Καρφωμένοι στόν Καύκασο τῆς φτώχειας

Ἕνας ἄνθρωπος δίχως στέγη, δίχως χρήματα, δίχως εὐχέρεια κίνησης παρακολουθεῖ τήν ζωή νά τόν προσπερνᾶ, δυνατή, σταθερή καί ἀδιάφορη.

Στην Ἀθήνα ὅλοι βιάζονται. Ἀκόμα κι ἄν δέν ἔχουν χρονικό ὅριο γιά τήν «διεκπεραίωση» μίας διαδρομῆς. Οἱ ἐπιβάτες στά ΜΜΜ κοιτοῦν ἀπελπισμένα ἀπέξω, γιά νά μήν ἐκτεθοῦν σέ ἄλλα ἀπελπισμένα βλέμματα τῶν διπλανῶν τους, ὅσων κάθονται ἀντίκρυ, τῶν ὀρθίων καί τῶν ἐπαιτῶν ποῦ διεκδικοῦν ἠχηρά μερικά λεπτά τοῦ εὐρώ. Ὅλα σχεδόν εἶναι διεκπεραίωση στή δημόσια σφαίρα. Τα κρατικά κτίρια γκρίζα, ἀπάνθρωπα, μουντά, σέ μία πόλη ἁλωμένη ὁλοκληρωτικά. Ψυχῇ τε καί σώματι. 

Μόνο τά ἀρχαία μνημεῖα ἔχουν κατορθώσει νά
ἐγκιβωτίσουν κάτι ἀπό τήν ἀληθινή Ἑλλάδα στά λευκά, μαρμάρινα σπλάχνα τους. Ζοῦμε τήν ἀντιστροφή τῆς κλασσικῆς ἀρχαιότητας. Τότε οἱ ἰδιωτικές οἰκίες ἦταν ταπεινές, μικρές καί οἱ δημόσιοι χῶροι ἁρμονικοί καί μεγαλόπρεποι. Σήμερα οἱ πλούσιοι ἀντιγράφουν τήν Ρώμη τῆς παρακμῆς. Νιώθουν ὄμορφα στίς βίλλες τους καί δέν τούς νοιάζει νά σβήνει ἡ δημόσια ζωή. Αὐτοί κι ἄν εἶναι ξένοι πρός τά ἑλληνικά πράγματα.

Ξένοι εἶναι καί οἱ πολιτικοί πού μηρυκάζουν ἐμετικές, κλισέ ἀνοησίες πού, ἔστω καί λίγη δυνατότητα βρασμοῦ νά 'χει ἀπομείνει στό αἷμα σου, θά ξεπηδήσει κοχλάζοντας ἀπό τά μηνίγγια σου, μόλις τίς ἀκούσεις.

Καί οἱ ἀνήμποροι ἄνθρωποι, ἀφημένοι νά παρακολουθοῦν ἀγῶνες πού δέν τούς ἀφοροῦν. Σάν τόν μοναχικό τῆς φωτογραφίας, πού κάθεται καί βλέπει προπονήσεις, ἀγῶνες χωρίς ἐξέλιξη δηλαδή, γιά νά περάσει ἡ ὥρα. Καί ὁ δείκτης τήν ὥρα τῆς ἀνάγκης, τῆς δοκιμασίας δέν κουνιέται. Καρφώνεται σ' ἕνα σημεῖο καί ἀρνεῖται νά προχωρήσει, νά ἁπαλύνει τόν πόνο τῆς ἐρημιᾶς πού σαρώνει τό παγωμένο πλατωνικό σπήλαιο, ἐκεῖ ὅπου ζοῦμε οἱ περισσότεροι δηλαδή.

Καί σιγά νά μή νοιάζονται οἱ ξεφτίλες δημοκόποι πού ὑπόσχονται «ἐνδιαφέρον» γιά τούς ἀνίσχυρους. Το μόνο πού δέν τούς νοιάζει εἶναι ὁ μοναχικός ἄνθρωπος, καθηλωμένος στό ἀναπηρικό καροτσάκι καί καρφωμένος στόν Καύκασο τῆς φτώχειας. Ἐνδιαφέρονται γιά τήν εὐαρέσκεια ὅσων τούς ἐξαγοράζουν. Γι' αὐτό, μάλιστα. Τούς καίει καί τούς ζεματάει. Πῶς ἀλλιῶς θά εἶχαν τόσα πλούτη, ἰσχύ, χρήματα καί τετραγωνικά μέτρα στή διάθεση τους γιά νά ἐνταφιάζουν τίς πουλημένες συνειδήσεις τους;