Ευχαριστώντας τους Μήδους που διάβηκαν

Στιγμιότυπο από την επίσκεψη του πρωθυπουργού Α. Σαμαρά και του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο στο Μουσείο της Ακρόπολης.

«Η Ελλάδα έχασε βιοτικό επίπεδο που δεν έχει χάσει κανένας λαός από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα. Και το έκανε συντονισμένα, με τη βοήθεια της Ευρώπης, προκειμένου να δώσουμε το δικαίωμα στα νέα παιδιά να έχουν μέλλον, να έχουν Ελπίδα και να έχουν γνώση ότι η Ευρώπη ενωμένη μπορεί να λύνει τα προβλήματα και μπορεί να εξυπηρετεί τους ανώτερους ανθρώπινους, πολιτικούς, ηθικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς στόχους».
Δήλωση του Πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά για την επίσκεψη στην Ελλάδα του Προέδρου της Ευρωπαϊκής Eπιτροπής κ. Jose Manuel Barroso. Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014.

Όποιο κείμενο έχει επικαιρότητα εντός του, κουβαλάει και τον σπόρο του θανάτου, της λήθης, παρεκτός αν είναι πιο μεγάλο και πιο βαρύ από την ίδια την περίσταση. Αυτό το καταλαβαίνει πολύ καλά κάθε αναγνώστης που ανατρέχει σε παλιές εφημερίδες και διαβάζει άρθρα και αναλύσεις για περασμένες πολιτικές ή οικονομικές κόντρες, αστυνομικό δελτίο, αθλητικές αναμετρήσεις και κοσμικές στήλες. Σε τούτη την αρθρογραφία είναι «φυτεμένος» ένας μηχανισμός αυτοκαταστροφής της διαχρονίας της. Είναι χρήσιμη μόνο...
...στους ερευνητές. Για να αντέξει ένα πόνημα στη δοκιμασία του χρόνου πρέπει να ξεχειλίζει από νόημα, αξίες και έννοιες – τις πλατωνικές θεότητες που μπορεί να συναντήσει ο στοχαστής στη μακάρια και αδιατάρακτη σφαίρα των ιδεών.
Ωστόσο, υπάρχουν περιστατικά, λόγια, έργα και σκέψεις που γεννιούνται στο καμίνι μιας αλαφιασμένης συγκυρίας αλλά βαστούν γερά τα γκέμια των καιρών επειδή εκφράζουν μια ολόκληρη εποχή, ένα ρεύμα σκέψης, κάποια ισχυρή μειοψηφία ή την ευρεία πλειοψηφία. Σαν τα λόγια του πρωθυπουργού, που δυσκολεύεται όποιος τα διαβάσει να πιστέψει ότι βγήκαν από χείλη κυβερνήτη. Ο αμήχανος αναγνώστης  περιμένει (εις μάτην) να τον διαψεύσει το βίντεο. Φευ, η απομαγνητοφώνηση του πρωθυπουργικού λόγου είναι ορθή και οι απορίες εύλογες: Είναι δυνατόν επικεφαλής οποιασδήποτε ελληνικής κυβέρνησης να καμαρώνει επειδή «η Ελλάδα 'έχασε' βιοτικό επίπεδο που δεν έχει χάσει κανένας λαός από τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο μέχρι σήμερα»; Μπορεί κανείς να χωνέψει εύκολα ότι ο κ. Σαμαράς νιώθει ικανοποίηση που εξαθλιωθήκαμε, η πατρίδα μας βάδισε στον δρόμο του χαμού «και το έκανε συντονισμένα, με τη βοήθεια της Ευρώπης»; Δεν φαντάζει εξωπραγματικό, εξωφρενικό και απόλυτα παράλογο να λέει κάποιος ότι κατέστημεν πρωταθλητές στην κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου «προκειμένου να δώσουμε το δικαίωμα στα νέα παιδιά να έχουν μέλλον, να έχουν Ελπίδα και να έχουν γνώση ότι η Ευρώπη ενωμένη μπορεί να λύνει τα προβλήματα»;

Κώστας Σημίτης

Εκτός λογικής, εκτός εθνικής αξιοπρέπειας, εκτός του φάσματος του ανθρωπισμού και της κοινωνικής ευαισθησίας όλα τα παραπάνω. Κι όμως έγιναν. Κι όμως χειροκροτήθηκαν. Κι όμως πέρασαν σχεδόν απαρατήρητα από τους περισσότερους. Ηχηρή η αφωνία όσων όφειλαν να εκμανούν και να αντιδράσουν. Στην Ελλάδα που ο Κώστας Σημίτης ευχαρίστησε τους Αμερικανούς για τα Ίμια, ο Αντώνης Σαμαράς ευχαριστεί τους Ευρωπαίους που χάσαμε τα περισσότερα απ' όλους τους λαούς έπειτα από το πέρας του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Σαν να ευχαριστούσαν οι Αθηναίοι τον Ξέρξη για την καταστροφή της εκκενωμένης πόλης τους πριν τη ναυμαχία της Σαλαμίνας.
Ο κ. Σαμαράς, άμα το πέρας της απίστευτης φράσης του είπε ότι η Ενωμένη Ευρώπη που μας βοήθησε να φτωχύνουμε «εξυπηρετεί τους ανώτερους ανθρώπινους, πολιτικούς, ηθικούς, οικονομικούς, κοινωνικούς στόχους». Ποιοι είναι αυτοί οι ανώτεροι ανθρώπινοι, πολιτικοί, ηθικοί, οικονομικοί και κοινωνικοί στόχοι; Ποιος τους ορίζει κι εμείς ακολουθούμε; Σε τι άπτεται η ανωτερότητα; Πώς καθίσταται εφικτό ένας ανώτερος ανθρώπινος στόχος να καταστρέφει τις ζωές των ανθρώπων;

Νέες γενιές

Οι απαντήσεις σε όλα τα προαναφερθέντα ερωτήματα δίδονται καθημερινά στην Αγορά (με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου). Οι πολίτες που αγκομαχούν για να επιβιώσουν, για να αποκτήσουν δικαίωμα στο ζην, ενώ το ευ ζην το έχουν παραδώσει οι ηγεσίες μας αμαχητί στους σύγχρονους Μήδους, ξέρουν καλά γιατί γίνονται και λέγονται όλα αυτά. Έχουμε δεχτεί επίθεση και ο εχθρός προελαύνει με όλη την αλαζονεία και την αυταρέσκεια της προσωρινής ισχύος του.
Κάποια στιγμή στο μέλλον, όταν ο λαός μας θα έχει πράξει τα δέοντα και η Ιστορία θα έχει κάνει μια βαθιά υπόκλιση στο μεγαλείο του έθνους μας, στις νέες γενιές θα διδάσκονται οι χαιρετισμοί στον κάθε Μπαρόζο για να μην χρειαστεί να ξαναπεράσουμε τις ίδιες δοκιμασίες.