Το πωγωνίσιο του Γιάννου

Η θέα του κ. Παπαντωνίου σιδηροδέσμιου προκάλεσε θλίψη αλλά γέννησε στίχους, οι οποίοι του αφιερώνονται. 

Γιάννο μου το σακάκι σου πώς το 'χεις περασμένο; 

Γιατί πάνω στα χέρια σου είναι ακουμπισμένο; 

Μήπως κρυώνουν οι καρποί; Μήπως και τουρτουρίζουν; 

Δίπλα σου στέκουνε πολλοί και σε φωτογραφίζουν. 

Βαρύς αχός ακούγεται. Και τα κελιά ανοίγουν. 

Φήμες περί διαφθοράς τον σοσιαλισμό μας θίγουν. 

Σε βρίζουν κι είσαι μάλαμα, ολόφωτο αστέρι.

Σημίτης ο πρωθυπουργός· μ' αυτόν έγινες ταίρι.

Πολιτικά τα βρίσκατε, σώζατε την Ελλάδα.

Πριν από σας όλοι εμείς τρώγαμε φασολάδα.

Μας βάλατε εις το ευρώ, γίναμε ευρωπαίοι.

Ήμασταν κακομούτσουνοι, γινήκαμε ωραίοι.

Φανήκαμε αχάριστοι κι ολότελα κακοί.

Αχ πόσο το γουστάραμε να μπείτε φυλακή.

Βάλαν τον Άκη στο κελί και ρίξανε και σένα

πως θα μπορείς εις την ψειρού να ντύνεσαι στην πένα;

Σε μπλέξανε βρε Γιάννο μου με όπλα και με μίζες. 

Δεν είσαι συ για την μπουζού αλλά για τις Ιμπίζες. 

Γεννήθηκες για Μονακό, Σεν Μόριτζ και Μυκόνους. 

Δεν πλάστηκες για την ψειρού, με κλέφτες, δολοφόνους. 

Και τώρα λεν' πως έρχονται κι άλλες πολλές εκπλήξεις

Ελλάς πατρίδα μου γλυκιά ποτέ σου δεν θα πλήξεις...