«Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν μεγάλος κατακτητής, κατέσφαξε χιλιάδες άτομα, κατέστρεψε πόλεις και δεν προήγαγε το θέμα της δημοκρατίας».
Αυτά που μόλις διαβάσατε δεν ήταν δηλώσεις του Δαρείου έπειτα από την ήττα του στη μάχη της Ισσού αλλά του κ. Μάθιου Νίμιτς, «ειδικού απεσταλμένου» του ΟΗΕ, για το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων.
Τα μάζευε χιλιάδες χρόνια τα απωθημένα του, φαίνεται, ο κ. Νίμιτς και τα αφόδευσε σε συνέντευξή του σε εφημερίδα των Σκοπίων.
Δίκιο έχει ο άνθρωπος.
Αν κάνεις ένα γκάλοπ στις κατακτημένες υπό τον Αλέξανδρο χώρες θα σε φτύνουν ολημερίς κι ολονυχτίς ενώ για τον Μπους θα λένε τα καλύτερα.
Επίσης, αν κάνεις μια δημοσκόπηση στη Σερβία για την Ολμπράιτ θα σου λένε τα καλύτερα – ειδικά για τις καρφίτσες που κότσαρε στο πέτο της.
Υπάρχουν, ωστόσο, δύο ενδεχόμενα:
Α) Να μην φταίει ο κ. Νίμιτς για τις δηλώσεις του. Αν διαβάζει Ρεπούση, τέτοιου είδους δηλώσεις είναι αναμενόμενες.
Β) Να μην φταίει η κ. Ρεπούση για όσα της αποδίδονται πως γράφει – ειδικά αν επηρεάζεται από τις δηλώσεις Νίμιτς.
Σε κάθε περίπτωση νιώθουμε κάπως άβολα που κριτικάρουμε μια τόσο αμερόληπτη προσωπικότητα όπως ο κ. Νίμιτς τώρα που απουσιάζει από τη Βουλή η κ. Μαριέττα που θα μπορούσε να τον υπερασπιστεί.
Σε γενικές γραμμές, όταν μιλούν οι Αμερικανοί για πολλά κεράσια, πρέπει να μην κρατάμε μικρό καλάθι αλλά να το αφήνουμε σπίτι.
Το Νοέμβριο του 1999 είχε έλθει ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ κ. Μπιλ Κλίντον στην Ελλάδα.
Μεταξύ άλλων είχε εκθειάσει την πορεία της ελληνικής οικονομίας και την ανοδική τάση που σημείωνε ο δείκτης του Χρηματιστηρίου.
Η συνέχεια είναι γνωστή αλλά το ηθικό δίδαγμα δεν προεβλήθη όσο έπρεπε: όταν ολόκληρος πρόεδρος των ΗΠΑ γίνεται παπαγαλάκι για να σε ψήσει ν’ αγοράσεις φούσκες, τι περισσότερο μπορείς να περιμένεις από τους φιλέλληνες Αμερικάνους;
Η χώρα του κ. Νίμιτς έχει δώσει τη μάχη της ιστορίας, την έχασε και δεν ευθύνεται γι' αυτό ο πρώτος άνθρωπος που αποκλήθηκε Μέγας. Οι χρυσοφόροι Μήδοι πάντοτε είναι ταγμένοι στην ήττα και την περιφρόνηση των καιρών για τα ποταπά κίνητρά τους.
6 σχόλια:
Εδω που τα λεμε και ανεξαρτητα απο το ποιος υπογραφει τη δηλωση, ο Αλεξανδρος τι ηταν; Ενας τυπικος κατακτητης, αντιστοιχος με πολλους αλλους, που περασαν απο τη Γη στους αιωνες που μεσολαβησαν.
Ισως να ηταν και ο μεγαλυτερος, αν και το τελευταιο συνεχεια αμφισβητειται απο τους επιδοξους νεους κατακτητες και ετσι αποτελει κακο παραδιγμα, γιατι προτρεπει αρρωστους ανθρωπους να το παιξουν κι αυτοι μεγαλεξαντροι και να ταλαιπωρησουν κοσμο.
Και αν εξεταστει απο ψυχολογικη αποψη, ηταν ενας ανασφαλης τυραννος, που σκοτωνε για ψυλλου πηδημα, ακομα και τους κολλητους του φιλους.
Γιατι λοιπον να κολλαμε σε τετοια παραδειγματα; Επειδη μας δινουν μια ψευδαισθηση μεγαλειου;
Αμα μας λειπει μεγαλειο, ας κανει ο καθενας κατι με τον εαυτο του, ωστε να ανεβει ο ιδιος και να νοιωθει ετσι καλα.
Ας σπουδασει, ας ασχοληθει με τις αγαθοεργιες, ας βοηθησει τελος παντων αυτη τη χωρα να γινει καλυτερη.
Οχι να ξεθαβει μακαριτες "καπετανιους", για να ικανοποιησει τις ανασφαλειες και τα κομπλεξ καποιων, διδασκοντας τα παιδια οτι τα μεγαλεια χρειαζονται σωνει και καλα αιμα,(δικο μας, αλλα και αλλων), για να γινουν.
Λυπαμαι αν σας χαλασα το ονειρο, αλλα εγω, ετσι τα βλεπω τα πραγματα.
Θ.
Πόλεις, θέατρα, ναοί, λαοί που φέρουν με καμάρι και νοσταλγία τη θύμησή του, πηγές ιστορικές που καλούμεθα να διαβάσουμε. Αυτά είναι, μεταξύ άλλων, καλέ μας φίλε όσα διαφοροποιούν τον Αλέξανδρο από αρλεκίνους μιμητές του.
Αν διαβάζαμε λίγο περισσότερο θα καταλαβαίναμε καλύτερα.
Πολλες φορες, καταλαβαινουμε, ο,τι θελουμε να καταλαβουμε.
Αμα μας εχουν τριβελισει το μυαλο απο τα μικρατα μας, υπαρχει ο φωτισμος απο την "ειδικη" μερια και ετσι μας φαινονται ολα, ασπρα, η μαυρα, αναλογα.
Τι να τα κανω εγω τα μεγαλεια και τα μνημεια, οταν θυμαμαι οτι εγιναν πανω σε πτωματα;
Μην ξεχνατε και τα τειχη που ειχε φτιαξει ενας αλλος "ακραιος εκπολιτιστης", απ τα κεφαλια των θυματων του.
Θ.
Ανώνυμε, φαντάζομαι ότι επίσης συχαίνεσαι όλο τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό (μια που έγινε με τον ιδρώτα των δούλων), ή γενικότερα κάθε πολιτισμό (μια που όλοι λίγο ή πολύ όλοι όσοι έκαναν κάτι σε "δούλους" βασιστήκανε).
Δυστυχώς πάντα πίσω από κάθε επίτευγμα την ανθρωπότητας υπάρχουν οι σκελετοί πολλών θυσιασμένων. Μια πικρή αλήθεια...
Εκεινο που θελω να τονισω, ειναι οτι δε με ενδιαφερει τι εκαναν καποιοι καπου καποτε,
σε σχεση για το αν "νοιωθω υπερηφανος", κατι που δυστυχως συνεχιζεται και τωρα με κατι "επιτευγματα" καποιων δυστυχισμενων ντοπε ανθρωπακων, που με τη συνδρομη των ΜΜΕ, μου γινεται πλυση εγκεφαλου οτι και καλα, πρεπει να υπερηφανευομαι γι αυτα που κανουν,(συνηθως τρεχουν η πηδανε καλα), αλλα τι κανουν οι συντοπιτες μου εδω και τωρα, και αυτο, μονο, οταν επηρρεαζει και τη δικη μου ζωη.
Αν θελω να νοιωσω υπερηφανος, προσπαθω να κανω κατι καλο, εστω και αν το ξερω μονον εγω.
Ετσι πχ, οταν ειμουν νεος, ανελαβα ενα παιδακι, και τοκανα κατι το ιδιαιτερο, μαθαινοντας του γραμματα, αλλα και μαθαινοντας του να μαθαινει απο ηλικιας 7 μηνων, ετσι ωστε στα 2.5 του χρονια, να μπορει να διαβαζει ανετα βιβλια, αλλα και να ακουει κλασσικη μουσικη και να εχει αποψη για την τεχνη, αφου το πηγαινα σε ολες τις σχετικες εκδηλωσεις.
Γι αυτο, ειμαι υπερηφανος. (Και για οσες φορες τα καταφερα στα Σχολεια, που ειμουν καθηγητης να προσφερω θετικο εργο. Δυστυχως, οχι παντα).
Ετσι, ολα αυτα, τα περι υπερηφανειας, για κατι που εκαναν αλλοι, δεν με αγγιζει καν.
Γιατι τοτε, επρεπε να νοιωθω και απεχθεια και δυστυχια, για τα οσα απαισια εκαναν, αυτοι οι καποιοι, αλλες φορες.
Εχετε διαβασει στο Θουκυδιδη για την ιστορια των Μηλιων και το τι επαθαν απο τους Αθηναιους, επειδη δεν τους πληρωσαν το νταβατζιλικι, που ζητουσαν αυτοι;
Ας μην τα ανακατευουμε λοιπον.
Κανετε οσο καλυτερες πραξεις μπορειτε, ωστε στο τελος της ζωης σας, να μπορειτε να ειστε ησυχοι.
Καλη καρδια.
Θ.
Σωστός Ανώνυμε! Φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου