Οι άνθρωποι στην Αθήνα θυμίζουν αμμόλοφους.
Μετακινούνται, αλλάζουν σχήματα και μορφές, εμφανίζονται και εξαφανίζονται με το πρώτο ανεπαίσθητο χάδι του ανέμου.
Από τώρα κιόλας, Μεγάλη Δευτέρα, η αίσθηση που σου δίνει η πόλη είναι ότι κάπως λιγοστέψαμε.
Η Έξοδος, η πολυδιαφημισμένη, εν μέρει έχει ήδη πραγματοποιηθεί.
Αυτό φάνηκε από το Σάββατο όπου τα γνωστά σημεία που παρουσιάζουν πληρότητα 200% μετά βίας είχαν γεμίσει.
Την Κυριακή οι μάζες είχαν αραιώσει ακόμα περισσότερο και σε κάνει να αναρωτιέσαι πόσα εκατομμύρια μάγοι κατοικούν στην Ελλάδα.
Κατά κάποιον τρόπο πρέπει να διαθέτεις ικανότητες μάγου για να εξαφανίζεσαι από την πόλη ενώ είσαι μισθωτός ή χαμηλοσυνταξιούχος ή ακόμα και πλούσιος με αυξημένες υποχρεώσεις.
Πρέπει κάποτε να καταγραφούν τα τεχνάσματα και τα στρατηγήματα των Ελλήνων και δη των Αθηναίων που ενώ καταγγέλλουν την πενία και το φόρτο εργασίας τους, κατορθώνουν να γίνονται μπουχός μόλις ανοίξει η πρώτη χαραμάδα εορταστικής περιόδου.
Όμως, ακόμα κι αν αποπειραθεί κάποιος να καταγράψει με επιστημονική συστηματικότητα και τάξη τα ελληνικά κόλπα του «εξαφανιζόλ» πιθανότατα θα αστοχήσει διότι απ’ όσες αφηγήσεις και προσωπικές μαρτυρίες έχω κατορθώσει να συγκεντρώσω προκύπτει ένα συμπέρασμα.
Όσοι εξαφανιζόμενοι, άλλα τόσα τα τρικ.
Ασθένειες, ξαφνικές κληρονομιές, «ειδικές αποστολές», κούρες που δεν επιδέχονται αναβολής, γιαγιάδες και παππούδες που κάθε χρόνο τινάζουν τα πέταλα, ψυχολογικά προβλήματα, χωρισμοί, ανακαινίσεις οικιών, μετακομίσεις, αναπάντεχη αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος για τα τέκνα, απαγωγή από εξωγήινους και άλλες πολλές συντυχιές, αναποδιές και εύνοιες της τύχης συνθέτουν το μενού του εποχικού Κόπερφιλντ.
Οι δικαιολογίες της συμφοράς και της πυκνής ομίχλης γίνονται δεκτές από τους προϊσταμένους, ακόμα κι όταν φαντάζουν γελοίες από χιλιόμετρα.
Οι προϊστάμενοι δεν λένε όχι επειδή δεν θέλουν να σπάσουν τη λουφαδορική ομερτά – μια παράδοση καθ’ όλα σεβαστή στην πατρίδα μας.
Άλλωστε κι εκείνοι τα ίδια θα επικαλεστούν στους… παραπάνω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου