Ἐκδίκηση

Μία ἡμέρα σάν τούτη ἐδῶ προδικάζει μία ἄλλη ἡμέρα, πού θά φαίνεται ἀρχικά σάν τίς ἄλλες ἀλλά δέν θά εἶναι. Ἀφενός, ποτέ μία ἡμέρα δέν εἶναι ὁλόιδια μέ τίς ἄλλες. Ἀδύνατον νά μπεῖς στόν ἴδιο ποταμό δυό φορές. Κι ἐσύ θά ἔχεις ἀλλάξει καί ὁ ποταμός. Ἀφετέρου, τό σημερινό δέν εἶναι φευγαλέο ἀλλά καμπυλώνει τόν τόπο κι ἐκτείνεται στόν χρόνο. Πίσω πολύ πάει, κλέβει τίς χιλιετίες μας καί τσαλαπατᾶ ἱερά καί ὅρκους ἀρχέγονους, παλαίτατους, ἱερότατους. Διαπερνᾶ καί τό μέλλον ἐξίσου. Ἡ θύμηση τῆς ντροπῆς δέν σβήνει εὔκολα σάν τό κερί μέσα στήν θύελλα.
Κι ὁ Χρόνος πού εἶναι Κρόνος θά ρωτήσει τί εἶναι αὐτό πού περνᾶ τίς διαστάσεις, χαρίζει κλεμμένα καί ζητά μερίδιο πού δέν τοῦ ἀνήκει. Καί θά τοῦ ποῦν κι αὐτό τί εἶναι καί ποῖοι τό ἔπραξαν. Ἡ Ἄτη θά ἀβροπατεῖ, ἀπό σήμερα κιόλας πάνω στά κεφάλια πού θά θερίσει ὁ Νόμος ἀπό τόν ὁποῖον δέν ξεφεύγουν οὔτε οἱ ἴδιοι οἱ θεοί πού τόν θέσπισαν. Καί στόν θερισμό θά εἴμαστε παρόντες κάποιοι καί κάποιοι ἄλλοι θά
συμμετέχουν νοερά, ἄλλοι ἐν πνεύματι, κι ἄλλοι ἐν σώματι καί φυσικά.
Καί μέχρι τό πλήρωμα τοῦ Χρόνου-Κρόνου θά προσευχόμαστε στήν θεά βασίλεια μεγίστη, τήν Νέμεσιν. Κι ἐκείνη πάντα εἰσακούει γιατί ἡ ἀποκατάσταση τοῦ Νόμου εἶναι μέρος τῆς συμπαντικῆς ἐξίσωσης. Καί οἱ ψυχές τῶν προδοτῶν θά βρεθοῦν στόν γνόφο τοῦ Ταρτάρου, δίπλα σ’ ἐκείνην τοῦ τυράννου τῆς Παμφυλίας Αριδαίου. Γένοιτο.

ΝΕΜΕΣΕΩΣ

Ὦ Νέμεσι, κλήιζω σε, θεά, βασίλεια μεγίστη,
πανδερκής, ἐσορῶσα βίον θνητῶν πολυφύλων
ἀιδία, πολύσεμνε, μόνη χαίρουσα δικαίοις,
ἀλλάσσουσα λόγον πολυποίκιλον, ἄστατον αἰεί,
ἣν πάντες δεδίασι βροτοὶ ζυγὸν αὐχένι θέντες
σοὶ γὰρ ἀεὶ γνώμη πάντων μέλει, οὐδέ σε λήθει
ψυχὴ ὑπερφρονέουσα λόγων ἀδιακρίτῳ ὁρμῇ.
πάντ' ἐσορᾷς καὶ πάντ' ἐπακούεις, καὶ πάντα βραβεύεις
ἐν σοὶ δ' εἰσὶ δίκαι θνητῶν, πανυπέρτατε δαῖμον.
ἐλθέ, μάκαιρ', ἁγνή, μύσταις ἐπιτάρροθος αἰεί
δὸς δ' ἀγαθὴν διάνοιαν ἔχειν, παύουσα πανεχθεῖς
γνώμας οὐχ ὁσίας, πανυπέρφρονας, ἀλλοπροσάλλας.