Όινκ, Όινκ, Όινκ: γουρουνιές των media

Όινκ! Το επιφώνημα των ημερών.
Η γρίπη των χοίρων στην ημερήσια διάταξη.
Άρχισαν ήδη οι γουρουνιές από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους κύκλους.
Οι Αμερικανοί κυβερνητικοί άλλο που δεν ήθελαν να ενσπείρουν την ψυχική νόσο του πανικού στους αφελείς υπηκόους τους και οι Έλληνες δημοσιογράφοι ψάχνουν εναγωνίως κρούσμα για τα περαιτέρω.
Ο πανικός, πάντοτε, αποτελεί βούτυρο στο παντεσπάνι της όποιας εξουσίας τζάνουμ.
Το κοινό είναι καλά εκπαιδευμένο. Σαν το σκυλί του Παβλόφ. Με το που ακούει το πρώτο κουδούνισμα συναγερμού το μυαλό όλων πάει άμεσα στο χειρότερο ενδεχόμενο.
«Χαθήκαμε. Από το Μεξικό, χτύπησε ΗΠΑ, θα περάσει Ευρώπη. Δεν μας σώζει τίποτα. Δεν άκουσες ότι αρρώστησε άνθρωπος στο Ισραήλ;».
Αυτές τις φράσεις δεν τις αντέγραψα από το μυαλό μου αλλά από διάλογο δυο νεαρών σε συρμό του ΗΣΑΠ.
Αυτός ο διάλογος ξεκίνησε από τους δύο εφήβους και εξαπλώθηκε σ’ ολόκληρο το βαγόνι.
Το συζητούσαν με τόση επιμέλεια και σπουδή που σχεδόν ένιωσα ενοχές που δεν μπορούσα να λάβω μέρος στη γιορτή του τρόμου.
Η συνέπεια της σιδηροδρομικής τρομολαγνείας ήταν να κοιτάζουν όλοι σαν λεπρό έναν ηλικιωμένο κύριο που διέπραξε… ανερυθρίαστα ένα μεγαλοπρεπές φτάρνισμα – μετά ηχηρού βήχα.
«Σιγά κύριος, θα μας πεθάνεις! Μη βήχεις στα μούτρα μας», του είπε μια σιτεμένη μανδάμ που πάνιασε από το φόβο της όταν ένιωσε μερικές ντουζίνες σταγονίδια σιέλου στο σβέρκο της.
Στην επόμενη στάση άδειασε το μισό βαγόνι. Όχι, δεν ήταν η στάση στην οποία είχαν σκοπό να αποβιβαστούν. Απλά άλλαξαν βαγόνι για να μην βρίσκονται δίπλα στον κρυωμένο «δημόσιο κίνδυνο».
Ενώ παλαιότερα, στις καταστάσεις πανικού «ανταποκρίνονταν» ευκολότερα οι μεγαλύτεροι (σε ηλικία), τώρα, συμμετέχουν όλοι στο γαϊτανάκι του φόβου.
Παρόλο που όλες οι προηγούμενες προειδοποιήσεις για πανδημίες «πουλερικών», διοξίνες, Κρόιτσφελντ-Γιάκομπς και άλλους ολέθρους δεν επιβεβαιώθηκαν, η προπαγάνδα έχει κάνει καλά τη δουλειά της.