Ο κατάδεσμος της κρίσης της ύλης

Η μάγισσα Κίρκη και οι εραστές της. Έργο του αναγεννησιακού ζωγράφου Dosso Dossi (ψευδώνυμο του Giovanni di Niccolo de Luteri).

«Από τον 6ο π.χ. αιώνα περίπου εμφανίζονται στην αρχαία Ελλάδα και τις ελληνικές αποικίες μαγικά κείμενα γνωστά ως κατάδεσμοι (λατινικά defixiones). Είναι σύντομα κείμενα γραμμένα στη μεγάλη τους πλειοψηφία σε μολύβδινα πινακίδια και τοποθετημένα σε τάφους, συνήθως τάφους οργισμένων νεκρών, των αώρων καί βιαιο-θανάτων, δηλαδή προσώπων που είχαν πεθάνει πριν την ώρα τους (άωροι) ή με βίαιο τρόπο (βιαιοθάνατοι). Ο καταρώμενος προσπαθεί με τον κατάδεσμο να θέσει υπό τον έλεγχο του την οργή αυτών των νεκρών και να την κατευθύνει εναντίον ενός αντιπάλου του. Για να το κάνει αυτό χρησιμοποιεί τη μεταφορά του δεσίματος (καταδέειν). Ο αντίπαλος «δένεται κάτω», παραδίδεται στη επενέργεια των καταχθόνιων δυνάμεων. Η κατάδεση συνδεόταν και με διάφορες τελετουργίες, όπως η κατασκευή ομοιωμάτων του αντιπάλου και το κάρφωμα τους, το κλείσιμο τους σε ομοιώματα φέρετρων, η απαγγελία μαγικών εκφράσεων και η τελετουργική εναπόθεση του κατάδεσμου στον τάφο ή σε άλλες εισόδους του κάτω κόσμου (π.χ. σε πηγάδια)».
Από τα πρακτικά της εκδήλωσης με θέμα «Η Μαγεία στην Αρχαία Ελλάδα», έκδοση του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, σελ. 51

Ζούμε μια ατέρμονη μαγική εποχή. Η «μαγεία» ως μυστήριο και ως υπέρβαση ή παράκαμψη των παραδεδεγμένων φυσικών νόμων θα πάψει να φαίνεται στον κόσμο μας όταν εκπνεύσει ο τελευταίος θνητός. Ύστερα δεν θα φαίνεται αλλά θα συνεχίσει να υπάρχει. Η μόνη διαφορά με την προηγούμενη κατάσταση θα είναι πως δεν θα υφίσταται ομοειδής με εμάς παρατηρητής για να καταγράφει την επίδρασή της στην πλάση και τις σχέσεις των όντων μεταξύ τους και με τον κόσμο που τα περιβάλλει. Οι άνθρωποι δεν θέλησαν ποτέ να βαδίσουν εκτός του πεδίου του θαύματος διότι ο βίος τους θα γινόταν αφόρητος, αν κοβόταν η ασημένια χορδή που ενώνει με το θείο ή τις σκοτεινές, χθόνιες και βλάσφημες αποτυπώσεις του. Ένα πείραμα μόνο διεξήχθη στον πλανήτη για ζωή δίχως θαύμα, μαγεία, Θεό, ψυχή και παραδοχή μεταθανάτιας ύπαρξης. Απέτυχε οικτρά. Βυθίστηκε αύτανδρο στον Τιτανικό της ΕΣΣΔ και του ουτοπικού κομμουνισμού, που αποκαλύφθηκε στα μάτια των αδαών σαν μια στυγνή και απάνθρωπη δικτατορία.

Κάλπικες αξίες

Και σήμερα είτε μας αρέσει είτε όχι μπορεί στην επιφάνεια να εμφανίζεται η λαϊκή βούληση ως «κυβερνώσα» αλλά η ανόθευτη εξουσία «του κόσμου τούτου», όπως αναφέρει την πτωτική κοινωνία η Αγία Γραφή, ανήκει στους μάγους. Σ' εκείνους που αντιγράφουν τους αρχαίους Έλληνες καταρώμενους που έφτιαχναν με μίσος, εκδικητικότητα, προσήλωση και μανία τους καταδέσμους. Οι σύγχρονοι κατάδεσμοι, τα ξόρκια του αιώνα μας, στην ταπεινή καθημερινή τους εκδοχή μοιάζουν αρκετά με τις αρχετυπικές εκδοχές τους. Κουκλάκια βουντού, υφάσματα με αίμα, τρίχες, καρφίτσες και διάφορα άλλα αντικείμενα που δημιουργούν οι μικροαπατεώνες αεριτζήδες, που κοροϊδεύουν τους αφελείς. Υπάρχει ωστόσο και η υψηλή μαγεία σήμερα. Αυτή έχει δύο πυλώνες: την προπαγάνδα (ο ευφημισμός της είναι «επικοινωνία») και την άυλη οικονομία – εκείνην που δεν στηρίζεται στην παραγωγή, αλλά στην ανακύκλωση των αριθμών από το παραφούσκωμα ανύπαρκτου χρέους. Η προπαγάνδα, ως κατάδεσμος, χρησιμοποιείται για να «δέσει κάτω» τους νόες των πολιτών και να γειώσει τις συνειδήσεις τους με την πεποίθηση ότι κάθε τι υπερβατικό, μη μετρήσιμο σε χρήμα και ισχύ είναι ηλίθιο, ανέφικτο, επιβλαβές. Οι «αξίες» που εμεί ο Μολώχ του ψεύδους είναι αποκομμένες από τη φύση μας. Είναι τεχνητές, τοξικές, ανώμαλες, άσχημες – εκ της μη ύπαρξης σαφούς, ορισμένου και αρμονικού σχήματος. Είναι κλίμακες που δεν οδηγούν πουθενά. Η κορυφή τους χάσκει στο κενό και ο αναβάτης, μόλις πειστεί ότι έφτασε στην κορυφή κατακρημνίζεται στο βάραθρο της έλλειψης στόχου. Μόνος, αποκομμένος από το εθνικό σύνολο και τις παραδόσεις του Γένους του, ο άνθρωπος παραδίδεται στο προσωπικό του αδιέξοδο, την κατάθλιψη, τον εν ζωή θάνατο.
Η «οικονομία» των αριθμών και του χρέους είναι ο κατάδεσμος που προσγειώνει ανώμαλα τα ευρύτερα σύνολα στην πραγματικότητα της επίπλαστης δύναμης, στην υποταγή σε ό,τι πιο ανάξιο και παρασιτικό υπάρχει. Η «λογική» της μη παραγωγικής οικονομίας είναι μια από τις μεγαλύτερες και πιο δυσώδεις και βλάσφημες πρακτικές που έχει υποστεί η ανθρωπότητα. Μεταβιβάζει τον πλούτο τον εθνών, τον ιδρώτα, το αίμα, τα μικρά και μεγάλα όνειρά τους, σ' εκείνους που ουδέποτε παρήγαγαν οτιδήποτε εκτός από υποχρεώσεις που δεν υπάρχουν και χρήματα που ποτέ δεν... τυπώθηκαν! Αυτοί οι κατάδεσμοι είναι εφικτό (και πρέπει) να λυθούν. Παντί τρόπω.