Ὁ Φιλόδημος κι ἡ Μπριγκίτε Μακρόν

Οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες τα ἔχουν πεῖ ὅλα,  μά ὅλα! Καί τα ἔκαναν, ἀσφαλῶς, ὅλα. Μ' αὐτά τα… ὅλα πορευόμαστε

Ἄν δέν μπορεῖτε νά κατανοήσετε τί βρίσκει ὁ Ἐμανουέλ Μακρόν στή σύζυγό του Μπριγκίτε, ἡ ὁποία εἶναι 64 ἐτῶν, διαβάστε το ἐξαιρετικό βιβλίο «Φιλόδημος, Τα Ἐπιγράμματα. Ἡ ποίηση ἑνός Ἐπικουρείου», ἐκδόσεις Θύραθεν: Θεσσαλονίκη 2004, σ.σ. 102-103.

Ὁ Φιλόδημος (110 π.Χ. - 35 π.Χ.) ἦταν φιλόσοφος, ποιητής καί μέγας λάτρης του ὡραίου. Στά φλογερά ποιήματά του παρελαύνουν καί καταστερίζονται σέ ὕψη ἄφθαστου ἐρωτικοῦ πόθου γυναῖκες νέες καί ὥριμες, παθιάρες καί ἐπικίνδυνες, κοντοῦλες καί μελαχρινές, ξανθές, Λατίνες, ἑταῖρες καί ἐλεύθερες, ὅλες ὅσες ἄξιζαν μνείας και… πολιορκίας. Μία ἐξ αὐτῶν, ἡ Χαριτώ (που στήν περιγραφή θυμίζει ἀρκετά τη Ζωζώ Σαπουντζάκη, καλή της ὤρα), ἔχει κλείσει τα ἑξήντα, ἀλλά ἡ σαγήνη της εἶναι «ἀκατανίκητη» κι ἔχει...
«χίλιες ἀκόμα χάρες».

«Ἑξήκοντα τελεῖ Χαριτὼ λυκαβαντίδας ὥρας, ἀλλ’ ἔτι κυανέων σύρμα μένει πλοκάμων, / κἀν στέρνοις ἔτι κεῖνα τὰ λύγδινα κώνια μαστῶν ἕστηκεν, μίτρης γυμνὰ περιδρομάδος, / καὶ χρὼς ἀρρυτίδωτος ἔτ’ ἀμβροσίην, ἔτι πειθὼ πᾶσαν, ἔτι στάζει μυριάδας χαρίτων. / Αλλὰ πόθους ὀργῶντας ὅσοι μὴ φεύγετ’, ἐρασταί, δεῦρ’ ἴτε, τῆς ἐτέων ληθόμενοι δεκάδος».

«Ἡ Χαριτώ κλείνει τα ἑξήντα της χρόνια, ὅμως οἱ πλεξοῦδες της παραμένουν ἀκόμα μαῦρες καί μακριές / τα δυό της στήθια στέκουν στό στέρνο της ὁλόρθα σάν ἀλαβάστρινα χωνάκια χωρίς νά χρειάζονται στηθόδεσμο,/ ἐνῶ το δέρμα της αρυτίδωτο ἀποπνέει ἀκόμα ἀμβροσία, σαγήνη ἀκατανίκητη καί χίλιες ἀκόμη χάρες./ Ὅσοι ἐραστές δέν πτοεῖστε ἀπό φλογερούς πόθους σπεῦστε, λησμονώντας πόσες δεκαετίες τήν βαραίνουν».

Ἡ Μπριγκίτε μπορεῖ νά μήν ἀνταποκρίνεται στήν περιγραφή του Φιλόδημου γιά τήν Χαριτώ, ἀλλά τα συναισθήματα καί ἡ ἐρωτική ἔξαψη τοῦ Γάλλου προέδρου ἴσως καί νά εἶναι παρόμοια μ' ἐκείνη τοῦ ἀρχαίου Ἕλληνα ποιητή, φιλοσόφου καί -πάνω ἀπ’ ὅλα- ἐραστή. Ζήτω του καί ζήτω μας!