Αψού και γκουχ κι αψού και ποιος το ‘δωσε το ντιβιντί.

Γρίπη: σίγουρο όχημα διαφυγής από τον πλανήτη της ζαχοπουλειάδας. Ενώ στα καλά σου δεν θέλεις να χάνεις δευτερόλεπτο από τις εκπομπές και τα δελτία με τις μπηχτές, τους υπαινιγμούς, τα συναδελφικά μαχαιρώματα και τις ιερεμιάδες, τσουπ ο πονόλαιμος.
Ακολουθεί το αίσθημα της κόπωσης. Βάζεις θερμόμετρο. Πυρετός ανεβασμένος και δείχνει πως δεν είναι χρηματηστηριακή φούσκα για να πέσει γρήγορα.
Βήχεις σαν γέρικος γάιδαρος και τα μάτια σου τσούζουν λες και πέρασες 48ωρο σε τσιγαροκαπνισμένη μπαρμπουτιέρα.
Πέφτεις στο κρεβάτι και παρακαλάς μην τυχόν απαιτηθεί να εγερθείς.
Όταν η φύσις το επιβάλλει σηκώνεσαι και τρεκλίζεις σαν τον Ορέστη Μακρή που υποδυόταν τον μεθύστακα.
Σιχτιρίζεις την άσκοπη βόλτα στους ιοβόλους αγέρηδες της Αθήνας που σου κόλλησαν το παράσημο της γρίπης.
Ακούς τα σκυλιά στις οθόνες να γαβγίζουν και δεν βρίσκεται ένας χριστιανός να τους πετάξει μια μπριζόλα, ένα κόκκαλο βρε αδελφέ να γλείψουν και να το βουλώσουν.
Το τηλεκοντρόλ είναι μακριά, πολύ μακριά. Ένα ολόκληρο μέτρο παραπέρα, στο μακρινό κομοδίνο και το εγχείρημα να το γραπώσεις φαντάζει ακατόρθωτο.
Έρμαιο των σκύλων που γαβγίζουν και του πυρετού. Γκουχ, γκουχ, γκουχ στην Καρνεάδου.
Αψού και γκουχ κι αψού και ποιος το ‘δωσε το ντιβιντί. Γίτσες και περαστικά και γιατί ο ανακριτής δεν καλεί τον εργατολόγο.
Λαμόγια βλέπω με 8 χέρια σαν κουπιά, όπως η θεά Κάλι, να τ’ αρπάξουνε και πάλι.
Ψήνομαι κι ανημποριάζω κι ο Ανδριανός στις Ινδίες. Παραισθήσεις.
Ο Καραμανλής με την ινδική βούλα κατακούτελα φυσάει τη φλογέρα και σαγηνεύει τις κόμπρες της διαπλοκής.
Το Μαξίμου φαίνεται ολόιδιο με το Ταζ Μαχάλ κι η Ελλάδα Χαζ Μπαχάλ.
Ποιος το ‘δωσε το ντιβιντί; Τι λέει ο Ζαχόπουλος στις ιδιαίτερες στιγμές του; Ένα ντεπόν βρε παιδιά, μια πορτοκαλάδα στίψτε μου.
Τι απαγγέλει ο Ζαχόπουλος; Τις βέδες, το έπος του Γκιλγκαμές, τις Ουπανισάδες, την Οδύσσεια;
Βοήθεια!