Υπάρχουν μερικοί φίλοι από τα παλιά που η πείρα τους γέμισε άσπρα μαλλιά στην κεφαλή (αναπόφευκτο) και κακία (και τούτο αναπόφευκτο με τα μυαλά που κουβαλάνε). Όλα τους ξυνίζουν, όλα τους βρωμάνε. Είναι κολλημένοι με τόσο μέγα πείσμα στα παλιά που δεν τους αρέσουν ούτε καν οι νέες προσπάθειες από παλιές «αγάπες». Καλή ώρα οι Kreator. Αν αρχίσουν οι κουβέντες περί των γνώριμων Τευτόνων thrasers θα σε σερβίρουν μια από τα ίδια:
“Pleasure to Kill” δεν ξαναγίνεται.
Ούτε “Flag of Hate”.
Το “Endless Pain” δεν το βλέπουν οι γεραμάδες ούτε με τηλεσκόπιο.
Κάτσε ρε κουμπάρε που τους λες και «γεραμάδες». Εσύ τι είσαι; Α΄ Γυμνασίου; Μήπως περνάς περιοδεύων και δεν μας το λες; Και γιατί βλέπεις Αυτιά; Γιατί χαλάς δέκα ζευγάρια παντόφλες ανά δίμηνο;
Δεν ντρέπεστε ρε; Σαν τα μούτρα μου καταντήσατε.
Τέλος πάντων. Σήμερα έπεσε στα χέρια μου το φρεσκότατο “Hordes of Chaos” των αδίστακτων φρίτσηδων με την πάλαι ποτέ αστεία προφορά των αγγλικών.
Μια χαρά χαράδρα είναι. Επιθετικό σαν πεινασμένος κροκόδειλας που, αφότου πλακώθηκε στις σόδες, τον ξαμολύσανε σε ιχθυοτροφείο.
Ανελέητες thrash ριπές, με μια Slayerίζουσα χροιά (ίσως οι κιθάρες να σήκωναν μια κάποια καλύτερη παραγωγή), ισορροπημένες δόσεις επικών υπαινιγμών, υποψία Morbid-Angelικής παράνοιας στα ριφάκια και λύσσα εφάμιλλη με ροτβάιλερ που τα τελευταία δέκα χρόνια κάνει καριέρα πειραματόζωου σε εργαστήρια της CIA.
Ακόμα και στις στιγμές που τα ρίχνουν σε mid tempo ταχύτητες είναι υγιώς ισοπεδωτικοί.
Το προτείνω ανεπιφύλακτα.
Αγαπημένα: Hordes of Chaos (ομότιτλο του CD), Warcurse, Escalation, Absolute Misanthropy… άστα. Όλα γράψε κάπελα και είσαι μέσα.
Αυτά για την ώρα και χαιρετίσματα στην Μέρκελ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου