Οι απόγονοι του Κάδμου και της Αρμονίας είναι Έλληνες;

Πολιτικά είμαστε φοβικοί. Παλαιοημερολογίτες των βουλήσεων των Αμερικάνων. Λειτουργούμε μειοδοτικά (με το συμπάθειο) και με χρονοκαθυστέρηση. Τα κόμματα δρουν βάσει εκλογικού, όχι εθνικού σχεδιασμού. Αγνοούμε ιστορικές αλήθειες για τις οποίες... καμαρώνουμε.
Μία απ’ αυτές είναι το αλβανικό ζήτημα. Συγγνώμη ρε παληκάρια, εμείς δεν λέμε πως οι σημερινοί Αλβανοί είναι απόγονοι των αρχαίων Ιλλυριών; Εμείς δεν κομπάζουμε επειδή σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία,την οποία οι «ψαγμένοι ελληνοπρεπείς» αποκαλούν ελληνική μυθιστορία ο Ιλλυριός ήταν ο γιος του Κάδμου και της Αρμονίας; Στα κείμενά μας δεν καταγράφεται ότι ο Ιλλυριός βασίλευσε στην Ιλλυρία και κατέστη ο πρώτος επώνυμος ηγέτης όλων των Ιλλυριών;
Ε τότε για ποιο λόγο δεν πολιτογραφούμε άμεσα, εδώ και τώρα, όλους τους Αλβανούς;
Αν κάναμε κάτι τέτοιο θα υπήρχε λόγος να ασχολούμεθα με τρίχες όπως η Τσαμουριά; Θα υπήρχε λόγος να φοβόμαστε;
Τότε, για ποιο λόγο δεν δίνουμε δικαίωμα ψήφου σ’ αυτόν τον ανερχόμενο και δυναμικό παίκτη της περιοχής;
Για ποιο λόγο καλλιεργούμε αντιαλβανικό πνεύμα και στρέφουμε τα ιστορικά μας αδέλφια (που δεν είναι οι Σέρβοι) στην αγκαλιά της Άγκυρας;
Για ποιο λόγο δεν ενσωματώνουμε πολιτισμικά ανθρώπους που τους βλέπεις με έκπληξη να μαθαίνουν ελληνικά σε χρόνο μηδέν;
Αφού είμαστε... πατριωτάρες δεν θα ήταν ορθό να αγκαλιάσουμε τους συνέλληνές μας και να τους διδάξουμε την καταγωγή τους αντί να τους υποπτευόμαστε;
Δεκτή κάθε σοβαρή απάντηση.

ΥΓ: Κάτι εξόχως σημαντικό για το τέλος. Ο λατρεμένος Αλβανός Μπούσι δεν ήταν εκείνος που ισοφάρισε πέρυσι τον βάζελο στο 93 και έκανε και μια ενδιαφέρουσα χειρονομία, την οποία μεν καταδικάζουμε αλλά...;

ΥΓ2: Ψευδοαπολλόδωρος, «Βιβλιοθήκη», 39, 1-9. «ὁ δὲ Κάδμος μετὰ Ἁρμονίας Θήβας ἐκλιπὼν πρὸς Ἐγχελέας παραγίνεται. τούτοις δὲ ὑπὸ Ἰλλυριῶν πολεμουμένοις ὁ θεὸς ἔχρησεν Ἰλλυριῶν κρατήσειν, ἐὰν ἡγεμόνας Κάδμον καὶ Ἁρμονίαν ἔχωσιν. Οἱ δὲ πεισθέντες ποιοῦνται κατὰ Ἰλλυριῶν ἡγεμόνας τούτους καὶ κρατοῦσι. Καὶ βασιλεύει Κάδμος Ἰλλυριῶν, καὶ παῖς Ἰλλυριὸς αὐτῷ γίνεται. Αὖθις δὲ μετὰ Ἁρμονίας εἰς δράκοντα μεταβαλὼν εἰς Ἠλύσιον πεδίον ὑπὸ Διὸς ἐξεπέμφθη».


ΥΓ3: Γεώργιος Κεδρηνός, «Σύνοψις Ιστοριών», Τόμος 1, σελ. 636, 17-17 «Ἰουστῖνος ὁ μέγας βασιλεὺς Ῥωμαίων ἔτη θʹ. οὗτος ἦν εὐσεβὴς ἀνήρ, πρεσβύτης καὶ πολύπειρος, ἀπὸ στρατιωτῶν ἀρξάμενος καὶ ἕως τῆς συγκλήτου προκόψας, Ἰλλυριὸς τῷ γένει».


ΥΓ4: Ιωάννης Ζωναράς, «Επιτομή Ιστοριών», βιβλίο 13-18, σελ 173, 14-19 «ἐτελεύτησε δ’ οὕτω φρονῶν Ἰουστινιανός, βασιλεύσας ἔτη τριάκοντα καὶ ὀκτώ, μῆνας ἑπτά, ἡμέρας τρισκαίδεκα, τῷ ἀνεψιῷ αὐτοῦ Ἰουστίνῳ τὴν βασιλείαν καταλιπών, ὃς κουροπαλάτης τετίμητο. Ἦν δὲ οὗτος τὸ γένος Ἰλλυριός, τὴν φύσιν εἰς ἅπαντα περιδέξιος, τὴν γνώμην δὲ μεγαλόψυχος·».