Κωδικός Brocardus

«Μᾶς ἀγαπᾶνε οἱ Γερμανοί, σάν φίλοι ἤρθανε», Δῆμος Σταρένιος στήν ταινία «Ἡ χαραυγή τῆς Νίκης».

Α. Κ. Κεφαλάς

Τόν 14ον αἰώνα οἱ Γερμανικοί λαοί εἶχαν ἀποφασίσει νά τερματίσουν πρός ὄφελος των τήν ἰδεολογική σύγκρουση μεταξύ τοῦ Φραγκικοῦ καί τοῦ Ἑλληνικοῦ κόσμου, μέσω ἑνός σχεδίου «Τελικῆς Λύσεως», πού παρουσίασε ὁ Δομινικανός μοναχός Brocardus, στόν Βασιλιά τῆς Γαλλίας Φίλιππο τόν VI. Τό σχέδιο Brocardus προέβλεπε τήν θανάτωση τῶν τέκνων τῶν ἑλληνόφωνων κατοίκων στίς περιοχές πού ἤλεγχαν διοικητικά, τό κάψιμο τῶν Ἑλληνικῶν βιβλίων, τήν ἀπαγόρευση τῆς Ἑλληνικῆς γλώσσας καθώς καί τήν κατάργηση τῆς ὀρθόδοξης πίστης [1].

Οἱ βασιλεῖς τῶν Φράγκων ἤλπιζαν ὅτι μέ τό σχέδιο Brocardus θα ἦσαν οἱ νικητές στήν ἰδεολογική σύγκρουση τῆς «Contra errores Graecorum - κατά τῶν λαθών τῶν Ἑλλήνων», πού πεντακόσια χρόνια νωρίτερα εἶχε ὑιοθετήσει πολιτικά ὁ Γερμανός Αυτόκράτορας Καρλομάγνος.

Ἡ ἀνθελληνική ἰδεολογική στάση τῶν Γερμανικῶν λαῶν, ἐκφραζόταν ἐπιγραμματικά ἐκείνη τήν ἐποχή μέσα ἀπό τήν ρήση τοῦ Πετράρχη. «Οἱ Τοῦρκοι εἶναι ἐχθροί μας, ἀλλά οἱ Ἕλληνες εἶναι πολύ χειρότεροι ἀπό τούς ἐχθρούς μας. Εἶναι προτιμότερο νά καταλάβουν τήν Ἱερουσαλήμ οἱ Τοῦρκοι, παρά οἱ Ἕλληνες. Ἀνυπομονῶ νά δῶ τήν Αὐτοκρατορία τῶν Ἑλλήνων ἀπατεώνων νά καταστρέφεται ἀπό τό ἴδιο της τό χέρι»[2].

Ἄν σήμερα παραβλέψουμε τήν ἱστορική ἰδεολογική στάση τοῦ Γερμανικοῦ κόσμου πρός τόν Ἑλληνισμό, τήν πολιτική τοῦ Μέτερνιχ, τόν Πρῶτο καί Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, καθώς καί τήν Γερμανική Κατοχή, θά διαπιστώσουμε ὅτι ἀκόμα καί σήμερα ἡ Γερμανία ἐξακολουθεῖ νά διακατέχεται ἀπό βαθειά ἰδεολογικά ἀνθελληνικά σύνδρομα, πλήν τῆς οἰκονομικῆς λεηλασίας, πού καθορίζουν τήν στάση της ἀπέναντι στήν χώρα μας ἐντός τῶν πλαισίων τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἕνωσης (τεμπέληδες, λαμόγια, ἀπατεῶνες ἀνίκανοι Ἕλληνες), θέτοντας ἔτσι ἀσυνείδητα ἐκ νέου σέ ἐφαρμογή ἕνα
σύγχρονο σχέδιο Brocardus. Βεβαίως, οἱ ἐχθρικές ἐπιλογές τῆς Γερμανίας δέν θά εἶχαν καμία πιθανότητα ἐπιτυχίας ἄνευ τῆς ἀρωγῆς τοῦ ἐγχωρίου πολιτικοῦ συστήματος ἐξουσίας, τῶν οἰκονομικῶν ἐλίτ καί τοῦ ἠλεκτρονικοῦ καί ἔντυπου τύπου μαζικῆς ἀποβλάκωσης πληθυσμοῦ.

Κατ’ ἀρχάς, ἡ ἐπιβολή τοῦ εὐρώ, μέ τήν βοήθεια τῆς κυβέρνησης τῶν Homo Pasokus Hellenicus [3], στήν ἀρχή τῆς δεκαετίας τοῦ 2000, ἀποσκοποῦσε στήν καταστροφή τῆς Ἑλληνικῆς παραγωγῆς, στήν λεηλασία τοῦ ἰδιωτικοῦ καί δημοσίου πλούτου καί στήν ἀπόκτηση τῶν ὑποδομῶν τῆς χώρας ἀπό τά δημόσια καί ἰδιωτικά καί Γερμανικά συμφέροντα (τηλεπικοινωνίες, ἀεροδρόμια,κλπ). Ὁ τελικός στόχος ἦταν ἡ σταδιακή μεταφορά τοῦ ὑλικοῦ καί ἄυλου Ἑλληνικοῦ κεφαλαίου καί πλούτου στήν Γερμανία καί ἡ μετατροπή τῆς χώρας μας σέ ἕνα ἀποικιακό Γερμανικό προτεκτορᾶτο. Ἔτσι, ὁ δόλιος ὑπερδανεισμός τῆς χώρας, ὁ χρηματισμός τοῦ πολιτικοῦ συστήματος ἀπό τίς Γερμανικές ἑταιρεῖες, ἡ θεσμοθέτηση περί τοῦ μή ἐλέγχου καί τιμωρίας τῶν πράξεων τοῦ πολιτικοῦ συστήματος (ἄρθρο 86 τοῦ Συντάγματος), ἡ μαζική μετανάστευση τῶν νέων ἐπιστημόνων στήν Γερμανία, ἡ ἐπιβολή τοῦ ΕΝΦΙΑ, ἡ παρανοϊκή ἐπιλεκτική φορολόγηση τῶν Ἑλληνικῶν προϊόντων ἐντός Ἑλλάδος, ἡ σταδιακή κατάργηση τῶν συντάξεων, ἡ ὑπερβολική καί χυδαία φορολόγηση, ὁ ἔλεγχος τῶν κεφαλαίων καί τῶν ἰδιωτικῶν καταθέσεων, ἡ μείωση τῆς ρευστότητας τοῦ χρήματος ἀπό τήν Εὐρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, δέν ἀποτελοῦν τίποτε περισσότερο παρά Γερμανικές πολιτικές πράξεις πού σκοπό ἔχουν νά καταστρέψουν τήν χώρα μας καί νά ἀφανίσουν βιολογικά, ἰδεολογικά καί πολιτισμικά τόν Ἑλληνικό λαό.

Ἡ ἰδεολογική ἱστορική ἀντιπαράθεση μεταξύ τοῦ Γερμανικοῦ καί τοῦ Ἑλληνικοῦ κόσμου ἐπεκτάθηκε καί στόν εὐρύτερο γεωγραφικό χῶρο τῆς Μέσης Ἀνατολῆς, ὅπου ὑπάρχει πολιτισμική Ἑλληνική παρουσία καί ἐπιρροή. Ἡ γενοκτονία τῶν Ἀρμενίων, τῶν Ποντίων, τῶν Ἑλλήνων, ἀλλά καί τῶν ἄλλων ὀρθόδοξων χριστιανικῶν πληθυσμῶν κατά την διάρκεια τοῦ Πρώτου Παγκοσμίου πολέμου ὑποκινήθηκε καί ὀργανώθηκε συστηματικά ἀπό τήν Γερμανία.

Τόν Ἰούνιο τοῦ 2012 σέ μία συνάντηση στό Άμπου Ντάμπι, ἡ Γερμανία συμφώνησε νά διανείμει τό πλοῦτο τῆς Συρίας μεταξύ τῶν κρατῶν ποῦ θά συμφωνοῦσαν νά σαμποτάρουν τήν διάσκεψη τῆς Γενεύης. Ἡ ἐξουδετέρωση τοῦ Ἄσαντ καί ἡ δημιουργία τοῦ ISIS ἀπό τήν Δύση, ἐκτός τῶν ἄλλων, θά ἐξασφάλιζε καί τήν γενοκτονία τῶν Χριστιανῶν τῆς Συρίας καί τοῦ Ἰράκ ἀπό τούς μουσουλμάνους, ἀντιγράφοντας τά γεγονότα τοῦ Λιβάνου πού συνεχίζονται ἤδη ἀπό τήν ἀρχή τῆς δεκαετίας τοῦ 70. Οἱ Δυτικοί σύμμαχοι εἶχαν ἤδη διανείμει μεταξύ τους τό φυσικό ἀέριο τῆς Συρίας. Ὁ πολύς ὑπουργός Οἰκονομικῶν Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, δημιούργησε μία μόνιμη γραμματεία ὑπό τόν Gunnar Wälzholz, προϋπολογισμοῦ € 600.000, γιά νά διαχειριστεῖ τή λεηλασία τῶν ὑδρογονανθράκων τῆς Συρίας. Ο Gunnar Wälzholz εἶχε ἤδη ὑποστηρίξει ἐπιτυχῶς τά οἰκονομικά συμφέροντα τῆς Γερμανίας στό Ἀφγανιστάν [4]. 

Ἡ συμμετοχή τῶν Γερμανῶν στόν ἐξανδραποδισμό τοῦ Χριστιανικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Συρίας ὑπῆρξε καθοριστική. Ἡ ἐμπλοκή τους στά τεκταινόμενά στόν χῶρο τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἄρχισε μέ τήν παρουσία 2.400 Γερμανῶν στρατιωτῶν στόν Λίβανο. Κατά τόν Thierry Meyssan, ὑπῆρξε πιθανή συμμετοχή τῆς Γερμανικῆς κυβέρνησης στήν δολοφονία τοῦ πρώην Λιβανέζου Πρωθυπουργοῦ Ραφίκ Χαρίρι τό 2005 μέ θερμοβαρική βόμβα νανοσωματιδίων οὐρανίου, τεχνογνωσία καί τεχνολογία πού ἐκείνη τήν ἐποχή διέθετε μόνο ἡ Γερμανία [5].

Τό 2000, πρίν τήν ἐπιβολή τοῦ εὐρώ, τό ἐμπορικό ἰσοζύγιο τῆς Γερμανίας ἦταν ἀρνητικό κατά εἴκοσι πέντε δισεκατομμύρια εὐρώ, ἐνῶ τό 2003, μετά τήν ὑιοθέτηση τοῦ εὐρώ, μετετράπη σέ θετικό, ἔχουσα ἐμπορικό πλεόνασμα σαράντα περίπου δισεκατομμυρίων εὐρώ καί τό 2012 τό ἐμπορικό πλεόνασμα τῆς Γερμανίας ἀνήρχετο σέ ἑκατόν ὀγδόντα δισεκατομμύρια εὐρώ, καταδεικνύοντας ἔτσι μέ τήν ἀλάνθαστη γλώσσα τῶν ἀριθμῶν τήν χρήση τοῦ εὐρώ στήν λεηλασία τοῦ πλούτου τῆς Ἑλλάδος.

Ἡ Γερμανική κυβέρνηση ἐπίσης φρόντισε νά παγιδεύσει καί νά ἀποδυναμώσει ἀμυντικά, στρατηγικά καί γεωπολιτικά τήν Ἑλλάδα, ἀφενός μέσω τῆς σφράγισης τῶν Βορείων Ἑλληνικῶν συνόρων καί τῆς οὐσιαστικῆς κατάργησης τῶν Ἀνατολικῶν μέ τήν πολιτική τῶν Δουβλίνων καί τῆς «κατάργησης τῶν θαλασσίων συνόρων». Ἔτσι κατάφερε νά μετατρέψει σταδιακά τήν χώρα μας σέ ἕνα τεράστιο στρατόπεδο μεταναστῶν, ἐνῶ ταυτόχρονα τήν ἀποδυνάμωσε ἀμυντικά. Τά Γερμανικά ἅρματα μάχης τῶν 120 mm ἐπί παραδείγματι, παρελήφθησαν ἀπό τίς Ἑλληνικές Κυβερνήσεις χωρίς τά πυρομαχικά τους [6], ἐνῶ ἡ Γερμανία καθυστεροῦσε σκοπίμως τήν κατασκευή τῶν ὑποβρυχίων μέσω τῆς πολιτικῆς τῶν μιζῶν στό πολιτικό σύστημα, ὥστε νά μήν δυνηθεῖ νά ἀποκτήσει ἡ χώρα μας ποτέ στρατηγικά πλεονεκτήματα ἔναντι τῆς Τουρκίας.

Σήμερα, ἡ Γερμανική κυβέρνηση, μέσω τῶν ἐφημερίδων πού ἐλέγχει ἐκφράζει τήν ἀντίθεσή της στήν ἀγορά τῶν ἀμερικανικῶν ἀεροσκαφῶν F-35[7], ἐπιδιώκοντας νά στερήσει ἔστω καί τήν στοιχειώδη δυνατότητα ἄμυνας στήν πατρίδα μας. Την ἴδια στιγμή οἱ Γερμανοί συνοριοφύλακες τῆς Frontex στό Ἀνατολικό Αἰγαῖο καλωσορίζουν τούς μουσουλμάνους μετανάστες στήν χώρα, ἐνῶ τούς ἀπαγορεύουν τήν ἔξοδο, ὥστε νά τούς ἐμποδίσουν νά «λιάζονται» στό Βερολίνο.

Ἐάν ὑπῆρχαν σήμερα πολιτικές ἡγεσίες στήν ἐξουσία μέ ἐθνική συνείδηση, θά μποροῦσαν νά ἀκυρώσουν τόν νέο Γερμανικό «κωδικό Brocardus» καί νά ἀποτρέψουν τήν γενοκτονία τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ἐκμεταλλευόμενοι τήν παρουσία τοῦ D. Trump στήν Προεδρία τῆς Ἀμερικῆς, τήν γεωπολιτική προσέγγισή του μέ τήν Ρωσία καθώς καί τόν ἔμφυτο αντιγερμανισμό τοῦ Ἰσραηλινοῦ λαοῦ, ὥστε ἐπιτέλους νά μπορέσει ἡ χώρα νά ἐκτοπίσει γεωπολιτικά τούς Γερμανικούς λαούς ἀπό τόν χῶρο τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου. Οἱ Γερμανοί καί οἱ σύμμαχοί τους ὑπῆρξαν πάντά ἐχθρικοί πρός τήν Ἑλλάδα, ἐνῶ ταυτόχρονα ἦταν, εἶναι καί θά εἶναι οἱ φανατικότεροι σύμμαχοι τῶν Τούρκων καί του ἰσλάμ [8].




[1] A. Philippides, “Romanity or Barbarity, The historical problems of the Roman Empire, Hellenism and the West”. Ἠλεκτρονική ἀνάγνωση στο: http://www.oodegr.com/english/biblia/romiosyni/perieh.htm

[2] R. Browning, “Greeks and the others from antiquity to the Renaissance”. In Tomas Harrison (ed) In Greeks and barbarians, Edinburgh University Press, 2002.

[3] http://www.dimokratianews.gr/content/44050/ta-ayga-bokanovsky-i-homo-pasokus-hellenicus

[4] http://www.voltairenet.org/article189115.html#nb1

[5] http://www.voltairenet.org/article167553.html

[6] http://www.dimokratianews.gr/content/51112/leopard-2-i-dikografia-sti-voyli

[7] http://www.bild.de/politik/ausland/headlines/griechen-hammer-50170424.bild.html


[8] Sean McMeekin, “The Berlin-Bagdad Express: The Ottoman Empire and Germany’s bid for world power”, 1898-1918, Belknap Press 2010.