Ὅλη ἡ Ἑλλάς πλήν Ἀριστερᾶς

Τά συλλαλητήρια γιά τήν Μακεδονία μaς ἦταν δύο τεράστιας κλίμακας πολιτικά πειράματα. Ἀπό αὐτά προέκυψαν σημαντικά ἀποτελέσματα.

Τό βασικότερο συμπέρασμα ἀπό τίς λαοσυνάξεις γιά τήν ὑπεράσπιση τῆς ἱστορικῆς, πολιτισμικῆς καί ἐθνικῆς ἀκεραιότητας τῆς Μακεδονίας μας εἶναι τό ἀκόλουθο: ἡ Ἀριστερά δέν ἀντιμετωπίζει μέ ἀδιαφορία τό ἐθνικό ζήτημα ἀλλά ἐχθρικά. Ἀπό τόν ΣΥΡΙΖΑ, τά παρακλάδια τοῦ ἀενάως διασυρόμενου ΠΑΣΟΚ καί τό ΚΚΕ μέχρι τίς ἀκρότατες ἀπολήξεις τῆς ἐξωκοινοβουλευτικῆς Ἀριστερᾶς, ὅλα τά κόμματα καί οἱ ὀργανώσεις καταδίκασαν τά συλλαλητήρια, τά κίνητρα καί τήν σκοπιμότητα τῆς διεξαγωγῆς τούς. Ἄλλα κομψά κι ἄλλα μέ πιό μπρούτο κι ἀπότομο τρόπο ἐκτόξευσαν μύδρους ἐναντίον καί τῶν διαδηλωτῶν: «ἀκροδεξιοί, χουντικοί, φασίστες, ἐθνικιστές, ἀναχρονιστές, σωβινιστές, γραφικοί, ἀστεῖοι μεγαλέξανδροι κ.ἄ». Οἱ χαρακτηρισμοί καί τό σκεπτικό τούς ἐξέπεμπαν μία
παράδοξη, ἀνεξήγητη ὀξύτητα. Λές καί ὁ πανεθνικός ξεσηκωμός τῶν Ἑλλήνων, ποῦ πραγματοποίησαν διαδηλώσεις καί ἐκτός συνόρων γιά τήν Μακεδονία, ἐρχόταν σέ εὐθεία ἀντίθεση μέ τό λόγο ὕπαρξης τῶν κομμάτων τῆς Ἀριστερᾶς.

Ἀριστεροί πῆραν μέρος στά συλλαλητήρια. Ὡς Ἕλληνες, ὄχι ὡς πολιτικά ὄντα ταυτιζόμενα μέ χρεωκοπημένες ἰδεολογίες. Ἡ Ἀριστερά δέν πῆρε μέρος καί πρότεινε σέ ὅλους νά ἀπέχουν ἀπό αὐτά. Το ἐθνικό ζήτημα δέν εἶναι ἁπλά ἀναλώσιμο γιά τήν ἑλληνική Ἀριστερά ἀλλά ἡ ἀνάσυρσή του καί ἡ συζήτησή του στή δημόσια σφαίρα ἀπειλεῖ στ’ ἀληθινά αὐτή τήν παράταξη νά τήν κατατάξει ἐκεῖ πού τῆς πρέπει: στά ἀζήτητα. Στήν Ἀριστερά, φυσικά, ἀνήκουν καί οἱ ἡμιπαράφρονες, ἄθεοι, ἀνερμάτιστοι, ἀποεθνικοποιμένοι χρηματολάτρες τοῦ λιμπεραλισμοῦ.
Ἀπό τήν ἄλλη, ἡ Δεξιά, σέ ὅλες τίς ἐκφάνσεις της, ἀκόμα καί γιά λόγους καιροσκοπισμοῦ καί ἐναρμόνισης μέ τόν πατριωτικό χείμαρρο πού σχημάτισε ἡ λαϊκή ἀπαίτηση, ἀγκάλιασε τά συλλαλητήρια. Ἡ ἐθνικιστική Δεξιά δέν τά ἀγκάλιασε ἁπλά, τά προκάλεσε. Οἱ πιό διστακτικοί, φοβικοί καί ἐνοχικοί παράγοντες καί παραγοντίζοντες τῆς Δεξιάς τά ἀγκάλιασαν στό «καί πέντε» μέν, ἀλλά το ἔκαναν δέ. Το παραταξιακό κέρδος εἶναι τεράστιο διότι στό συλλογικό συνειδητό ἀλλά καί στό ἀσυνείδητο ἐνεγράφη τό ἀσύμβατο τῆς Ἀριστεράς μέ τίς ἐθνικές διεκδικήσέις καί τό συμβατό τῆς Δεξιᾶς μέ αὐτές. Τό μήνυμα ἦταν ἁπλό, ἠχηρό καί ἀληθές: Ὅλη ἡ Ἑλλάς πλήν Ἀριστερᾶς.