Η ανασφάλεια ως θανάσιμος εθνικός κίνδυνος

«Η ναυμαχία του Ναυαρίνου». Έργο του Louis Ambroise Garneray (1783-1857)

«Η ισότιμη συμμετοχή της Ελλάδος στον πυρήνα της αυριανής ενωμένης Ευρώπης έχει τόσο καθοριστική σημασία για τη μελλοντική μοίρα του έθνους, ώστε να μην αποτελεί πλεονασμό η επανάληψη των πλεονεκτημάτων, που μας προσφέρει η ιστορική αυτή επιλογή, και στα οποία πλεονεκτήματα θα μου επιτρέψετε, με τη σημερινή ευκαιρία, να αναφερθώ.

Πριν απ' όλα η ένταξή μας στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα διασφαλίζει το δημοκρατικό μας πολίτευμα για την παρούσα και τις επόμενες γενεές. Και τούτο, γιατί η πολιτική φιλοσοφία και η πολιτική πράξη της μεγάλης οικογένειας των κρατών – μελών της ΕΟΚ, που θέσπισαν και σφυρηλάτησαν τους κοινοτικούς θεσμούς, είναι η ενεργός και ζωντανή δημοκρατία στο εσωτερικό των χωρών τους.
Απαραίτητος όρος της συμμετοχής, αλλά και της διατηρήσεως της ιδιότητος μιας χώρας ως εταίρου της ΕΟΚ είναι η ύπαρξη και η ομαλή λειτουργία της δημοκρατίας της. Μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητος δεν μπορεί να είναι παρά μόνο δημοκρατίες».

Γεώργιος Ράλλης, ομιλία στην Παλιά Βουλή, επίσημη τελετή για την εισδοχή της Ελλάδος στις Ευρωπαϊκές Κοινότητες, 5/1/1981.

Ο πανηγυρικός του -τότε- πρωθυπουργού, του αειμνήστου Γεωργίου Ράλλη, έλαβε χώρα 6,5 χρόνια έπειτα από την κατάρρευση της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Φυσικό επόμενο ήταν η λέξη «δημοκρατία» και τα παράγωγά της να εμφανίζονται τέσσερις φορές μέσα σε τρεις μικρές παραγράφους κειμένου. Η ανησυχία για το μέλλον του πολιτεύματος, ακόμα και εκείνη την περίοδο, ήταν μεγάλη. Ο Γεώργιος Ράλλης, ένας άνθρωπος που έζησε σε ταραγμένους καιρούς, δεν μπορούσε να κρύψει την ανακούφισή του για την εξασφάλιση της ανέφελης και αδιατάρακτης συνέχισης του δημοκρατικού βίου της χώρας. Αν και πεπειραμένος πολιτικός, είχε την ψευδαίσθηση ότι η ελληνική κοινωνία και η πολιτική τάξη μπορούσαν να μεταθέσουν ένα εγχώριο πρόβλημα στο εξωτερικό.

«Μεγάλος Αδελφός»

Το μείζον ψυχολογικό πρόβλημα της μερίδας των Ελλήνων, που δεν μπορούν να φανταστούν τη χώρα ως αυτοδύναμη, αυτόφωτη κρατική οντότητα, ξεκινά την 20ή Οκτωβρίου 1827. Στη ναυμαχία του Ναυαρίνου. Εκεί, οι μεγάλες δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία) «καθάρισαν» για λογαριασμό μας. Όπου αστόχησαν τα ελληνικά όπλα -επειδή οι κάτοχοί τους ασχολήθηκαν περισσότερο από το επιτρεπόμενο με τον αλληλοσπαραγμό- ευστόχησαν οι ξένοι. Ξένοι ήταν και εκείνοι που παρενέβησαν στον Εθνικό Διχασμό. Ξένοι ήταν αυτοί που βομβάρδισαν την Αθήνα το 1916 για να επιβάλλουν τον Ελευθέριο Βενιζέλο στην πρωθυπουργία το 1917. Ξένοι όσοι έθεσαν τους όρους και τις προϋποθέσεις στον επόμενο εμφύλιο πόλεμο, ο οποίος ξεκίνησε κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής. Η ελληνική πολιτική τάξη έχει εθιστεί να δέχεται, να ανέχεται ή ενίοτε να προκαλεί την παρέμβαση των μεγάλων δυνάμεων στα μεγάλα ζητήματα που απασχολούν το έθνος. Τα αποτελέσματα των παρεμβάσεων του εκάστοτε «Μεγάλου Αδελφού» τα γνωρίζουμε άπαντες. Τα έχουμε πληρώσει σε χρήμα, σε αίμα και σε εδάφη.

Ληστρικό «ιππικό»

Οι Έλληνες, είναι φυσικό να παραπλανιούνται από καιρού εις καιρόν και να πιστεύουν ότι ο περίγυρός τους θα κινηθεί προς την πλευρά του δικαίου – εφόσον πειστεί για αυτό. Ούτως ή άλλως, από την Ελλάδα ξεκίνησε η αποθέωση της αρετής και η συστηματοποίηση των χαρακτηριστικών που τη συνθέτουν σε ενιαίες φιλοσοφικές θεάσεις του κόσμου. Η κυνικότητα της πολιτικής, η εγκατάλειψη του «φίλου» στην τύχη του και -το χειρότερο- η εκμετάλλευση της αδυναμίας δεν είναι εύκολο να γίνουν αποδεκτά ως τρόπος ζωής και σκέψης από έναν λαό, που κυριάρχησε στον πλανήτη φωτίζοντάς τον αλλά ξεχάστηκε επί μισή περίπου χιλιετία μέσα σ' έναν δυσώδη οθωμανικό τάφο. Αυτός ακριβώς ο ενταφιασμός μας είχε και ως παράπλευρη απώλεια την φριχτή ανασφάλεια και την απατηλή προσδοκία της σωτηρίας από το «ιππικό» της «πολιτισμένης» Δύσης.

Σχεδόν πάντα έρχεται αυτό το «ιππικό» και όποτε αποχωρεί, αφήνει πίσω του το τοπίο φτωχότερο απ' όσο το βρήκε. Η Ελλάδα μπορεί να συνάπτει εξαιρετικές συμμαχίες μόνο όταν δεν τις χρειάζεται απελπισμένα – ή έστω όταν δείχνει ότι δεν... φλέγεται για να τις αποκτήσει. Η σχέση της με τον ξένο παράγοντα δύναται να χαρακτηρίζεται από αμοιβαιότητα μόνο όποτε η χώρα μας είναι αρκετά ισχυρή ή αποφασισμένη για να την απαιτήσει. Οι φοβικές, ανασφαλείς ηγεσίες μπορεί να αποδειχθούν πολύ πιο ολέθριες για το έθνος μας απ' όσο όλοι οι αντίπαλοί μας μαζί.

Η περιπέτεια που ξεκίνησε την άνοιξη του 2010 και συνεχίζεται κλιμακούμενη, μας το έχει μάθει για τα καλά αυτό το πικρό μάθημα...

A message from outer space

Πατέρα τα θαλάσσωσα!

Της Λουκίας Χουλιάρα

Ο Αντώνης, βρισκόταν γονυπετής μπροστά στο Ιερό, που είχε πρόχειρα στηθεί στο Μαξίμου για τις ανάγκες της «Συνομιλίας». Είχε πάρει κείνο το κακομοίρικο ύφος, το οποίο φόραγε μόνιμα τον τελευταίο χρόνο και το οποίο έκανε ακόμα και του Σόιμπλε τη ψυχή να μαυρίζει. Άναψε ένα κερί, απήγγειλε ένα «Πάτερ ημών», ένα «Πιστεύω εις Ένα Θεό», προσέθεσε και μερικά «Κυρ Ελέησον» και απευθύνθηκε με σέβας και κατάνυξη στο Δημιουργό.

·         Πατέρα, φανερώσου στον ταπεινό σου δούλο.

·         Παιδί μου Αντώνιε, τώρα τελευταίως με επικαλείσαι συχνά. Τι συμβαίνει πάλι;

·         Συγχώρα με Πατέρα για την ενόχληση, αλλά αντιμετωπίζω πρωτοφανείς δυσχέρειες. Δεν έχω πάρει τη δόση!

·         Νόμιζα παιδί μου, ότι ο αδελφός σου ο Φώτιος, τις επάτησε τις κόκκινες γραμμές και ότι τα περάσατε τα μέτρα.

·         Δε φταίει ο αδελφός πατέρα.

·         Ποιος τότε; Ο ευτραφής, ο άλλος αδελφός; Του διεβίβασες την εντολή μου, να απολέσει βάρος; Είναι ένδειξη αλαζονείας και έλλειψης εγκράτειας όλες αυτές οι οκάδες!

·         Ναι Πατέρα, του το μετέφερα! Ούτε αυτός είναι το πρόβλημα. Οι Ευρωπαίοι σύντροφοι, μου κάνουν νερά. Ενώ εγώ έβαλα λυτούς και δεμένους, ενώ επιστράτευσα πράσινους, κόκκινους, χοντρούς, αδύνατους, μουστακαλήδες και σπανούς, προκειμένου να τους κάνω όλα τα χατίρια και τα γούστα, αυτοί μουλάρωσαν και δε δίνουν τη ριμάδα τη δόση! Να σκάσω είμαι!

·         Μα δε σου την είχαν τάξει; Την προηγούμενη φορά που μου κανες Conversation Request και εγώ το απεδέχθην με διαβεβαίωσες ότι αν λάβεις τον ορυμαγδό των μέτρων, τη δόση θα την είχες στο τσεπάκι!

·         Έτσι θαρρούσα Πατέρα μου! Να μην είχα καταλάβει καλά; Είναι βλέπεις που οι Γερμανοί, παρόλη την αξιοπιστία που κατάφερα να ανακτήσω, επιμένουν να κάνουμε όλες τις συνομιλίες στα Γερμανικά! Μπορεί να μπουρδουκλώθηκα και να μην κατανόησα ορθώς.

·         Αντώνιε, σα να μην μου τα λες καλά! Διαπραγματεύεσαι και δεν καταλαβαίνεις τί και πως; Είναι σοβαρά πράγματα αυτά; Χάθηκε να πάρεις έναν μεταφραστή;

·          Δεν τους εμπιστεύομαι Πατέρα! Ξέρεις τι ρουφιάνοι είναι! Μία που μπήκαμε στο Eurogroup μία που αρχίσαν τις διαρροές στα ΜΜΕ!

·         Αν δεν μπορείς να διασφαλίσεις ούτε αυτό, αν δεν έχεις την ικανότητα ούτε μια σωστή επικοινωνία να κάνεις, τι ελπίδα έχεις να επιτύχεις στη διαπραγμάτευση;

·         Για να είμαι ειλικρινής ουδεμία Θεέ μου! Γι αυτό χρειάζομαι τη βοήθειά σου! Πρέπει να πάρω τη δόση, διαφορετικά ένα μόνο μου απομένει να κάνω: να απειλήσω τους εταίρους ότι θα τους στείλω επικεφαλής των ευρωβουλευτών το Χαϊβάνι!

·         Αυτό σου το επιχείρημα με συγκλονίζει Αντώνιε. Τόσο τραγική είναι η κατάσταση λοιπόν;

·         Ναι Πατέρα! Τα έχω κάμει μούτι!

Επικρατέειν ή απόλλυσθαι

 Τσαγκαροδευτέρα σήμερον και οι βιορυθμοί πεσμένοι, μέχρι που αντίκρισα μια σκηνή που με γέμισε ενέργεια και αισιοδοξία: Μετρό. Σύνταγμα. Έτοιμος να αποβιβαστώ. Στην αποβάθρα, δυο γέροι διαγκωνίζονται για το ποιος θα πλασαριστεί καλύτερα για να μπουκάρει γρήγορα και να υπερισχύσει στη μάχη της καρέκλας. Το βλέμμα του ενός ίδιο του Ζούκοφ και του άλλου σαν του Μανστάιν πριν από την τιτανομαχία του Κουρσκ. Ατσάλινη θέληση, αποφασιστικότητα για επικράτηση. Οι δύο γέροι συμβόλισαν -έστω για λίγο- το είδος του ανθρώπου που δεν χαρίζει κάστανα και πολεμάει μέχρις εσχάτων για οτιδήποτε. Στο τέλος, επειδή παρακολούθησα το ράλι, νίκησε εκείνος που έφερνε του Ζούκοφ. Όπως πάντα...

Με σεμνότητα και ταπεινότητα

ATHENS/25/11/1996/ ΓΛΕΝΤΙ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ ΣΤΗΝ ΠΛΑΚΑ.ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ Ο Β' + ΑΚΗΣ ΤΣΟΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ

We the Greeks are able to achieve anything

Ο λαός ψηφίζει, το παρασκήνιο κυβερνά

«Ο Λόγος είναι πάντα το επίκεντρο της προσοχής και ο έσχατος σκοπός (το τέλος) της ικανότητας των ανθρώπων να κατανοούν. Για να μην παραπλανόμαστε πως η επιφάνεια των πραγμάτων, δηλαδή αυτά που αντιλαμβανόμαστε μέσω των αισθήσεών μας, θα μας αποκαλύψουν τον Λόγο, έχουμε δύο αποσπάσματα τα οποία καθοδηγούν την κατανόησή μας. Το Απόσπασμα 14 λέει 'ο αφανής δεσμός είναι ισχυρότερος από τον φανερό' και το Απόσπασμα 15 στο ίδιο πνεύμα λέει 'η αληθινή δομή των πραγμάτων συνήθως κρύβεται' (φύσις κρύπτεσθαι φιλεί)».

Richard Geldard, «Ηράκλειτος, ο ‘Σκοτεινός’ Φιλόσοφος», εκδόσεις Αρχέτυπο, σελ. 56

Όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα, ο ελληνικός λαός, είναι αναγκασμένος –αν δεν επιθυμεί να πέσει στο βάραθρο που έχουν ανοίξει άσπονδοι φίλοι του- να κάνει ένα τεράστιο άλμα προς τα εμπρός. Για να το καταφέρει αυτό, πρέπει να πάρει την απαιτούμενη «φόρα». Δηλαδή, να πάει αρκετά πίσω κι ύστερα να τρέξει όπως οι άλτες. Η λέξη «πίσω» δεν συμβολίζει τόπο, αλλά χρόνο. Οι Έλληνες, εν σώματι δεν χρειάζεται να τρέξουν. Εν πνεύματι πρέπει να ταξιδέψουν. Να στραφούν στις προαιώνιες, αρχετυπικές στήλες πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η ουσία και η αίγλη του ελληνικού προτύπου και να αντλήσουν τη δύναμη και να πάρουν την απαιτούμενη «φόρα» από εκεί. Στην εξίσωση που οφείλουμε να λύσουμε για να μην διαλυθούμε, το σήμερα παρέχει μόνο την ανάγκη. Το χθες προσφέρει τα κλειδιά της γνώσης του έσω και του έξω κόσμου. Μια αρμαθιά από τα κλειδιά που αναζητούνται είναι οι Ηρακλείτειοι αφορισμοί. Στον πυλώνα με το όνομα Ηράκλειτος μπορούμε άφοβα να στηριχτούμε για να τρέξουμε στο άδηλο μέλλον αποπειρώμενοι να ξεπεράσουμε με άλμα το χάσμα που απειλεί την ίδια την ύπαρξή μας. Τα αποφθέγματα του Εφέσιου φιλοσόφου, τα οποία παρατέθηκαν προηγουμένως, είναι σημαντικά. Είναι τα πρώτα καταγεγραμμένα σχόλια που αποτιμούν ορθά τη σημασία της άγνωστης ιστορίας του κόσμου, της αληθινής – εκείνης που περιφρονητικά αποκαλείται (από όσους έχουν πολλά να κρύψουν) «συνωμοσιολογία».

Δεσμοί αίματος

Έχει ειπωθεί, ορθά κατά την άποψη του γράφοντα, ότι υπάρχουν δύο Ιστορίες. Η μία είναι η επίσημη. Η άλλη είναι η αληθινή. Οι μοίρες των λαών, οι συμμετοχές χωρών σε συνασπισμούς και σε πολέμους, οι χρεοκοπίες, οι υποτιμήσεις νομισμάτων και οι εντολές για δολοφονίες ηγετών και κοινών θνητών δεν αποφασίζονται ενώπιον κοινού. Δεν γίνονται με «δημόσια διαβούλευση». Είναι συνωμοσίες, οι οποίες υφαίνονται με τα αόρατα νήματα της συνενοχής και του κοινού υλικού συμφέροντος ανάμεσα στα πρόσωπα που διαδραματίζουν σημαντικούς ρόλους. Οποτεδήποτε ο χρόνος ξεβράζει κάποιο ίχνος από την κρυμμένη αλήθεια στο φως, καθεστώτα, πολιτεύματα και οικονομικοί γίγαντες κλονίζονται συθέμελα. Ο Ηράκλειτος είχε κατανοήσει απόλυτα την ισχύ και την αξία των αφανών δεσμών που συνθέτουν τις φυσικές και τις κοινωνικές δομές και με ελάχιστες λέξεις ξεσκέπασε προκαταβολικά όλες τις συνωμοσίες που έλαβαν χώρα στην εποχή του και ακολούθησαν στις χιλιετίες που παρήλθαν.

Αν κάποιος έχει αμφιβολίες για τη σημασία των αφανών δεσμών στη διαμόρφωση της πολιτικής, οικονομικής και πολιτισμικής σκηνής του κόσμου, ας αναρωτηθεί πόσες φορές διάβασε τα απομαγνητοφωνημένα πρακτικά από μία κρίσιμη σύνοδο Κορυφής της Ε.Ε. ή είδε στην τηλεόραση μια νατοϊκή σύσκεψη, στην οποία θα αποφασιζόταν επέμβαση σε κάποιο σημείο του πλανήτη. Το αδικοχαμένο αίμα που ρέει άφθονο, κάθε δευτερόλεπτο που περνάει, ενώνει τους ηθικούς αυτουργούς με τον αφανή δεσμό της συνενοχής.

Σκελετοί στην ντουλάπα

Στα ελληνικά πράγματα η κατάσταση έχει ως εξής: Η αδιαφάνεια και η απόλυτη υπερίσχυση των αφανών δεσμών και της άδηλης φύσης των πραγμάτων είναι τα μοναδικά καθεστώτα που δεν έχουν αμφισβητηθεί ούτε στιγμή. Από την Δίκη των Εξ, στους οποίους δεν επετράπη η πρόσβαση σε δημόσια έγγραφα, που είχαν ζητήσει να επικαλεστούν για την υπεράσπισή τους μέχρι τον παραχωμένο στα Τάρταρα «φάκελο» της Κύπρου, η σιγή και η συγκάλυψη δεν υποχώρησαν ούτε χιλιοστό. Τα ίδια και χειρότερα με την υπαγωγή στο Μνημόνιο και τις οβιδιακές μεταμορφώσεις του πολιτικού κόσμου, που άλλαζε ρότα στον πλουν με τρόπο που δεν είναι δυνατόν να εξηγηθεί με βάση τα ολίγιστα (σε πλήθος και αξία) δεδομένα που έχουν γίνει γνωστά στην Κοινή Γνώμη.

Δυστυχώς, αυτές οι τόσο μεγάλης κλίμακας πολεμικές επιχειρήσεις εναντίον εθνών όπως το δικό μας, δεν είναι δυνατόν να ερμηνευτούν με τις βλακώδεις ερμηνείες των επίσημων ψευδολογιών που εκτοξεύονται κατά ριπάς από την κατεστημένη ενημέρωση και τους φυσικούς αυτουργούς της μαζικής εξαθλίωσης. Μας λείπουν πολλές και κρίσιμες πληροφορίες για να προσεγγίσουμε τα αληθινά γεγονότα που προέκυψαν λόγω των αφανών δεσμών προσώπων και χωρών. Το αόρατο κυβερνά και οι ορατοί πληρώνουν το λογαριασμό...

Ανδρέου επιστροφή

Της Λουκίας Χουλιάρα

Το ζιβάγκο-για πρώτη φορά στα χρονικά- τονε στένευε. Στην πραγματικότητα τον έπνιγε. Παρακολουθούσε από τους Ουρανούς τα τεκτενόμενα στην Ελλάδα και αν δεν είχε αφήσει ήδη προ πολλού, τον μάταιο τούτο κόσμο, θα φλέρταρε σοβαρά με την ιδέα να το κάνει τώρα!

Δεν ήταν τόσο που η χώρα είχε μετατραπεί σε στούντιο με καλεσμένους Ντινόπουλο, Άδωνι και Κωνσταντοπούλου. Δεν ήταν που οι συντάξεις και οι μισθοί θύμιζαν χαρτζιλίκι της Σοφούλας του, στα μικράτα της. Ήταν κυρίως που το μπάχαλο όλο τούτο, είχε γεννήτορα το Γιωργάκη...

Αυτό το παιδί από μικρό έφερνε την καταστροφή. Η διευθύντρια του παιδικού σταθμού στο Καστρί, είχε αρνηθεί με θάρρος και παρρησία να τον δεχθεί τη δεύτερη χρονιά στην τάξη με τους λοιπούς γόνους, λόγω μιας ανυπόστατης φήμης που τον ήθελε να έχει βουλώσει-εξ’ αμελείας- όλα τα σιφόνια του κτίσματος με πλαστελίνη. Όλο το σόι είχε μανιασμένα προσπαθήσει να τον αποτρέψει από την ενασχόλησή του με τα κοινά και τον είχε κατευθύνει προς κάθε είδους αθλοπαιδιά. Βρε τι ποδήλατα του φέρανε, τί κανό του πήρανε, τι τραμπολίνα και μπρατσάκια τον εφοδίασαν, αυτός τίποτα! Το γονίδιο της πολιτικής το είχε μέσα του και εξάσκησε- παρά τις καθολικές αντιρρήσεις του περίγυρου- το λειτούργημα. Με τα γνωστά, σε όλους μας αποτελέσματα!

Ο Αντρέας ήταν σκασμένος. Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, έδειχναν το ΠΑΣΟΚ να προσεγγίζει, μετά βίας, το 5%. Πενταδάκτυλος και αυτή με τα ζόρια και τα παρακάλια. Ο Γιωργάκης, γιος του ήταν. Αίμα του. Αλλά τονε πίκρανε! Πήρε ένα κόμμα διαμάντι και το καμε «να χαμε να κλαίγαμε».. Ήρθε μετά κι ο άλλος, ο ποινικολόγος του ελέους, και τα καμε ακόμα πιο ρόιδο! Πήρε τον ημιλιπόθυμο «ασθενή» και τον έστειλε συστημένο στα θυμαράκια.

Αυτός όμως ήταν πατέρας- ιδρυτής και δε θ’ άφηνε το σπλάχνο του αβοήθητο. Θα πέρναγε από κάστινγκ όλους τους υποψήφιους δελφίνους και θα έδινε ώθηση και ρεύμα στην ΠΑΣΟΚάρα!

Η λίστα ήταν σύντομη, και αν ήθελες να είσαι καλοπροαίρετος, περιεκτική:
Χρυσοχοϊδης. Το προφίλ του γοητευτικού αγοριού είχε πληγεί μ’ εκείνη την επιπόλαιη υπόθεση της αδιαβασιάς... Του είχε αποδοθεί το παρατσούκλι «ο Κύριος ΑΜΕΛΕΤΗΤΟΣ» και άντε να πείσεις το λαό ότι ο Μιχαλάκης δεν ήταν γκουρού της κουκουρουκιάς και της επιπολαιότητας.
Αννούλα του φωτοτυπικού. Μερικές χιλιάδες βιβλία, τα οποία οι μαθητές τα είχαν -με το συμπαθιο κιόλα- χεσμένα, απεδείχθησαν ικανά να πλήξουν το γόητρό της! Ούτε η αύξηση του τζίρου των φωτοτυπάδικων, ούτε η Λέσχη Μπίλντερμπέργκ, μπόρεσαν να τη σώσουν από τους κακοπροαίρετους κριτές και τους οχτρούς της.
Λοβέρδος. Ό,τι και να πει κανείς λίγο, ό,τι και να κάνει περιττό. Δημιούργησε τον ΕΟΠΠΥ και τα βάσανα του ασθενή δεν έχουν τέλος. Φιλόδοξος και αριβίστας, υπήρξε ο εμπνευστής του πρωτοποριακού συστήματος αντιμετώπισης εκτάκτων καταστάσεων υγείας, με τίτλο «κάθομαι σπίτι μου κι αν δεν μου περάσει κρατάω την αναπνοή μου για να σκάσω»!

Όλοι ακατάλληλοι. Μοναδική εναλλακτική, να στραφεί στα outsiders:
Φώφη: Καλοσχηματισμένη και γοητευτική ύπαρξη με παρελθόν, παρόν και μέλλον! Χειρίστηκε με περίσσια δυναμικότητα τη θέση του εκπροσώπου κόμματος και μάγεψε τα πλήθη με τη συγκρατημένη επιθετικότητα και την καλά δομημένη επιχειρηματολογία της:βου και α βα και τα παιδιά του Ζεβεδαίου ποιον είχανε πατέρα!
Σαχινίδης: Δεν είχες και τίποτα εξοργιστικά άκυρο να του προσάψεις, πέραν της απώλειας των αρχείων του Γενικού Λογιστήριο του Κράτους, τα οποία αφορούσαν στις οφειλόμενες, από το Γερμανικό κράτος, πολεμικές αποζημιώσεις. Τα αρχεία μπορεί να έκαναν φτερά, να μας άφησαν στα κρύα του λουτρού και Κύριος οίδε πού να βολόδερναν αλλά ο Φίλιππας τολμηρός και αισιόδοξος από τη φύση του, δεν επέτρεπε σε κάτι τέτοιες λεπτομέρειες να του χαλάσουν τη διάθεση!
Last but not least άλλος ένας Φίλιππος, ο Πετσάλνικος! Δικηγόρος απ΄ τους λίγους-έστω και αν δεν είχε επί της ουσίας εξασκήσει το επάγγελμα. Πλούσια πολιτική δράση, βουλευτής και υπουργός (παρόλο που-κατά γενική ομολογία- τα χε κάνει μούτι στην υπόθεση Οτσαλάν), πρώην Πρόεδρος του Ελληνικού Κοινοβουλίου και στο παρά τσάκ Πρωθυπουργός! Αν κατάφερνε να κερδίσει την κούρσα της διαδοχής, θα είχε την ευκαιρία να ολοκληρώσει και το όραμά του: το Πάρκο Εθνικής Συμφιλίωσης, στο Γράμμο με τις σουίτες και τα σπα, που τόσο αναίσχυντα είχαν αποκαλύψει στα ανθρωποφάγα ΜΜΕ οι «συνάδελφοί» του. Μη σου πω οτι θα κάνε πρότυπο χιονοδρομικό κέντρο τη γενέτειρά του το Μαυροχώρι Καστοριάς! Σκεφτόταν μάλιστα να το μετονομάσει σε St MaurochoRitz για να μπουρδουκλώνονται οι αλλοδαποί και να νομίζουν οτι είναι κάτι αντίστοιχο της Ελβετίας.

Ο Αντρέας κοίταξε με βλέμμα, συγκρατημένα βλοσυρό, τη λίστα. Τη διάβασε, την ματαδιάβασε, την έφερε από δω, την έφερε από κει, αλλά ένα κακό προαίσθημα, του κατέτρωγε τα σωθικά. Η πενταδάκτυλος θα γινόταν Τριάς και θα κατέληγαν να διαλυθούν ανησύχως και αναξιοπρεπώς.. Λύση δε διαφαινόταν πουθενά. Να ταν τουλάχιστον εύκαιρος ο Ακης! Θα έδινε μια αίγλη στο κόμμα με τις ρόμπες του από Ιαπωνικό μετάξι, το νεοκλασσικό με τα φίνα Πεντελικά μάρμαρα και τα μπελούγκα του! Όπως και να χε η κατάσταση ήταν εκτάκτου ανάγκης και η αντιμετώπισή της έχρηζε αμέσου επεμβάσεως. Ένα μόνο μπορούσε να κάνει για τη σωτηρία του κόμματος και της Πατρίδος! Ήλπιζε να το αποφύγει και να απολαύσει την ηρεμία και τη γαλήνη που του είχε εξασφαλίσει ο Άλλος Κόσμος, αλλά δεν του έμενε τίποτα άλλο παρά να ΑΝΑΣΤΗΘΕΙ!

Το Γεράκι δεν ήταν της Μάλτας

Η προχειρότητα και η ανευθυνότητα μερικών ανθρώπων τους ακολουθεί ακόμα και στο διαδίκτυο. Εδώ και 48 ώρες (και βάλε) κυκλοφορεί σε ιστοσελίδες και ιστολόγια η είδηση για το μικρό παιδί που υπέστη πολλαπλά τραύματα από επίθεση γερακιού. Οι επισκέπτες των σελίδων επιμένουν να ρωτούν: "Που έγινε αυτό; Σε ποια περιοχή;" Επειδή οι διαχειριστές των διαδικτυακών τόπων βαριούνται ακόμα και μια απλή αναζήτηση στο Google. Ε, λοιπόν συνέβη στην Αγγλία. Παρατίθεται και σύνδεσμος με άρθρο από την Daily Mail...

Έτσι θα περάσουμε την κρίση!

Είναι η πρώτη τεχνοκρατική πρόταση για την αντιμετώπιση της κρίσης που με πείθει. Δείτε προσεκτικά!