Αριστερά: Ο Διονύσιος Σολωμός. Δεξιά: Η πρώτη ελληνική έκδοση του Ύμνου Εις την Ελευθερίαν έγινε το 1825 στο Μεσολόγγι.
Ὀλιγόστευαν οἱ σκύλοι,
καὶ «Ἀλλά», ἐφώναζαν, «Ἀλλά»,
καὶ τῶν Χριστιανῶν τὰ χείλη
«φωτιά», ἐφώναζαν, «φωτιά».
Λιονταρόψυχα, ἐκτυπιοῦντο,
πάντα ἐφώναζαν «φωτιά»,
καὶ οἱ μιαροὶ κατασκορπιοῦντο,
πάντα σκούζοντας «Ἀλλά».
Η 68η και η 69η στροφή από το ποίημα «Ύμνος εις την Ελευθερίαν» του Διονυσίου Σολωμού.
Ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδος και της Κύπρου είναι οι δυο πρώτες στροφές από τον Ύμνο εις την Ελευθερίαν του Διονυσίου Σολωμού. Αυτό το ποίημα των 158 στροφών και των 632 στίχων έχει αναλυθεί όσο λίγα από τη φιλολογική κοινότητα της χώρας και ολόκληρου του Ελληνισμού.
Οι απόπειρες αποκωδικοποίησης των κρυφών και φανερών μηνυμάτων αυτής της επικής σύνθεσης δεν πρόκειται ποτέ να ερμηνεύσουν τον ιδιαίτερο κραδασμό, το ρίγος που προκαλεί στις καρδιές των Ελλήνων, αυτόματα, με το άκουσμα λίγων λέξεων από την στιχοπλοκή.
Αρκεί να ηχήσουν λίγες νότες από τη μελοποίηση του Μάντζαρου μαζί με την εσωτερική απαγγελία, την ανάμνηση των λέξεων που έδεσε η μαγεία της σολωμικής πένας… Τότε, κάθε οντότητα που γαλουχήθηκε με τους μύθους, τους θρύλους της ελληνικής φυλής και ζυμώθηκε η συνείδησή του με τα δάκρυα, το αίμα, τους ψιθύρους, τα νανουρίσματα, τους θρήνους, τις πολεμικές ιαχές και τις αγωνίες του Γένους μας θα βιώσει κάτι πρωτόγνωρο: το ερωτικό σκίρτημα προς την ύψιστη αξία της Ελευθερίας. Με τον εθνικό ύμνο αναπολείς μάχες εγγεγραμμένες στο αίμα σου, τις οποίες χάραξε ανεξίτηλα η προγονική μνήμη. Δεν μαθαίνεις αλλά γνωρίζεις. Δεν καταλαβαίνεις αλλά νιώθεις. Αυτό το αλλόκοτο αίσθημα το ‘χει