Δεν είναι επιστροφή η παλινδρόμηση σε τοπία γνώριμα και εχθρικά. Δεν είναι άδεια ή «διακοπή» η απελευθέρωση από τις μέριμνες και την καταχνιά της αγέλαστης συνήθειας. Ζωή είναι, κανονική και συμμετρική. Είναι η πρώτη εξοικείωση με το αγαθόν, το όντως ον.
Το κακό νικά κάθε φορά που το νομίζουμε κανόνα και δεν σηκωνόμαστε στις μύτες των ποδιών μας μέχρι να μας χτυπήσει σφοδρά και πυρφόρα το αδάμαστο φως της γνώσης.
Ανυπαρξία είναι ο θόρυβος του λερού, αλωμένου άστεως, η αποκοπή του ομφάλιου λώρου από τη μητέρα φύση, από την
απρόβλεπτη ερωμένη θάλασσα, από την απόκρημνη πατρίδα της κορυφογραμμής.
Στην άβυσσο της υποχρέωσης μισοεπιβιώνουμε, κινούμενοι φοβισμένοι και προσεκτικοί ανάμεσα στο έγκλημα και την υπερβολή, ψάχνοντας για τον θύρσο της αλήθειας που έσβησε εδώ και αιώνες πολλούς.
Ποιος είναι ικανός να «δώσει άδεια» σε άνθρωπο να ζήσει, από τη στιγμή που εμπεδώνεται η πεποίθηση του αναπόφευκτου θανάτου; Καλοκαίρι είναι δυο Συριανοί πιτσιρικάδες, όπως αυτοί στις φωτογραφίες, που αμέριμνοι και γελαστοί σκαρφαλώνουν στο αδειανό κέλυφος του οικήματος στο λιμάνι της Σύρας και βουτούν στη θάλασσα κι ύστερα πάλι σκαρφαλώνουν για να ξαναβουτήξουν μέχρι να αποκάμουν από την επανάληψη.
Γι' αυτό ριφθήκαμε εδώ. Για να σκαρφαλώσουμε με δύναμη πάνω στο μικρό και να βουτήξουμε με ορμή στο απέραντο, παίζοντας και γελώντας και αδιαφορώντας για κόπους και κινδύνους και προσταγές και εγκόσμιες ιεραρχίες.
Αυτό είναι το καλοκαίρι που ζευγαρώνει με τον αήττητο και δίκαιο αιγαιακό ήλιο. Αυτή είναι η εποχή του ελευθέρου, εκδηλωμένου ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου