Καλό κατευώδιο Γιώργο

Σάββατο 15 11 2008
Έφυγες σήμερα. Νωρίς ήτανε. Όποτε μου έλεγαν "καλό παιδί και τίμιος δημοσιογράφος" σκεφτόμουν εσένα. Δεν έχω άλλα λόγια.

Δευτέρα 17 11 2008
Προχθές έφυγε από τη ζωή ένας ανεκτίμητος φίλος.
Ο Γιώργος Κοίλιαρης, ο δημοσιογράφος. Ένας από τους τελευταίους που τους άξιζε η λέξη «δημοσιογράφος» να γράφεται με κεφαλαία γράμματα.
Είχε τραυματιστεί στον αυχένα σε αποστολή στο Αφγανιστάν.
Το περιστατικό έγινε την Πέμπτη 9 Οκτωβρίου. Το ελληνικό κράτος τον «βοήθησε» να πεθάνει, όπως κάνει πάντα με όλους όσοι δεν κληρονομούν αιματοβαμένα φράγκα και φαντεζί επίθετα.
Στην αρχή τον πήγανε με καθυστέρηση στο Άμπου Ντάμπι και με τα χίλια ζόρια βρέθηκε C130 για να τον φέρει στην Αθήνα.
Διακομίστηκε στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας του ΚΑΤ. Την Τρίτη, στις 15:00 θα ταφεί στο νεκροταφείο Ζωγράφου.
Είχα την τύχη να εκδώσω το τελευταίο βιβλίο του Γιώργου. Είχε τίτλο «Αδιέξοδος Νοέμβρης», το προλόγιζε ο φίλος και μέντοράς του Βασίλης Βασιλικός.
Είναι ένα εξαιρετικό αστυνομικό μυθιστόρημα όπου κατά τον Βασίλη Βασιλικό «εμπλέκονται με θαυμαστό τρόπο τα πάντα: Πολυτεχνείο, 17Ν, μυστικές υπηρεσίες, πράκτορες της Μοσάντ και των ΗΠΑ, σ ένα αμάλγαμα που θα το ζήλευε ένας Ζεράρ ντε Βιλιέ».
Οι εφημερίδες το παρουσίασαν με εγκωμιαστικά σχόλια.
Τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα το αγνόησαν επιδεικτικά, όπως συνηθίζουν να κάνουν με οτιδήποτε έχει αληθινή αξία και όχι την παραδοσιακή ευτέλεια που δεν τραβάει την προσοχή της χυδαίας μάζας που την θέλουν ακόμα χυδαιότερη.
Ο Γιώργος για την τηλεόραση ήταν περίπου «αόρατος», παρά τις επιτυχίες του, την καλή του φήμη, τον υπέροχο χαρακτήρα του, την τόλμη, την αξεπέραστη κατάρτιση και τις περγαμηνές του στο πολεμικό ρεπορτάζ.
Δεν του είχαν δώσει εκπομπή, σε αντίθεση με τους βολικούς Χατζηαβάτηδες, τα παπαγαλάκια και τις θηλυκές ξεπέτες που ανέρχονται ραγδαία τις βαθμίδες της σάπιας τηλεοπτικής ιεραρχίας.
Με το στανιό τον είχαν στείλει τους τελευταίους μήνες Ιράκ και Αφγανιστάν.
Κι εκείνος έφυγε από τη ζωή, παίρνοντας μαζί του την αγάπη, το θαυμασμό και τη συντριβή μας.
Καλό ταξίδι Γιώργο.