Η υπόθεση του Μάικλ Τζάκσον είναι μία από τις πολλές συνηθισμένες περιπτώσεις «αστέρων» που δεν μπόρεσαν να διαχειριστούν την επιτυχία τους.
Δεν διαφέρει σε πολλά από δεκάδες άλλους τοπικούς ή διεθνούς εμβελείας επιτυχημένους καλλιτέχνες που η τύχη τούς σημαδεύει πιο άσχημα από την ατυχία και γκρεμίζει το βίο τους με πάταγο.
Φτωχός, μαύρος, δύσκολα παιδικά χρόνια με προίκα μια δόση ταλέντου.
Γίνεται αντιληπτός από τη βιομηχανία που ήθελε να υπηρετήσει και «τρουπώνει».
Τα υπόλοιπα τα ανέλαβε ο κολοσσιαίος μηχανισμός κατανάλωσης και εντυπώσεων της αυτοκρατορίας.
Της σύγχρονης Βαβυλώνας που ονομάζεται ΗΠΑ.
Ως συνήθως, πριν αντικρίσεις τους φαντάρους μιας μεγάλης δύναμης να κατεβάζουν τη σημαία σου από τη Βουλή σου και να ανεβάζουν τη δική τους, εσύ τους έχεις προλειάνει το έδαφος.
Αγοράζοντας τα προϊόντα τους. Διαλύοντας τη γλώσσα σου με δικές τους λέξεις.
Ακούγοντας τη μουσική τους. Παρακολουθώντας τις ταινίες τους.
Διαβάζοντας τα βιβλία τους. Σκεπτόμενος, τέλος, παρόμοια με εκείνους.
Πριν τα τανκς της αυτοκρατορίας, τα μαύρα της ελικόπτερα, τους πεζοναύτες της, έρχονται οι φορτωτικές με τα cds της. Παραλαμβάνεις γιγαντοαφίσες με τα ινδάλματά της. Ακούς σαχλές εκφωνήσεις ειδήσεων της αυτοκρατορίας από τους ημεδαπούς μιντιακούς κουίσλιγκ.
Ο Μάικλ Τζάκσον ήταν ένα προϊόν της αυτοκρατορίας.
Μια πνευματική πολιορκητική μηχανή που κάρφωσε την αστερόεσσα στο νου εκείνων που δεν αξιώθηκαν να σκέφτονται για λογαριασμό των εαυτών τους.
Δανείζονται λόγια, εκφράσεις, συμπεριφορές και ντυσίματα τρίτων και ζουν ζωές που σχεδιάστηκαν από άλλους.
Η κρίσιμη μάζα της αυτοκρατορίας έτσι πρέπει να είναι.
«Μα δεν είναι καλό; Πούλησε εκατομμύρια δίσκους. Τον ακούνε σε όλο τον κόσμο», αντιτείνουν οι αυθεντικά αφελείς ή οι προσποιούμενοι τους αφελείς.
Ότι πουλάει πολύ είναι αυτόχρημα καλό; Ότι είναι συγκυριακά δημοφιλές είναι θετικό;
Ακριβώς το ίδιο θα έλεγε και ο Αδόλφος Χίτλερ για τις εκδοτικές πιένες του «Ο Αγών Μου».
*Στην φωτογραφία βλέπουμε το τεράστιο πλαστικό άγαλμα του Michael Jackson που στήθηκε σήμερα στο χωριό Ρέγκενσντορφ, που βρίσκεται βορειοδυτικά της Ζυρίχης της Ελβετίας. Έχει ύψος 12 μέτρων και βάρος 4 τόνων. Είναι, όπως ο θανών, γνήσιο δημιούργημα μιας αυτοκρατορίας που έχει αποθεώσει το κούφιο μέγεθος, την απεριόριστη μάζα και περιφρονεί την ουσία ενώ ταυτόχρονα δεν χάνει την ευκαιρία να εξυμνεί τον Ελληνισμό που υποτίθεται ότι "την ενέπνευσε και την επηρέασε". Ταλαίπωροι Αμερικάνοι. Η πρωτεύουσά σας είναι η Βαβυλώνα. Την Αθήνα δεν την είδατε ποτέ.
2 σχόλια:
Θυμαμαι το Μαστορακη,πρωτο διδαξαντα της ομαδας αυτης που γραφετε,στις αρχες της 10ετιας του 60,να ξεσκιζεται για να προβαλει αυτη την ξενοφερτη μουσικη στο ραδιοφωνο που δουλευε,και που καποτε,θυμαμαι,οργανωσε και καποια συναξη-γιορτη,για να αποχαιρετησει εναν εκφωνητη-παραγωγο,του ραδιοσταθμου των Αμερικανων,στη βαση που ειχαν στο Ελληνικο.
Ηταν πολλοι που εκαναν το κατα δυναμιν,για να τσιμπησει ο Ελληνας το δολωμα.
Και οι τοτε ταινιες ,αν προσεξετε,θα δειτε οτι κανανε κι αυτες το κατα δυναμιν.
Αλλα ποιος θα προεβαλε αντισταση;
Ποιο θα ηταν το αντισωμα;
Το μονο που τους ενδιεφερε τοτε,ηταν το πολιτικο θεμα,ειτε να χτυπησουν το τοτε Κεντρο,ειτε γενικως την αριστερα,οποτε η κατασταση αυτη, τους βολευε,αφου επεβαλε εμμεσα και πονηρα,το μοντελλο που θελανε να επιβαλουν.
Κι εμείς οι Νεοέλληνες; Τι έχουμε να αντιπροτείνουμε εμείς στη Βαβυλώνα; Το θλιβερό επαρχιωτισμό μας και το σύμπλεγμα κατωτερότητάς μας; Την αδιαφορία για το δημόσιο βίο και την παράδοσή του στα κομματικά όρνεα; Τη θρασυδειλία και την ψευτομαγκιά στις καθημερινές μας συναλλαγές; Την αμορφωσιά; Την σύγχρονη πολιτιστική ανυπαρξία μας;
Ποια είναι η Επιστήμη μας; Ποια είναι η Σκέψη μας; Ποια είναι η Τέχνη μας; Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας σήμερα; Συμμετέχουμε στο διεθνές γίγνεσθαι μέσω της ετερότητας ή μέσω του κακέκτυπου εκδυτικισμού;
Μήπως πρέπει να δούμε λίγο την Αθήνα;
Δημοσίευση σχολίου