O Σεργουλόπουλος τσολιάς κι άλλα ανέκδοτα

Εξαιρετικά τυχερός ο Χρήστος Δάντης. No Madonna, No Eurovision. Η μικρή ήττα τον γλίτωσε από μέγα διασυρμό.
Πιο τυχερή η Τάμτα που έχασε κι αυτή. Αν προκρινόταν μπορεί να της έριχναν εντομοκτόνο, (παλιά το λέγανε φλιτ) στον τελικό.
Ο Καμπουράκης εχθές είπε ότι με τόσο γκλίτερ που φορούσε θα την παρεξηγούσανε για μεταξοσκώληκα.
Τυχερός κι ο Τόλης Βοσκόπουλος που δεν προκρίθηκε «αυτό το λιοντάρι ο Δάντης», όπως έλεγε χαρακτηριστικά.
Ο πόνος της αποτυχίας θα διευρύνει τους ερμηνευτικούς του ορίζοντες.
Ως γνωστόν η υψηλή τέχνη μόνο μέσω του πόνου που βιώνει ο καλλιτέχνης γίνεται εφικτή.
Τυχερό και το δίδυμο Σεργουλόπουλου και Μπακοδήμου που αντικατέστησε επάξια, ίσως και ισόποσα, το δίδυμο Μακρυπούλια – Καπουτζίδη.
Τυχερή και η κρατούσα ιδεολογία της Ελλάδας που έχει το ζητούμενο: Αυτογνωσία!
Αληθινά, αυτή η νεοελληνική ιδεολογία εκπροσωπήθηκε και φέτος και πέρυσι απ’ ό,τι καλύτερο διαθέτει – αυτού του είδους τα δίδυμα.
Ειδικά η τσολιαδίστικη αμφίεση του Φώτη Σεργουλόπουλου ήταν ενδεικτική της νεοελλαδική αντίληψης για την εθνική ιστορία.
Κάποτε οι φουστανελοφόροι όπως ο Νικοτσάρας, ο Καραϊσκάκης, ο Κολοκοτρώνης, ο Νικηταράς ο Τουρκοφάγος ήταν βαρείς κι ασήκωτοι.
Πλιατσικολογούσαν τα ηττημένα τούρκικα ασκέρια για να πάει μπροστά ο Αγώνας.
Τώρα η φουστανέλα κρατείται όμηρος στο Σεργουλοπούλειο βεστιάριο.
Οι μισθοδότες του πλιατσικολογούν τα ανταποδοτικά τέλη (τέλος ΕΡΤ σε λογαριασμό ΔΕΗ) για να μοστράρουν τη βελούδινη λεβεντιά του.
Άξιος ο μισθός πάντως του κ. Σεργουλόπουλου και της μαντάμ Μπακοδήμου.
Υπέδειξαν με την παρουσία τους και το κατεψυγμένο τους χιούμορ τι πρέπει να αποφεύγει κάποιος για να μην καταντήσει φορέας της κρατικής ευαρέσκειας.
Ο Ραούφ Ντενκτάς πρέπει να στείλει ευχαριστήρια κάρτα στον κ. Σεργουλόπουλο.
Υποδυόμενος έναν χαρακτήρα «Ελληνοκυπρίου» που κανελώνει το ριζόγαλο κατόρθωσε να εξοργίσει τους γνήσιους Ελληνοκυπρίους.
Δυστυχώς δεν μπορούν να τον εκδικηθούν με το ίδιο νόμισμα μια θα τους φανεί μάλλον οδυνηρό να τον... μιμηθούν.