσκοπήσεις δηλαδή έξω από τα εκλογικά κέντρα, που αλλοιώνουν τη μορφή των εκλογών (συνέβη και στις εθνικές εκλογές και στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές), υπάρχουν και δημοσκοπήσεις για τα εθνικά θέματα. Γίνονται δημοσκοπήσεις σε σημαντικά ζητήματα, όπως το Σκοπιανό, τα Ίμια κλπ. [...] Υπήρξε ερώτηση-δημοσκόπηση, η οποία έλεγε το εξής για τα Ίμια: 'Η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει σε ανακατάληψη των Ίμια, έστω και αν αυτό οδηγήσει σε πόλεμο με την Τουρκία;'. Τι απάντηση περιμένετε σ' αυτό; Η απάντηση ήταν 67% 'ΟΧΙ'. Δηλαδή οι Έλληνες είναι ενδοτικοί, όταν στην ίδια δημοσκόπηση το 51% δεν ενέκρινε τους ισχυρισμούς της Κυβέρνησης; Για δε το Μακεδονικό, το 72% των κατοίκων της πρωτεύουσας ζητούσε 'ρεαλιστική συμβιβαστική λύση'».
Μανώλης Κεφαλογιάννης, Βουλή των Ελλήνων, 11/02/1999, συζήτηση της υπ. αριθ. 578/4.2.1999 επίκαιρης ερώτησης για τις δημοσκοπήσεις.

Ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, με την επίκαιρη ερώτηση που είχε υποβάλλει στον τότε υπουργό Τύπου και ΜΜΕ κ. Δημήτρη Ρέππα (σήμερα είναι άφαντος από το πολιτικό προσκήνιο), δεν εξέφραζε την αγωνία του για το αξιακό σύστημα των Ελλήνων. Δεν είχε υποψιαστεί πως κάλπαζε η λέπρα του βουλημικού αταβισμού που μετέδιδε στην ελληνική κοινωνία το κύκλωμα Σημίτη. Ο βουλευτής της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορούσε να πιστέψει πως η νοοτροπία της ανταλλαγής εθνικού εδάφους με μια χούφτα ευρώ είχε υιοθετηθεί από σεβαστό (σε αριθμό) τμήμα του λαού. Ο κ. Κεφαλογιάννης απλά, ως κλασικός κοινοβουλευτικός ήθελε να καταδείξει το -κατά τη γνώμη του- επείγον και να αποφύγει το βαθύ. Επιδίωκε να καταγγείλει ότι οι δημοσκοπήσεις χρησιμοποιούνταν από την κυβέρνηση Σημίτη για να χειραγωγηθεί η κοινή γνώμη και να αλλάξουν οι συσχετισμοί πολιτικής δυνάμεως προς όφελος του ΠΑΣΟΚ. Θεωρούσε αδιανόητο, από την πλευρά των απογόνων του πεισιθανάτιου Λεωνίδ, να συμφωνούν με το όνειδος των Ιμίων ή έστω να το ανέχονται.

Οι συναινούντες

Το έγκλημα της υποστολής της ελληνικής σημαίας από εθνικό έδαφος, το κακούργημα του γκριζαρίσματος τμήματος της επικράτειας και το άγος της υποχώρησης και της συσκότισης των αιτιών της απώλειας τριών αξιωματικών (Βλαχάκος, Γιαλοψός, Καραθανάσης) ήταν προδοσίες που διεπράχθησαν αποκλειστικά και μόνο από την κυβέρνηση Σημίτη. Οι συνεργοί βρέθηκαν αργότερα! Σ' αυτήν την περίπτωση ως συνέργεια νοείται η εξοικείωση με αυτά τα αίσχη και η εκχώρηση του δικαιώματος να συνεχίσουν οι σημιτικοί μητραλοίες να διαλύουν το έθνος και να βάζουν... ιδέες στον ξένο παράγοντα ότι «οι Έλληνες κατάπιαν την υπερηφάνεια τους». Πάνω σ' αυτή την ιδέα, την οποία αναπαρήγαγε ο ξένος τύπος τα πρώτα 24ωρα έπειτα από το περιστατικό των βραχονησίδων, στηρίχθηκε η επέλαση των αδηφάγων κερδοσκόπων και των κατοχικών δυνάμεων του Μνημονίου.
Οι ξένοι υπεραπλούστευσαν, γενίκευσαν αλλά σε γενικές γραμμές δεν είχαν πολύ άδικο. Σχεδόν επτά μήνες πέρασαν από τα Ίμια και στις 22 Σεπτεμβρίου 1996, και το κόμμα του Σημίτη έλαβε εντολή σχηματισμού αυτοδύναμης κυβέρνησης από 2.813.245 ψηφοφόρους. Η Νέα Δημοκρατία, η οποία στη δραματική συνεδρίαση έπειτα από το σημαδιακό γεγονός μίλησε για πράξη «εθνικής προδοσίας» έλαβε 2.584.765 ψήφους και βρέθηκε στην αξιωματική αντιπολίτευση. Η ΝΔ δεν θέλησε ή δεν μπόρεσε να προάγει το μείζον ζήτημα της συλλογικής διαπόμπευσής μας στο βαθμό που έπρεπε: δηλαδή στη σύσταση ενός ειδικού δικαστηρίου, το οποίο θα έστελνε τους προδότες εκεί που τους άρμοζε.
Η Αριστερά, με το παραδοσιακό πρόβλημα του συμπλεγματικού «κομμουνισμού» συνοικιακής γκρούπας, ο οποίος είναι βλακωδώς αποκομμένος από το εθνικό ζήτημα, έριξε λευκή πετσέτα στο ρινγκ όπου μάτωνε η χώρα. Κοντολογίς, έκαστος με τον τρόπο του συναίνεσε στο ψαλίδισμα του γοήτρου, της τιμής και της κυριαρχίας των Ελλήνων.

Κάλπικο διακύβευμα

Στο κείμενο της επίκαιρης ερώτησης του κ. Κεφαλογιάννη, υπάρχει μια παράγραφος εξαιρετικά σημαντική και τραγικά ειρωνική. Αναφέρει τα εξής: «Επειδή το τελευταίο χρονικό διάστημα οι δημοσκοπήσεις επί μελλοντικών και υποθετικών γεγονότων, χρησιμοποιούνται με ιδιαίτερη ένταση για τη διαμόρφωση ασαφούς πολιτικού κλίματος στην Ελλάδα, πράγμα που εξυπηρετεί το γνωστό πολιτικοοικονομικό κατεστημένο, που επιθυμεί δια του τρόπου αυτού να καθορίσει την επόμενη Κυβέρνηση, που θα διαχειρισθεί και θα διανείμει τα δέκα πέντε (15.000.000.000.000) τρισεκατομμύρια δραχμές του τρίτου Κοινοτικού Πλαισίου Στήριξης και των Ολυμπιακών Αγώνων».
Τελικά, τα 15 τρισ δραχμές (περίπου 44,020 δισ ευρώ) έγιναν καπνός. Σήμερα μας λείπουν. Πάρα πολύ! Το «γνωστό πολιτικοοικονομικό κατεστημένο» παρέμεινε κραταιό και μας οδήγησε στη σημερινή κατάντια. Οι δημοσκοπήσεις, έστω και οι χειραγωγημένες, μάλλον έλεγαν την αλήθεια. Ο Σημίτης ψηφίστηκε και μετά την υπόθεση Οτσαλάν αντί να βρεθεί στα κάτεργα. Μαζί φάγαμε τα μούτρα μας...

Δημοσιεύτηκε στην «κυριακάτικη δημοκρατία» 9/12/2012.

Οι τρεις ακατάσχετες περιουσίες του ανθρώπου

«Ο βασιλέας βλέποντας ολάκερο τον Ελλήσποντο σκεπασμένον από τα πλοία, κι όλα τ’ ακρογιάλια και τις πεδιάδες των Αβυδηνών γεμάτα από ανθρώπους, μακάρισε τον εαυτό του, αλλά ύστερα δάκρυσε. Ο θείος του Αρτάβανος παρατήρησε αυτό το πράμα και είπε στον Ξέρξη: 'Βασιλέα, τώρα και λίγο πριν έκαμες δυο πράματα διαφορετικά? πρώτα μακάρισες τον εαυτό σου κι ύστερα δάκρυσες'. Ο Ξέρξης αποκρίθηκε: 'Συλλογίστηκα πόσο σύντομη είναι η ζωή του ανθρώπου και ένιωσα λύπη στην ψυχή μου, γιατί απ’ όλους αυτούς τους ανθρώπους σ’ εκατό χρόνια κανείς δε θα υπάρχη'».

Ηροδότου, «Περσικοί Πόλεμοι» (Ιστοριών Εβδόμη, Επιγραφομένη Πολύμνια), ΟΕΔΒ (1966), σελ. 52

Ο Ξέρξης είναι γνωστός στο παγκόσμιο κοινό από την αποτυχημένη εκστρατεία του εναντίον της Ελλάδας. Δευτερευόντως, το όνομά του αποτυπώθηκε στην ιστοριογραφία λόγω της μάταιης και ακρότατα αλαζονικής απόφασής του να διατάξει να μαστιγωθεί(!) ο Ελλήσποντος, επειδή μια τρικυμία έκοψε τα δεσίματα των γεφυριών που είχε φτιάξει για να ενώσει την ευρωπαϊκή με την ασιατική όχθη του Ελλήσποντου, λίγο πριν επιτεθεί στους Έλληνες. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο Ξέρξης είχε διατάξει τους μαστιγωτές να υβρίζουν τη θάλασσα την ώρα της απονομής της «ποινής». Ωστόσο, το προαναφερθέν χωρίο όπου φαίνεται η συνειδητοποίηση και η αποδοχή της θνητότητας του ανθρώπου από τον «Μέγα Βασιλέα» περνάει σχετικά απαρατήρητο αν και ο Ηρόδοτος, για να αποφασίσει να το περιλάβει στην αφήγηση των Μηδικών, το θεωρούσε εξίσου σημαντικό με το μαστίγωμα του Ελλησπόντου. Υπάρχουν, λοιπόν, στιγμές που ακόμα και οι πιο υπερφίαλοι, οργισμένοι, μεθυσμένοι με την ίδια τη δύναμή τους άνθρωποι, βλέπουν με τα μάτια της ψυχής τους το σεισμικό χάσμα του τάφου και δέος καταλαμβάνει την παραζαλισμένη συνείδησή τους.

Ο χρόνος

Ο πρώτος συνειρμός που έρχεται αυθόρμητα με την ανάγνωση για τον Ξέρξη που δάκρυσε στη σκέψη του συντόμου περάσματος του ανθρώπου από τη γη είναι ο χρόνος. Είναι το μοναδικό περιουσιακό στοιχείο που μπορούμε να διαχειριστούμε όσο βρισκόμαστε εν ζωή. Μόνο εμείς και ο Θεός μπορούμε να καθορίσουμε στο που θα τον διαθέσουμε, για ποιον λόγο και με πια πρόσωπα θα ζήσουμε το πέρασμά του. Είναι κτήμα μη μεταβιβάσιμο. Δικός μας, θέλουμε δεν θέλουμε. Πεπερασμένος αλλά άγνωστος. Μπορεί να τελειώσει τώρα. Μπορεί αύριο. Μπορεί σε εκατό χρόνια. Ακόμα και οι θανατοποινίτες δεν γνωρίζουν -μέχρι την τελευταία στιγμή- αν θα τους δοθεί χάρη, αν θα προκύψουν νέα στοιχεία, ελαφρυντικά, σωτήρια για την υπόθεσή τους. Ο χρόνος μας είναι το μοναδικό «άγνωστο», που οι περισσότεροι θα ήθελαν να παραμείνει άγνωστο. Λίγοι μπορούν να αντιμετωπίσουν την επίγνωση της στιγμής της θανής.

Η μνήμη

Το δεύτερο «κεφάλαιο» που διαθέτει το είδος μας, αλλά είναι μη διαχειρίσιμο από εκείνους που το παράγουν, είναι η ανάμνηση που αφήνουν. Η άποψη των άλλων για το πέρασμά μας από τη γη. Υστεροφημία το λένε όταν πρόκειται για πολιτικούς, στρατιωτικούς και λοιπούς ηγήτορες. Η μνήμη μας είναι ένας καρπός που ουδέποτε πρόκειται να γευτούμε. Την σπορά κάνουμε με την επίγεια δράση μας. Το δέντρο της θύμησης, οι ενάρετοι, οι ανήμποροι, οι καταπιεσμένοι, το ποτίζουν με τα δάκρυα, τον ιδρώτα και το αίμα τους. Ο καρπός γράφει το όνομά τους. Οι γενεές που θα ακολουθήσουν θα τραφούν με αυτόν. Από την ποιότητα της καλλιέργειας θα κριθεί αν οι επίγονοι θα δυναμώσουν ή θα δηλητηριαστούν καταναλώνοντας την μνήμη των προγόνων. Με μνήμες προχωράει ο πολιτισμός. Μνήμες από το παρελθόν, που λέγονται Ιστορία και μνήμες από το μέλλον που βλέπουμε στα όνειρα και τις φιλοδοξίες μας.

Η αγάπη

Το τρίτο και σπουδαιότερο κτήμα του ανθρώπου είναι η αγάπη. Αυτή έχει ισχύ μεγαλύτερη του θανάτου. Με την αγάπη Του ο Χριστός έσπασε τις αλυσίδες που έδεναν τους σκάβους. Με το «αγαπάτε αλλήλους» χώρισε το ποτάμι του χρόνου στα δύο – πριν και μετά από Εκείνον. Την αγάπη που νιώθουμε για τη γη μας, την πατρίδα μας, την οικογένειά μας, τον συνάνθρωπο, κανείς δεν μπορεί να μας την στερήσει. Μόνο εμείς μπορούμε να πάρουμε την απόφαση να μην την έχουμε. Η αγάπη είναι το απόλυτο υπερόπλο του ατόμου και της κοινωνίας. Μεταμορφώνει κολάσεις σε παραδείσους πιο γρήγορα κι από την σκέψη.

Αυτά είναι τα κληροδοτήματα του Κυρίου στον άνθρωπο: Χρόνος, μνήμη και αγάπη. Κανένας δανειστής δεν μπορεί να απαιτήσει την αφαίρεσή τους από το υπαρκτικό μας θησαυροφυλάκιο.

ΥΓ: Όλα τα παραπάνω αφιερώνονται σ' έναν ξεχωριστό φίλο. Τον Γιάννη Βαρνάκο, τον σπουδαίο, τίμιο και φλογερό Έλληνα αγωνιστή που πέθανε στις 29/11/2012. Η φωτογραφία του κοσμεί την ανάρτηση.