Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης στο Χόλιγουντ!
Στα σκαριά ταινία για τη δράση της «17 Νοέμβρη» με κεντρικό άξονα τον έλληνα πολιτικό
▅ Στο τραπέζι ονόματα ηθοποιών όπως αυτά του Τζορτζ Κλούνεϊ και του Νίκολας Κέιτζ για τον ρόλο, με πιθανό σκηνοθέτη τον Ολιβερ Στόουν
▅ Ολα ξεκίνησαν από άρθρο του Νίκου Γκατζογιάννη που φιλοξενήθηκε στο τεύχος Ιανουαρίου του μηνιαίου περιοδικού «Vanity Fair»
▅ Η πρόσφατη ιστορία έχει αποδείξει ότι οι κινηματογραφικές ταινίες που ασχολούνται με την τρομοκρατία έχουν πέραση και αρκετό ψωμί
Ε ίναι ψηλός, αρρενωπός, έξυπνος και, όπως ο ίδιος απέδειξε, ικανότατος στη δουλειά του. Υπήρξε το «χρυσό παιδί» της τελευταίας κυβέρνησης του ΠαΣοΚ, ο «εγκέφαλος» πίσω από την εξάρθρωση της τρομοκρατικής οργάνωσης «17 Νοέμβρη». Υπουργός Δημόσιας Τάξης το 2000, όταν η οργάνωση διασπάστηκε ύστερα από δράση 27 χρόνων, ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης τόσο ως προσωπικότητα της πολιτικής όσο και ως φυσική παρουσία πληροί όλες τις προϋποθέσεις ώστε να απασχολήσει τη Μέκκα του κινηματογράφου.
Καλομελέτα κι έρχεται. Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, το Χόλιγουντ ήδη βρίσκεται στην προετοιμασία μιας ταινίας για τη δράση της «17 Νοέμβρη» στην Ελλάδα. Κεντρικός άξονας της ιστορίας θα είναι ο Μ. Χρυσοχοΐδης και ονόματα όπως αυτά του Τζορτζ Κλούνεϊ και του Νίκολας Κέιτζ έχουν ήδη αρχίσει να πέφτουν στο τραπέζι για τον ρόλο. Λόγω θέματος δεν θα μας προκαλούσε εντύπωση αν επιβεβαιωνόταν η φήμη ότι ο Ολιβερ Στόουν θα είναι ο σκηνοθέτης που θα υπογράψει την ταινίαμια μελανή κηλίδα της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, που όμως είχε happy (α λα... Χόλιγουντ) end.
Ολα ξεκίνησαν από το άρθρο «Race against terror» (Αγώνας εναντίον της τρομοκρατίας) του Νικ Γκέιτζ - ή αλλιώς Νίκου Γκατζογιάννη. Τo άρθρο φιλοξενήθηκε στο τεύχος Ιανουαρίου του μηνιαίου περιοδικού «Vanity Fair», ενώ οι συνοδευτικές φωτογραφίες εκτός των άλλων απεικόνιζαν τον Μ. Χρυσοχοΐδη και το «δεξί χέρι του» την εποχή της εξάρθρωσης της «17 Νοέμβρη», τον Φώτη Νασιάκο (η φωτογράφιση έγινε στο εστιατόριο «La Strada» στην Κηφισιά). Μέσα σε περίπου 9.000 λέξεις ο συγγραφέας της «Ελένης», του πολιτικού, αυτοβιογραφικού μπεστ σέλερ το οποίο έγινε ταινία το 1984 με πρωταγωνιστή τον Τζον Μάλκοβιτς (συμπτωματικά μεταδόθηκε την περασμένη Κυριακή από τον Αlpha) περιγράφει με γλαφυρότατες λεπτομέρειες όλο το παρασκήνιο των μεθόδων που ακολουθήθηκαν από την Ελληνική Αστυνομία ώστε να επιτευχθεί ο στόχος. Παράλληλα, ο συγγραφέας αναπαριστά μια «ανθολογία» στιγμών από τη δράση της τρομοκρατικής οργάνωσης (αναφορές σε πολλά «χτυπήματά» της) ζωγραφίζοντας έτσι μια ματωμένη τοιχογραφία της πρόσφατης ελληνικής ιστορίας. Ο,τι πρέπει για το Χόλιγουντ.
Η πρόσφατη ιστορία έχει αποδείξει ότι οι ταινίες που ασχολούνται με την τρομοκρατία έχουν πέραση και αρκετό ψωμί. Στη διάρκεια της εφετινής σεζόν είδαμε δύο ταινίες σχετικές με το τρομοκρατικό χτύπημα στην Αμερική τον Σεπτέμβριο του 2001. Ο Βρετανός Πολ Γκρίνγκρας σκηνοθέτησε την «Πτήση 93» που του χάρισε την πρώτη υποψηφιότητά του για Οσκαρ και ο Ολιβερ Στόουν «έστησε» τους «Δίδυμους Πύργους» με τον Νίκολας Κέιτζ. Πρόπερσι, μία από τις ταινίες που συζητήθηκαν περισσότερο ήταν το «Μόναχο» του Στίβεν Σπίλμπεργκ που περιέγραφε τη δράση μιας επίλεκτης ομάδας της Μοσάντ για την εξόντωση όλων των Παλαιστινίων που συμμετείχαν στην τρομοκρατική επέμβαση εναντίον των Ισραηλινών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου. Και τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε την τρομοκρατία στη Μέση Ανατολή με την οποία ασχολήθηκε η «Syriana» του Στίβεν Γκέιγκαν, ταινία που χάρισε στον Κλούνεϊ το Οσκαρ β΄ ρόλου.
Το κείμενο του Γκατζογιάννη πλάθει αμέσως όλες τις εικόνες της ενδεχόμενης ταινίας πέφτοντας πέρα για πέρα στο μοντέλο του Χόλιγουντ. Αρχίζοντας από τη δολοφονία του σταθμάρχη της CΙΑ στην Ελλάδα Ρίτσαρντ Γουέλς τον Δεκέμβριο του 1975 και φθάνοντας ως το 2002, τη χρονιά του τέλους της «17 Νοέμβρη», ο Γκέιτζ έχει δώσει στο Χόλιγουντ την ιστορία στο πιάτο. Ο ίδιος ο συγγραφέας άλλωστε υπήρξε ο μεσολαβητής για τη δημιουργία της ταινίας, στο σενάριο της οποίας θα συμμετάσχει προσωπικά (πιθανόν με σύμβολο τον Χρυσοχοΐδη). Είτε ο Γκατζογιάννης γράφει για τη διαφυγή των δολοφόνων του Γουέλς πάνω στις μοτοσικλέτες τους, είτε για τις τελευταίες στιγμές του Παύλου Μπακογιάννη όταν το 1989 έπεσε θύμα της «17 Νοέμβρη», είναι γλαφυρότατος με έναν κινηματογραφικό τρόπο: «Χτυπημένος από έξι σφαίρες ο Μπακογιάννης κατάφερε να μπει στο κτίριο τρεκλίζοντας και αφήνοντας πίσω του μια λωρίδα αίματος. Εκεί σωριάστηκε και υπέκυψε στα τραύματά του...».
Σε ανάλογο ύφος κινείται όλο το αφηγηματικό κείμενο. Οπως αναφέρεται στο άρθρο, ο Χρυσοχοΐδης αρχικώς δεν ήθελε την αποστολή. «Γιατί, πρόεδρε,θέλεις να με ρίξεις στη φωλιά του λιονταριού;» ρώτησε τον Κώστα Σημίτη όταν το 1999 ο τότε πρωθυπουργός τού ανέθεσε το υπουργείο Δημόσιας Τάξης. Η απάντηση του Κ. Σημίτη είχε λογική βάση. «Οι Ολυμπιακοί Αγώνες βρίσκονται στο κατώφλι μας και η τρομοκρατία πρέπει πάση θυσία να παταχθεί για να μην ντροπιαστούμε σε ολόκληρη την υφήλιο». Ο Χρυσοχοΐδης πείστηκε αλλά αγχώθηκε περισσότερο, λέει ο Γκέιτζ. Μετά τη δολοφονία του στρατιωτικού ακολούθου της βρετανικής πρεσβείας ταξιάρχου Στίβεν Σόντερς, την πρώτη επέμβαση της «17 Νοέμβρη» επί θητείας Χρυσοχοΐδη, ο τότε υπουργός ένιωσε οργή. Σε αυτό το κομβικό σημείο η ταινία αρχίζει να κλιμακώνεται...
Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης θα είναι ο πυρήνας της ταινίας γύρω από τον οποίο θα κινούνται όλα τα υπόλοιπα πρόσωπα. Και είναι πολλά: Ο Νασιάκος, αρχηγός τότε της ΕΛ.ΑΣ. και «δεξί χέρι» του πρώην υπουργού, είναι ένας ρόλος που ταιριάζει κουτί σε έναν «δυνατό» βηταρολά όπως ο Χάρβεϊ Καϊτέλ. Υπάρχουν και άλλοι. Ο Γκατζογιάννης περιγράφει τους Γιάννη Διώτη και Στέλιο Σύρο που ανέκριναν τον Σάββα Ξηρό ως ντουέτο good cop- bad cop (καλός μπάτσος- κακός μπάτσος). Φυσικά, περίοπτη θέση κρατάει ο αρχηγός της τρομοκρατικής ομάδας Αλέξανδρος Γιωτόπουλος μαζί με τα παλικάρια του, τον Δημήτρη Κουφοντίνα , τον Γιάννη Σερίφη κ.ά. Η σκοτεινή εικόνα του ιντελεκτουέλ γαλλοτραφούς ηγέτη της «17 Νοέμβρη» με τις φιλοσοφικές τάσεις φέρνει στον νου έναν Αντονι Χόπκινς στα ήρεμά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου