Φιλιώ Χαϊδεμένου: Ο αγώνας μιας «συνωστισμένης»

«Ο νους μου φεύγει ξανά και πηγαίνει σε μέρη που με πονάνε, σε μέρη που δε θα ξεχάσω ποτέ· ο πόνος θα σταματήσει μόνο όταν πεθάνω. [...]
Νομίζω ότι όλοι εμείς που διωχτήκαμε, που υποφέραμε, που ξεσπιτωθήκαμε, που αποκτήσαμε βίαια μια νέα πατρίδα, δε θα λησμονήσουμε ποτέ τον τόπο μας, τη Μικρά Ασία.
Πάντα θα μας πονάει η θύμησή της, όσα κι αν περάσαμε από τότε, και πάντα το μυαλό μας θα ξαναγυρίζει σ’ εκείνα τα χρόνια, στις ρίζες μας».
Λόγια της Φιλιώς Χαϊδεμένου, από το βιβλίο της «Τρεις αιώνες μια ζωή» (εκδ. Λιβάνης).
Η γιαγιά Φιλιώ απεβίωσε εχθές.
Ολόκληρη τη ζωή της (η οποία υπερέβη τον αιώνα!) την αφιέρωσε στη διατήρηση της μνήμης του Μικρασιατικού Ελληνισμού.
Η γιαγιά Φιλιώ ήταν μια «συνωστισμένη» σύμφωνα με το βιβλίο Ιστορίας της Στ΄ Δημοτικού, δηλαδή ήταν πρόσφυγας από τη Μικρά Ασία.
Ο πρωθυπουργός εξέφρασε τα «ειλικρινή» του συλλυπητήρια στην οικογένεια της αείμνηστης γιαγιάς, αλλά στην ουσία ήταν αχρείαστα.
Εδώ και καιρό τα είχε στείλει τα συλλυπητήρια σ’ ολόκληρο τον Μικρασιατικό Ελληνισμό με το κατάπτυστο βιβλίο της κ. Ρεπούση και την ανεξήγητη ανοχή του σε αυτό.
Ο κ. Καραμανλής είπε ότι θα την θυμάται την Φιλιώ Χαϊδεμένου με αγάπη και συγκίνηση.
Με αγάπη και συγκίνηση θυμούνται οι απόγονοι των προσφύγων και των σφαγιασθέντων Ελλήνων τους δικούς τους κ. πρωθυπουργέ.
Τον τελευταίο καιρό μάλιστα, όσο τους θυμούνται τόσο μεγαλύτερη ανήμπορη οργή σφυροκοπά τα μηνίγγια τους, αναλογιζόμενοι τον εξωραϊσμό της τουρκικής βαρβαρότητας που διδάσκονται οι νέες γενιές.
Η ανήμπορη οργή κι η απογοήτευση μπορούν κάλλιστα να μετουσιωθούν σε εκδικητική μανία με πρώτο θύμα τις επιδόσεις της μεσοχωρίτικης κυβέρνησης στην κάλπη!
Ίσως αυτό να αποτελεί έναν εύσχημο και πολιτισμένο τρόπο για τον ψηφοφόρο-εκδικητή για να αποστείλει τα συλλυπητήριά του στην κυβέρνηση που καλύπτει και προωθεί τον Ρεπουσισμό στην εκπαίδευση.