Το ἔθνος ὑπάρχει παντοῦ καί πάντα

Το ὄνειδος τῆς ἀνάθεσης τῆς διεύθυνσης τοῦ Ἑλληνικοῦ Φεστιβὰλ στὸν Βέλγο Γιαν Φαμπρ, καθὼς καὶ ἡ ὑπόσχεσὴ του νὰ «βελγοποιήσει» τὸν θεσμό, ἐξοβελίζοντας τοὺς Ἕλληνες καλλιτέχνες, προβλημάτισαν, πίκραναν καὶ ἐξόργισαν τὴν κοινὴ γνώμη. Ὅμως, αὐτὴ ἡ ἀρνητικὴ ἐξέλιξη ἀποτέλεσε καὶ ἕνα χρήσιμο μάθημα. Πολλοὶ συμπατριῶτες μας, ἔχοντας χτίσει (νοερά καὶ σαθρά) τείχη προστασίας γύρω τούς, εἶχαν τὴν αὐταπάτη ὅτι ἡ ἐθνικὴ ὑπόθεση δὲν τοὺς ἀφορᾶ. Θεωροῦσαν ὅτι, ἐφόσον ἐκεῖνοι εἶναι καλὰ «δικτυωμένοι», δὲν πρόκειται νὰ θιχτοῦν ἀπὸ τὴν καλπάζουσα καὶ πολύπλευρη κρίση.

Ἄλλοι ἐπαφίεντο στὴν ἐπαγγελματικὴ ἐπάρκειὰ τούς, στὴν κοινωνική-ταξική προέλευσὴ τοὺς καὶ τὴ δημοφιλία τούς, καὶ ἦταν πεπεισμένοι ὅτι ἡ φτώχεια, ἡ ἀνεργία, ὁ ὑποβιβασμὸς τοῦ τρόπου ζωῆς καὶ ἡ προσβολὴ τῆς τιμῆς καὶ τῆς ἀξιοπρέπειας ἦταν «ἀσθένειες» ποῦ θὰ ἔπλητταν ἄλλους, πιὸ
ἀνίσχυρους. Φτηνὸ σκεπτικό, ἀλλὰ ὑπάρχον.

Ὅλοι ὅσοι ὑπέθεταν ὅτι δὲν θὰ τοὺς ἄγγιζε ἡ φουρτούνα που χτύπησε τὴν πατρίδα δὲν θὰ εἶχαν ψευδαισθήσεις ἂν εἶχαν διαβάσει τὸ Εὐαγγέλιο, καὶ εἰδικὰ τὸ χωρίο ἀπὸ τὸ Κατὰ Ματθαίον (Ε.45), ὅπου ὁ Χριστὸς προτρέπει νὰ γίνουμε ὅλοι «υἱοὶ τοῦ πατρὸς ὑμῶν τοῦ ἐν οὐρανοῖς, ὅτι τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους».

Ὁ Κύριος μᾶς ἔχει προειδοποιήσει καὶ δὲν εὐθύνεται ἂν ἐμεῖς δὲν ἔχουμε αὐτιὰ γιὰ νὰ ἀκούσουμε. Πρέπει νὰ ἀσκηθοῦμε στὴν ἀρετή, νὰ γίνουμε ἀληθινοὶ γιοὶ τοῦ ἐπουράνιου Πατέρα μας γιὰ νὰ ἀντεπεξερχόμαστε στὶς προκλήσεις τῆς ζωῆς. Τα φαινόμενα ὑπάρχουν γιὰ ὅλους καὶ ἡ μοῖρα εἶναι κοινή.

Καί, ὅπως διαπιστώσαμε, στὴν Ἑλλάδα ἔβρεξε δυστυχία ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους. Τα ἀνομήματα μίας ἄθλιας κάστας πολιτικῶν, ἐνεργούμενων ξένων δυνάμεων, διαμορφωτῶν ἄποψης καὶ κρατικοδίαιτων ἐπιχειρηματιῶν τὰ πληρώσαμε καὶ τὰ πληρώνουμε ὅλοι μὲ πολὺ ἀκριβὸ ἐπιτόκιο. Ὁ κανόνας τῆς ἐθνικῆς ὑπόθεσης δὲν γνωρίζει ἐξαιρέσεις.

Ὅπου κι ἂν πάει κάποιος, ἡ Ἑλλάδα, ἂν πάσχει, θὰ τὸν πληγώνει. Ἡ μόνη σοβαρὴ καὶ λειτουργικὴ λύση γιὰ τὸ πρόβλημα ποῦ ταλανίζει καθέναν ξεχωριστὰ εἶναι ἡ συνολική. Δὲν εἶναι ἐφικτὸ νὰ εὐτυχεῖ κάποιος, ὅταν περιβάλλεται ἀπὸ πυκνὴ δυστυχία καὶ ἀνημπόρια. Ἀποτελεῖ χίμαιρα τὸ νὰ ἐπιδιώκεται ἡ εὐημερία σὲ μία χώρα ποῦ φτωχοποιείται μὲ ραγδαίους ρυθμούς.

Ἡ ἀπάντηση ποῦ μποροῦν καὶ πρέπει νὰ δώσουν οἱ Ἕλληνες εἶναι... ἑλληνικὴ - ἀπὸ τὴν Τέχνη καὶ τὴν ἐκπαίδευση, μέχρι τὴν οἰκονομία καὶ τὴν ἐργασία. Ἡ ξενομανία καὶ ἡ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὴν παράδοση ὁδήγησαν στὴν αποβιομηχάνιση, στὴ συντριβὴ τοῦ παραγωγικοῦ τομέα καὶ τὴν ἐκχώρηση τῆς ἐθνικῆς κυριαρχίας σὲ ξένους, δηλαδὴ στὴν τρόικα.

Πρέπει, γιὰ ακόμα μία φορὰ, νὰ ἐλευθερώσουμε τὴ χώρα ζώντας και δρώντας ελληνικά!

Ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «δημοκρατία»