ΟΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΤΟΥ ΧΙΟΝΙΑ

Προχθεσινό κείμενο που δημοσιεύσαμε στην Espresso που τα λέει (σχεδόν) όλα!

Αν ξανακούσω από διαφόρους καλά λόγια για το έπος του ’40 θα ξεράσω!
Θα σας εξηγήσω σε ποιους αναφέρομαι: Μιλώ για περιπτώσεις ανθρώπων που διαθέτουν βιλάρες με γεννήτριες (μην τυχόν και κοπεί το ρεύμα) και προμήθειες για 2 χρόνια (εκτός απ’ αυτές του πυρηνικού καταφυγίου).
Κονομημένοι τύποι με τζιπάρες που μπορούν να τη βγάλουν άνετα και στην κορφή του Ολύμπου.
Κυρίες που διατάζουν μεραρχίες από Φιλιππινέζες και δεν θα χρειαστεί να κάνουν ούτε βήμα στην... επικίνδυνη αυλή του σπιτιού τους.
Νεαροί με ορειβατικά –και πάντοτε σινιέ- παπούτσια των 600 ευρώ που μπορούν να σκαρφαλώσουν στο Κιλιμάντζαρο.
Ανάμεσα στους ανωτέρω περιγραφέντες ανθρωπότυπους υπάρχουν και λίαν θαρραλέοι Ελληνάρες που έχουν κατατρομοκρατηθεί επειδή χιονίζει!
Νιώθουν σαν τους ναυαγούς του Τιτανικού παρόλο που βρίσκονται σε ασφαλές περιβάλλον.
Αισθάνονται απειλή θανάτου απλά παρακολουθώντας τηλεόραση.
Σε συνθήκες ψύχους τους λούζει κρύος ιδρώτας λες και είναι σκίουροι που τους κυνηγάει λίγκας που γυρεύει πρωινό.
Αντικρίζουν χιονισμένα δέντρα από τα παραθύρια τους κι έχουν το βλέμμα Λονδρέζου που τον βομβαρδίζει η Λούφτβάφε.
Δεν θέλουν να χάσουν δευτερόλεπτο από τις χιονο-ειδήσεις ωσάν χρηματιστές την περίοδο του αμερικάνικου κραχ.
Μιλάμε για κότες λιράτες, τρίληρες και παραγαδιανές (που λένε και στη Σύρο).
Χαρακτηριστικές περιπτώσεις ντιπ καταντίπ φλωροποιημένων νεοελλήνων που τρέμουν τον ίσκιο τους.
Όταν ξεθαρρέψουν με τον ίσκιο τους θα βρουν κάτι άλλο για να φοβηθούν.
Κι αν δεν βρίσκουν κάποιον άλλο κίνδυνο αντάξιό τους θα ανοίξουν τηλεόραση.
Εκεί κάτι θα βρουν μια και ο τηλεοπτικός μπαξές πάντα προσφέρει πλούσιο μενού τρόμου.
Επιδημίες πουλερικών, τσουνάμι στην πλατεία Συντάγματος, χαλασμένα στρώματα, ποτά μπόμπες, χαλασμένα κρέατα σε σούπερ μάρκετ, κρυφές κάμερες σε ροζ ξενοδοχεία, ιούς κοξάκι, διοξίνες, θρασύτατους ληστές, σεμνούς ληστευθέντες και γενικά ό,τι τραβάει η όρεξή τους.
Κατά τα λοιπά, στις εθνικές επετείους καμαρώνουμε για τον αιώνιο, ατρόμητο Έλληνα.
Σα δε ντρεπόμαστε λιγάκι.