ΟΧΙ πού εἶπε ὁ λαός...

Ρωσικὰ σιτηρὰ ζυγίζονται στὸ λιμάνι τοῦ Ναυπλίου ὑπὸ τὸν ἔλεγχο τοῦ πρωθυπουργοῦ Ι. Μεταξᾶ (πίσω ἀπὸ τὸ τραπέζι). Πηγή: Αργολική Ἀρχειακὴ Βιβλιοθήκη Ἱστορίας καὶ Πολιτισμοῦ - Ἀρχεῖο Κ. Ταρλή,1938;

Ἡ 4η Αὐγούστου κάθε ἔτους ἀναπόφευκτα φέρνει στὸν νοῦ τὸ καθεστὼς τοῦ Ἰωάννη Μεταξᾶ, αὐτοῦ τοῦ ἀφόρητου (για τοὺς Ἰταλούς) δικτάτορα...

Μία ἀπὸ τὶς ἀπολαύσεις που χάρισε σὲ ὅλους ἡ ἐπικαιρότητα εἶναι ἡ εὐκαιρία νὰ συζητηθεῖ ξανὰ (μὲ κάπως σαρδόνια διάθεση) ποιὸς εἶπε καὶ λέει τὰ μεγάλα «Ναὶ» καὶ τὰ μεγάλα «Ὄχι» σ' αὐτὴ τὴ χώρα. Ὅποτε γινόταν λόγος γιὰ τὸν Ἰωάννη Μεταξᾶ καὶ τὸ Ἔπος τοῦ 1940, ὁρισμένοι δύσμοιροι τῆς νῦν μνημονιακότατης καὶ πάλαι ποτὲ λεκτικὰ «ἀντιστασιακῆς» Ἀριστερὰς ἔσπευδαν νὰ σημειώσουν βλακωδῶς: «Το "Ὄχι" τὸ εἶπε ὁ λαός, τὸ ἀφουγκράστηκε ὁ Μεταξᾶς καὶ δὲν μποροῦσε νὰ κάνει διαφορετικὰ παρὰ νὰ πολεμήσει». Καὶ οἱ ἴδιοι ἄνθρωποι ποὺ ἔλεγαν ὅτι στὶς τρεῖς τὰ ξημερώματα ὁ Γκράτσι ξύπνησε τὸν λαὸ καὶ ζήτησε γῆν καὶ ὕδωρ τώρα εἶναι ὑποχρεωμένοι νὰ ξεσκονίζουν καλὰ τὰ ὑπουργικὰ γραφεῖα τοὺς διότι θὰ ἔρθουν οἱ γκαουλάιτερ τοῦ Βερολίνου γιὰ
ἐπιθεώρηση! Τοῦτοι, μάλιστα, σιδερώνονται, κομβιώνονται, γυαλίζονται καὶ προβάρουν τὶς λέξεις ποὺ θὰ ποῦν στοὺς ξένους ἔπειτα ἀπὸ ἕνα τρανταχτὸ «Ὄχι» ποὺ εἶπε ὁ λαός! Ἴσως τὸ δημοψήφισμα νὰ τὸ ἔκαναν τελικὰ γιὰ τὸ τελεσίγραφο του Μουσολίνι καὶ ὄχι γιὰ τὸ πρόγραμμα... Γιοῦνκερ.

Δικαιολογίες

Ὁ Ἰωάννης Μεταξᾶς, μὲ τὸ πρότυπο ἐπιτυχημένης ἡγεσίας καὶ ἀληθινῆς ἀξιοπρέπειας ποὺ ἄφησε πίσω του, εἶναι ἕνα στοιχειὸ ποὺ δὲν μπόρεσε οὔτε θὰ μπορέσει ποτὲ νὰ ξορκίσει ἡ συνωμοσία τῶν μέτριων καὶ τῶν ταλαίπωρων οὐραγῶν τῆς παγκοσμίου πολιτικῆς σκηνῆς. Ἐκεῖνος, ὅπως ἔχουν ἀποδείξει ἀμάχητα ἱστορικὰ τεκμήρια καὶ ἡ συλλογικὴ μνήμη, ἤξερε νὰ ὀργανώσει ἕνα κράτος, νὰ τὸ προετοιμάσει γιὰ πόλεμο, νὰ ἀνεβάσει τὸ ἐπίπεδο ζωῆς τῶν ἐργατῶν, νὰ συνθέσει ἐθνικὴ παιδεία καὶ νὰ ξεκινήσει τὴν οἰκοδόμηση ἑνὸς νέου ἑλληνικοῦ πολιτισμοῦ.

Πέρα ἀπὸ τὴ φιλολαϊκὴ πολιτικὴ του, ὁ Μεταξᾶς κατάφερε τὴν πρώτη νίκη ἐναντίον τοῦ Ἄξονα καὶ ἔτσι μᾶς ἔδωσε τὸ δικαίωμα νὰ ἀξιώσουμε καὶ νὰ πάρουμε ἀπὸ τοὺς Ἰταλοὺς τὰ Δωδεκάνησα.

Ὅσοι προσπάθησαν νὰ κάνουν ἔστω κι ἕνα κλάσμα ἀπὸ τὸ ἔργο τοῦ Μεταξᾶ καὶ ἀπέτυχαν οἰκτρὰ ἀπεδείχθησαν ἱκανοὶ στὴν παραγωγὴ δικαιολογιῶν. Ξέρετε, τὰ κλασικὰ: «Ὁ καιρός, οἱ πλούσιοι, οἱ φτωχοί, ἡ Δεξιά, ἡ Ἀριστερά, παρέλαβα χάος, καμένη γῆ, οἱ ξένοι κ.λπ.».

Πάντα οἱ ἐπιτυχίες τῶν μεγάλων ταράζουν τὸν ὕπνο τῶν ὀλίγιστων ἀποτυχημένων...