Οι Iron Butterfly στην Ελλάδα και (αύριο) στους Αδιάβροχους!

Οι Iron Butterfly παίζουν μουσική από το 1966. Αν και έχουν δημιουργήσει άσματα – ύμνους (Are you Happy, My Mirage) και θρύλοι όπως οι Led Zeppelin άνοιγαν τις συναυλίες τους, οι Ι.Β. πέρασαν στην ιστορία λόγω του In A Gadda Da Vida. Σεμνοί, γεμάτοι φαντασία, με υπερχειλίζουσα έμπνευση και μελαγχολική τρέλλα που χαρακτηρίζει τους ροκάδες - αυτοί είναι οι Iron Butterfly. Δεν το βάζουν κάτω. Απλά έχουν πάρει μια καλή UHU και έχουν κολλήσει τα φύλλα του ημερολογίου στη δεκαετία του ’60 – βαριά ’70. Δεν τους εξιτάρει κάτι άλλο στη μουσική, κι έτσι που πάνε τα πράγματα, δυστυχώς, δικαιώνονται κάθε ημέρα.

Ήλθαν στην Ελλάδα. Έπαιξαν σε πόλεις όπως η Πάτρα και το Αγρίνιο και έμειναν τόσο ενθουσιασμένοι όσο και οι τυχεροί φίλοι από την περιφέρεια που τους απόλαυσαν, έστω και με μερικές δεκαετίες καθυστέρηση.

«Δεινόσαυροι» μπορεί να πει κάποιος και να συμπληρώσει «που έρχονται στο Βαλκανιστάν για αρπαχτή». Δεν θα κακοκαρδιστώ με την άποψη αυτή μια και η χολή σήμερα είναι τόσο δημοσιλής όσο κι η Coca Cola.

Θα διαφωνήσω όμως. Για μένα, το να είσαι 65άρης, 66άρης και βάλε και να γυρνάς με τα ντραμ σετ, τις κιθάρες, τα μπάσα και τα keyboards σου τα Αγρίνια και τις Πάτρες είναι 100% ροκ. Πολύ πιο ροκ από το να σούρνεις τα γλοιώδη γερατειά σου σε κρατικά επιχορηγούμενες συναυλίες, σε μέγαρα, σε σάπιες πλην λουσάτες μουσικές σκηνές και άλλα εσπεριδοειδή.

Οι ίδιοι, αλλά και οι αμετανόητοι οπαδοί τους είναι μακράν πιο ροκ από τα τσόκαρα και τους λεμέδες, τους λιμοκοντόρους πουρόκερ της πυρκαγιάς που πάνε με την ίδια ευκολία να ακούσουν Beyoncé, Καραφώτη, Τζορτζ Μάικλ, Πέγκυ Ζήνα, Metallica και Καμπουρίδη – αρκεί να τους λιβανίζουν οι οδηγοί πόλης και –φυσικά- αρκεί το εισιτήριο να είναι απρόσιτο για τα μεσαία και τα φτωχά βαλάντια.

Σιγή και σεβασμός λοιπόν για τους γίγαντες που ακόμα έχουν τα κότσια να περπατούν ανάμεσά μας και να χαλάνε έναν κουβά χορδές και μπακέτες στην καθισιά τους.

Ω ΝΑΙ! ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΥΣ ΑΔΙΑΒΡΟΧΟΥΣ

Οι Iron Butterfly θα εμφανιστούν στην Αθήνα το Σαββατοκύριακο στο Κύτταρο (Ηπείρου 48 και Αχαρνών – ώρα έναρξης 21:00). Λίγο πριν την εμφάνισή τους κατορθώσαμε εμείς οι συνεχιστές του φάρδους του Γκαστόνε να πάρουμε συνέντευξη από τον Ron Bushy, ντράμερ και ιδρυτικό μέλος των Iron Butterfly. Μιλάμε για τον άνθρωπο πoυ ‘σφαξε τον κόκκορα στο οικοδόμημα των Iron Butterfly και έριξε τα πρώτα μπετά – για να μην μιλήσουμε για το σχεδόν εξάλεπτο μνημειώδες σόλο που σβούριξε (και συνεχίζει να... σβουράει) στη live εκτέλεση του In A Gadda Da Vida.

Αύριο, αν συντονιστείτε... Α, τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν έχει αν. Να συντονιστείτε επειδή θα δώσουμε και τρεις διπλές προσκλήσεις για το live των Iron Butterfly. Επανέρχομαι. Συντονιζόμενοι θα ακούσετε τον γίγαντα των γιγάντων Ron Bushy να αφηγείται την αληθινή ιστορία του ύμνου In A Gadda Da Vida η οποία έχει και την πλάκα της.

Θα τον ακούσετε να αφηγείται την τρομερή σημασία που έχει για οποιοδήποτε προϊόν ήχου το μεράκι και η φαντασία των ηχοληπτών (χαίρε Τάκη συνδικάλα που χάρηκες όταν τ’άκουσες).

Θα τον ακούσετε να μιλάει για τη σημερινή μουσική (δεκάρα δεν δίνει), για τους Έλληνες οπαδούς των Iron Butterfly κ.ά.

Αύριο θα αναρτήσουμε στο blog ηχητικό σουβενίρ από την συνεντευξάρα του μετρ καθώς και το απομαγνητοφωνημένο κείμενο.

Καλές ακροάσεις και είθε να ειδωθούμε στο live!

ΥΓ: Πολλά πολλά ευχαριστούμε στον Σπήλιο Τζέμο για την βοήθειά του για την πραγματοποίηση της συνέντευξης.

ΥΓ2: Μια βλάσφημη εξομολόγηση: Αγαπούσα το άσμα In A Gadda Da Vida. Όμως το λάτρεψα όταν άκουσα τη διασκευή του από τους Slayer...